De Russische wereld en zijn Raad

Op de drempel van het jubileumcongres van de Wereldraad van het Russische Volk in het Kremlin, dat gewijd is aan de Russische Wereld, is het nodig om het concept "Russische Wereld" wat gedetailleerder te behandelen.

De combinatie van de Russische wereld zelf heeft voor veel tegenstellingen en verhitte politiek gezorgd. Iedereen probeerde het willekeurig te interpreteren, en afhankelijk van de positie van individuele auteurs veranderde de betekenis zelf. Sommigen maakten er een karikatuur van, anderen verheerlijkten het juist op alle mogelijke manieren, maar vaak ten koste van de inhoud.

Allereerst moet het belangrijkste onderscheid worden gemaakt: de Russische Wereld betekent niet hetzelfde als de Russische Federatie als natiestaat. Dit wordt waarschijnlijk door iedereen erkend. Maar sommigen geloven dat de Russische wereld breder en groter is dan Rusland, en anderen dat ze smaller en lokaler is, terwijl weer anderen haar op een tussenpositie plaatsen.

In het eerste geval, en dit is het meest correcte en zinvolle gebruik van de term "Russische wereld", hebben we het over Rusland als beschaving. En in deze zin wordt het door de Russische Wereldraad opgevat als een vereniging van alle mensen die de Russische beschaving als de hunne beschouwen - ongeacht waar ze wonen en van welke staat ze burger zijn. In dit geval valt de Russische wereld samen met de Russische beschaving, maar dit sluit op zijn beurt op geen enkele manier andere volkeren uit die door de lotsgemeenschap met de Russen verenigd zijn, maar omvat hen.

Vandaar dat het concept van de Russische wereld zo dicht bij Rusland-Eurazië ligt, zoals de Euraziatische filosofen het begrepen. Het is niet slechts een land, een staat, maar een hele wereld, een bloei van etniciteiten en culturen, een spirituele historische kosmos, eeuwenlang verenigd rond de kern van het Russische volk. Deel uitmaken van de Russische wereld betekent in deze opvatting de geest en cultuur delen, die zich in al zijn pracht manifesteert in multidimensionale en multipolaire vormen van historische creatie, die politiek, economie, kunst, industrie en ethiek omvat.

In dit begrip is de Russische wereld onlosmakelijk verbonden met de Orthodoxe Kerk, maar geenszins ten nadele van andere traditionele godsdiensten. Ook hier zien we een direct verband met de Wereldraad van het Russische Volk, waarvan Zijne Heiligheid Patriarch Kirill van Heel Rusland het hoofd is, maar waaraan de hoofden van de belangrijkste religies van Rusland steevast deelnemen.

Natuurlijk is Rusland als staat de basis van de Russische wereld, en dit is duidelijk te zien in het feit dat de belangrijkste evenementen van de WRNS worden bijgewoond door de president van de Russische Federatie zelf, waardoor dergelijke plechtige nationale en geheel vrijwillige bijeenkomsten in feite een soort analoog van de Landraden worden. Maar de Russische wereld is groter dan alleen de staat, en het Russische volk is groter dan alle Russische burgers samen. In die zin wordt de Russische wereld gevormd rond Rusland, en de president en de eerste hiërarch van de Russisch-orthodoxe kerk fungeren als symbolen en assen van de hele beschaving, een magneet van aantrekkingskracht en de kern van een complexe en niet-lineaire gemeenschap van volkeren, culturen en individuele burgers.

Het is noodzakelijk om twee andere - niet ware, maar wel wijdverspreide interpretaties van de Russische Wereld te noemen, omdat elk concept zijn ware betekenis krijgt wanneer het vergeleken wordt met wat er niet onder begrepen moet worden.

Zo is het onder de Russische wereld in geen geval mogelijk om alleen het geheel van etnische Grootrussen te begrijpen, dat wil zeggen Oost-Slaven, die historisch geconcentreerd waren in de oostelijke gebieden van het oude Rusland, waar Vladimir, later Moskou Rusland werd gevormd en waar op een bepaald moment de hoofdstad samen met de groothertogelijke troon en metropolitaanse kathedra werd overgebracht. Een dergelijke interpretatie verdraait de oorspronkelijke betekenis volledig en sluit zowel de West-Russen (Wit-Russen en Malorussen) als alle niet-Slavische etnosen van Rusland zelf uit van de Russische wereld. Strikt genomen begrijpt praktisch niemand de Russische wereld op deze manier, maar de tegenstanders daarentegen proberen de betekenis kunstmatig te verdraaien en geven deze uitdrukking een volledig verkeerde betekenis.

