Heilige geografie en eschatologie: postmoderne geopolitiek aan de hand van het voorbeeld van Palestina

Inleiding: Het conflict over Palestina begrijpen

I. Als we naar het huidige conflict over Palestina kijken, kunnen we een aantal dichotomieën identificeren waarmee de oorlog wordt gecategoriseerd: Moslims versus Joden, het Westen versus de Islam, bezeten versus bezetter, en nog veel meer. Sommige van deze dichotomieën bevatten meer waarheid dan andere, maar natuurlijk laten ze enkele belangrijke aspecten weg, zoals elke manier om een kwestie te vereenvoudigen. Natuurlijk is de oorlog om Palestina een conflict tussen de bezette Palestijnen en hun zionistische bezetters. Dit conflict is wreed, niet in de laatste plaats vanwege het feit dat de Palestijnen een gekoloniseerd volk zijn dat vecht om te overleven tegen een vijand wiens officiële vertegenwoordigers, zoals de Israëlische minister van Defensie Joav Galant, naar hen verwijzen als "menselijke dieren". Veel waarnemers dromen van een echte tweestatenoplossing om een duurzame vrede voor Palestina te creëren. Gezien de ernst van het conflict lijkt het erop dat de oorlog alleen kan eindigen met een nederlaag van de Palestijnen en de etnische zuivering van het Palestijnse volk uit Gaza, of met een schandelijke nederlaag voor de fanatieke zionistische en etno-nationalistische elite in Tel Aviv. Op dit moment liggen beide scenario's binnen de mogelijkheden.

II. Neoconservatieven, aanhangers van de Frankfurter Schule in Duitsland en zelfs sommige Europese rechtse populisten proberen de strijd af te schilderen als een duel tussen een "geseculariseerd, beschaafd en verlicht Westen" en een "barbaarse, brute en achterlijke islam". Als we naar deze machinaties van de Westerse propaganda luisteren, moeten we meteen denken aan het werk "Botsing der Beschavingen" van Samuel Huntington, waarin hij anticipeerde op de opkomst van multipolariteit, maar ook op een mogelijke escalatie van het conflict tussen het Westen en de Islamitische beschaving. In het denken van de neocons wordt de mogelijke botsing van beschavingen in het werk van Huntingon een self-fulfilling prophecy. Maar de Amerikaanse filosoof heeft ons laten zien dat de botsing tussen beschavingen slechts één van de vele mogelijkheden is; de andere zijn samenwerking en vrede.

III. De dichotomie "Joden tegen Moslims" is niet helemaal correct omdat het zionistische nationalisme, de staatsideologie van Israël, volledig tegenover het traditionele Jodendom staat, dat de aanwezigheid van Joden in Palestina vóór de komst van de Messias als ketterij en een schending van Gods wil beschouwt. Bovendien kan de dimensie van deze strijd niet worden gereduceerd tot een confrontatie tussen de globalistische krachten die streven naar het handhaven van unipolariteit en Westerse hegemonie en de krachten die pleiten voor het vestigen van een multipolaire wereldorde waarin het Westen slechts één van de vele polen is. Als we de ware dimensie en betekenis van deze oorlog om Palestina willen begrijpen, moeten we onze aandacht op andere aspecten richten.

IV. Het is duidelijk dat puur moderne concepten en vormen van perceptie het belang van eeuwigheid voor traditionele culturen, zoals in het geval van de islamitische beschaving, niet kunnen benadrukken. Postmoderne sekten die vervormde versies van de christelijke en joodse eschatologie combineren in evangelische en zionistische visies op het einde van de wereld zijn de echte drijvende kracht achter dit conflict, maar worden in het Westen meestal genegeerd.

