Ξεμένει από ζάχαρη η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης!

Αποτέλεσε ένα από τα "αεροπλανάκια" του Χρηματιστηρίου. Κατά βάση, όμως, η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, η τύχη της οποίας κρέμεται στην κυριολεξία από μια κλωστή, ήταν ίσως ένα από τα μεγαλύτερα "φυτώρια" για να βολευτούν φίλοι και γνωστοί και κάποιοι μέσω αυτής να κάνουν κοινωνική πολιτική, όπως πέρυσι με τα 30 εκατ. ευρώ που έδωσε με ΠΝΠ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Χρήματα τα οποία υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος η Ε.Ε να ζητήσει από το ελληνικό κράτος να επιστραφούν.
Το πελατειακό κράτος, το βόλεμα πολιτικών φίλων και γνωστών, οι μισθοί δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε εργαζομένους που δούλευαν και συνεχίζουν να δουλεύουν το πολύ 4 μήνες τον χρόνο και πληρώνονται 14 μισθούς αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου και την κακοδαιμονία μιας ολόκληρης γενιάς.
Η εταιρεία, ως μονοπώλιο, "έπαιζε μπάλα μόνη της", μοιράζοντας δουλειές και λεφτά δεξιά και αριστερά σαν να μην υπάρχει αύριο και, όπως φοβούνται πολλοί, ίσως και να μην υπάρχει. Συμφωνίες μέσω των οποίων ζημιώθηκε τουλάχιστον κατά 50 εκατ. ευρώ (εμπορικές συμφωνίες που ελέγχονται από εισαγγελέα), αγορές τεύτλων με το 20% του βάρους αυτών να αποτελούν χώματα και ξένες ύλες, τα οποία πληρώνονταν παχυλά, και λειτουργία παραγωγικών μονάδων οι οποίες θα έπρεπε να έχουν κλείσει ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, να διατηρηθούν μέσω της υλοποίησης ενός βιώσιμου business plan με τη διεύρυνση του αντικειμένου της εταιρείας.
Τα εγκλήματα, όμως, με την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) συνεχίζονται. Η εταιρεία βρίσκεται στην εντατική τα τελευταία δύο χρόνια και αναζητά αιμοδότη για να παραμείνει εν ζωή. Φως στο τούνελ όλο αχνοφαίνεται από τα τέλη του 2015 και όλο απομακρύνεται.

Μόλις 1.000 τόνοι

Η ουσία είναι ότι, σε λιγότερο από μία 10ετία, η ΕΒΖ έχασε την ελληνική αγορά, αφού πλέον καλύπτει μετά βίας μόλις το 30% της εγχώριας κατανάλωσης, κατά δήλωση στελεχών της, ενώ, επειδή η παραγωγή μειώνεται χρόνο με τον χρόνο, η εταιρεία κάνει εισαγωγές για να διατηρείται στην αγορά. Ακόμα και αυτή την πολυτέλεια, δηλαδή εισαγωγές ζάχαρης για να συνεχίσει τουλάχιστον την εμπορία, τη χάνει.
Στελέχη της εταιρείας ανέφεραν στο "Κ" ότι αυτήν τη στιγμή που μιλάμε η εταιρεία διαθέτει στις αποθήκες της μόλις 1.000 τόνους ζάχαρης, που δεν φτάνουν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των πελατών που της έχουν απομείνει. Η έλλειψη ρευστότητας, το ανοιχτό ακόμη θέμα με την έγκριση του business plan από την Τράπεζα Πειραιώς (σχετικές αποφάσεις αναμένονται μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο), την έχει χτυπήσει όχι μόνο στο κομμάτι της παραγωγής, όπου οφείλει περί τα 8 εκατ. ευρώ στους τευτλοπαραγωγούς, αλλά και στην ίδια τη λειτουργία της.

