ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ, Η ΠΟΛΥΠΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΕΝΟ ΚΕΛΥΦΟΣ

Αλήθεια! Χωρίς την Τέταρτη Πολιτική Θεωρία, η Πολυπολικότητα είναι πράγματι ένα κενό κέλυφος. Στην πραγματικότητα, αν αφαιρέσουμε από την Πολυπολικότητα το θεμέλιό της, εκείνο που ευφυώς την παρήγαγε και την εξιδανίκευσε, δηλαδή την Τέταρτη Πολιτική Θεωρία (4ΠΘ), τότε η πολυπολική ιδέα θα καταλήξει να είναι η μεγαλύτερη απάτη του 21ου αιώνα, το μαύρο αντίγραφο, ο Αντίχριστος για τον οποίο μας μιλάει συχνά ο Αλεξάντερ Ντούγκιν στα κείμενά του, στην διδασκαλία του, στις διαλέξεις του, στις συζητήσεις του.

Ναι, το πολυπολικό όραμα, στο οποίο φαίνεται σήμερα να προχωρά με γοργούς ρυθμούς ο "υπόλοιπος" μη δυτικός κόσμος - που γεωπολιτικά αντιπροσωπεύει τα τρία τέταρτα του πλανήτη Γη - για να απελευθερωθεί από τον πολιτικό και οικονομικό-χρηματοπιστωτικό ασφυκτικό κλοιό της νέας μονοπολικής παγκόσμιας τάξης που τον συνθλίβει, αν δεν στηριχτεί στα στέρεα θεμέλια της 4ΠΘ θα είναι σίγουρα καταδικασμένο σε αποτυχία αν όχι βραχυπρόθεσμα, σίγουρα μεσοπρόθεσμα.

Χωρίς μια κοσμοθεωρία ανώτερης τάξης, χωρίς μια κοσμοθεωρία ικανή να μεταφέρει τον πλανήτη από τα δηλητηριώδη σαγόνια του Μεταμοντερνισμού σε ένα αυτοκρατορικό όραμα που επικαλείται η 4ΠΘ, δηλ. θεμελιωμένο στην αρχή της πραγματικότητας σύμφωνα με την ορθή και διαφορετική φύση κάθε γεωφυσικού και γεωπολιτικού χώρου, η δημιουργία μιας στρατηγικής διεθνούς πολιτικής και οικονομικής συμμαχίας (BRICS), με στόχο την ανατροπή του φιλελεύθερου ολοκληρωτισμού, που θεωρείται το μεγάλο θηρίο της Αποκάλυψης, δεν θα είναι καθόλου επαρκής: στην πραγματικότητα, μόλις ανατραπεί ο μονοπολικός δράκος, οι νικητές με τη σειρά τους θα μετατραπούν σε ισάριθμους δράκους που θα καταβροχθίζουν ο ένας τον άλλον για να εξασφαλίσουν την τεχνολογική κυριαρχία και τους εδαφικούς πόρους, προωθώντας τοπικές αψιμαχίες που προσανατολίζονται σε περιφερειακούς γεωπολιτικούς πολέμους όλων των ειδών για την αρπαγή και την μονοπώληση των πρώτων υλών.

Αν λοιπόν μια παγκόσμια συντηρητική επανάσταση διεκδικούσε στις δυτικές κοινωνίες και στις δυτικοποιημένες κοινωνίες - με τις δέουσες διακρίσεις - ξεκινώντας από τη Βόρεια Αμερική ή την Ευρώπη, ικανή να επαναβεβαιώσει τις παραδόσεις αυτών των λαών με ανανεωμένο τρόπο, αλλά στη συνέχεια να σταματήσει εκεί χωρίς να προχωρήσει παραπέρα, προς εκείνο το πνεύμα της Παράδοσης που δεν είναι μεταφυσικά επαναστατικό αλλά είναι οντολογικά αυτοκρατορικό και αποτελεί το ιδρυτικό χαρακτηριστικό της 4ΠΘ: εδώ είναι ότι ανάμεσα στους διάφορους γεωπολιτικούς δρώντες της Συντηρητικής Επανάστασης θα εξαπολυθεί μια διαμάχη σε πλανητικό επίπεδο παρόμοια με τη δίψα για εξουσία, θάνατο, εξόντωση και, πάνω απ' όλα, ηγεμονία, η οποία αιματοκύλισε ήδη τη Γαλλία του 18ου αιώνα στην περίοδο της τρομοκρατίας των Ιακωβίνων, ή τη Σοβιετική Ένωση του 20ού αιώνα στην πάλη μεταξύ Μπολσεβίκων και Μενσεβίκων, ακολουθούμενη από τη δραματική περίοδο των εκκαθαρίσεων του Στάλιν.