V. Hetzelfde geldt voor het idee van de heilige geografie, de voorloper van de moderne geopolitiek, die vandaag de dag volledig vreemd is aan de meerderheid van de Europeanen, die een atheïstische levensstijl volgen zonder enige historische kennis. Daarom moeten we de Russische filosoof Alexander Doegin en de traditionalistische school van de filosofie volgen als we tot de kern van de zaak willen komen als het gaat om postmoderne geopolitiek aan de hand van het voorbeeld van Palestina. Iedereen die de oorlog om Palestina wil begrijpen, moet begrijpen dat deze niet uitsluitend wordt gevoerd om geopolitieke doelen te bereiken, enerzijds het creëren van een multipolaire wereld en anderzijds het voorkomen van multipolariteit, maar dat het een oorlog is die is gebaseerd op heilige geografie en eschatologie. Kortom, dit is een heilige oorlog.

Heilige geografie

VI. De term heilige geografie houdt in dat een landschap een inherent heilige betekenis heeft die afkomstig is van God of de goden, afhankelijk van het onderliggende geloofssysteem. Dit is een soort ruimte die gevuld is met het goddelijke. Dienovereenkomstig is heilige geografie een manier om de wereld te zien in relatie tot mythe en geloof. Het brengt ook heilige plaatsen met zich mee die steeds opnieuw worden ingewijd door middel van rituelen. Terwijl de Egyptenaren geloofden dat het land ten westen van de Zuilen van Herakles (het huidige Gibraltar) het rijk van de doden herbergde, geloofden de Europeanen in de Middeleeuwen dat het huidige Scandinavië en Oost-Europa bewoond werden door tovenaars en wilden.

VII. Zo'n heilige ruimte is Palestina. Het is het Heilige Land voor christenen, moslims en joden. In de christelijke theologie is Palestina het land waar de openbaring van Gods boodschap aan de mensheid plaatsvond. Het is de plaats waar Jezus Christus werd geboren, predikte, werd gekruisigd en opstond uit de dood. Voor christenen dient de stad Jeruzalem niet alleen als allegorie voor de Kerk, maar bevat deze ook vele heilige plaatsen, waaronder de Kerk van het Heilig Graf en de Bovenzaal op de berg Sion, waar het Laatste Avondmaal plaatsvond. Wat rituelen betreft, vieren orthodoxe christenen elk jaar op de zaterdag voor Pasen de ceremonie van het Heilig Vuur. In het discours van de Europese filosofie symboliseerde Jeruzalem ook de voorrang van religie op pure rationaliteit en rede, twee kwaliteiten die geassocieerd worden met de stad Athene. Het huidige primaat van Athene in het Europese denken is misschien wel de reden waarom we vandaag de dag blind zijn voor het fenomeen van de heilige geografie. In de Islam heet Jeruzalem Al-Quds of Baitul-Maqdis ("De Nobele Heilige Plaats") en staat de Rotskoepel, het oudste Islamitische stenen bouwwerk. Volgens de moslimtheologie was Jeruzalem de eerste Quiblah - de plaats waar moslims baden. Als we de Profeet Mohammed volgen, is de moskee in Al-Aqsa (Jeruzalem) de derde heiligste plaats in de Islam na Mekka en Medina en de bestemming voor moslimpelgrims van over de hele wereld. Het Jodendom daarentegen beschouwt Palestina als het "Beloofde Land", maar de opvattingen van orthodoxe Joden en zionisten verschillen radicaal als het gaat om de aanspraak op Palestina. In de Joodse traditie was Jeruzalem de plaats van de Tempel, de hoofdstad van het Joodse koninkrijk, de plaats van de Ark van het Verbond. Vanuit Joods perspectief is het ook een plaats van rouw, omdat de Joodse tempel er twee keer werd verwoest en de Joden meerdere keren uit de stad werden verdreven. Orthodoxe Joden beschouwen Jeruzalem als de "navel van de wereld"; voor hen symboliseert Jeruzalem de hoop op de komst van de Messias en de heiligste plaats.

