Polen

Hoe worden de ideeën van het Eurazianisme in Polen waargenomen? Ik zal me in het bijzonder richten op Polen, omdat juist Polen volgens de Angelsaksische plannen de belangrijkste architect is van het geopolitieke concept van het Intermarium (in andere versies: het concept van de drie zeeën), om precies te zijn van het "cordon sanitaire" tussen het Europese vasteland en de hele Euraziatische ruimte. Ik wil graag terugkomen op het feit dat in de 19e eeuw, binnen de Pools-Russische politieke eenheid, het Slavische staatsbestel en het Euraziatische staatsbestel van het Russische Rijk, de ideeën ontstonden die iets later bekend zouden worden als Eurazianisme.

De periode na de Koude Oorlog bracht aanzienlijke veranderingen in het militaire en politieke landschap in Oost-Europa. Veel van deze veranderingen werden veroorzaakt door de ineenstorting van de Sovjet-Unie, die leidde tot de vorming van onafhankelijke staten, bijvoorbeeld in de Baltische staten. De militaire aanwezigheid van de NAVO in Oost-Europa is sinds het eind van de jaren negentig gestaag toegenomen en groeit nog steeds. Ondanks het einde van de Koude Oorlog en het verdwijnen van een belangrijke bedreiging voor de westerse landen, heeft de organisatie zich niet teruggetrokken, maar breidt zij haar werkterrein uit naar voormalige lidstaten van het Warschaupact en voormalige Sovjetrepublieken. Na de Russische annexatie van de Krim in 2014 en het uitbreken van de vijandelijkheden in Oost-Oekraïne zijn de activiteiten van het bondgenootschap in Oost-Europa verder toegenomen.

Van oudsher wordt aangenomen dat men de Poolse opvatting van de geopolitieke missie van het land in twee richtingen verdeelt: de Jagelloniaanse idee en de Piastiaanse idee. Elk verwijst naar twee tijdperken van de Poolse geschiedenis en twee dynastieën: de Piasten, die de Poolse staat stichtten en een actief buitenlands beleid voerden in het Westen (Duitsland, Tsjechië en Hongarije), en de Jagiellons, die Polen met Litouwen verenigden, waardoor het zwaartepunt van het Poolse buitenlandse beleid naar het Oosten verschoof.Van oudsher wordt aangenomen dat men de Poolse opvatting van de geopolitieke missie van het land in twee richtingen verdeelt: de Jagelloniaanse idee en de Piastiaanse idee. Elk verwijst naar twee tijdperken van de Poolse geschiedenis en twee dynastieën: de Piasten, die de Poolse staat stichtten en een actief buitenlands beleid voerden in het Westen (Duitsland, Tsjechië en Hongarije), en de Jagiellons, die Polen met Litouwen verenigden, waardoor het zwaartepunt van het Poolse buitenlandse beleid naar het Oosten verschoof.