Daarom is het niet overbodig om nogmaals te benadrukken dat "Russische Wereld" alle Oost-Slaven betekent (en dus niet alleen Grootrussen, maar ook Wit-Russen en Malorussen), evenals alle andere etnische groepen die hun lot op een of ander moment met het Russische volk verbonden hebben. Daarom kan de Russische wereld bijvoorbeeld ook Georgiërs, Armeniërs of Azerbeidzjanen omvatten, die, hoewel ze zich nu buiten Rusland bevinden, nog steeds in historische verbondenheid en spirituele verwantschap met de Russen geloven.

Het belangrijkste is hier echter niet of deze etnoses zichzelf als deel van de Russische wereld beschouwen, het kan veranderen en van veel factoren afhangen, inclusief dat sommigen zichzelf als deel ervan beschouwen en sommigen niet, en dat anderen zichzelf er nu niet als deel van beschouwen, maar morgen wel. Het belangrijkste is dat de Russische wereld zelf altijd open staat voor broederlijke volkeren. Het is belangrijk dat de Russen zelf bereid zijn om diegenen als deel van de Russische wereld te beschouwen die dat willen, ernaar streven en onze gemeenschappelijke bestemming met ons delen. En deze openheid hangt niet af van het historische moment of de historische stemming. Als we het over de Russische wereld hebben, is deze openheid een fundamenteel axioma. Zonder deze openheid is de Russische wereld niet geldig. Dit is haar semantische diepe as. De Russische wereld sluit niet uit, maar omvat alleen. We kunnen het de westerse term "inclusiviteit" noemen, maar dan hebben we het over een speciale inclusiviteit - over Russische inclusiviteit, en in feite over Russische liefde, zonder welke er geen Russisch persoon is.

Daarom kan de Russische wereld in geen geval enger zijn dan Rusland, maar alleen breder.

En tot slot zou het verkeerd zijn om de Russische wereld te identificeren met de drie takken van de Oost-Slavische stam, dat wil zeggen, alleen met de Grote Russen, Wit-Russen en Malorussen. Ja, wij drie Oost-Slavische volkeren vormen de kern van de Russische wereld. Maar dat betekent niet dat andere niet-Slavische volkeren er geen organisch en integraal deel van uitmaken.

Nu we de juiste interpretatie van de Russische wereld hebben vastgesteld en de verkeerde hebben verworpen, kunnen we er verder over nadenken.

De vraag rijst onmiddellijk: wat zijn de grenzen van de Russische wereld? Nadat we die gedefinieerd hebben, wordt het duidelijk dat deze grenzen noch etnisch, noch staats-, noch confessioneel kunnen zijn.

Dit zijn de grenzen van de beschaving, en ze zijn niet lineair en strikt vast. Hoe kunnen we Geest, cultuur en bewustzijn binnen strikt fysieke grenzen plaatsen? Maar tegelijkertijd, als we te ver weg raken van de kern van de Russische wereld, kunnen we niet anders dan opmerken dat we ons op een gegeven moment in een vreemd gebied bevinden, in de ruimte van een andere beschaving.  Bijvoorbeeld West-Europees, Islamitisch of Chinees. En niet alleen de taal, het fenotype en de mores van de lokale bevolking zijn hier van belang. We hebben de grenzen van de Russische wereld verlaten, de beschaving is afgebrokkeld, we bevinden ons in een nieuwe culturele cirkel die verschilt van de onze.

Daria Doegina vestigde de aandacht op een concept als "grens". Het is geen lineaire grens, maar een tussenstrook, een niemandsland of neutraal gebied dat de ene beschaving van de andere scheidt. De grens heeft de eigenschap om voortdurend te veranderen, in de ene of de andere richting te verschuiven.

Bovendien heeft de grens een eigen leven; er vindt een intensieve uitwisseling van culturele codes plaats, twee of zelfs meer identiteiten komen samen, komen met elkaar in conflict, gaan uit elkaar en weer met elkaar in dialoog. Daria heeft de grens ervaren in Novorossiya, terwijl ze door de nieuwe gebieden reisde. Ze heeft het leven van dit gebied, waar vandaag de dag over het lot van de Russische wereld wordt beslist, scherp vastgelegd. Ongetwijfeld behoort Oekraïne, Malorossija tot de Russische wereld.

Historisch gezien is het de bakermat ervan. Maar later, toen het centrum naar het oosten verschoof, werd het zelf een beschavingsgrens, werd het een tussenzone tussen Euraziatisch Rusland en Europa. Vandaar de kruising van invloeden - in taal (invloed van het Pools), religie (invloed van het katholicisme), cultuur (invloed van het liberalisme en nationalisme, zeer vreemd aan de Russische code). Zo werd de Oekraïense grens op zijn beurt een spanningsveld tussen twee centra, aantrekkingspolen - tussen de Russische wereld en het Europese Westen. Dit was duidelijk te zien in de verkiezingspolitiek van Oekraïne (toen er nog verkiezingen waren), en leidde tot een verschrikkelijke broederoorlog.

Een ander voorbeeld van de grenzen van de Russische wereld is het broederlijke Wit-Rusland. Het volk van Wit-Rusland werd ook een tijdlang van ons, de Grote Russen, gescheiden en werd eerst een deel van het Groothertogdom Litouwen en daarna van de Poolse staat. Met alle originaliteit en oorspronkelijkheid van de gevestigde Wit-Russische identiteit, eigenaardigheden van taal en cultuur, was deze grens niet verdeeld in twee aantrekkingspolen. Met zijn volledige soevereiniteit en onafhankelijkheid is Wit-Rusland een organisch en integraal onderdeel van de Russische wereld en blijft het een onafhankelijke staat.

De Russische wereld betekent dus niet noodzakelijk absorptie, noch oorlog, noch de aan- of afwezigheid van staatsgrenzen. Als de Oekraïense grens zich op dezelfde manier zou gedragen als de Wit-Russische grens, zou niemand de territoriale integriteit van Oekraïne in gevaar brengen. De Russische wereld is open en vreedzaam, bereid tot vriendschap en partnerschap op de meest uiteenlopende gronden. Maar het kan niet reageren op daden van directe agressie, vernedering en russofobie.

President Poetin heeft eens geantwoord op de vraag waar Rusland ophoudt, en in dit geval bedoelde hij met "Rusland" de Russische wereld: daar, waar een Rus kan komen, waar wij gedwongen zullen worden om te stoppen. En het is overduidelijk dat we niet zullen stoppen voordat we de integraliteit van onze "wereld-Russische" landen, de natuurlijke contouren en harmonieuze (zij het complexe) fronten van onze beschaving hebben hersteld.

De Russische wereld is gebaseerd op de Russische Idee. En dit Idee heeft natuurlijk zijn eigen unieke kenmerken. De opbouw ervan wordt bepaald door traditionele waarden, die de historische ervaring van het volk absorberen. Het Idee kan niet uitgevonden of ontwikkeld worden, het groeit vanuit de diepten van ons sociale bewustzijn, rijpt in de diepten van het volk, zoekt een uitweg in de inzichten en meesterwerken van genieën, generaals, heersers, heiligen, asceten, arbeiders, eenvoudige families. De Russische Idee strekt zich uit tot iedereen - tot

• tot Russische gezinnen die haar roep beantwoorden met vruchtbaarheid en creatieve arbeid,
• onze soldaten die de grenzen van het vaderland met gevaar voor eigen leven verdedigen,
• het staatsapparaat, dat wordt opgeroepen om het land met ethiek en loyaliteit te dienen,
• de geestelijkheid, die niet alleen onophoudelijk bidt voor voorspoed en overwinning, maar ook onvermoeibaar het volk voorlicht en opvoedt in de grondslagen van de christelijke moraal,
• op de heersers die geroepen zijn om de macht naar glorie, voorspoed en grootheid te leiden.

De Russische wereld is het ideaal dat altijd boven ons staat en de horizon van dromen, aspiraties en wil vormt.

En tot slot, wat betekent de Russische wereld in Internationale Betrekkingen? Hier krijgt dit begrip nog meer gewicht. De Russische wereld is een van de polen van de multipolaire wereld. Het kan verenigd zijn in een staat (zoals China of India) of verschillende onafhankelijke staten vertegenwoordigen die verenigd zijn door geschiedenis, cultuur en waarden (zoals de landen van de islamitische wereld). Maar in elk geval is het een staat-beschaving met zijn eigen originele en onderscheidende identiteit. De multipolaire wereldorde is gebouwd op de dialoog van zulke "werelden", staatsbeschavingen.

En het Westen moet in deze context niet langer gezien worden als een drager van universele waarden en normen, universeel bindend voor alle volkeren en staten van de wereld. Het Westen, de NAVO-landen zijn één van de werelden samen met anderen, één staat-beschaving onder andere - Rusland, China, India, Islamitisch blok, Afrika en Latijns-Amerika. De universele wereld bestaat uit een aantal afzonderlijke polen - grote ruimten, beschavingen en fronten die hen tegelijkertijd scheiden en verbinden. Het is een delicate constructie die fijngevoeligheid, subtiliteit, wederzijds respect, tact en vertrouwdheid met de waarden van de Ander vereist, maar alleen zo is het mogelijk om een werkelijk rechtvaardige wereldorde op te bouwen.

En in deze wereldorde is de Russische wereld, en niet alleen Rusland als staat, een volwaardige pool, het centrum van integratie, een unieke beschavingsformatie gebaseerd op haar eigen traditionele waarden, die deels samenvallen en deels verschillen van de waarden van andere beschavingen. En niemand kan van buitenaf zeggen wat de Russische wereld moet zijn en wat niet. Dat wordt alleen bepaald door zijn volkeren, zijn geschiedenis, zijn Geest, zijn weg in de geschiedenis.

Dit alles zijn de belangrijkste onderwerpen van de Wereldraad van het Russische Volk die gewijd is aan de Russische Wereld.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers