Groot-Israël en de zegevierende Masjiach

Er vindt nu wereldwijd een fundamentele verandering plaats in het beeld van Israël en misschien ook wel onder de joden zelf. De Europese joden wekten medelijden, medeleven en sympathie op na de catastrofe die ze onder Hitler en tijdens de Tweede Wereldoorlog meemaakten. Dat maakte de oprichting van de staat Israël mogelijk. De holocaust of shoah, d.w.z. de verschrikkingen en vervolgingen waaronder de joden leden, werd de basis van unanieme overeenstemming: na zoveel lijden moesten de joden gewoon hun eigen staat creëren. Dit werd het morele kapitaal van de joden en bepaalde een sacrale houding ten opzichte van de holocaust.

De filosofen van de Frankfurter Schule verkondigden dat we voortaan vanuit Auschwitz moesten denken. Dit betekent dat filosofie, politiek en moraal sindsdien rekening moesten houden met de omvang van de misdaden die Europeanen (voornamelijk Duitsers) hebben begaan tegen de joden en dat het Westen, en dus de hele mensheid, berouw moest tonen.

Het beeld van de joden als slachtoffers was de hoeksteen. Dit verhief de joden tot de status van een heilig volk: alle andere volkeren werden gevraagd om tot berouw te tonen en hun schuld nooit te vergeten. Voortaan was elke zweem van antisemitisme, laat staan directe pogingen om de heilige status van de joden en de metafysica van de holocaust te herzien, strafbaar.

Geleidelijk aan begon het steeds hardere beleid van Israël ten opzichte van de Palestijnen en de omliggende moslimlanden dit beeld echter te vertroebelen, althans in de ogen van de bevolking van het Nabije Oosten die, zo moet worden opgemerkt, niets te maken had met de misdaden van de Europese nazi's. Bovendien leidde de gewelddadige houding van de zionisten tegen de lokale bevolking tot directe protesten en, in zijn meest extreme vorm, tot de antizionistische Intifada.

De identiteit van Israëli's en joden die in de diaspora achterbleven, veranderde geleidelijk. Er werd steeds meer nadruk gelegd op hun demonstratie van kracht en macht, evenals op het streven om een Groot-Israël te creëren. Tegelijkertijd zijn de messiaanse ideeën geïntensiveerd: de verwachting van de spoedige komst van de Masjiach, het begin van de bouw van de Derde Tempel (waarvoor het opblazen van het islamitische heiligdom van de al-Aqsa moskee nodig is), een sterke toename van gebieden onder Israëlische controle (van zee tot zee) en de definitieve oplossing van de Palestijnse kwestie (directe oproepen tot deportatie van en genocide tegen de Palestijnen). Deze ideeën worden gesteund door Benjamin Netanyahu en verschillende van zijn medewerkers, de ministers Ben Gvir, Bezalel Smotrich, enz. Dit programma wordt openlijk weerspiegeld in de ‘Koninklijke Tora’ van Yitzhak Shapira, in de preken van de rabbijnen Kook, Meyer Kahane en Dov Lior. Vanuit strategisch oogpunt werd het in 1980 beschreven in een artikel van Sharons adviseur, generaal Oded Yinon. Het plan van Yinon was om alle Arabische regimes met een Ba'athistische nationalistische ideologie omver te werpen om zo de Arabische wereld in een bloedige chaos te storten en een Groot-Israël te creëren.

En nu, tien jaar na de Arabische Lente, en vooral na de terroristische aanval van Hamas op Israël in oktober 2023, zien we dat deze plannen in versneld tempo worden gerealiseerd. Netanyahu verwoestte Gaza, waarbij hij honderdduizenden burgers genadeloos afslachtte. Daarna viel hij Libanon aan en doodde de hele leiding van Hezbollah. Dit werd gevolgd door een uitwisseling van raketaanvallen met Iran en actieve voorbereidingen op een oorlog met dat land, inclusief aanvallen op nucleaire installaties. Dit alles werd gevolgd door de invasie van wat er nog over was van de Golanhoogte en aanvallen op Syrië. Een maand eerder verkondigde Bezalel Smotrich dat Damascus deel zou worden van Israël en liet Ben Gvir rechtstreeks doorschemeren dat al-Aqsa zou worden opgeblazen. De val van Bashar al-Assad betekent het einde van het laatste Ba'athistische regime. De Arabische wereld verkeert inderdaad in chaos. Groot-Israël en de uitroeiing van de Palestijnen worden voor onze ogen werkelijkheid.

Dat laatste is belangrijk: rechtse zionistische politici laten de holocaust achter zich. Het morele kapitaal van de slachtoffers is volledig uitgeput. Israël toont zijn macht, zijn huidige grootsheid en wreedheid, bijna alsof we zijn teruggekeerd naar het Oude Testament. Nu worden Joden niet langer zielig gevonden, maar gevreesd, gehaat, verafschuwd of bewonderd en in elk geval gezien als een machtige en meedogenloze kracht.

De joodse identiteit is veranderd. Het is niet langer een symbool van vernedering en lijden, maar synoniem voor overheersing en triomf. Het is niet langer nodig om vanuit Auschwitz te denken. Nu is het nodig om vanuit Gaza te denken. De joodse traditie zelf spreekt van twee Masjiachs, de lijdende (Ben Yusef) en de overwinnende (Ben David). Na de Europese holocaust lag de nadruk op de lijdende Masjiach, het slachtoffer. Nu wordt deze Gestalt vervangen door de overwinnende Masjiach, degene die aanvalt, degene die triomfeert. Dit is vooral duidelijk in Israël zelf. Maar het is duidelijk dat het daar niet bij zal blijven. Er is een verandering van messiaans archetype onder alle joden in de wereld.

Het is precies in deze context dat Donald Trump, een fervent aanhanger van het rechtse zionisme en Netanyahu, aan de macht komt in de Verenigde Staten. Een aanzienlijk deel van Trumps entourage bestaat uit christelijke zionisten, die bereid zijn Israël alle steun te geven. Opnieuw wordt de hoofdstad van het mededogen de hoofdstad van de agressie. Dit is zeer, zeer ernstig en het zal snel erger worden. Aan de andere kant moeten we niet te snel conclusies trekken, oordelen vellen of evaluaties maken. Allereerst moet de stand van zaken goed worden geanalyseerd en moeten talloze feiten, gebeurtenissen en incidenten worden samengebracht om ons een samenhangend beeld van de gebeurtenissen te geven.

Vertaling door Filip Martens