De Duitse politiek wordt gekenmerkt door zelfhaat

04.10.2021
De laatste Bondsdagverkiezingen maken een einde aan het tijdperk Angela Merkel. In een exclusief interview met RT DE geeft de Russische filosoof Alexander Doegin commentaar op de verkiezingsuitslag en de gevolgen daarvan voor de Russisch-Duitse betrekkingen.
Na de Bondsdagverkiezingen van zondag sprak RT DE met de Russische filosoof, politiek wetenschapper en socioloog Alexander Doegin. In een exclusief interview met de zender gaf de 59-jarige commentaar op de verkiezingsuitslag en de gevolgen daarvan voor de Duits-Russische betrekkingen. De politicoloog beschreef de voorbije Bundestagverkiezingen als ongewoon. Hij wees op de "kolossale" nederlaag van de CDU en de CSU. Het resultaat, zo zei hij, was een klap voor centrum-rechts en de rechts-liberalen waarmee Rusland goede betrekkingen onderhield. Tegelijkertijd herinnerde Doegin eraan dat de bilaterale betrekkingen nog beter waren geweest tijdens het kanselierschap van SPD-politicus Gerhard Schröder.
    "De betrekkingen tussen Rusland en Duitsland hebben een veel diepere dimensie en gaan verder dan deze of gene regeringscoalitie."

Volgens Doegin zou alleen iets buitengewoons, zoals een door velen voorspelde overwinning van de Groenen, deze verhouding radicaal kunnen verslechteren. De politicologe beschreef Annalena Baerbock als een vertegenwoordigster van de beweging van de Amerikaanse investeerder George Soros en beschuldigde haar partij ervan veel meer globalistisch dan groen te zijn. Doegin wees er onder meer op dat de Groenen zich hadden uitgesproken tegen de Nord Stream 2-gaspijpleiding.
    "De sociaal-democraten, die nu gewonnen hebben, en de CDU/CSU vertegenwoordigen een voortzetting van de status quo voor Rusland."

In zijn gesprek met RT DE deelde de filosoof mee dat de betrekkingen tussen Rusland en Duitsland desondanks allesbehalve geweldig waren. Als reden hiervoor noemde hij de afhankelijkheid van het Duitse buitenlandse beleid van de regering van de VS, ondanks de economische kracht van het land en zijn sympathie voor Rusland.
    "Duitsland is volledig afhankelijk van het beleid van de VS. Het is geen soevereine staat. In dit opzicht is het tot nu toe in zekere zin een bezet gebied."

Doegin beschreef de militaire aanwezigheid van de VS in Duitsland als een voortzetting van de naoorlogse bezetting, ondanks de terugtrekking van troepen uit de Sovjet-Unie. Hoewel Duitsland probeert zijn economische belangen te verdedigen, slaagt het daar slechts gedeeltelijk in, zei hij. Verwijzend naar verschillende collega's deelde de denker mee dat het land een turbulente periode doormaakt met een mogelijke politieke en sociale crisis. Te veel tegenstrijdigheden hadden zich opgehoopt, zei hij.
    "De Duitsers zijn inderdaad erg chaotisch. Al hun orde komt voort uit het feit dat zij dit weten en een vreselijke angst hebben voor deze chaos."

De politicoloog gaf ook commentaar op het lot van het zogeheten Europees continentalisme onder Angela Merkel als Duits bondskanselier. Doegin benadrukte dat de standpunten van het continentalisme sterker waren geweest onder Schröder. Tegen de achtergrond van de oorlog in Irak in 2003 was de as Parijs-Berlijn-Moskou ontstaan, maar deze werd later vernietigd door de zogenoemde Atlanticisten. Onder Merkel had het continentalisme een paar stappen achteruit gezet. Hoewel de Bondskanselier had getracht bepaalde stromingen glad te strijken, was zij in het kielzog van het Amerikaanse Atlanticisme en een "meegaand" politica geweest. Continentalistische tendensen zijn daarentegen te vinden in de SPD, de linkse partijen en de AfD.
Doegin verklaart ook het stemmenverlies van de AfD, hoewel hij eerder zelf een opleving van de partij had voorspeld. De AfD daagde de consensus van de liberale pro-westerse elites uit en bewandelde een dunne lijn door te worden beschuldigd van extremisme. Maar de AfD is door en door burgerlijk.
    "De Duitse bourgeois heeft soms gewoon geen geduld meer. Daarom moet hij zijn standpunten veel harder formuleren, en daarom stemt hij op de AfD."

