Op weg naar een Laocratie

07.11.2021
In het kapitalisme heersen de kapitalisten. In het socialisme zijn het de vertegenwoordigers van de arbeidersklasse, het proletariaat, die regeren. Onder nazisme en fascisme regeert de nationale of raciale elite. Volgens de Vierde Politieke Theorie is het het Volk ("Narod" in het Russisch, vergelijkbaar met het Duitse "Volk": niet hetzelfde als "bevolking") dat moet regeren.
Laocratie is een politieke term die "regering door het volk" betekent, in feite een authentieke "directe democratie". De term werd aanvankelijk populair gemaakt door de Communistische Partij van Griekenland, ter vervanging van de term democratie. Voor hen verwijst het woord naar de antieke regering van de dominante sociale klasse, waarbij de vrije mannen de demos vormden, die in de Atheense Republiek een minderheid vormde, terwijl de slaven de meerderheid van de bevolking vormden.
In deze zin wordt democratie door Griekse communisten beschouwd als een verwijzing naar de regering van de elitaire minderheid, die de macht in handen houdt via parlementair representativisme, terwijl laocratie een directe democratie zou zijn, uitgeoefend door het volk zelf, dat ook rechtstreeks contact zal hebben met de volksleider.
Voorbeelden van vormen van Laocratie zijn het Russische socialistische populisme of narodnikisme, het Italiaanse fascisme en het Duitse nationaal-socialistische Volkisme. En volgens deze laocratische logica, volgens de vierde politieke theorie van de Russische politicoloog Aleksandr Dugin en de Griekse historicus Dimitri Kitsikis, die heeft bijgedragen tot de popularisering van de term, stellen zij ook dat "de staat een instrument van het volk moet worden".
In het kapitalisme heersen de kapitalisten. In het socialisme zijn het de vertegenwoordigers van de arbeidersklasse, het proletariaat, die regeren. Onder nazisme en fascisme regeert de nationale of raciale elite. Volgens de Vierde Politieke Theorie is het het Volk ("Narod" in het Russisch, vergelijkbaar met het Duitse "Volk": niet hetzelfde als "bevolking") dat moet regeren.
Het moderne Rusland heeft kapitalisme. Daarom wordt het geregeerd door het kapitalisme en dus niet door de Narod. Om het Rusland op te bouwen waarin de "Narod" zal regeren, moet een anti-kapitalistische (of op zijn minst anti-oligarchische) revolutie tot stand worden gebracht. Financiële magnaten moeten worden uitgesloten van de politieke macht. En dat is het centrale ding. Iedereen moet kiezen - macht OF geld. Kies geld - vergeet macht. Kies voor macht. Vergeet het geld.
De revolutie moet in drie fasen plaatsvinden:
1. Ultimatum aan alle grote oligarchen (honderd uit een Forbes-lijst en nog eens honderd die zich schuilhouden, maar we weten allemaal wie het zijn) om trouw te zweren aan Russische activa (alle strategische buitenlandse en binnenlandse activa zullen nu worden gecontroleerd door speciale organen).2. Nationalisatie van alle privé-eigendommen van strategisch belang.
3. Overgang van patriottische vertegenwoordigers van het grootkapitaal naar de rang van ambtenaren met de vrijwillige overdracht van hun eigendom aan de staat. Afschaffing van hun burgerrechten (waaronder hier het einde van het stemrecht, deelname aan verkiezingscampagnes, enz.).
De staat moet het instrument van het volk worden. Dit systeem zou dus Laocratie moeten worden genoemd, letterlijk "macht van het volk" ("Laos" is Grieks voor "volk").
In de bloedige strijd om Oekraïne zien we het ware gezicht van het kapitaal - het Oekraïense grootkapitaal (oligarchen als Poroshenko, Kolomoisky, Akhemetov, enz.) leidt de genocide tegen het Volk; de Russische oligarchen verraden het Volk door een misdadige deal aan te gaan met hun Oekraïense klasgenoten. En dit alles in het belang van de wereldwijde oligarchie - het wereldkapitalistische systeem, met de Verenigde Staten als middelpunt.
Dit legt nu de hele onverenigbaarheid van Rusland en het kapitalisme bloot. Het is of kapitalisme of Rusland.
Dit is perfect begrepen door de leiders van het Nieuwrusland (Novorossija). Zij, die de voorhoede vormen van het gehele Russische Volk, zijn in feite deze Russische Volksrevolutie begonnen. Daarom zijn zij het die zowel de vrome huurlingen van de Junta in de Oekraïense fascistische varkensranken als de liberale kapitalistische elementen in de vijfde en zesde colonne van Rusland zo heftig aanvallen. En, wat nog belangrijker is, zij zijn existentiële vijanden geworden van de wereldregering en de VS. Strelkov, Gubarev, Purgin, Pushilin, Mozgovoy - zij allen trotseerden het wereldkapitaal. En dat deden ze ten bate van het volk. In dit geval, ten voordele van het Russische volk. Maar als de aanhangers van het Oekraïense volk consequent zouden zijn, zouden zij bondgenoten van die revolutie zijn, en niet louter voormannen van het wereldwijde capita - zoals zij nu zijn. Door zich aan de kant van Nieuwrusland te scharen, scharen de Oekraïners zich niet zozeer aan de kant van Rusland, en zelfs niet eens aan de Russische kant, maar aan de kant van het Volk, het Volk als hoofdletter, dat een dodelijke strijd voert tegen de wereld van het kapitaal, aan de kant, tenslotte, van de Laocratie.
Op deze manier zal de komende campagne tegen Kiev niet slechts een wraakactie zijn of een campagne voor de bevrijding van de voormalige Russische gebieden, maar een campagne voor de Laocratie, voor de macht van het Volk, voor een Volksstaat.
Ik denk niet dat de Russische oligarchie dit zal steunen, zij kan niet anders dan begrijpen dat haar dagen geteld zijn. Dat is de reden waarom het zo hysterisch roept "stuur geen troepen", want de overwinning van Nieuwrusland zal onvermijdelijk de wederopstanding van Rusland zelf betekenen, het ontwaken van het Volk. Dat is de reden voor de wanhopige pogingen om Nieuwrusland te verraden - dat is de kwelling van de Russische oligarchie en haar publieke voormannen. Het is hun taak de helden van de Nieuwrussische Revolutie - die niet alleen volksrevolutie maar ook sociale revolutie is - te vernietigen, en wel nu zij nog een bloemknop is.