Met de beschaving van de dood breken

We zouden een mentaal experiment moeten uitvoeren en ons moeten voorstellen wat het Westen, dat met ons in oorlog is, nog meer tegen ons kan doen - naast een nucleaire aanval? Welke sancties kunnen we opleggen? Wie uitwijzen? Hoe vernederen? Waar ons uit schoppen? Ons wat ontnemen? (We denken niet aan een nucleaire aanval, want dat zullen ze niet doen, en als ze het doen, maakt het niet uit, want dan doen wij het ook).

Nou, hij zal het allemaal doen. En niets zal hem tegenhouden.

En we hoeven ons hier geen illusies te maken - in feite is het Westen voor bijna niets wezenlijks van ons afhankelijk. En als het dat wel doet, is het intensief op zoek naar een vervanger. En vaker wel dan niet, vindt het er een. Proberen om ons vast te pinnen met wat natuurlijke hulpbronnen of iets anders zal waarschijnlijk geen effect hebben. Het is goed dat we zijn gestopt onszelf gerust te stellen met "een strenge Europese winter, die Europa zonder ons niet zal overleven". Europa heeft de vorige winter overleefd en zal deze ook overleven. En Oekraïne zal niet uit zichzelf instorten en zich overgeven. Zolang wij het niet laten instorten en het niet tot overgave dwingen. Door te willen, door te dwingen en door op onszelf te vertrouwen. Alleen op onszelf.

We moeten zelf leren leven zonder het Westen. Helemaal zonder het Westen.

Gewoon alles weggooien wat ons eraan bindt. Alle contacten radicaal verbreken, alle vormen van afhankelijkheid verbreken, alle transacties stoppen, alle samenwerking op technisch, economisch en humanitair gebied stoppen.

Geen graan en geen kunstmest. Geen publicaties in Westerse wetenschappelijke tijdschriften, terugtrekking uit SCORUS, herziening van de RINC-criteria. Niet wachten tot Russische wetenschappers een ultimatum krijgen: verraad uw vaderland of u bent geen wetenschapper meer. En zelfs nu is het praktisch zo. In de sport is dat zo. In de politiek is het meer dan dat. In de economie en de financiële wereld gaat alles dezelfde kant op.

Het Westen is ons van zichzelf aan het afsnijden, en stelt voorwaarden om ons niet verder af te snijden - verraad aan het land, het volk, de samenleving, Rusland, verraad aan Poetin. En dan zullen we zien of u nog steeds een oligarch bent of niet langer een oligarch, een wetenschapper of niet langer een wetenschapper, een politicus of niet langer een politicus.

Het Westen zal ons raken met alles waarmee het ons kan raken. Met iets wat het al heeft, en met wat het nog niet heeft, zal het ons geleidelijk raken.

Dat is gemakkelijk voor te stellen. En als we het ons voorstellen, moeten we ons voorbereiden.

We zijn gedoemd om vanaf nu zonder het Westen te leven.
 

Dit is volkomen onverwacht. Maar volkomen logisch.

Alles wat westers is, is nu diep giftig (eerlijk gezegd is dat altijd al zo geweest). Het is immers een verslaving aan wat wij niet controleren, maar wat de vijand controleert. Elke zweem van liberalisme, elke erkenning van westers universalisme, elke acceptatie van de normativiteit van alles wat uit het Westen komt, elke acceptatie van westerse regels, criteria, praktijken, waar dan ook en in wat dan ook, is een stap in de richting van verraad, zo niet verraad zelf.

Dat is wat het betekent om een beschaafde staat te zijn.

In niets en op geen enkele manier afhankelijk zijn van een andere beschaving, en vooral niet van de beschaving die een genadeloze oorlog tegen ons voert.

Zodra we alle relaties met dit wereldwijde model (van degeneratie en ontmenselijking), dat het moderne "collectieve Westen" wordt genoemd, volledig hebben verbroken, kunnen we ons concentreren op het vestigen van onze eigen beschavingsfundamenten.

Eerlijk gezegd hebben we nog helemaal niet in deze richting gekeken. Iedereen heeft geprobeerd om met behoud van soevereiniteit in het Westen te integreren. Dat is onmogelijk, onrealistisch en zinloos. En meteen was het precies dat. Het Westen heeft geen behoefte aan een "corporatie-Rusland", ook al is het loyaal aan het Westen. Goed Rusland is voor hen het afwezige Rusland. Het is niet eens het Rusland van Jeltsin, het bestaat gewoon niet.

Het is duurder om dit proces te verlengen. Het is tijd om deze draad door te snijden, want dit zijn civilisatorische boeien, niet de wens om deel uit te maken van de "hoofdstroom van ontwikkeling". Het Westen is een doodlopende weg. Maar dat is hun zaak. Voor ons is het slechts een vijand, de dood en het einde.
Rusland zal alleen leven in een wereld waarin het Westen niet beslist en niets betekent. Tenminste voor ons. In alle andere gevallen zal het de marteling van de Etruskische bruid zijn, toen de misdadiger levend aan een ontbindend lijk werd vastgebonden. Er is niets gruwelijker dan zo'n marteling. Een mens sterft langzaam, necrose dringt cel voor cel zijn lichaam binnen.

Het moderne Westen is dus een rottend lijk, vastgebonden aan de mensheid.

Het is niet genoeg dat het ten onder gaat, het wil iedereen met zich meesleuren de afgrond in.

Kijk naar Oekraïne, wat ze daar hebben aangericht ... Een vergiftigde, verwrongen, psychologisch gebroken natie. Een verwoeste staat. Massaal vermalen aan de fronten van een zinloze en opzettelijk verloren oorlog of het land ontvlucht door een dolgedraaide samenleving. De dode bruid van de Westerse controle is stevig vastgeschroefd aan het nog (nauwelijks) ademende land. Maar de dood in Oekraïne is aan het winnen. De rabiate heersers staren hun ogen uit -- al overgestoken naar de andere kant, al dood maar nog steeds uiterlijk levend.

Volledige bevrijding van het Westen is de enige weg naar verlossing. Alles wat slecht is in het moderne Rusland komt daar vandaan. De miasma's ervan hebben onze politiek, economie, cultuur, wetenschap, psychologie, dagelijks leven en jeugd weggevreten. Dit is een kankerverwekkend proces. En hoe sneller en harder we de aangetaste cellen afsnijden, hoe meer kans we hebben op redding en wederopstanding van ons moederland, het grote Rusland.

Vertaling door Robert Steuckers