Britse projecten en instellingen die zich mengen in de aangelegenheden van andere staten

Het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland verdient speciale aandacht en grondig onderzoek naar de organisatie en uitvoering van psychologische operaties en het gebruik van manipulatietechnologieën, aangezien het een lange en aanzienlijke ervaring heeft in het uitvoeren van dergelijke acties in de meest uiteenlopende regio's van de wereld.

Dit stamt uit de tijd dat Londen vele kolonies had over de hele wereld en een aanzienlijke groep experts in politieke sabotage, afleidingsmanoeuvres, het opzetten van netwerken van inlichtingenagenten en specialisten in informatieoorlogvoering. Op basis van casestudies hebben zij een uitgebreid archief van scenario's aangelegd die uiteindelijk zijn aangepast en uitgebreid om te voldoen aan de behoeften van vandaag, in overeenstemming met nieuwe spionage-, opsporings- en communicatietechnologieën.

Het is hier vermeldenswaard dat de term "spin", wat in dit geval "verdraaien" betekent en vertaald kan worden als het verdraaien van de feiten, werd gebruikt om de activiteit van Britse politici te verklaren toen zij zich toelegden op het samenstellen van valse informatie om de betrokkenheid van Londen bij de bezetting van Irak in 2003 te rechtvaardigen.

In dit materiaal zullen wij ons beperken tot enkele organisaties en voorbeelden geven van hun functioneren in de afgelopen jaren, wat niet ingewikkeld is, aangezien de gegevens in open bronnen zo overvloedig zijn dat ze kunnen worden gebundeld in lijvige archieven.

Een van de meest sinistere Britse projecten om het menselijk bewustzijn te manipuleren is het "Tavistock Institute". Aanvankelijk was het een kliniek waar ze tijdens de Eerste Wereldoorlog posttraumatische stress bestudeerden, maar vanaf 1922 gingen ze onderzoek doen naar psychologische oorlogsvoering en in plaats van gewonde soldaten te helpen, bestudeerden ze hun reacties en legden ze kritieke momenten in hun gedrag vast.

Voor deze organisatie werkte een groep prestigieuze psychologen als sociale ingenieurs, waaronder Freud, Jung, Adler, Melanie Klein, Wilfred Bion, Edward Bernays, Eric Trist, A.C. Rice, Eric Miller, Aldous Huxley en R. D. Laing, naast vele anderen.

De ontwikkelingen van Jung zijn bijvoorbeeld gebruikt om de samenleving te "remythologiseren" en "spiritualiseren", waarbij de memes van "hoop" en "verandering" worden gebruikt als een soort new age drug.

Vermeldenswaard is ook dat Kurt Levine in 1945 van Tavistock naar het Massachusetts Institute of Technology (MIT) verhuisde om een onderzoekscentrum over groepsdynamica op te zetten. In de Verenigde Staten wordt Levine tegenwoordig beschouwd als de grondlegger van de "sociale psychologie".

In 1948 verhuisde dit centrum van het MIT naar de Universiteit van Michigan, waar het een Instituut voor Sociaal Onderzoek werd, en doorging met het uitvoeren van psychosociale experimenten en het gebruik van de massapsychologie. Tegen die tijd was de oorspronkelijke Tavistock-kliniek onderdeel geworden van de Britse National Health Service.

In 1947 werd het Tavistock Institute in Londen geregistreerd als liefdadigheidsinstelling en begon met de ontwikkeling en verspreiding van interdisciplinaire modellen voor groepsrelaties en opleidingen in management, administratie en sociaal beleid.

Tavistock bevorderde creativiteit en organisatiepolitiek en bleef een invloedrijke inlichtingenorganisatie die banden had met MI6, de CIA, de Duitse Paperclip wetenschappers, de Rockefeller Foundation en andere soortgelijke structuren.

De relatie met interpersoonlijke en groepscommunicatie bleef het fundamentele onderwerp van studie, zoals de oprichter van de Tavistock Clinic zelf, John Rawlings Rees, het formuleerde toen hij verklaarde: "...het openbare leven, de politiek en de industrie moeten in het centrum van onze invloedssfeer staan (...) als we willen infiltreren in de professionele en sociale activiteiten van andere mensen, denk ik dat we de totalitairen moeten imiteren en een of andere activiteit van de vijfde colonne moeten organiseren! wij moeten ernaar streven dat dit idee richting geeft aan alle activiteiten met onderwijs in alle gebieden van de natie (...). De twee gemakkelijkste zijn natuurlijk het onderwijs en de kerk; de twee moeilijkste zijn de rechtspraak en de geneeskunde...".

