Washington en filialen

Tien dagen geleden, op 16 april, publiceerde het gezaghebbende tijdschrift van het bewezen Atlantische geloof Foreign Affairs een artikel dat een einde maakt aan al het geklets over de intenties van Poetin om Europa binnen te vallen, om in Lissabon aan te komen, om zijn paarden te drenken in de drinkbakken van het Sint Pieter-Plein, en daarmee ook aan de bijbehorende oorlogszuchtige reactie van Europese zijde.

Het artikel is geschreven door een docent aan het Henry A. Kissinger Center for Global Affairs aan de Johns Hopkins School of Advanced International Studies, en een medewerker van de denktank RAND, voormalig Senior Fellow voor Rusland en Eurazië aan het International Institute for Strategic Studies. Eigenlijk het neusje van de Atlantische haviken.

Het artikel reconstrueert, met documentatie, het verloop van een onderhandeling tussen Poetin en Zelenski (tussen hun respectievelijke delegaties) van 28 februari 2022 (nog geen week na de Russische invasie!) tot eind april. De onderhandelingen vonden deels plaats in Wit-Rusland en deels in Turkije.

Deze onderhandeling was al verschillende keren genoemd, onder andere door Poetin zelf die een ontwerp had getoond aan de leiders van de Afrikaanse naties en aan de voormalige Israëlische premier Bennett.

Natuurlijk hadden de dappere anti-informatie voorvechters van onze eigen journalistiek niet nagelaten om, met hun betweterige air van zelfingenomenheid, dit nieuws belachelijk te maken als "nepnieuws".

Tussen 29 maart en 15 april was er een principeakkoord bereikt, waarin stond dat Oekraïne een permanent neutrale en niet-nucleaire staat zou blijven, dat het zijn lidmaatschap van de NAVO en militaire allianties in het algemeen zou opzeggen, en dat het geen buitenlandse militaire bases of troepen op zijn grondgebied zou toestaan.

De kwestie Krim werd genoemd met het voorstel om het geschil de komende 15 jaar vreedzaam op te lossen.

Rusland aanvaardde de toetreding van Oekraïne tot de EU.

Voor de Donbass werd de geldigheid van de Minsk Akkoorden (II) hersteld, met de erkenning van uitgebreide autonomie voor Russisch sprekende regio's binnen de Oekraïense staat.

De akkoorden mislukten abrupt in de tweede helft van april, toen de ondertekening van het ontwerp op het punt leek te staan. De Amerikaanse ontvangst van de onderhandelingen was vanaf het begin sceptisch geweest, maar het keerpunt kwam na het bezoek van Boris Johnson, de toenmalige Britse premier, die de boodschap bracht van "Vecht tegen Rusland tot de overwinning is behaald". De onderhandelingen braken kort daarna af. Of het zogenaamde "Bucha-massacre" of de terugtrekking van Russische troepen uit Kiev, die als een teken van zwakte werd gezien, aan deze doorbraak heeft bijgedragen, is een kwestie van gissen.

Het is op dit punt dat het Westen eenzijdig het gaspedaal voor de levering van wapens indrukt en elke hypothese van een overeenkomst verwerpt. En het is voor iedereen duidelijk dat Zelensky zonder volledige westerse dekking de onderhandelingen nooit zou hebben opgegeven.

Gebeurtenissen die een keerpunt betekenden waar geen weg terug was, zoals de vernietiging van North Stream 2, moesten nog komen (26 september 2022).

Toen de onderhandelingen begonnen, waren de slachtoffers op het slagveld nog extreem laag, er waren nog geen slachtingen geweest zoals die in Mariupol (mei 2022).

Wat dit verslag definitief vaststelt, is de verantwoordelijkheidsketen voor een voorspelde catastrofe.

Oekraïne is nu een puinhoop, met een bevolking die sinds de onafhankelijkheid in 1991 met 40% is afgenomen.

Europa gaat gebukt onder deïndustrialisatie: de Duitse "locomotief" staat stil, industrieën verhuizen naar de VS om concurrerend te blijven met de energiekosten, en het hele Europese productieapparaat is gebonden aan Amerikaanse leveranties.

Het weinige geld dat nog in omloop is in Europa staat op het punt om gebruikt te worden in een nieuwe wapenwedloop die de laatste grondstoffen zal verbranden in het steriele vreugdevuur van een (feitelijke of potentiële) oorlog.

En dit alles is besloten door Washington en zijn filialen, met de medewerking van de slechtste heersende klasse in de Europese geschiedenis, en met de enthousiaste steun van onze door munten aangedreven media, die de oorlog vanaf de eerste dag schaamteloos hebben toegejuicht, en dat nog steeds doen.

Als er een hel is, dan zal degene die er de leiding over heeft binnenkort een buitengewoon bouwplan moeten promoten.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers