Het post-liberale Westen en het nieuwe abnormale

Termen als "internationale op regels gebaseerde orde" of "liberale wereldorde" verwijzen naar de consensus van na de Tweede Wereldoorlog, waarin de wereldleiders - eigenaars van centrale banken en bedrijven met hun politieke lakeien - een hele reeks internationale instellingen en overeenkomsten in het leven riepen om de "wereldwijde samenwerking" te bevorderen.

De Verenigde Staten ontpopten zich als de belangrijkste verdediger van dit systeem, en de mensenrechten, de "vrije" markteconomie en vele andere begrippen, die sindsdien via verschillende instellingen, de media, de amusementsindustrie en het onderwijs onder de massa's werden verspreid, werden het middelpunt van het westerse sociaal-politieke jargon. Zoals Morgoth's Review het op You tube zegt, "als u in het Westen woont, hebt u uw hele leven in een liberale wereldorde geleefd".

Door deze woord-magie van humanistische waarden heeft het Engels-Joodse establishment dat de wereld regeert, ondanks al zijn wreedheden, durven beweren dat het aan de kant van de "mensheid" staat en zich tegen de "tirannie" verzet. De geschiedenis keert alleen maar terug naar de tijd van Hitler en Stalin, om hun verwerpelijke tegenhangers in het heden te vinden.

De Duitse rechtsfilosoof en politiek theoreticus Carl Schmitt merkt op dat het begrip "menselijkheid" een nuttig instrument is geweest voor de imperialistische expansie. Het is gebruikt om de vijanden van de westerse geldmacht te ontmenselijken, die dan aangevallen konden worden onder het schild van morele superioriteit.

Westerse liberalen hebben de hele tijd beweerd dat zij de zaak van de mensheid dienen. Zelfs in Finland - "dat bij het Westen hoort", dondert de nationale NAVO-president Niinistö - hebben politici zich de retoriek eigen gemaakt van de "ondeelbare menselijke waardigheid" en de "westerse waardenbasis", die als enige garant staat voor beschaving en rechtschapenheid. De tegenstanders staan niet aan de kant van de mensheid: zij zijn een "uitzondering" op de door het Westen vastgestelde regel, regelrechte buitenbeentjes die dienovereenkomstig behandeld kunnen worden.

Was de naoorlogse consensus gebaseerd op het idee dat er "één mensheid" is, het bijgewerkte ideaal van het post-liberale Westen is dat er "één planeet" is, aldus Morgoth. Het concept van één mensheid maakte het mogelijk dat het Westen demografisch multicultureel werd (met als uiteindelijk doel het opgeven van alle culturele bijzonderheden ten gunste van "wereldburgers") en critici werden het zwijgen opgelegd als "racisten".

In de nieuwe fase doemt een wereldagenda op, Agenda 2030 genaamd: bezorgdheid over de "klimaatverandering" en een oproep tot duurzame ontwikkeling, met inbegrip van rantsoenering van alles, toezicht op de koolstofvoetafdruk, fossielvrije energieproductie, synthetisch voedsel en andere ideeën die, als ze uitgevoerd worden, de miljardairsfamilies en hun investeringsmaatschappijen in staat zullen stellen enorme extra winsten te maken, nadat ze al olievelden ontgonnen en aangeboord hebben.
De nieuwe "groene overgang" betekent ook dat de grondrechten en mensenrechten van vroeger vervangen worden door "rechten" voor het klimaat, de natuur en de planeet in haar geheel. Wie zal dan nog mogen verdedigen wat wel of niet in het belang van de planeet is? Wetenschappers en deskundigen, natuurlijk, die op de loonlijst van de miljardairsklasse staan, en wier "onderzoek" en aanbevelingen de agenda van de geldklassen aansturen.

Het sinistere plot van deze "ontwikkeling" begint zich te ontrafelen wanneer men het argument hoort dat er te veel mensen op de planeet zijn. Men verzekert ons dat, als de koolstofuitstoot niet tot bijna nul wordt teruggebracht, het leven op de planeet in gevaar zal komen. In dit moeilijke tijdsgewricht moeten de mensenrechten ingeperkt worden voor het "welzijn van de hele wereld", maar in plaats van werkelijk onderdanig te zijn aan de "natuur", worden wij door technocratische planning onderworpen aan de grillen van de financiële kringen.

"Niemand wordt gevraagd of hij ontwikkeling wil die in overeenstemming is met de 2030 Agenda," zegt Morgoth. Natuurlijk, als de naam van het spel "het redden van de planeet" is, zullen de mensen niet tegen het redden van de planeet mogen stemmen. Het leven in "liberale democratieën" loopt ten einde als een ander isme de overhand krijgt. Voorlopig hebben wij echter nog geen precieze naam voor de nieuwe orde, zodat de heersende elite in het Westen zal blijven doen alsof zij de "democratie" en de "vrijheid" verdedigt.

Video / Morgoth's Review / Towards the Postliberal West

In zekere zin was de coronarommel een test voor het nieuwe (on)normale. De biopolitiek van het exceptionalisme dicteerde dat de bevolking zich moest onderwerpen aan bizarre bevelen in naam van het "algemeen belang". Degenen die kritiek hadden op de vaccins en de beperkingen werden gestigmatiseerd en kregen de schuld van hun insubordinatie. De strijd tegen de onzichtbare vijand bood een kader om het gemaskerde, bange volk voor te bereiden op de toekomst. Zoals reeds in het rapport over de grenzen van de groei, dat in opdracht van de Club van Rome, het forum van de machthebbers in de jaren zeventig, is opgesteld, is de mensheid zelf de vijand (het virus?) waartegen de planeet beschermd moet worden.

Hoewel de doeltreffendheid van het westerse vrijheidsethos de laatste jaren begint af te brokkelen, worden de liberale waarden nog steeds bedreigd door vijanden die ontmenselijkt moeten worden. Daartoe behoren ook mogendheden die met het Westen concurreren, zoals Rusland en China. Met de infotape-campagne zijn de mensen al opgehitst tegen een groep mensen, de Russen - binnenkort zeker ook de Chinezen - tegen de dogma's van het liberalisme. Deze keer wordt onverdraagzaamheid verontschuldigd en worden westerlingen zelfs tot haat aangezet.
Het is echter niet Poetin of het Chinese communistische politbureau dat de jongeren hier bang maakt met klimaatcatastrofe en wereldvernietiging, maar de westerse machts(nep)media en een select groepje deskundigen en wetenschappers. Het is niet Rusland dat de boeren in de eurolanden uitknijpt en de voedselproduktie opzettelijk in gevaar brengt, maar ook dit wordt gebruikt om de egoïstische belangen van de economische elite te dienen. Dezelfde agenda wordt bevorderd door het nul-uitstootbeleid dat aan het Westen wordt opgelegd.

Alle Westerse instellingen, bedrijven en regeringen steunen trots de door de geldbeluste machthebbers uitgevonden ESG ratings voor "verantwoord investeren", die de kleine bedrijven in het hele Westen wegvagen. Hetzelfde netwerk, dat gedreven wordt door investeringsgiganten als de Vanguard Group en BlackRock, verkondigt trots de noodzaak van "global governance"; in een noodtoestand van "klimaatnoodsituatie" is er niet de minste plaats meer voor democratische normen en de publieke opinie.

Ironisch genoeg is er niets dat de naoorlogse consensus meer bedreigt dan de mensen die zelf de liberale waarden ophemelen tegen het "autoritarisme". De miljardairsklasse en haar volgelingen verdedigen openlijk een wereld van waarden die zij tegelijkertijd snel aan het uitroeien zijn. Kunnen de mensen door deze verdoezeling en huichelarij heen kijken? Misschien wanneer wij van de huidige sneeuwdemocratie van het oligopolie overgaan naar de openlijke tirannie van het ecofascisme en de technocratie.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers