مجاهدین خلق، گروه دموکراتیک یا اوباش؟

سازمان مجاهدین خلق، سازمانی شبه نظامی بود که از سال 1344 فعالیت خود را در ایران آغاز کرد، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 این سازمان که مدعی بود انقلاب اسلامی را انها به ثمر رسانده اند، به منازعه با ایران اسلامی پرداخت تا اینکه در سال 1360 با اعلام اقدام مسلحانه بر علیه جمهوری اسلامی ایران دست به اسلحه برد و با انجام عملیات های تروریستی در ابعاد کوچک و بزرگ بیش از 17 هزار نفر از مردم ایران اسلامی را به شهادت می رسانند که مهمترین این اقدامات بمب گذاری در بخست وزیر و دفتر حزب جمهوری اسلامی ایران است که در این دو حادثه رییس جمهور، نخست وزیر و رییس دیوان عالی کشور جمهوری اسلامی ایران به شهادت می رسند. بعد از فراز سازمان از ایران به دامان صدام حسین، دیکتاتور عراق رفته و در مقابل کشور خودشان اسلحه به دست گرفته و در دو عملیات بر علیه جمهوری اسلامی ایران شرکت می کنند. 

بعد از پذیرش صلح از سوی ایران و عراق، سازمان مجاهدین خلق با حمایت تجهیزاتی از سوی صدام حسین با خیال چند روزه فتح تهران به ایران حمله می کند که با ورود به ایران اقدامات شنیعی همچون آتش زدن انسانها و به دار آویختن آنها دست می زند. 

این سازمان هم اکنون خود را داعیه دار حقوق بشر و آلترناتیو جمهوری اسلامی ایران دانسته و تمام تلاش خود را برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی ایران انجام می دهد.

این سازمان بعد از حدود 25 سال حضور در عراق با پایان یافتن حکومت صدام حسین بر عراق، از این کشور اخراج شد و با حمایت های مالی برخی از کشورهای عربی و حمایت های مستقیم آمریکایی ها در آلبانی مستقر شد.

این سازمان در راستای تغییر چهره تروریستی و خون بار خود در سالهای گذشته و در مواجهه با کشورهای مختلف از جمله کردهای عراق و ایران اسلامی، اقدام به برگزاری نشست های سالیانه می کند. در این نشست ها که عموما بازنشستگان سیاسی که مقبولیتی در کشور خود ندارند دعوت شده و اقدام به سخنرانی و هیجانات کاذب در راستای چهره سازی جدید سازمان مجاهدین می کنند.

سازمان مجاهدین خلق همواره تلاش دارد تا خود را به عنوان یک گروه دموکراتیک که از راه های دموکراتیک به دنبال تغییر رژیم در ایران است به جهانیان و کشورهای اروپایی و آمریکایی بنشاساند.

از این رو سازمان در تمامی نشست ها و ویمپلنت های خود در فرانسه و حتی نشست هایش در آلبانی به این گونه مواضع خود اصرار دارد، این در حالی است که اگر از سابقه رفتارهای خشونت آمیز این گروه با منتقدین خود چه در داخل سازمان و کمپ اشرف، لیبرتی و حتی تیرانا بگذریم، نمی توانیم از اقداماتی که اعضای سازمان با سایر گروه های اپوزیسیون در کشورهای مختلف دنیا با یکدیگر داشته اند بگذریم.

حملاتی که سرکردگان سازمان مجاهدین خلق در گفته ها و نوشته های خود به برخی دیگر از سران و سرکردگان گروه های اپوزیسون داشته اند، فحاشی هایی که اعضای و سرکردگان به مخالفان خود در گروه های خود داشته اند و اقداماتی که این سازمان مجاهدین خلق در برخورد با گروه های مخالف خود اشته است، نشان می دهد که این گروه توجه چندانی به رفتارهای دموکراتیک ندارد.

نمونه بارز این رفتار را می توان در مصاحبه ای که شبکه من و تو با رضا ربع پهلوی دارد ملاحظه کرد.

در بخشی از این گفت‌وگو تینا قاضی‌مراد، سردبیر اتاق خبر شبکه «من و تو» از رضا پهلوی درباره «سازمان مجاهدین خلق» و دیدارهای صورت‌گرفته برخی از نمایندگان این سازمان با برخی مقامات اروپایی و آمریکایی می‌پرسد. پهلوی در پاسخ می‌گوید: «اولین سؤال و ساده‌ترین سؤال این است که آیا اعضا و رهبران سازمان مجاهدین خلق آمادگی دیالوگ باز و شفاف با دیگر نیروهای دموکراتیک را دارند و اصلاً از نظر سازمانی این حق را خواهند داشت؟ این سؤال خیلی ساده است. در همین سؤال اول کلی گرفتاری برای آنها پیش می‌آید، زیرا اگر بخواهند با همه به شکل باز صحبت کنند از نظر درونی و سازمانی به‌هم می‌ریزند. این را من نمی‌گویم، بروید از اعضای سابق سازمان‌شان بپرسید. اینکه هدف نهایی‌شان چیست و بر چه اساسی می‌خواهند حرکت کنند، راستش را بخواهید من مشکل می‌توانم باور کنم که یک سازمانی ادعای دموکراسی و برابری کند، اما در خود آن سازمان، زنان یک‌طرف و مردان جدا از هم می‌نشینند و اسمش را هم می‌خواهند دموکراسی و حقوق بشر بگذارند. نمی‌دانم این را چطور می‌خواهند توجیه کنند؟ من این چیزها را که می‌بینم در عمل قانع نمی‌شوم. در قالب دموکراتیک و احترام متقابل مشکلی با دیگر جریان‌ها ندارم. این چیزی است که در عمل باید ثابت شود وگرنه هرکسی می‌تواند هر ادعایی کند، دنیا هم ممکن است خیلی چیزها را نبیند، یا درک نکند یا متوجه نشود اما مردم ایران اینها را تجربه کرده‌اند، اینها سؤالات جدی و منصفانه است که باید پرسیده شود.»

اما چند‌ساعت پس از انتشار این مصاحبه، سازمان مجاهدین خلق به‌وسیله سخنگوی خود به اظهارات مطرح‌شده پاسخ داد. در بخش‌هایی از متن منتشرشده آمده است: «بچه شاه پرسیده است آیا اعضا یا رهبران مجاهدین آمادگی دیالوگ با دیگر نیروهای دموکراتیک را دارند؟ جواب این است که تو را چه به دموکراسی؟ قبل از هر چیز باید دهان را از کلمه‌ شاهزاده آب کشیده و سپس جنایت‌های دیکتاتوری‌های دست‌نشانده‌ ارتجاعی و استعماری شاه و رضاشاه را یک‌به‌یک محکوم کنی. میلیاردها پول ربوده‌شده را هم باید به مردم ایران برگردانی. تا آنجا که به مجاهدین مربوط است نه شاه، مرزبندی اصلی آنهاست و هرگز حاضر به دیالوگ و مذاکره با طایفه‌ ستمگر نبوده و نیستند و نخواهند بود. این لازمه‌ آزادی و استقلال و آلترناتیو دموکراتیک است.»

در این گفتگوی رسانه ای که بین رضا ربع پهلوی و سخنگوی سازمان روی می دهد، همین رفتار و گفتار نیز دیده می شود که اعضای سازمان علیرغم هجمه های سختی که به دیگر گروه های اپوزیسون انجام می دهند اما همچنان رویه دموکراتیک بودن خود را حذف می کنند. تناقضی آشکار در گفتار و رفتار سران مجاهدین خلق که در تمامی موارد و موضوعاتی که از سوی این سازمان سر می زند دیده می شود.