VIII. Toen de zionisten rond Theodor Herzl in 1898 Jeruzalem binnengingen, waren hun gedachten duidelijk beïnvloed door Athene, niet door Jeruzalem: ze waren geschokt door het vermeende obscurantisme van de inwoners en de stank van de stad. Voor radicale zionisten - die tot op de dag van vandaag in wezen militante nationalisten zijn die hun joods-zijn vooral zien als een gevolg van hun biologische, niet als een geestelijke erfenis - is Jeruzalem een soort religieuze schande, geassocieerd met vuiligheid en religieuze vurigheid te midden van de woestijn die zij in hun versie van de Hof van Eden hebben veranderd. In hun ogen is Palestina natuurlijk een puur mondaine plek, verstoken van elk spoor van heilige geografie en rijp voor verwesterlijking, kolonisatie en alle andere zwarte wonderen en godslasterlijkheden van de postmoderniteit - regenboogvlaggen, "huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht" en een nationalisme dat uitsluitend gedomineerd wordt door de drang naar bloed en aarde. Terwijl orthodoxe Joden het als ketterij beschouwen om voor het einde der tijden een Joodse staat in Palestina te stichten, werd het zionisme, dat voortkwam uit de sabbatarische sekte en de Joodse verlichtingsbeweging van de Haskalah, juist met dit doel opgericht. En dit laatste was, met de expliciete steun van het Westen, zeer succesvol in zijn streven: de Joodse staat werd in 1948 gesticht en Jeruzalem werd in 1967 een door Joden bestuurde stad.

Eschatologie als politiek middel: de Derde Tempel en de Al-Aqsa Vloed

IX. Als we de recente escalatie in Palestina door de ogen van de Westerse media bekijken, lijken de gebeurtenissen nogal vreemd: plotseling lanceert de militaire vleugel van Hamas, de Al-Qassem Brigade, een aanval op Israël. De Israëli's lijken op hun beurt buitenproportioneel terug te slaan. Terwijl het Israëlische leger onvoorbereid was en de zwaarste verliezen in zijn geschiedenis leed, sterven duizenden Palestijnen als gevolg van Israëlische aanvallen op burgergebieden. Maar als we beter kijken naar wat er gebeurt, zien we dat de echte reden voor de huidige oorlog een eschatologische is.

X. Eschatologie leert ons over het einde van deze wereld en de geboorte van een nieuwe. Het is precies het einde van deze wereld dat christelijke zionisten uit de VS en Europa en joodse sekten in Palestina proberen te bewerkstelligen met de bouw van de Derde Tempel in Jeruzalem. De naam van de Hamas-operatie "Al-Aqsa Flood" leidt ons rechtstreeks naar de eschatologische betekenis en ware aard van deze oorlog. Terwijl zelfs onder de Israëlische bezetting Joodse rituelen in de Al-Aqsa moskee het langst door Israël werden verhinderd, worden Joodse fanatici sinds het begin van de jaren 2000, toen het Israëlische beleid steeds meer afgleed naar de dwaasheid van een krankzinnige rechtervleugel, steeds vaker in de moskee gesignaleerd. Hoewel moslims over de hele wereld het als heiligschennis beschouwen, zien fanatieke Joden de Al-Aqsa Moskee, gebouwd op de ruïnes van de Tweede Tempel, als een obstakel voor de vestiging van de Derde Tempel.

XI. De "Al-Aqsa Vloed" werd veroorzaakt door de Joodse ontheiliging van de Al-Aqsa Moskee. Joodse sekten zoals het Tempelinstituut en de Gelovigen op de Berg roepen op tot het offeren van een smetteloze rode vaars om de bouw van de Derde Tempel mogelijk te maken, die de komst van de Messias en het einde van de wereld zou moeten uitlokken. Voor vrome moslims vertegenwoordigen deze daden van ontheiliging van de Al-Aqsa moskee het werk van de Dadjal, de anti-Christ. Volgens sommige sekten in Israël is de perfecte rode vaars al geboren en zal deze in 2024 klaar zijn om geofferd te worden. De meeste Joden geloven echter dat de Derde Tempel door God Zelf en de Messias gebouwd zal worden, en dat directe menselijke tussenkomst in deze zaken heiligschennis is. Maar zoals zo vaak in de geschiedenis, wordt de geschiedenis gemaakt door radicale minderheden die vastbesloten zijn om alles te doen, niet door de meerderheid. Dit verklaart de voortdurende provocaties door Joodse sekten en de bereidheid van radicale moslimgroepen zoals Hamas om de Al-Aqsa moskee te verdedigen, zelfs als dat betekent dat duizenden Palestijnen in Gaza opgeofferd moeten worden.

XII. Terwijl Rusland, Iran, China en zelfs Saoedi-Arabië het Palestijnse standpunt innemen en oproepen tot een echte tweestatenoplossing, schaart het grotendeels atheïstische en postmoderne Westen zich rond de vlag van Israël en verdedigt het elke schandelijke oorlogsmisdaad die door de Israëli's wordt begaan. Maar dit spelletje vabanque zou wel eens slecht kunnen aflopen voor het mondiale Westen: Terwijl de Palestijnen in Gaza wanhopig vechten voor hun overleving en het behoud van Al-Aqsa, hebben alleen al in Iran meer dan 5 miljoen mannen zich vrijwillig aangemeld om voor Palestina te vechten. Qatar dreigt Israël met sancties in de energiesector en voor het eerst sinds 2013 demonstreerden mensen op het Tahrirplein in Caïro om op te roepen tot een interventie aan de kant van hun moslimbroeders in Palestina. We hebben al te maken met een Heilige Oorlog en de Russische politicus Zjirinovski had achteraf gezien misschien gelijk toen hij zei dat het conflict in Oekraïne zal verbleken in vergelijking met de komende oorlog in het Heilige Land.

XIII. Terwijl de Islam als gevolg van deze strijd een onafhankelijke beschaving begint te vormen en samen met Rusland en China vecht voor een multipolaire wereld, staat het satanische Westen van Epstein's Island tot Brussel achter Israël. Het woord satanisch lijkt op het eerste gezicht misschien te sterk om het moderne Westen te beschrijven (dat niet te vergelijken is met de westerse traditie en cultuur van de oudheid tot het einde van de Renaissance), maar als we kijken naar de politieke realiteit in het Westen, de dragqueenshows, de abortuscijfers, de "geslachtsveranderende operaties", de totale vernietiging van de westerse cultuur in de naam van "wokeness", het geweld in onze straten en de goddeloosheid in de harten van onze volkeren, ben ik ervan overtuigd dat dit etiket als gegoten past.

XIV. Terwijl de BRICS-staten bezig zijn een katehon te vormen, de handhaver van de antichrist, is de westerse beschaving van de duivel zich aan het verenigen met Israël, wat geen goed teken is voor Israël zelf, zoals Alexander Doegin al heeft opgemerkt. In het licht van de huidige gebeurtenissen moeten wij Europeanen een beslissing nemen over wie we in deze oorlog steunen. We kunnen beslissen om het satanische Westen te steunen of om samen met alle andere volkeren van de wereld een katehon te vormen. We moeten de wereld bewijzen dat er een verschil is tussen de volkeren van Europa en hun satanische elites die gecontroleerd worden door de Verenigde Staten. Ik heb het niet over gewapende strijd. Onze strijd moet vooral een protest zijn van intellectuele en spirituele aard en moet ook de straat op gaan. We moeten van onze elites af, zodat we eindelijk de controle over ons leven terug kunnen nemen. In deze strijd tussen goed en kwaad kun je niet neutraal blijven, je moet een kant kiezen. Wij als leden van het christelijk verzet, Europeanen die zich bewust zijn van hun eigen geschiedenis, hun heilige geografie en eschatologie, kunnen alleen maar vechten voor verandering, tot God bidden en een katehon vormen tegen deze helse beschaving. We zullen zien welke kant deze heilige oorlog zal winnen, alleen God weet het.

Vertaling door Robert Steuckers