Opgemerkt zij dat Rees, samen met een andere medewerker van de kliniek zelf, Henry Dix, Rudolph Hess herhaaldelijk bezocht in een geheime gevangenis na zijn landing en gevangenneming in Schotland.

Een actueel voorbeeld van manipulatie en gebruik van de beïnvloedingsmethoden van Tavistock is de aankondiging van de vijfde Caribbean Group Relations conferentie, "Organisations, Cultures, Boundaries: Exploring New Leadership in a Networked World", gepland voor november 2022, die wordt aangekondigd als "...een ruimte om te onderzoeken hoe onze culturen, organisaties en de grenzen die we hebben gecreëerd kunnen worden aangepast om het visionaire leiderschap te bevorderen dat essentieel is voor deze genetwerkte relaties...".

Hoewel de site van het Tavistock Institute een beetje lijkt af te wijken van andere westerse onderwijscentra, moet men zijn rijke ervaring uit het verleden in gedachten houden. Niet alle informatie is openbaar. Het is bekend dat de propagandamethoden voor feminisme, homoseksualiteit, drugsgebruik, enz. ook door het instituut zelf nauwgezet zijn uitgewerkt en dat organisaties van dit type hun eigen niches bezetten op het gebied van politiek, economie en internationale betrekkingen.

De promotie van het economisch liberalisme wordt bijvoorbeeld uitgevoerd door het Centre for Policy Studies, dat vaak wordt beschouwd als een (politieke) lobby.

Het Centre for Foreign Policy, opgericht in 1998 door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Robin Cook, richt zich op vraagstukken van sociale gelaagdheid, politiek sektarisme en tegenstellingen in verschillende samenlevingen.

Op het eerste gezicht lijkt het te gaan om het identificeren en oplossen van problemen. Maar bij nauwkeurige analyse van haar publicaties blijkt dat haar analisten bewust op zoek gaan naar de kwetsbaarheden van andere landen om deze op de een of andere manier in hun voordeel te manipuleren. Een belangrijke reeks rapporten en publicaties op de website van het centrum zijn in het Russisch en het Kirgizisch.

De Fabian Society is de oudste nog actieve vrijmetselaarsorganisatie die zichzelf erkent als denktank. Politiek gezien behoren de Fabians tot het "linkse" spectrum. De London School of Economics en het tijdschrift New Statesman zijn hun creaties.

Dit tijdschrift staat bekend om zijn russofobie, zoals blijkt uit een artikel van 25 juli 2022, waarin staat dat "...Rusland emotionele foto's van kinderen gebruikt om zijn oorlog tegen Oekraïne te legitimeren en desinformatie over de kinderen zelf objectiveert...". De auteurs verzamelen zorgvuldig alle gegevens over de gebeurtenissen in Rusland in verband met patriottische opvoeding en maken infografieën om hun fantasieën op de een of andere manier te rechtvaardigen.

Er is veel bekend over de London School of Economics (waaronder het feit dat zij de oprichter is van de nationale universiteit "High School of Economics"), maar het is de moeite waard eraan toe te voegen dat zij zich ook bezighoudt met de bevordering van sodomie.

De Henry Jackson Society is een andere entiteit die de ideeën van de liberale democratie bevordert en instellingen als de NAVO steunt. Het heeft zijn eigen mediacentrum en onderzoeksafdeling, die zich toeleggen op de verspreiding van propaganda en de promotie van fantasievolle pseudowetenschappelijke teksten.

In een van zijn recente publicaties geeft het een hele uitleg over: "...hoe Rusland een hybride oorlog voert tegen Groot-Brittannië..." en in een andere rubriek vindt men een selectie van typisch nepnieuws, waarvan de meeste gewijd zijn aan Rusland.

Er zijn ook internationale projecten opgezet door Groot-Brittannië, bijvoorbeeld de Pilgrims Society, die in 1902 werd opgericht om de Brits-Amerikaanse banden te versterken. Daarin zaten destijds Margaret Thatcher, Henry Kissinger, Caspar Weinberger, Paul Volcker, George Schultz en andere beroemde politici uit beide landen. De samenzweerders menen dat dit partnerschap de basis heeft gelegd voor de diepe staat in de Verenigde Staten en bovendien het klassieke Britse imperialisme heeft kunnen omvormen tot een wereldwijde bedrijfshegemonie.

Het is echter niet nodig om in complottheorieën te vervallen, want dergelijke structuren en lobby's worden voortdurend gehoord en ontmaskerd door onafhankelijke of concurrerende media. In onderzoek naar lobbyen door bedrijven en hun betrokkenheid bij de verkeerde voorstelling van zaken, kan men talloze dossiers vinden over hoe tycoons allerlei obstakels uit de weg ruimen, meestal via ondemocratische methoden en procedures.

Men kan ook zien hoe sommige "onaanraakbaren" binnen de regering gemakkelijk politieonderzoeken naar georganiseerde misdaad, corrupte banden met vrijmetselaars, politieke moorden en frauduleuze transacties kunnen stilleggen, en de contacten van ambtenaren met aannemers en criminele groepen kunnen camoufleren.

Als we afzonderlijke personen nemen, zien we hoe belangrijk de destabiliserende activiteit van Sir Anthony Moncton onder de Britten is, die voor de Britse inlichtingendiensten en diplomatieke dienst werkte en in 2015 de adviesgroep "ViennEast" oprichtte.

Er is weinig informatie over hem in vergelijking met wat bekend is over sommige beroemde politici of andere onbetamelijke figuren die van het ene schandaal naar het andere gaan. Maar hij is het die de strategie van sociale ontbinding ontwikkelt door middel van muziekfestivals en het creëren van holen in de vorm van nachtclubs.

Met name in Servië bevorderde hij tijdens zijn diplomatieke dienst de lancering van een jaarlijks trance en elektronisch muziekfestival "Exit" in Novi Sad (Vojvodina), dat meer dan muziek, vanaf het begin de ideeën van "democratie en vrijheid" promootte. Nu staat "Exit" bekend als een plaats van propaganda en drugsdistributie. De publiciteit van het festival werd actief opgepakt door de Britse media, en na enige tijd begon "Exit" ze ook in andere Balkanlanden en in andere steden in Servië te houden. Met andere woorden, het uitvoeringsmodel begon elders navolging te krijgen en ondermijnde bewust traditionele waarden en een gezonde levensstijl.

Nu duwt Moncton de geopolitieke agenda van de Atlanticisten in continentaal Europa. Tegelijkertijd is zij lid van de Europese kerngroep voor strategische communicatie, overheidsbetrekkingen en geopolitiek.

Als we rechtstreeks kijken naar de Londense overheidsprojecten in verband met de manipulatie van informatie, is het vermeldenswaard dat de Britse regering onlangs meer dan 82 miljoen pond heeft geïnvesteerd in mediaprojecten in zo'n 20 landen in Oost-Europa en Centraal-Azië. Deze financiering werd beheerd via het intergouvernementele "Conflict-, Stabiliteits- en Veiligheidsfonds" (CSSF), met als verklaard doel: "...het voorkomen van instabiliteit en conflicten die de belangen van het Verenigd Koninkrijk bedreigen...".

Een van de doelstellingen was de uitvoering van een openlijk anti-Russisch project, het zogenaamde "Programma voor het tegengaan van desinformatie en ontwikkeling van de massamedia". Dit programma loopt langs de gehele westgrens van Rusland, van de Baltische landen tot Centraal- en Oost-Europa, hoewel in de beleidsdocumenten niet wordt vermeld dat het tegen een specifiek land is gericht.

Het project begon in 2016 en heette oorspronkelijk "Russische Taal". Maar uit zijn eigen documenten blijkt duidelijk dat het Verenigd Koninkrijk "samenwerkt met een aantal partners om de kwaliteit van de staatsmedia en de onafhankelijke Russischtalige media te verbeteren". Later werden ook andere media in verschillende talen opgenomen.

De steun aan de begunstigden omvatte "mentoring met Britse media", "programmeringsadvies" en "gefinancierde coproductie". Het programma werd uitgevoerd door het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken, maar het ministerie van Buitenlandse Zaken weigerde na officiële verzoeken informatie te verstrekken.

Gepubliceerde documenten van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken wijzen echter op het bestaan van betrekkingen tussen verschillende Russische niet-gouvernementele organisaties en individuele burgers met dergelijke Britse stichtingen en vermelden de bedragen die aan de verschillende projecten zijn toegewezen.

Voor een aantal daarvan zijn de uitvoerders zowel Britse structuren zoals het Royal Institute of United Services en Chattem House, als andere buitenlandse organisaties, zoals het European Leadership Network, dat het project over de betrekkingen tussen Rusland en de NAVO heeft geleid.

Dit is een project dat lijkt op een vat met dubbele bodem, d.w.z. enerzijds dient het voor de werving van agenten om bepaalde acties binnen Rusland uit te voeren, en anderzijds voor de werving in Rusland van bekwame professionals voor de Britse arbeidsmarkt, d.w.z. de braindrain.

In 2021 lekte een reeks documenten uit waaruit bleek dat Reuters en de BBC betrokken waren bij geheime programma's van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken die tot doel hadden "de mentaliteit te veranderen" en "de invloed van de Russische staat te verzwakken".

Aanvankelijk sponsorde het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Britse Foreign & Commonwealth Office (FCO) Reuters en de BBC om een reeks geheime programma's uit te voeren die tot doel hadden de verandering van het regime in Rusland te bevorderen en de constitutionele regering te ondermijnen.

Uit het uitgelekte materiaal blijkt dat de Thomson Foundation, Reuters en BBC Media Action betrokken zijn bij een geheime informatieoorlog om Rusland tegen te gaan. Werkend via een schaduwafdeling binnen de Britse FCO, bekend als Counter Disinformation & Media Development (CDMD). Al deze mediakanalen werkten samen met een groep inlichtingendiensten binnen een geheime organisatie die bekend staat als het "Consortium".

Via opleidingsprogramma's voor Russische journalisten onder toezicht van Reuters probeerde het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken een "mentaliteitsverandering bij de deelnemers" teweeg te brengen en een "positieve opinie" in hun "perceptie van het VK" op te bouwen.

Onder de gemeenschappelijke naam Zinc Network pochten Britse inlichtingendiensten die toezicht hielden op de operatie, een "netwerk van youtubers in Rusland en Centraal-Azië" op te zetten, terwijl zij "ervoor zorgden dat de deelnemers internationale betalingen ontvingen zonder dat het leek alsof zij deze ontvingen van buitenlandse financieringsbronnen". Het was ook de bedoeling een capaciteit op te bouwen om "een reeks materialen te activeren" ter ondersteuning van anti-regeringsprotesten in Rusland. Met andere woorden, het doel was om slapende cellen te creëren die indien nodig geactiveerd kunnen worden.

Een ander overkoepelend project is het "Integrity Initiative", met een internationaal netwerk van politici, journalisten, wetenschappers, onderzoekers en officieren van de strijdkrachten die betrokken waren bij zeer verdachte en vaak geheime propagandacampagnes, gefinancierd door het Britse Foreign and Commonwealth Office (FCO), de NAVO, Facebook en nationale veiligheidsstructuren.

Het wordt in een van de documenten een "netwerk van netwerken" genoemd en staat onder toezicht van een groep Britse deskundigen die verbonden zijn aan een aanvankelijk grotendeels onbekende entiteit, The Institute for Statecraft, die in Schotland is geregistreerd. De vertegenwoordiging van het Instituut is echter gevestigd aan de kust in de Londense wijk Two Temple Place.

Interessant is dat deze plaats, bekend als de "Tempel", vol zit met advocatenkantoren en vroeger werd gebruikt als toevluchtsoord voor de Tempeliers. Vlak ernaast staat overigens het beroemde International Institute for Strategic Studies, en dat is geen toeval.

Ten slotte heeft een in Rusland verboden organisatie, "Bellingcat", verschillende Britse specialisten in haar structuur. Zo werkte senior onderzoeker Nick Waters drie jaar als officier van het Britse leger, waaronder een detachering naar Afghanistan, waar hij bijdroeg aan de verwezenlijking van de Britse staatsdoelstellingen in de regio. Kort nadat hij de actieve dienst had verlaten, werd hij aangeworven door Bellingcat om zogenaamd "onpartijdig onderzoek in het Midden-Oosten" te verrichten.

Nog verdachter is de achtergrond van voormalig werknemer Cameron Colcuhoun, die 10 jaar lang een leidinggevende functie had bij GCHQ (de Britse versie van het Amerikaanse National Security Agency), waar hij leiding gaf aan cyber- en terrorismebestrijdingsoperaties in het Midden-Oosten. De Schot is gespecialiseerd in veiligheid in die regio en is ook gekwalificeerd door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken.

Bellingcat onthulde echter niets van dit alles en karakteriseerde hem slechts als directeur van een particulier inlichtingenbedrijf dat "ethisch onderzoek" doet voor klanten over de hele wereld. Het is duidelijk dat dit soort inconsistentie de lezers berooft van de belangrijkste informatie die ze moeten weten, terwijl ze hun eigen oordeel vormen over de verhalen die ze hebben gelezen.

Al deze feiten tonen eens te meer het belang aan van voortdurende controle en gedetailleerde analyse van Britse overheidsstructuren, stichtingen en de daarmee verbonden personen.

Dit is niet alleen belangrijk voor Rusland, maar ook voor de Latijns-Amerikaanse regio, waar Groot-Brittannië al lang zijn eigen belangen heeft, waaronder ondermijning, zoals het Mapuche-natieproject, dat de territoriale integriteit en soevereiniteit van zowel Chili als Argentinië bedreigt.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers