Pax Russica: tijd om door te gaan

De huidige situatie in de wereld is buitengewoon gunstig voor Rusland. Het zou een historische misdaad zijn er niet van te profiteren.
Voor onze ogen is de unipolaire wereld eindelijk aan het instorten. De hegemonie van de VS is snel aan het verzwakken. De VS kunnen niet langer aanspraak maken op de rol van wereldleider, en dat is voor iedereen duidelijk.

Het leek misschien dat het aanvaarden van multipolaire spelregels het persoonlijke standpunt van Trump was, die de opvattingen van traditioneel Amerikaans rechts (niet van de trotskistische neocons) deelt. En van Biden, met zijn "Big Reset" en zijn wens om het globalisme een tweede kans te geven, verwachtte iedereen een nieuwe ronde van versterking van de westerse hegemonie.

Maar in de praktijk bleek het heel anders te zijn. Biden doet in wezen wat Trump van plan was: de structuren van de Amerikaanse hegemonie terugdringen.

Het feit dat Biden in het voorjaar van 2021 niet durfde te escaleren in Donbass, en zijn Oekraïense marionetten cruciale steun in het conflict met Rusland ontzegde (en evenmin hun schrille protesten tegen Nord Stream 2 naar behoren steunde), en vervolgens prompt Afghanistan ontvluchtte en zich nu opmaakt om zich terug te trekken uit Irak en Syrië, geeft aan dat globalisme helemaal van de agenda is. Blijkbaar hebben de liberale elites van de wereld gewoon niet de middelen om zelfs maar een offensief te simuleren. Het globalisme is op zijn retour - en nog sneller dan onder Trump.

Biden concentreerde zich op de confrontatie met China en koos dat land als een van de twee belangrijkste alternatieve polen, terwijl hij ervoor koos Rusland niet rechtstreeks aan te pakken en zich te beperken tot sancties en lachwekkende bonussen voor de vijfde journalistenkolom in Rusland. Door het Angelsaksische blok AUKUS uit te roepen om de strijdkrachten in de Stille Oceaan te consolideren en de QUAD om Japan en India op te nemen in de anti-China alliantie, heeft Biden in wezen de NAVO een slag toegebracht (wat Trump ook van plan was, maar niet heeft gedaan). Er is dus een nieuwe architectuur in de wereld ontstaan: Angelsaksen en hun paar bondgenoten tegen alle anderen.

Dit geeft Rusland een unieke kans om zijn invloedssfeer snel uit te breiden. Moskou is, samen met Peking, een van de twee belangrijkste centra van de multipolariteit. Vandaar de spanningen met de Angelsaksen, de VS en Groot-Brittannië. En als Rusland op deze weg voortgaat, en er zijn geen aanwijzingen dat Poetin hier iets aan gaat veranderen, zal de invloed van Moskou alleen maar toenemen naarmate de macht van het Westen verzwakt. Van meet af aan heeft Poetin, door in te zetten op een multipolaire wereld en zich te verzetten tegen een unipolaire wereld, de meest gedenkwaardige keuze gemaakt. En langzamerhand komt de tijd om de resultaten ervan echt te waarderen.

Rusland moet nu pro-actief handelen in plaats van reactief. Nu Biden zich op China richt, kan Rusland zijn positie op verschillende manieren snel opbouwen.

Eerst en vooral, wat het belangrijke punt betreft: blijf, waar en hoe men kan, de Angelsaksen en de globalisten tegenwerken. Als zij een stap in de ene richting zetten, moeten zij worden weerstaan en moet een stap in de tegenovergestelde richting worden gezet. Dat wil zeggen, de gewonde draak moet gedood worden.

Waar de Amerikanen weggaan, moeten Rusland en zijn partners in de multipolaire club - China, Turkije, Iran, Pakistan, enz intreden. Dit is de logica van het "Grote Schaakbord" of de confrontatie tussen Atlantisten en Eurazisten. Als wij iets willen winnen, moeten zij iets verliezen, en omgekeerd. Nu de Atlantisten aan het verliezen zijn, moeten de Euraziërs vrolijk en zonder aarzelen de verloren stukken, gebieden en zones terugnemen. Anders zal iemand anders winnen. Maar het is beter om van ons te winnen.

Verder is het de moeite waard China te steunen in de confrontatie met de Angelsaksen. Het zal een belangrijke basis voor de toekomst en een principekwestie zijn. China zal in deze confrontatie winnen en Rusland zal aan de winnende kant staan. De overwinningen van de globalisten liggen in het verleden. Vanaf nu zullen ze alleen nog maar verliezen.

Rusland moet toenadering zoeken tot onze traditionele partner India. Als Moskou in de rol van bemiddelaar tussen Peking en New Delhi terechtkomt, zal dat ons gewicht dramatisch doen toenemen. Natuurlijk moet alles in het werk worden gesteld om ook met Pakistan een ontmoeting te hebben en een partnerschap te ontwikkelen. Maar Rusland leidt naar vrede, terwijl de Angelsaksen leiden naar oorlog en confrontatie. India is de zwakste schakel in de EAC. Dat is waar we moeten toeslaan -- door de SCO en andere Euraziatische integratiestructuren op alle mogelijke manieren te bespelen.

Het is de hoogste tijd om een krachtig beleid te lanceren in de context van het Euraziatische continent. In het Westen blijft Europa in zicht; de NAVO barst uit zijn voegen. Groot-Brittannië is buiten de EU. Het perfecte moment voor een nieuwe ronde van het Groot Europa-project van Lissabon tot Vladivostok (of, volgens Thiriart, van Vladivostok tot Dublin). Poetin is dichtbij, en we hebben al een poging gedaan met de as Parijs-Berlijn-Moskou. Het was een geweldig project. Ja, het werd helaas verijdeld, maar nu opent zich de kans voor een tweede poging. Europa, dat door de Angelsaksen in de steek is gelaten, moet zijn eigen leger krijgen, en laten we samen een Europees veiligheidssysteem opbouwen. Niet tegen Rusland, maar samen met Rusland. Wat nog moet worden gedaan, is een doeltreffend en adequaat instrument vinden om een dergelijk project te bevorderen. En ook hier komt de kwestie van de alliantie van Moskou met de Europese conservatieven ter sprake. Westers "links" (het zogenaamde "cultureel marxisme") is al lang irrelevant en werkt rechtsstreeks voor Soros en de globalisten. Ze zijn waardeloos. In Europa moeten we doortastender met rechts samenwerken. Ofwel met het soort linksen die tegen Soros zijn. Met al degenen die tegen Soros en LGBT+ in Europa zijn en "rechts" of erger worden genoemd. Je hoeft niet bang te zijn voor de rechtse cultuur. De maatstaf voor een echt beleid is de doeltreffendheid ervan.

De islamitische landen - met name Turkije, Iran, Pakistan, maar ook de Arabische wereld - staan zeker aan de kant van de multipolariteit. Hoe kunnen religieuze moslimsamenlevingen globalisten met LGBT+ ideologie steunen!  Ze reiken allemaal intuïtief uit naar Rusland. En terecht. Maar we moeten ook actiever worden in deze richting.

Moslims zijn vrienden, en wij zijn met hen op weg naar de toekomst. Dit beginsel zal de positie van Rusland steeds weer versterken.

Het is duidelijk dat de tijd gekomen is om ons bezig te houden met de post-Sovjetruimte, met het "kleine" Eurazië. Dit zijn de gebieden van een enkele beschaving, een gemeenschappelijk rijk. Ze moeten weer geconsolideerd worden. Nu het Westen verzwakt, is het eerste wat Moskou moet doen de strategische controle over al deze gebieden herstellen. Anders zullen zij als een struikelblok dienen.

De standpunten van Europa (maar niet die van de Angelsaksen), de Turken, de Iraniërs en de Chinezen zijn hier het overwegen waard. Ja, er kan een gesprek met hen worden gevoerd, en over rode lijnen en invloedzones moet streng en van tevoren worden onderhandeld. Maar nadat een akkoord is bereikt met de multipolariteitspartners, moet Rusland vastberaden en snel handelen. Het is nu voor iedereen duidelijk dat "liberalisme", "mensenrechten" en "democratie" slechts dienen als dekmantel om met twee maten te meten. Zoals altijd, in een bipolaire of unipolaire wereld, in het Westfaalse systeem of in de middeleeuwse politiek, is het de kracht alleen die beslist. De sterken nemen deel aan het vaststellen van wetten en regels. De zwakken niet. Dat is alles. Dat is het einde van het gesprek.

U heeft geen voorwendselen nodig om uw nationale belangen na te streven. Als het realistisch is, d.w.z. als er wil, macht, mogelijkheden en middelen zijn, dan moet de Pax Russica (of Pax Eurasiatica, om het voorzichtig uit te drukken) worden opgericht.

En als het niet realistisch is, dan is het, na het geprobeerd te hebben, mogelijk om ergens terug te trekken. Maar het is nog steeds het proberen waard. Laat het leven zelf grenzen stellen aan onze macht. Je hoeft van tevoren nergens bang voor te zijn. Winnaars worden niet beoordeeld, de verslagenen worden beoordeeld.

We zien dat Rusland zich meer en meer actief met Afrika gaat bezighouden. Hier concurreren we niet zozeer met de VS als wel met het Europese kolonialisme. En we hebben het voordeel dat we nooit een koloniale macht zijn geweest. De Russen zijn biologische vrienden van de volkeren van Afrika. Het is een geweldig argument en een winnende positie voor het pan-Afrikaanse project, dat een nieuwe pool van de multipolaire orde is. Rusland is de initiatiefnemer en voorhoede.

Latijns-Amerika is niet minder belangrijk. Anti-imperialistische tendensen zijn er van oudsher sterk. En vandaag kunnen we Latijns-Amerikaans rechts aan links toevoegen. Het huidige Rusland is absoluut niet links, maar het is een anti-imperialistische macht. Dit is hoe we Latijns-Amerika binnen moeten gaan. Zoals het is. En opnieuw steun aan de continentale integratie bieden.

En tenslotte is het mogelijk om op de een of andere manier ook in Zuid-Azië je nieuwe status te markeren. Er zijn daar interessante machten - Maleisië, Indonesië, en de landen van Indochina. Dat is natuurlijk ver van ons vandaan, en nogal exotisch, maar het is de regio van de toekomst. En het is de moeite waard om alternatieve projecten voor te stellen voor de Angelsaksen daar samen met China.

De macht van de Angelsaksische elites en hun hegemoniale projecten, die nieuwe versies van imperialisme en kolonialisme verhullen onder het mom van "globalisering", is dus duidelijk aan het afnemen. De Angelsaksen en de daarmee verbonden oligarchie in de wereld hebben lang genoeg over de mensheid geheerst. Het einde van hun macht komt eraan. Dit opent ongekende horizonten voor Rusland. In alle richtingen, tot aan de Russische Noordpool en de Russische Zuidpool.

Vandaag is het nodig om vrijmoedig en met open ogen naar de toekomst te kijken en die Russisch te maken.