Χάθηκε το 33% της καλλιεργήσιμης γης τα τελευταία 40 χρόνια

Σύμφωνα με την έρευνα, σχεδόν το 1/3 του εδάφους με την απαραίτητη ποιότητα για παραγωγή τροφίμων έχει χαθεί παγκοσμίως, με ταχύτητα που ξεπερνά κατά πολύ το ρυθμό των φυσικών διαδικασιών ανανέωσης του υποβαθμισμένου εδάφους.

Το όργωμα των χωραφιών, σε συνδυασμό με τη βαριά χρήση λιπασμάτων, έχει ήδη υποβαθμίσει εδαφικές εκτάσεις σε όλο τον κόσμο, με τη διάβρωση να συμβαίνει με ρυθμό έως και 100 φορές μεγαλύτερο από την ταχύτητα σχηματισμού του εδάφους. Χρειάζονται περίπου 500 χρόνια για τη δημιουργία μόλις 2,5 εκατοστών επιφανειακού εδάφους υπό κανονικές συνθήκες, χωρίς να επιβαρύνεται η κατάσταση από ανθρώπινες δραστηριότητες.

Η διάβρωση συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό λόγω της απώλειας της δομής του από τη συνεχή διαταραχή του εδάφους για τη φύτευση καλλιεργειών και τη συγκομιδή.
Όταν το χώμα εκτίθεται επανειλημμένως σε οξυγόνο και απελευθερώνει άνθρακα στην ατμόσφαιρα, χάνει την ικανότητα να αποθηκεύει νερό, το οποίο προστατεύει από πλημμύρες και παρέχει μια γόνιμη βάση για τα φυτά.

Τα εδάφη υποβαθμίζονται επίσης λόγω της αποψίλωσης, ενώ είναι ευάλωτα σε ακραία καιρικά φαινόμενα που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή. Η απότομη πτώση της ποιότητας του εδάφους συμβαίνει σε μια εποχή που η ζήτηση για τρόφιμα αυξάνεται κατακόρυφα.

Υπολογίζεται ότι η παραγωγή τροφίμων θα πρέπει να αυξηθεί κατά 50% ως το 2050, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του προβλεπόμενου πληθυσμού των 9 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η αύξηση της παραγωγής είναι πιο επιτακτική στις αναπτυσσόμενες χώρες, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ.

Οι ερευνητές προτείνουν διάφορες λύσεις, όπως την ανακύκλωση θρεπτικών συστατικών από τα αποχετευτικά συστήματα, τη χρήση βιοτεχνολογίας για την απεξάρτηση των φυτών από τα λιπάσματα, και την εκ περιτροπής χρήση εδαφών από καλλιέργειες και κτηνοτροφία προκειμένου να ελαττωθεί η πίεση στην καλλιεργήσιμη γη.

Μείωση οξυγόνου

Ταυτόχρονα, η ανεξέλεγκτη αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μπορεί να μειώσει δραστικά την ποσότητα οξυγόνου στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, απειλώντας τη ζωή στη Γη, σύμφωνα με τον Σεργκέι Πετρόφσκι, καθηγητή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο Πετρόφσκι χρησιμοποίησε υπολογιστικά μοντέλα για να εξετάσει το φυτοπλαγκτόν, τα μικροσκοπικά θαλάσσια φυτά στους ωκεανούς που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή των δύο τρίτων του ατμοσφαιρικού οξυγόνου στον κόσμο.

Κατά την εξέταση της ικανότητας του φυτοπλαγκτού να φωτοσυνθέτει σε διάφορες θερμοκρασίες, ο Πετρόφσκι ανακάλυψε ότι μετά από ένα ορισμένο σημείο, τα φυτά αυτά απλά σταματούν την παραγωγή οξυγόνου.

Το πιο ανησυχητικό μέρος των ευρημάτων του Πετρόφσκι είναι το γεγονός ότι αυτή η εξέλιξη θα προκύψει με ελάχιστα προειδοποιητικά σημάδια. Αν η υπερθέρμανση του πλανήτη συνεχιστεί ανεξέλεγκτα, ορισμένοι επιστήμονες εκτιμούν ότι το κρίσιμο σημείο καμπής μπορεί να φτάσει κοντά στο 2100.