WALL STREET JOURNAL: ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η Wall Street Journal περιγράφει τον κίνδυνο να εξελιχθεί σε β' αξιολόγηση σε μια νέα κρίση που θα θυμίζει τους πρώτους μήνες του 2015.
Ο γνωστός αρθρογράφος Simon Nixon, στο άρθρο του με τίτλο «Η Ελλάδα και οι δανειστές της βρίσκονται πάλι σε τροχιά σύγκρουσης», επισημαίνει ότι παρόλο που το ελληνικό ζήτημα έχει εξαφανιστεί τους τελευταίους μήνες από τα πρωτοσέλιδα του ευρωπαϊκού Τύπου, η Ελλάδα παραμένει η πηγή της ευρωπαϊκής δυσλειτουργίας.
«Οι πολλαπλές προκλήσεις για την Ελλάδα έχουν θαφτεί κάτω από την παλίρροια των πακέτων διάσωσης, αλλά η χώρα παραμένει ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την επιβίωση της ευρωζώνης».
Για το λόγο αυτό, εξηγεί ο αρθρογράφος, η Ευρώπη χρειάζεται είναι υποχρεωμένη να πάρει μια συλλογική πολιτική απόφαση, κάτι που έως τώρα αδυνατεί να κάνει.
Με αφορμή τη σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup για την ολοκλήρωση της β' αξιολόγησης και την εκταμίευση της επόμενης δόσης, η κατάσταση δεν είναι καθόλου απλή. Γερμανία και Ολλανδία έχουν δεσμευτεί στα κοινοβούλιά τους να μην συμφωνήσουν σε εκταμίευση δόσης, εάν δεν αρχίσει εκ νέου η συμμετοχή του ΔΝΤ στο δανεισμό.
Το χρέος
Το Ταμείο όμως για να συμμετάσχει ζητά να γίνει βιώσιμο το ελληνικό χρέος, καθώς μετά από δύο αποτυχημένα  προγράμματα, επιθυμεί να συμμετάσχσει σε ένα τρίτο πρόγραμμα μόνο εάν στο τέλος του επιτευχθεί η έξοδος της χώρας στις αγορές.
Η συμφωνία ΔΝΤ - Ευρωπαίων εξαρτάται βασικά από τους δημοσιονομικούς στόχους, κυρίως τα πρωτογενή πλεονάσματα, μετά τη λήξη του τρίτου Μνημονίου το 2018. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, η Ελλάδα έχει συμφωνήσει μεσοπρόθεσμα για πλεονάσματα 3,5%, κάτι που η Γερμανία ερμηνεύει ως μια δεκαετία.
Ωστόσο λίγες χώρες το έχουν επιτύχει αυτό και πάντως καμία όπως η Ελλάδα, με αδύναμη διακυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα επιρρεπές στα οργανωμένα συμφέροντα.
Το ΔΝΤ πιστεύει σε πλεονάσματα της τάξης του 1,5% για την επόμενη δεκαετία, αλλά «αυτό είναι πολιτικά τοξικό για την Γερμανία. Όσο πιο χαμηλά τα πλεονάσματα, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η ελάφρυνση χρέους».
Το πώς θα λήξει αυτή η διαμάχη παραμένει άγνωστο. Στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους, πολιτικοί παράγοντες της ευρωζώνης είναι βαθιά ανήσυχοι. Η κατάσταση αυτή έχει απειλήσει δύο φορές έως τώρα να εκτροχιάσει το πρόγραμμα, αλλά αυτό αναμένεται ότι δε θα συμβεί και τρίτη φορά. Το ολλανδικό κοινοβούλιο έχει θέσει ως νομική προϋπόθεση για περαιτέρω εκταμίευση τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Στο μεταξύ το παράθυρο της ευκαιρίας για συμφωνία δεν θα μείνει ανοιχτό πολύ καιρό. Η Ολλανδία έχει εκλογές στα μέσα Μαρτίου, επομένως από τις αρχές Φεβρουαρίου δεν θα μπορεί να λάβει καμία απόφαση, καθώς η Βουλή διαλύεται και η νέα κυβέρνηση (συνεργασίας) δεν αναμένεται να σχηματιστεί πριν τον Μάιο. Τότε όμως είναι προγραμματισμένες και οι γαλλικές προεδρικές εκλογές, γεγονός που σημαίνει ότι χωρίς μια συμφωνία μέχρι το καλοκαίρι η Ελλάδα μπορεί να έχει εκ νέου προβλήματα ρευστότητας.
Τα δύο σενάρια
Αξιωματούχοι πιστεύουν ότι υπάρχουν δύο πιθανά σενάρια. Το πρώτο περιλαμβάνει συμφωνία ΔΝΤ - Γερμανίας, αλλά με την Ελλάδα να υποχρεώνεται να πετύχει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για την επόμενη δεκαετία και να νομοθετεί νέα μέτρα για να πείσει ότι θα επιτευχθούν οι στόχοι.
«Με τα μέχρι τώρα δεδομένα, είναι ασαφές αν μια ελληνική κυβέρνηση μπορεί να περάσει νέα μέτρα λιτότητας χωρίς να προκληθεί εκ νέου πολιτική αστάθεια.
Η εναλλακτική είναι να συνεχιστεί το αδιέξοδο έως το καλοκαίρι και μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, επομένως η ζημιά στην οικονομία θα είναι τόσο μεγάλη ώστε η Ελλάδα θα χρειάζεται και τέταρτο πρόγραμμα για να παραμείνει στο ευρώ.
Και τα δύο σενάρια έχουν τον κίνδυνο να επανέλθει η κρίση του 2015. Έχει όμως η ευρωζώνη την ικανότητα να αποφασίσει να το σταματήσει;».