ΕΝΑ DEBATE ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ BEAVIS ΚΑΙ BUTT-HEAD: ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ;

Τη δεκαετία του 1990, η σειρά κινουμένων σχεδίων Beavis and Butt-Head του σκηνοθέτη Mike Judge ήταν δημοφιλής στις ΗΠΑ, αλλά και στη Ρωσία. Οι πρωταγωνιστές του ήταν δύο διανοητικά ανάπηροι Αμερικανοί έφηβοι, οι οποίοι έβριζαν συνεχώς ο ένας τον άλλον, ξεστόμιζαν τη μία παράλογη ιδέα μετά την άλλη, δεν μπορούσαν να λύσουν καμία καθημερινή κατάσταση, αλλά... παρά την πλήρη ανικανότητα και την αδιέξοδη ζωή τους, κατάφερναν με κάποιο τρόπο να τα καταφέρνουν στη ζωή. Κάθε φορά που μια σειρά από ηλίθιες πράξεις τους οδηγούσε στο χείλος της απόλυτης καταστροφής, μια εξίσου γελοία σύμπτωση ή μια λογική αστοχία τους έσωζε, δίνοντάς τους άλλη μια ευκαιρία, την οποία και σπαταλούσαν αμέσως.

Και ο κύκλος επαναλαμβανόταν. Η μία αποτυχία μετά την άλλη, τρώγοντας σκουλήκια, παίρνοντας εντελώς λανθασμένες αποφάσεις, σπάζοντας όλες τις πιθανές λογικές συνδέσεις και καταλήγοντας στην παρακολούθηση ενός heavy metal βίντεο κλιπ, όπου κερασφόροι άνθρωποι με κιθάρες καταβρόχθιζαν θεατρικά γυναίκες ή ζωντανές κατσίκες.

Αυτό που είδε ο κόσμος κατά τη διάρκεια του προεκλογικού ντιμπέιτ Τραμπ-Μπάιντεν ήταν απλώς ένα νέο επεισόδιο του Beavis and Butt-Head. Επιπλέον, και οι δύο έμοιαζαν να έχουν σκόπιμα ως πρότυπο τους χαρακτήρες των κινουμένων σχεδίων: Ο Τραμπ ως remake του Beavis και ο Μπάιντεν ως Butt-Head. Ο Τραμπ έχει ακόμη και το ίδιο χτένισμα. Και το περιεχόμενο του ντιμπέιτ ήταν απόλυτα εναρμονισμένο στο πνεύμα της σειράς.

Butt-Head: Εσύ είσαι ο γερο-ανόητος, εγώ είμαι μόνο τρία χρόνια μεγαλύτερός σου. Οπότε, είσαι μεγαλύτερος από μένα. Είσαι σχεδόν εκατό χρονών.

Beavis: Εσύ είσαι αυτός που είναι σχεδόν εκατό, το έχεις ήδη ξεπεράσει, μιλάς με πνεύματα, αγγίζεις αόρατες καρέκλες... Εσύ έχεις αποτύχει σε όλα, ενώ εγώ έχω κάνει τα πάντα θαυμάσια.

Butt-Head: Όχι, εγώ τα έκανα όλα υπέροχα και εσύ απέτυχες σε όλα. Εξάλλου, είσαι μια πρόστυχη αδέσποτη γάτα.

Beavis: Δεν είμαι γάτα, δεν ξέρω καν ποια είναι η Stormy Daniels, οι δικηγόροι μου θα την ξεσκίσουν.

Butt-Head: Θα καταστρέψεις το ΝΑΤΟ.

Beavis: Τι είναι το ΝΑΤΟ;

Butt-Head: Γιατί επιτεθήκατε στο Καπιτώλιο;

Beavis: Τι είναι το Καπιτώλιο; Αλλά δεν έχει σημασία, θα πεθάνετε και θα κάνουμε την Αμερική μεγάλη ξανά.

Butt-Head: Την έχω ήδη κάνει μεγάλη, γιατί έχω αφήσει πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους να μπουν μέσα και εσύ θέλεις να τα καταστρέψεις όλα. Για δες, πόσοι μετανάστες έχουν περάσει το τείχος σου τώρα; Λάμπουν σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, τους παρακολουθώ με τις ώρες.

Beavis: Και εσύ φοβήθηκες ένα ψεύτικο κουνέλι. Θα χτίσω ξανά το τείχος μου και θα θάψω όλους τους μετανάστες μέσα σε αυτό.

Butt-Head: Δεν θα σε αφήσω, θα στείλω τον φίλο μου - τον σούπερ ήρωα Zelensky - να σε κυνηγήσει. Έχει ειδικό στενό παντελόνι που του επιτρέπει να πετάει.

Beavis: Είναι απατεώνας, έρχεται και μας κλέβει. Θα τον κάψω ζωντανό με τις υπερδυνάμεις μου.

Butt-Head: Θα σε κάψω τώρα ή θα σε μετατρέψω σε πάγο, γιατί είσαι μια θερμόαιμη γάτα".

Beavis: Δεν ξέρω καν ποια είναι η Stormy Daniels...

Και έτσι συνεχίζεται, ενώ όλη η Αμερική παρακολουθεί και στοιχηματίζει για το ποιος θα πέσει πρώτος και ποιος θα συνεχίσει να λέει ανοησίες μέχρι το τέλος.

Το ίδιο το καρτούν του Mike Judge είναι μια σκληρή σάτιρα για την εφηβική νοοτροπία της Αμερικής ως υπερδύναμη, ιστορικά ανώριμη για να κυβερνήσει την ανθρωπότητα. Οι ΗΠΑ είναι ένας τρελός έφηβος με ένα γεμάτο όπλο. Το έθνος είναι ένας μακελάρης όπως αυτοί που ανοίγουν πυρ μέσα στα σχολεία. Αν υπάρχει όπλο, η λογική ενός ηλίθιου λέει ότι πρέπει να πυροβολήσει. Σε οποιονδήποτε.

Οι πρωταγωνιστές του καρτούν είναι έφηβοι, οι πρωταγωνιστές της συζήτησης είναι ηλικιωμένοι άντρες. Αλλά αυτή είναι η ιδιαιτερότητα της αμερικανικής ταυτότητας: Η Αμερική δεν μπορεί να μεγαλώσει. Είναι ένα μοιραίο kidult, για πάντα κολλημένη ανάμεσα στο παιδί (kid) και τον ενήλικα (adult). Στην ψυχιατρική, υπάρχει η διάγνωση της "ηβηφρένειας", μιας ψυχικής διαταραχής της εφηβείας, όπου το άρρωστο αγόρι ή κορίτσι δεν μπορεί φυσιολογικά να αναπτυχθεί περαιτέρω και να προσαρμοστεί στην ενήλικη ζωή, κολλώντας στη μεταβατική ηλικία. Στη μεταπολεμική Ιαπωνία, αντιγράφοντας τα ήθη των κατακτητών μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, το φαινόμενο του hikikomori - νέοι που απορρίπτουν την ενηλικίωση, κλειδώνονται στα δωμάτιά τους με παιχνίδια στον υπολογιστή, ζουν από τους γονείς τους και είναι ανίκανοι να εργαστούν ή να δημιουργήσουν οικογένεια - άρχισε να εξαπλώνεται ραγδαία. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια κυριολεκτική αναπαραγωγή του αμερικανικού πολιτιστικού προτύπου. Ο Beavis και ο Butt-Head δεν μπορούν να γίνουν ενήλικες. Είναι απολύτως ηβηφρενικοί με μπλοκαρισμένο μηχανισμό ωρίμανσης. Εξ ου και η ροή των σειρών της Marvel, που δημιουργήθηκαν σε βιομηχανική κλίμακα από τα κόμικς. Απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας δέκα έως δώδεκα ετών, αλλά τις παρακολουθεί όλη η Αμερική. Ακριβώς όπως τα ντιμπέιτ των προεδρικών υποψηφίων.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του ντιμπέιτ, η μεγάλη υπερδύναμη των ηλιθίων αναγνώρισε τη νίκη του Τραμπ. Στάθηκε καλύτερα, το χτένισμά του ήταν πιο επιθετικό και πειστικό από εκείνο του νυσταγμένου Butt-Head, του οποίου οι μπαταρίες τελείωσαν στο τέλος και άρχισε απλώς να βογκάει μονότονα.

Αν μια τέτοια κοινωνία και μια τέτοια κουλτούρα, τέτοιοι υποψήφιοι και τέτοιοι ψηφοφόροι καθορίζουν την τύχη της ανθρωπότητας, τότε πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε καταδικασμένοι. Είναι αδύνατον να σκεφτούμε να θεραπεύσουμε ή να εφαρμόσουμε αναπτυξιακές μεθόδους σε έναν κλινικά άρρωστο έφηβο, αν αυτός έχει στα χέρια του ένα πυρηνικό κουμπί.

Για τη Ρωσία λέμε ότι κυβερνάται από τον Θεό, καθώς διαφορετικά η ύπαρξή της είναι ανεξήγητη. Η Αμερική διαθέτει επίσης κάποιο μυστήριο. Πώς μπόρεσε, πάνω σε τέτοιες βάσεις, με τέτοιους ανθρώπους και τέτοια ψυχικά προβλήματα, να γίνει η κορυφαία δύναμη του κόσμου; Αυτό σημαίνει ότι κάποιος πιο σοβαρός και αόρατος την κυβερνά. Και δεν φαίνεται να είναι ο Θεός. Μάλλον, κάποιος άλλος...

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος

Πηγή