Darja Doegina - Strijdster voor de Wedergeboorte van Rusland en de Vrijheid van Europa

Dames en Heren!

Beste vrienden van het Suvorov Instituut

Ik heet u vandaag van harte welkom op weer een zomerevenement. We zijn hier vandaag voor serieuze zaken. Vandaag herdenken we Darya Doegina. Darya werd al meer dan een jaar geleden op brute wijze vermoord door de Oekraïense geheime dienst SBU. Vandaag dient om haar nagedachtenis levend te houden. Aan wie Darya was, wat haar onderscheidde, wat ze deed. Maar dat niet alleen: we willen niet alleen Darya Doegina als persoon herdenken, maar ook haar missie, die ons vandaag de dag nog steeds beweegt. Laten we ons de situatie eenvoudig voorstellen: vandaag wordt Darya niet alleen herdacht in Rusland, waar ze is omgekomen en waar ze voornamelijk heeft gewerkt, er zijn ook evenementen ter ere van haar over de hele wereld, niet in de laatste plaats ook hier in Wenen, waar we haar vandaag willen herdenken. Samen met haar ouders Prof. Alexander Doegin en Natalja Melentjeva, maar natuurlijk ook voor ons, want de missie van Darja heeft niet alleen een Russische, een Euraziatische dimensie, maar ook een Europese. Darja was enerzijds een aanhanger van het traditionalisme, maar ook van de Vierde Politieke Theorie. Als zodanig was ze niet alleen actief in Rusland, maar ook in veel andere landen, bijvoorbeeld Frankrijk. Haar strijd was enerzijds gewijd aan de wedergeboorte van Rusland, maar ook aan de Europese wedergeboorte. Ze was namelijk niet zomaar een politieke activiste die zich inzette voor een bepaalde politieke partij, maar haar missie was om te strijden voor de eeuwigheid.

Niet alleen de strijd voor het christelijke idee, maar in het algemeen het idee van eeuwigheid, de Apollinische Logos en natuurlijk ook de Dionysische Logos, precies wat we vandaag de dag onder de Europese traditie verstaan. Tegelijkertijd was ze ook kunstenares en filosofe. In mijn korte lezing wil ik me daarom wijden aan Darja's missie, maar we hebben ook Marco Malaguti uit Italië van de groep Fuori Perimetro te gast, hij zal het hebben over Darja's filosofische strijd en wat haar verbindt met de Franse filosoof en activist Dominique Venner, maar ook mijn goede vriend en collega Fabian Stummer zal vandaag een lezing geven, waarin hij het sleutelbegrip eschatologisch optimisme zal behandelen. U kunt dus alleen al aan de onderwerpen van deze lezingen zien dat Darja's werk een breed terrein bestreek, een grote verscheidenheid aan onderwerpen, een grote verscheidenheid aan gebieden, en vandaag willen we een paar geselecteerde onderwerpen herdenken. Natuurlijk betekent dit ook dat we diegenen aan het woord laten wiens verdriet en pijn het grootst is, namelijk haar vader Prof. Alexander Doegin en haar moeder Natalja Melentjeva, die beiden ook te maken hadden met de filosofische dimensie van haar werk, maar ook met haar werk in verband met eschatologie.

Dit concept van eschatologisch optimisme is ook erg belangrijk, vooral voor ons Europeanen, omdat het als het ware ons huidige bestaan beschrijft. Een bestaan dat zich uit in het feit dat we volharden in de diepten van de hel. We ervaren elke dag hoe onze identiteit wordt vernietigd, hoe onze tradities belachelijk worden gemaakt, hoe God en Jezus belachelijk worden gemaakt, hoe de dimensies van mannelijk en vrouwelijk worden vervaagd, vervormd en vernietigd, dit alles in dienst van een schizofrene revolutie die nu onze hele samenleving heeft overgenomen en zich over alle gebieden van het leven verspreidt. Vladimir Poetin heeft in dit verband waarschijnlijk terecht gezegd dat het Westen een rijk van leugens is, omdat het de waarheid, en dat is God, met voeten treedt en zich het verst van Hem heeft verwijderd. Dus als we de hel beschouwen als de plaats die het verst van God verwijderd is, dan verblijven we daar ongetwijfeld in. Maar hoe kan men daarmee omgaan? Hoe kan men omgaan met het feit dat men elke dag in deze hel moet verblijven en er vooral tegen moet vechten? Welnu, dit is wat Darja's stelling van eschatologisch optimisme dient om ons juist te motiveren om te blijven vechten, om door te gaan, om te blijven geloven in God, de heilige traditie en zijn genade, ondanks alle verwarring. Dit concept is vooral belangrijk omdat het ons duidelijk maakt dat we ons in een geestelijke oorlog bevinden, een oorlog van licht tegen duisternis, van de heerscharen van God tegen die van de duivel, de Grote Hoer, de Antichrist. Er kan geen neutraliteit zijn in deze strijd. Want wie ervoor kiest om geen partij te kiezen in deze strijd tussen goed en kwaad, is, losjes volgens Dante Aligheri, voorbehouden aan de verste uithoek van de hel. En juist voor deze strijd hebben we de knapste koppen nodig, zoals Marco ook in zijn toespraak zal vermelden. Voor hem hebben we geen content creators nodig, geen politieke activisten die dit alleen doen omwille van hun narcisme, geen oplichters met NLP-diploma's die uiteindelijk hun stempel willen drukken als politici. Voor hem hebben we strijders van de geest nodig, filosofen. En dat is precies wat Darja uiteindelijk belichaamde. Deze moed in deze oorlog van de geest, van noomachie, het innemen van deze positie voor de eeuwigheid, voor God en voor onze heilige traditie. In een van mijn laatste gesprekken met Darja kwamen we te spreken over het concept van katehon, een concept dat uiteindelijk ook een lange geschiedenis heeft in Oostenrijk, in Wenen.

Het is het idee dat men tegen de krachten van de duisternis moet vechten en een Aufhalter moet vormen, wat bijvoorbeeld in het Heilige Roomse Rijk te maken had met de figuur van de keizer die moest voorkomen dat de duivel uit de hel zou uitbreken. En vandaag de dag in de postmoderniteit hebben we ook te maken met deze vraag. Hoe kunnen we katehon worden? Hoe kunnen we vechten tegen de machten van de duisternis? Gelukkig zijn hier enkele rolmodellen voor: Bijvoorbeeld de diplomaat in dienst van de Habsburgers Sigismund von Herberstein, die al in de 15de eeuw de basis legde voor moderne Russische studies en die in die tijd in Moskou streed voor een alliantie met Rusland tegen het Ottomaanse Rijk. Een andere Oostenrijkse held in deze context is Prins Eugene van Savoye, die niet alleen vocht tegen een Frankrijk dat de hegemoon van Europa wilde worden, maar ook de beslissende rol speelde in het afweren van de opmars van de Ottomanen en de Islam in Europa. Maar we kunnen bijvoorbeeld ook Prins Clemens Wenzel von Metternich aanhalen, de prins die niet alleen het continent reorganiseerde, maar die tijdens de opkomst van het liberalisme ook op zijn minst een poging durfde te doen om een wereldwijde anti-liberale alliantie te smeden. Ze zijn allemaal rolmodellen en hebben één ding gemeen: ze waren allemaal christenen. En juist als orthodoxe christenen hebben wij de plicht om tegen deze krachten van het kwaad te vechten en ons ertegen te verzetten. Daarom zijn we verplicht om weer een Katehon te vormen, die nauw verbonden is met dit idee van het Romeinse Rijk. Als christenen is het onze plicht om Jezus Christus te volgen en dat betekent lijden. Lijden in deze hel die Europa is geworden. Dit proces kan leiden tot kruisiging, zoals voor Darya, maar we hoeven niet bang te zijn voor deze dood, omdat we als christenen weten dat deze gevolgd zal worden door opstanding. Het is dan ook dit eschatologische optimisme dat ons leidt om zo nodig te sterven voor onze idealen, maar ook om weer op te staan en uiteindelijk te zegevieren over de krachten van de duisternis.

Afsluitende woorden

Dit brengt ons aan het einde van onze herdenkingsdienst voor Darya Doegina. Ik dank alle sprekers voor hun werk en toewijding. Ik denk dat het belangrijk is om de herinnering aan Darya levend te houden. Niet alleen omdat zij ons is voorgegaan in haar politieke en eschatologische activiteiten, maar ook omdat zij ons laat zien dat er geen reden is voor defaitisme in onze huidige situatie, die erg verwarrend kan lijken, vooral in Europa. Er is geen reden om de handdoek in de ring te gooien en te zeggen dat alles hopeloos en verloren is, integendeel. Vandaag moeten we meer dan ooit vechten, we moeten oorlog voeren tegen de krachten die ons verloochenen. We moeten de strijd aangaan met die krachten van de Logos van Cybele, met het postmodernisme, met de antichrist, als we uiteindelijk ook een toekomst voor Europa willen creëren. Dit alles veronderstelt onze persoonlijke inzet. En dat kunnen we het beste doen door ons aan te sluiten bij deze geestelijke strijd, door stelling te nemen in de noomachie, deze oorlog van de geest. Een standpunt innemen voor de eeuwigheid, voor het heilige, tegen de ontheiliging van al het leven, de onttovering van de wereld en de virtualisering van al het leven. Alleen als we dit inzien, als we inzien waarvoor vandaag gevochten moet worden, maar ook wat het waard is om voor te vechten, kunnen we het voorbeeld van Darya Doegin volgen en naar haar voorbeeld leven. Want het is niet alleen belangrijk om haar te gedenken, maar ook om te leven naar wat zij deed, om haar voorbeeld te volgen en uiteindelijk om te vechten. Om oorlog te voeren voor de eeuwigheid en tegen die stromingen die denken dat we nu het einde van de geschiedenis meemaken. In die zin roep ik alle mensen op - jong en oud - die deze idealen van de eeuwigheid zijn toegedaan, om zich bij deze oorlog aan te sluiten, om voor onze traditie te vechten, om voor God te vechten en om uiteindelijk datgene te worden wat ons onderscheidt van de ideologie van het varken: filosofen, mensen die in staat zijn om echt na te denken en zichzelf niet verliezen in het dagelijks leven.

Darya, wij zullen jouw missie voortzetten!

De strijd voor de bevrijding van Europa gaat door!