Duitsland, Frankrijk en Italië: de gemeenschappelijke daling in de naam van RimbanBiden
22.12.2023
Voorlopig jaar voor Duitsland, dat de federale begroting op 31 december niet zal kunnen goedkeuren. De torenhoge staatsschuld in Frankrijk zal in dit tempo Italië snel inhalen. Een sneeuwlawine van leugens in Italië, met meerderheidspolitici die druk bezig zijn te vertellen dat werknemers en gepensioneerden meer geld in hun loonzakje of INPS-cheque zullen hebben, waarbij ze vergeten dat de koopkracht is ingestort door de inflatie die zich slechts licht heeft hersteld.
Dit zijn slechts enkele van de wonderen van een Europa dat met zijn staart kwispelt voor RimbanBiden en zijn onderdanen verarmt om Amerikaanse oligarchen te verrijken. Een Europa van Tafazzi-butlers die niet weten waar ze heen moeten of wat ze moeten doen, en dus hun frustraties op hun eigen bevolking botvieren, met absurde verordeningen, stompzinnige bureaucratieën, allerlei soorten straffen.
Maar het lijkt alsof de butlers hun eigen stomme nutteloosheid niet eens beseffen. De dappere Ursula vliegt naar Peking, waar Italië net is afgeweken van een strategische overeenkomst die RimbanBiden niet beviel, en denkt dat ze de regels kan dicteren aan Xi Jinping, die haar aankijkt alsof ze de dorpsgek is. Lady Garbatella (= Giorgia Meloni), die zichzelf had voorgesteld als de protagonist van de nieuwe koers van Italië in het Middellandse Zeegebied, zwijgt over de uitroeiing van Palestijnse kinderen, doet alsof ze de uitbreiding van Turkije negeert, sluit schijnovereenkomsten met Tunesië, verzet zich niet tegen de invasie van migranten en verslechtert de betrekkingen met Egypte. En godzijdank heeft hij nog niet door dat het noorden van het schiereiland omringd wordt door de Alpen.
Olaf Scholz en Annalena Baerbock zijn menselijke gevallen die de locomotief van Europa voor cupio servendi hebben geblokkeerd. Aan de andere kant kost vrij en autonoom zijn moeite en vereist het intelligentie. Macron probeerde tenminste een onafhankelijk beleid te voeren. Maar hij faalde en sloot zich weer aan bij de kudde. Met rampzalige resultaten. Parijs is geleidelijk uit de Françafrique verdwenen. Dit is niet alleen een kwestie van prestige of buitenlands beleid. Want deze enorme vergissing zal Frankrijk veel kosten op economisch gebied. En Macron kon niet anders dan begrijpen dat Afrikaanse landen niet alleen genoeg hadden van uitbuiting in koloniale stijl, maar ook van onderwerping aan Atlantische belangen. Daarbij komen - zoals Marco Valle in een interview in Barbadillo uitlegt - de steeds dramatischer wordende problemen met de banlieues, waar de autochtone Fransen inmiddels bijna verdwenen zijn.
Een zorgwekkend beeld. Maar Ursula en de andere butlers blijven doen alsof ze het niet begrijpen, en als ze niet doen alsof is het nog erger. Terwijl ze in Washington en New York feestvieren en in Moskou en Peking verkokerd toekijken.
Vertaling door Robert Steuckers