Ας μην ξεχνάμε επίσης τις εσωτερικές αντιφάσεις που υπάρχουν σε αρκετά ασιατικά Κράτη-Πολιτισμούς, τα οποία αξιώνουν τον πολυπολισμό κατ' αρχήν, αλλά στη συνέχεια δεν είναι πρόθυμα να απαρνηθούν - εφαρμόζοντας μια πιθανή, αν και αργή και ομαλή μετάβαση στην 4ΠΘ - προφανή χαρακτηριστικά του υλιστικού φιλελευθερισμού σε συνδυασμό με τον πολιτικό κομμουνισμό: με τον τρόπο αυτό, ο πολυπολισμός υπονομεύεται στον πυρήνα του, καθώς αυτές οι ιδεολογίες είναι από τη φύση τους εγγενώς προορισμένες για πλανητική ηγεμονία, όπως έχουμε ήδη δει στην πορεία της Νεωτερικότητας, και αργά ή γρήγορα με τον καιρό θα καταλήξουν να εκδηλώσουν το πραγματικό τυραννικό τους πρόσωπο, αν δεν θελήσουν να μεταβούν από την ουτοπία της 3ΠΘ στην πραγματικότητα της 4ΠΘ. Ο σκληρός αγώνας τους ενάντια στον ολοκληρωτικό φιλελευθερισμό αξίζει πράγματι τον σεβασμό, την υποστήριξη και την πλήρη αλληλεγγύη μας, αλλά αυτό δεν αναιρεί την ευθραυστότητα τους και την καταδιωκτική επιμονή στην έλλειψη σεβασμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπινου προσώπου (που δεν πρέπει να συγχέεται με τα ατομικιστικά και αντικοινοτικά Ανθρώπινα Δικαιώματα) και των εθνοτικών και θρησκευτικών κοινοτήτων, καταδιώκοντάς τες με έναν κρατικό αθεϊσμό που είναι αντίθετος τόσο με την ανθρώπινη φύση όσο και με την ειρηνική κοινωνική και των λαών συνύπαρξη.

Τέλος, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι η μετάβαση από τις τρεις πρώτες πολιτικές θεωρίες προς την 4ΠΘ σε ιδανική συνέχεια - δηλαδή σώζοντας από αυτές τις κοινωνιολογικές πτυχές της ελευθερίας (1ΠΘ), του κοινοτισμού (2ΠΘ), του κορπορατισμού (3ΠΘ), αλλά διατηρώντας μια σταθερή απόρριψη του καπιταλισμού, της ταξικής πάλης, του κρατισμού - σε πολλούς ανθρώπους που έχουν εντυπωσιαστεί, γοητευτεί ή είναι σταθερά πεπεισμένοι από τη φιλοσοφική σκέψη του Αλεξάντερ Ντούγκιν, είναι μια σχεδόν αποκλειστικά λεκτική μετάβαση, αλλά ανίκανη να εμπλέξει τη ζωή των ίδιων των ανθρώπων: έτσι τα λόγια δεν ακολουθούνται από πράξεις και τελικά το κοινωνιολογικό βάρος του κομμουνισμού ή του φασισμού ή του αστικού ατομικισμού συνεχίζει να αποτελεί την ιδανική μήτρα, ιδίως στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, που τροφοδοτεί την καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων. Άνθρωποι, εκ των πραγμάτων, που δεν έχουν ακόμη μεταστραφεί στην αγαθότητα του Ινδο-Ευρωπαϊκού αυτοκρατορικού οράματος, που νοείται ως μια πολυ-εθνοτική και πολυ-ομολογιακή συνομοσπονδία με επικεφαλής τον Κατέχων (Katechon), τον αυτοκράτορα, τον Cæsar (Καίσαρα, Τσάρο, Κάιζερ) διαμεσολαβητή των πνευματικών και απτών περιπτώσεων των εθνοτικών ομάδων, των λαών και των θρησκειών που αποτελούν την αυτοκρατορία, σύμφωνα με το Κεντρο-Ευρωπαϊκό κριτήριο του Viribus Unitis.

Αλλά, τότε! Πώς μπορούμε να κάνουμε την 4ΠΘ να ριζώσει βαθιά στα σπλάχνα μας, στις καρδιές μας, στο μυαλό μας, στην ψυχή μας, και να γίνει ένα αδιαίρετο ρεύμα θεωρίας-δράσης, ένα αποτελεσματικό κίνημα κοινωνικής δράσης, έτσι ώστε ο Πολυπολισμός να μην παραμείνει ένα άδειο κέλυφος, χωρίς ψυχή, σαν μια ετερόκλητη συλλογή ανακατεμένων ιδεών που πετιούνται σε κάποια γωνιά του εγκεφάλου μας, χωρίς καμία πιθανότητα να αποδώσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα;

§ Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να ζητήσουμε τη βοήθεια του Θείου, μέσω της προσευχής και/ή του διαλογισμού και μέσω ενός αριστοκρατικού ασκητισμού που βασίζεται στην πνευματική καταπολέμηση των θανάσιμων αμαρτημάτων μέσω της άσκησης των Αρετών: Με αυτόν τον τρόπο, εσωτερικά διαμορφωμένη μέσω μιας ολοκληρωμένης εσωτερικής κένωσης, η ψυχή θα καθαριστεί για να δεχτεί το σωστό Παγκόσμιο Όραμα, η διάνοια θα είναι σε θέση να συλλάβει την Αλήθεια που ενυπάρχει στην 4ΠΘ, το χαλαρό και τονωμένο σώμα θα είναι έτοιμο για Δράση.

§ Το δεύτερο σημαντικό μέσο είναι η άσκηση του ορθολογικού και διαλεκτικού νου μέσω της ανάγνωσης των θεμελιωδών κειμένων της 4ΠΘ, του ευρασιανικού οράματος και του πολυπολισμού: πολλοί Ιταλοί εκδότες διαθέτουν μια καλή βιβλιογραφία διαφόρων συγγραφέων για το θέμα αυτό, μεταξύ των οποίων και η AGA Editrice, στην οποία έχει ανατεθεί επίσημα η ιταλική έκδοση των Έργων του Alexander Dugin.

§ Για εκείνους που θέλουν να είναι και να γίνουν ενεργοί αγωνιστές, να έχουν την εσωτερική και ανθρώπινη δομή που σκιαγραφείται στην μεταπολιτική και πολιτική διαμόρφωση στελεχών, να γίνουν αξιωματικοί της 4ΠΘ, η τρίτη και πιο σημαντική συμβουλή είναι να παρακολουθήσουν το μάθημα για την Τέταρτη Πολιτική Θεωρία στα ιταλικά και αγγλικά, που προωθείται από τον καθηγητή Lorenzo Maria Pacini, με την ανάθεση του ίδιου του Αλεξάντερ Ντούγκιν.

§ Τέλος, για να εξασφαλιστεί στη δράση της 4ΠΘ μια σαφής και ανταγωνιστική κατεύθυνση προς τον μεταμοντέρνο κόσμο, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν εκ νέου Οργανικές Κοινότητες Πεπρωμένου και πολιτιστικοί κύκλοι που ξέρουν να ζουν αδελφικά στον κοινό αγώνα, και που είναι σε θέση να "βγουν οριστικά" τόσο από τον αναγωγισμό και τον νοσταλγισμό όσο και από την ανοιχτή συνεργασία με νέα εκλογικά "πολιτικά υποκείμενα" δήθεν πολυπολικά αλλά στην πραγματικότητα μαντριά για την απόκτηση νέων κοινοβουλευτικών εδρών στη Ρώμη και το Στρασβούργο, καθώς και με εγκάρσια οικονομικά συμφέροντα, τα οποία όχι μόνο θα μολύνουν την ορθοδοξία της 4ΠΘ, αλλά θα κάνουν την πολιτική αμφισβήτηση να παλινδρομήσει, αναισθητοποιώντας τον αγώνα της ενάντια στον μονοπολισμό των Γιάνκηδων, όπως έχει ήδη συμβεί με τα λαϊκιστικά κινήματα της Λέγκας και του M5S. Μπροστά σε όλα αυτά, οι νέοι Κύκλοι και οι Κοινότητες που θα προκύψουν, καθώς και όλοι εκείνοι οι Κύκλοι και οι Κοινότητες που αντιστάθηκαν υγειώς στο συμβιβασμό με τα νέα "πολιτικά υποκείμενα", θα πρέπει να ασχοληθούν εντατικά και πυρετωδώς με την αντίσταση των πολιτών, τις φοιτητικές απεργίες, την "έξυπνη" και δημοκρατική μη βία, τη στρατολόγηση μαχητών, τον ιδεολογικό διάλογο με την FFOO και την FFAA, καθώς και τον μεταπολιτικό και πολιτικό αγώνα που θα επικαιροποιηθεί στους ορίζοντες που προτείνουν οι νέες τεχνολογίες.

Viribus Unitis!

.....

μετάφραση Ρήγας Ακραίος

από εδώ