Πώληση

Και ενώ η εταιρεία έχει φτάσει στο μη περαιτέρω, συνεχίζει να λειτουργεί με στελέχη του κομματικού σωλήνα που έχουν πολιτικές βλέψεις και με εργαζομένους που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην πειράξει κανείς τα κεκτημένα τους. Κεκτημένα τα οποία δεν τολμά να αγγίξει κανείς ακόμα και σε περιπτώσεις όπου στελέχη της εταιρείας απλώς δεν δουλεύουν. Το παράλογο, δε, είναι ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά –εργαζόμενοι, διοίκηση, υπουργείο, τράπεζες–, αλλά τις ζημίες θα τις πληρώσει ένας.
Βέβαια, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο, το οποίο απομακρύνεται όσο περνά ο χρόνος, η εταιρεία να καταφέρει με τον άλφα ή βήτα τρόπο να τα βγάλει πέρα και να συνεχίσει να λειτουργεί στην κόψη του ξυραφιού. Και όλα αυτά, όταν το 2020 πρέπει να πουληθεί από τον εκκαθαριστή της ΑΤΕ (είναι κάτοχος του 83% των μετοχών της ΕΒΖ και εκ του νόμου θα πρέπει να πουλήσει τις μετοχές του) αντί πινακίου φακής.
Οπότε η ιδιωτικοποίηση της ΕΒΖ, με τους χειρότερους δυνατούς όρους, με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή, θα γίνει. Βέβαια, θα έχει αργήσει πάνω από μια 15ετία. Γιατί, όταν το 2006 επιχειρήθηκε η εταιρεία να πουληθεί, τότε που και οι μετοχές της διαπραγματεύονταν στο Χρηματιστήριο και είχε αντικείμενο και υπήρχε και ενδιαφέρον από ξένους επενδυτές, επικράτησαν τα μικροσυμφέροντα.

Τι προβλέπει το business plan

H συμφωνία με την Τράπεζα Πειραιώς προβλέπει την αποδέσμευση 5 εκατ. ευρώ από την τράπεζα, τα οποία θα διατεθούν από την ΕΒΖ για την αποπληρωμή μέρους των οφειλομένων της προς τους τευτλοπαραγωγούς, που αγγίζουν τα 8 εκατ. ευρώ.
Το δεύτερο πακέτο από τα 12 εκατ. ευρώ, δηλαδή τα 4 εκατ. ευρώ, θα δοθούν στην εταιρεία μέσα στο καλοκαίρι και τα υπόλοιπα 3 εκατ. ευρώ θα καταβληθούν περί τα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Εκτός από την παροχή ρευστότητας, ο βασικός κορμός της συμφωνίας με την Πειραιώς αφορά τη διευθέτηση των δανείων, ύψους 150 εκατ. ευρώ, της εταιρείας.
Με βάση τις πληροφορίες που υπάρχουν, το 1/3 αυτών, ήτοι τα 50 εκατ. ευρώ, θα διαγραφεί σε βάθος χρόνου, υπό την προϋπόθεση ότι η εταιρεία θα εξυπηρετήσει το υπόλοιπο μέρος των οφειλών που ρυθμίζονται. Αντίστοιχο ποσό, δηλαδή 50 εκατ. ευρώ, θα ρυθμιστεί σε βάθος 10ετίας, με διετή περίοδο χάριτος, και το υπόλοιπο ποσό των 50 εκατ. ευρώ θα καλυφθεί από εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της ΕΒΖ, όπως τα δύο εργοστάσια της Σερβίας, που μεταβιβάζονται στην Πειραιώς.
Σε ό,τι αφορά τα εργοστάσια της Σερβίας, η πώληση, σύμφωνα με πληροφορίες, θα γίνει μέσω διεθνούς διαγωνισμού και το τίμημα, ένα μέρος του έως 25 εκατ. ευρώ, θα πάει για την εξυπηρέτηση των δανείων της στην Τράπεζα Πειραιώς και το επιπλέον ποσό στην εταιρεία, προκειμένου αυτή να καλύψει μέρος των υπόλοιπων οφειλών, ύψους 29 εκατ. ευρώ, που έχει, μεταξύ των άλλων, σε ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΔΕΠΑ κ.ά.