Canada, het woke themapark

In onze kindertijd was Canada het immense besneeuwde land van de avonturen van White Fang, de wolfhond van Jack London, het thuis van de Redcoats, de koloniale politie, of het vrolijke liedje van het 'kleine huis in Canada'.
Vandaag de dag is het immense land ten noorden van de Verenigde Staten een themapark geworden van de "woke" ideologie, de cultuur van het uitwissen van de "ontwaakten", gebaseerd op geslacht, homoseksualiteit, inclusief taalgebruik, de arrogantie van minderheden, de criminele onderdrukking van degenen die er niet bij horen. Het meest opvallende geval is dat van professor Jordan Peterson, een wereldberoemde psycholoog, die een "heropvoeding" kreeg opgelegd - in Sovjetstijl - vanwege zijn ideeën over gendertheorieën.

Maar we moeten ook denken aan de behandeling van de Canadese vrachtwagenchauffeurs van het "vrijheidskonvooi" die, midden in een staking en sociale opstand, protesteerden tegen de regering van de liberale, vrijzinnige Justin Trudeau. Hun lopende rekeningen en creditcards werden geblokkeerd, waardoor ze werden uitgesloten van het economische leven. Wat handig, hè, die elektronische valuta? Een soortgelijke blokkade trof de overvloedige donaties van veel aanhangers van hun zaak. In andere tijden zouden de mensen schandaal, volksvijandige politiek en vakbondsvijandig gedrag hebben geroepen. Niets: het geweld van de overheid kwam uit het progressieve kamp en de truckers werden afgeschilderd als reactionaire fanatici.

Een themapark is een verzameling attracties die rond een plot zijn georganiseerd. Onder Trudeau is Canada een wokepark geworden, een gruwelijke levensgrote foto van hoe de wereld eruit zal zien als het woedend nihilistische progressivisme de overhand krijgt. De laatste tijd zijn er echter tekenen van ongeduld in het land van de esdoorn, en anti-woke demonstraties brengen duizenden Canadezen samen.

Justin Trudeau, de bedenker van Woke Park, is een icoon van het wereldwijde progressivisme, oppervlakkig, cynisch, arrogant, geobsedeerd door zelfingenomen houdingen, de prins charming van de benepen dystopie sinds hij premier werd in 2015. De persoonlijkheidscultus rond hem is door hem georganiseerd op sociale netwerken, waarbij de mondiale media de jonge politicus als het ideale voertuig zien om de radicale progressieve agenda te propageren. Als zoon van een voormalig politicus presenteerde hij zichzelf als Canada's eerste "postnationale" president.

Het is niet duidelijk wat dit betekende, maar niemand verbrak de betovering: het themapark had net zijn deuren geopend en alles was een stralende dagdroom.
Natuurlijk moet een "ontwaakt" themapark een slachtofferverhaal verzinnen. Er is geen wokisme zonder onderdrukking. Eeuwige, onontkoombare misstanden, zelfs als er niemand meer is om de gebeurtenissen de schuld te geven of er het slachtoffer van te maken. De ideologie veronderstelt de overdracht van schuld naar sociale groepen of gemeenschappen die de schuld krijgen zonder een misdaad te hebben begaan. Trudeau heeft het "indigenistische" verhaal omarmd door Canada schuldig te maken aan "genocide" vanwege de activiteiten van scholen die in koloniale tijden zijn opgezet - met methoden die vandaag de dag onacceptabel zijn - om de oorspronkelijke volkeren te integreren.

In 2021 werd het land opgeschrikt door het nieuws van de ontdekking van een graf met meer dan tweehonderd lichamen van "inheemse Canadezen" op het terrein van een oude religieuze school. Dit leidde tot gewelddadige protesten, het verbranden van dertig kerken en een soort eeuwige veroordeling van de vervloekte westerse cultuur. Het parlement stemde unaniem voor een motie waarin de scholen als een plaats van genocide werden beschreven. Jorge Mario Bergoglio sloot zich aan bij de golf van verontwaardiging tegen de katholieke kerk, die bovendien slechts een deel van deze instellingen controleerde. Hij ging zelfs zover dat hij de viering van de nationale feestdag annuleerde. Justin Trudeau knielde voor de camera's met een inheemse fetisj in de hand, terwijl de natie in een morbide trance van collectieve zelfkastijding raakte. Er werden miljoenen uitgegeven aan het identificeren van de lijken, te midden van krantenkoppen over de "angstaanjagende ontdekking".

Na twee jaar werd er geen enkel graf, geen enkel lichaam of menselijke resten gevonden op het terrein en de grond van de school na grondige grondpenetrerende radarzoektochten. Er waren geen lichamen of menselijke resten zichtbaar, alleen gegevens die op aardverschuivingen wezen. Desondanks stelde de minister van Justitie strafrechtelijke sancties voor aan mensen die het officiële verhaal over de vermeende genocide ontkennen. Het ideologische verhaal van elk "slachtoffer" genocide noemen, is een van de sleutels tot de cultuur van het uitwissen. Het bagatelliseert echte genociden, drijft het verlangen naar transversale wraak tot paroxisme, en versterkt aanspraken op voorrechten. Bovenal is het een voorwendsel om de vrije meningsuiting te controleren.

In 2015 concludeerde de Canadese Waarheids- en Verzoeningscommissie dat het meer dan een eeuw lang het doel van de regering was om Aboriginalvolkeren te laten ophouden te bestaan, wat kan worden omschreven als culturele genocide"".

Zelfs dit was niet genoeg en Trudeau schrapte het bijvoeglijk naamwoord 'cultureel'. Vandaag de dag is het een misdaad om de bewering te betwisten dat genocide zoals de Holocaust of de Oekraïense Holodomor in Canada heeft plaatsgevonden, terwijl het 'woke'-activisme beweert dat zelfs het bespreken van de term genocide een 'instrument van genocide' is.

Een woke themapark zou niets zijn als het niet diep Malthusiaans was. Op dit moment biedt de overheid in Canada hulp bij zelfdoding aan gehandicapte, depressieve of kwetsbare mensen. Het jaarlijkse aantal sterfgevallen als gevolg van staatseuthanasie neemt snel toe en vorig jaar was het naar schatting de doodsoorzaak van ongeveer vijftienduizend mensen. Velen beweren dat de tolerante Canadese wet essentiële bescherming voor medische patiënten ontbeert. De directeur van het Canadese Instituut voor Inclusie en Burgerschap beweert dat Canadese euthanasie "waarschijnlijk de grootste existentiële bedreiging voor gehandicapten is sinds het naziprogramma in Duitsland in de jaren 1930".

Het is schokkend dat euthanasie wordt aangeboden als oplossing voor arme of dakloze burgers. Geen enkele poging om het probleem op te lossen, in het meest weerzinwekkende sociaal-darwinisme. Er is geen onderwerp op de radicale bio-ethische agenda waar Trudeau geen fervent voorstander van is. Natuurlijk biedt het Canadese themapark meerdere attracties op het gebied van gender- en LGBTeccetera-ideologie. Alle subculturele parafernalia over zelfperceptie en de daaropvolgende sociale oplegging van geslacht/gender vinden hun paradijs in Canada.

De gevallen zouden zelfs hilarisch zijn, ware het niet dat er dwaasheden aan een hele natie worden opgelegd. Ze variëren van mannen die zichzelf als vrouw zien en gynaecologen aanklagen omdat ze geen medisch onderzoek doen naar vrouwelijke organen (die ze niet hebben) tot ouders die tot gevangenisstraffen zijn veroordeeld omdat ze zich verzetten tegen hormoonbehandelingen voor de geslachtsverandering van hun kinderen. De seksualisering van kinderen is bijna een dogma en symbolen die verband houden met seksuele "voorkeuren" hebben de overhand over die van het land, zoals de vlag. De regels zijn onderdrukkend, verdelend, gericht op aanklacht en burgerlijke confrontatie. Een nieuwe wet maakt mensen strafbaar die een mannelijk kind dat van geslacht is veranderd "zoon" noemen.

Verschillende religieuze groepen en etnische gemeenschappen hebben zich verzet tegen de wetten van Trudeau: moslims en hindoes hebben openlijk geprotesteerd tegen de ideologische drift, en Trudeau uitgedaagd voor de "intersectionele" botsing tussen twee gevoelige gebieden van het woke-denken: gender versus multiculturalisme. Maar niets is onmogelijk in Wake Park: Trudeau heeft Amerikaans rechts de schuld gegeven van het verzet van moslims en hindoes tegen de LGBT-regels en heeft gedreigd om ouders die tegen deze regels zijn de voogdij af te nemen. In Canada kan het als "kindermishandeling" worden beschouwd als ouders de (zelfgepercipieerde !) geslachtsidentiteit van kinderen in twijfel trekken.

De bekende psycholoog Jordan Peterson wordt in zijn land vervolgd omdat hij tegen de drift is. "Als je denkt dat je in Canada recht hebt op vrijheid van meningsuiting, dan heb je waanvoorstellingen," zei hij nadat hij veroordeeld was tot het ondergaan van een heropvoedingscursus vanwege zijn standpunten.

Peterson beweert dat de regering van Canada haar instellingen vult met censoren: "Rechters zijn progressieven die door Justin Trudeau zijn aangesteld en alle professionals in Canada zijn zo bang voor hun beroepsorganisaties dat ze voor stilte kiezen. En zelfs degenen die zich niet laten intimideren, kunnen zich geen peperdure en eindeloze strijd veroorloven". In het themapark van Trudeau is Justin heer en meester over de meningen en eigendommen van de Canadezen. Tijdens de protesten van de vrachtwagenchauffeurs was de dictatoriale, libertaire impuls heel duidelijk, met de opgraving van de noodwet die in tijden van oorlog werd uitgevaardigd. Honderden vrachtwagenchauffeurs werden gearresteerd en berecht, met represailles tegen hun families, vrienden en werkgevers. In het themapark mag een gebied gewijd aan de klimaatideologie niet ontbreken.

Trudeau is een ultra van het Net Zero verhaal (de reductie van broeikasgasemissies zo dicht mogelijk bij nul), klaar om offers op te leggen die hij persoonlijk niet wil brengen. De hypocrisie schijnt door bij elk woord. Dit jaar heeft Canada te kampen gehad met de ergste bosbranden uit de geschiedenis: ongeveer vier procent van alle bossen is verbrand. Een ramp waarvan de giftige rook wolken tot in Europa heeft veroorzaakt. Trudeau gaf de klimaatverandering de schuld, maar de branden werden veroorzaakt door zijn nalatigheid. Hij negeerde waarschuwingen over slecht bosbeheer door te weigeren de nodige middelen toe te wijzen. Hij is voorstander van een koolstofbelasting en heeft plannen aangekondigd die de energie-industrie tot zinken zullen brengen. Hij legt strenge beperkingen op aan de landbouw en belemmert de bosbouwindustrie. De immense bedragen die worden uitgegeven aan "alternatieve energie" hebben een verwaarloosbaar effect gehad op de energievoorziening en hebben het leven van de Canadezen verslechterd.
Een van de attracties in het Canadese park waren de antiracistische inspanningen die betaald werden door de belastingbetalers. Vroeger ging er vooral geld naar het Community Media Advocacy Centre om racisme in de media te bestrijden, maar toen werd de geldstroom gestopt vanwege de pro-Palestijnse militante houding van een leidinggevende, die als bewijs van antisemitisme werd beschouwd. De realiteit staat echter niet aan de kant van Trudeau en het "ontwaakte" Canada. Er is een diepe huizencrisis aan de gang, de kosten van levensonderhoud stijgen aanzienlijk en een ongewone onzekerheid verspreidt zich door het land. De regering weet niet beter dan ondernemers de schuld te geven van de inflatie. Ze deelt de schuld uit zonder haar eigen schuld te erkennen. Een schandaal insinueert Chinese inmenging in het leven van het land. Een liefdadigheidsinstelling die miljoenen aan overheidsgeld ontvangt, biedt onderdak aan twee geheime Chinese politiebureaus, via welke Chinese inwoners in Canada zouden worden bespioneerd en geïntimideerd. De veiligheidsdiensten zijn efficiënt in het ideologisch vervolgen van burgers, maar blijven inert tegenover echte gevaren. Trudeau zelf is een attractie, de meest opvallende, in het wokepark. Zijn gedrag en standpunten tonen een model van op hol geslagen vooruitgang dat instellingen in liberale democratieën overneemt en tot in de kern corrumpeert. Niet in staat om afwijkende meningen te tolereren, verdeelt het het land, werkt door het uitsluiten en uitwissen van degenen die het opgelegde verhaal niet volgen, met overvloedig gebruik van de gebruikelijke beledigingen; fascisten, racisten, vijanden van de democratie, het bonte menu van progressieve beledigingen waartegen het "haatzaaien" is.

Terwijl het wakkere themapark floreert, stagneert en lijdt het echte Canada, ooit een voorbeeld van eendracht en welvaart. Het land wordt geconfronteerd met een economie die bedreigd wordt door wetten die ontworpen zijn om verlamming te veroorzaken in een gepolariseerde, vernederde en geïntimideerde samenleving. Canada is een trieste les geworden, een waarschuwing voor wat er gebeurt als sociale ingenieurs, dronken van macht, het leven van mensen mogen vormgeven volgens een narcistische en nihilistische ideologie. Een waarschuwing voor iedereen: een "ontwaakte" ideologie schaadt de economie minstens evenveel als dat ze gemeenschappen breekt, harten verdort en vrijheden afschaft.

Men huivert voor de totalitaire heropvoeding waartoe men een intellectueel als Jordan Peterson wil dwingen. Wat zijn ze in staat om te doen met weerloze, onbekende, rechteloze mensen? Censuur, opsluiting, misschien het uiterste voorstel, de dood door de staat.

Bron: https://www.ariannaeditrice.it/articoli/canada-il-parco-tematico-woke

Vertaling door Robert Steuckers