Deze partij was echter begonnen af te brokkelen en was er niet in geslaagd een plausibel ideologisch model te vinden. Het had zijn kans niet benut en had stemmen verloren als gevolg van interne geschillen. Tegelijkertijd was Doegin van mening dat Duitsland behoefte had aan een dergelijke partij die kritiek had op het liberalisme, het Atlantisme en de globalisering. In de komende turbulente periode, zei hij, zal de AfD haar posities versterken als zij slim genoeg is om haar kans te grijpen.
In zijn exclusieve interview met RT DE gaat de filosoof ook in op het recordaantal stemmen voor de Groenen. In dit verband beschreef hij milieubescherming als het laatste toevluchtsoord voor politici die niets te zeggen hebben.
    "Het absolute gebrek aan een politieke filosofie wordt vervangen door simplistische ideeën over de noodzaak om het milieu te beschermen."

Doegin schreef het succes van de Groenen toe aan infantilisme, kortzichtigheid en hysterie. De politicoloog was zeer verheugd dat het resultaat van de Groenen bescheidener was geweest dan eerder was voorspeld. Als zij aan de macht zouden komen, zou er in Duitsland helemaal geen internationale politiek zijn. Voor Rusland zou de versterking van hun posities allesbehalve positief zijn. De politicoloog vergeleek het gedrag van de Groenen met het fascisme. In Duitsland ontaardde het fascisme, door zijn overdreven streven naar orde en rationaliteit, uiteindelijk in nationalistische waanzin.
    "Vandaag is het omgekeerd: de idee van vrijheid, ontspanning, menselijkheid, liefdadigheid, maar ook het toegeven aan ondeugden en ziekten, krachtens diezelfde Duitse onmatigheid, leiden nu naar de tegenovergestelde pool".

Aangezien de Groenen onder meer tegen de Nord Stream 2-gaspijpleiding zijn, valt er in het geval van hun regering niets goeds te verwachten voor de bilaterale betrekkingen met Rusland. Volgens Doegin is het project gunstig voor zowel Berlijn als Moskou. De Duitse industrie heeft de Russische natuurlijke hulpbronnen nodig om de status quo in de economie en het tempo van de groei te handhaven.
Doegin beschreef de betrekkingen tussen Washington en Berlijn als geen gelijkwaardige dialoog. Hij zei dat de regering van de VS Duitsland behandelt als een kolonie die al lang economisch zelfvoorzienend en onafhankelijk is.
    "Het is juist deze tegenstrijdigheid die de relatie tussen de VS en Duitsland conditioneert. De Duitsers zouden een hoge prijs betalen om hun soevereiniteit ook maar een beetje te vergroten, maar de Amerikanen houden hen vast zoals George Floyd ooit werd vastgehouden zodat hij niet kon ademen."

Deze tegenstrijdigheid is allesbehalve gezond, zei hij. Na de Tweede Wereldoorlog, zei hij, was de Duitse ideologie dat het Duitse volk alles wat Duits was moest haten. Dugin noemde dit fenomeen "zelfhaatpolitiek". Deze tegenstrijdigheid kenmerkt ook de relatie tussen Berlijn en Moskou. Duitsland kan in deze situatie alleen maar medelijden hebben, vooral omdat het al lijdt aan een soort Stockholmsyndroom.