Een hulde aan mijn vriend Carlo Terracciano
10.09.2024
Herdenken kan niet beperkt blijven tot het aansteken van een kaarsje voor de heilige kaart van iemand die voorbij is. Herdenken heeft waarde als het de geest en het intellect oproept van hen die aan onze zijde stonden en er nu niet meer zijn. Wat volgt is een korte overdenking van wat Carlo zei, in combinatie met degenen die vandaag onze leraren zijn, net zoals Carlo onze leraar was.
* * *
De geboorte van de natiestaat in Europa was het resultaat van de implosie van het Heilige Rijk, en de nationalistische ideologie erachter is een losgekoppelde burgerlijke politiek-culturele samenstelling.
In zijn proefschrift (later gepubliceerd door Edizioni Barbarossa in 1979 onder de titel La via imperialista del nazionalismo italiano, dat nog steeds te vinden is op de website van Orionlibri) benadrukte Carlo Terracciano hoe goed de Italiaanse nationalisten zich hiervan bewust waren toen ze een ideologische compositie formuleerden voor de herbevestiging van het Heilige Rijk. In hoeverre en met hoeveel affiniteit van denken met dit spoor zij in de jaren 1930 tot de stichting van het Italiaanse Keizerrijk kwamen, zou een kwestie van studie moeten zijn. Men kan echter wel stellen dat de Italiaanse nationalisten tot op zekere hoogte protagonisten waren van een soort “conservatieve revolutie” die parallel liep aan die in Duitsland.
Ook op dit gebied, net als in de geopolitiek, onthulde Terracciano al zijn vooruitziendheid als analist en theoreticus en droeg hij aanzienlijk bij aan de groei en ontwikkeling van het denken van de gemeenschap die rond het tijdschrift “Orion” draaide.
Vandaag de dag zijn we getuige van de Amerikaanse poging om de unipolaire hegemonie te herbevestigen, waartegen het multipolaire project met de Russische Federatie als kern zich verzet. In de context van het multipolaire concept staat het Euraziatische model, dat de coördinaten van het Rijk volgt, d.w.z. de organische structurering van naties in een homogeen politiek kader. Dus een multipolaire wereld waarin Eurazië, opgevat als een grote continentale ruimte, in harmonie is met alle andere gebieden die worden vertegenwoordigd door de “beschavingsstaten”, soeverein en bevrijd van de hegemonie van het Amerikaanse globalisme, met de neiging om de diversiteit van levenswijzen, culturen, gewoonten, geloofsovertuigingen - kortom, oorspronkelijke tradities - te behouden.
Om een idee te geven van het desintegratieproces dat wereldwijd aan de gang is en waarvan de trend gekeerd moet worden, kan men zich wenden tot de basisprincipes van de etnosociologie die door Alexander Doegin zijn vastgelegd. Ik citeer een samenvatting die geëxtrapoleerd is uit het boek The Multipolar World. From Idea to Reality van de Russische filosoof, dat momenteel vertaald en binnenkort gepubliceerd wordt door AGA Editrice.
* * *
“Laten we de basisprincipes van de etnosociologie in herinnering brengen. Etnosociologie werkt met de volgende concepten:
- etniciteit;
- volk;
- natie;
- maatschappij/burgerlijke samenleving.
Deze komen overeen met verschillende soorten samenlevingen. Ethniciteit is de meest archaïsche sociale orde, kenmerkend voor kleine agrarische of pastorale gemeenschappen, waar geen sociale verdeling of klassenhiërarchie bestaat. De etnische banden zijn strikt horizontaal en de mentaliteit is gebaseerd op mythen. Dit is een archaïsche samenleving met een collectieve identiteit.
Een volk is een etnische groep die de geschiedenis is ingegaan, een staat heeft opgebouwd, een religie of een aparte cultuur heeft gesticht. Bijna altijd bestaat een volk uit twee of meer etnische groepen, die het verenigt in een abstracte structuur. Binnen het volk is er een klassenverdeling en een hiërarchie, een verticale macht. Dit is een traditionele samenleving. Identiteit is hier collectief en klassegebonden. De grootste historische prestatie van een volk is het stichten van een Rijk.
De natie ontstaat pas in de Moderne Tijd in de burgerlijke maatschappij. De natie is een kunstmatige gemeenschap gebaseerd op individuele identiteit. Naties ontstonden in Europa in de Moderne Tijd. Hier is de sociale hiërarchie gebaseerd op het principe van materiële rijkdom. Dit is het type samenleving dat kenmerkend is voor de vroege Moderniteit.
De burgerlijke samenleving ontstaat wanneer de overgang van de natie naar de Ene Wereld en Wereldregering plaatsvindt. De burgermaatschappij komt volledig tot uiting in het globalisme. Daarin bestaat dezelfde individuele identiteit als in de natie, maar dan zonder nationale grenzen. De burgermaatschappij wordt gevormd binnen burgerlijke naties en staten, maar overstijgt geleidelijk hun grenzen en krijgt een mondiaal karakter. Hier wordt de kunstmatige nationale identiteit afgeschaft en wordt het individualisme mondiaal. Historisch gezien is de burgermaatschappij kenmerkend voor de periode van Laatmoderniteit en Postmodernisme”.
* * *
De les van Carlo Terracciano overnemend, is het dus te hopen dat de antagonistische krachten in Italië een theorie zullen uitwerken die in essentie overeenkomt met die van het imperialistische pad van het Italiaanse nationalisme, om zo het herstel van de ware functie van de natie te markeren. Persoonlijk voel ik me betrokken bij dit front. Het is zeker essentieel om te kijken naar de ontwikkeling van de multipolaire wereld zoals die in Rusland en elders wordt opgeroepen; het is belangrijk om samen te werken en relaties te smeden door gemeenschappelijke initiatieven uit te voeren - maar het is een fundamentele plicht, voor een Italiaan, om in Italië te werken aan de vorming van een multipolair front. Het is essentieel om “thuis” de grootste en beste energie te besteden, precies wat Carlo Terracciano deed en ik in de loop der tijd heb gedaan met hem en anderen die nu afwezig zijn.
Carlo Terracciano,
10 oktober 1948 - 3 september 2005
