De corridor India-Midden-Oosten-Europa: belang, potentieel en uitdagingen

De G20-top die onlangs in New Delhi werd gehouden, wordt gezien als een diplomatieke overwinning voor India, vooral gezien de volledige consensus over alle kwesties die in het gezamenlijke communiqué worden genoemd. Het resultaat van de G20-top werd ook geprezen door sommige oppositieleiders in India. Tijdens de top onthulden de leiders van de Verenigde Staten, India, Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Frankrijk, Duitsland, Italië en de Europese Commissie een ambitieus project: de India-Midden-Oosten-Europese Corridor (IMEC). Het omvat een oostelijke route die India over zee verbindt met de Perzische Golf en een noordelijke route van Saudi-Arabië naar Europa via Jordanië en Israël per spoor en over zee. De belangrijkste doelstellingen van het project zijn het genereren van economische groei, het verbinden van Azië en Europa met commerciële centra, het exporteren van schone energie, het ondersteunen van handel en productie en het verbeteren van de voedselzekerheid.

Deze multimodale transportcorridor bestaat uit spoorverbindingen, scheepvaartroutes, hogesnelheidsdatakabels en energiepijpleidingen tussen India, de VAE, Saoedi-Arabië, Jordanië, Israël en Europa. De voorgestelde transportcorridor is een aanvulling op de inspanningen van Saoedi-Arabië en de VAE om van hun landen belangrijke handels- en transitroutes te maken.

Hoewel IMEC wordt aangeprezen als een tegenwicht tegen China's One Belt, One Road Initiative (BRI), is het belangrijk om te beseffen dat de reikwijdte en het potentieel van BRI veel groter is en veel verder reikt dan IMEC. Bovendien maken Saoedi-Arabië, de VAE en Israël deel uit van BRI en hebben ze nauwe economische en technologische banden met Peking. Bijgevolg zien Riyad, Abu Dhabi en Tel Aviv IMEC niet echt als een tegenwicht voor BRI; het is eerder een kans voor hen om hun regionale connectiviteit en handel te verbeteren, en ze positioneren de corridor als onderdeel van hun strategieën om hun economieën te diversifiëren met minder nadruk op geopolitieke concurrentie.

Voor de Verenigde Staten is IMEC een project waarmee ze hun invloed in het Midden-Oosten kunnen doen gelden, gezien de toenemende geopolitieke concurrentie in de regio.

Momenteel verloopt het grootste deel van de handel van India met de EU, een van de belangrijkste handelspartners van New Delhi, via het Suezkanaal, dus een alternatieve route is belangrijk. Om de connectiviteit te verbeteren, maakt het project gebruik van bestaande handelsroutes, waaronder havens in Israël, Griekenland en India. Belangrijk is dat de meeste betrokken havens in handen zijn van de staat, met uitzondering van de haven van Mundra in India, die in handen is van het Indiase multinationale conglomeraat Adani Group, en de haven van Piraeus in Griekenland, die in handen is van het Chinese staatsbedrijf COSCO. Daarnaast heeft de Adani Group eerder dit jaar de haven van Haifa overgenomen.

Een van de belangrijkste doelstellingen van IMEC is om de vrachtbelasting op bestaande routes te verminderen en zo de wereldwijde en regionale handel uit te breiden. Hoewel het voor één land ongetwijfeld een uitdaging zou zijn om de economische reikwijdte van China te evenaren, zou een coalitie van technologisch en financieel capabele landen gezamenlijk alternatieven kunnen bieden die van vitaal belang zijn voor wereldwijde toeleveringsketens. IMEC weerspiegelt ook de groeiende aandacht voor de geo-economie in een wereld die worstelt met ontwrichting, crises in de toeleveringsketen en de transformatie van handel en financiën in wapens. IMEC zal de strategische en economische banden van India met de Golfstaten, de Verenigde Staten en Europa versterken en minilateralen zoals I2U2 (India-Israël-Verenigde Staten-UAE) aanvullen.

De operationele efficiëntie van IMEC is echter twijfelachtig, gezien de vele uitdagingen en logistieke complexiteiten, waaronder laad- en loskosten en de tijd die in elke haven wordt doorgebracht. Ook de toekomstige doorvoertarieven en -heffingen staan nog te bezien. Een ander obstakel is de ontoereikende infrastructuur in sommige regio's. IMEC wordt gezien als een onderdeel van het Global Infrastructure and Investment Partnership onder leiding van de G7 en leunt zwaar op investeringen uit de particuliere sector, in tegenstelling tot China's BRI-initiatief.

Het is ook moeilijk om naarmate het project vordert een consensus te bereiken tussen verschillende belanghebbenden. Verladers zullen IMEC uiteindelijk alleen overwegen op basis van het volume en de kosteneffectiviteit van de route in vergelijking met de traditionele route door het Suezkanaal. Daarnaast zijn afstand en efficiëntie van de route, transportkosten, verzekering en risicobeheer de belangrijkste factoren die verladers in overweging zullen nemen.

De inspanningen die India in het verleden heeft geleverd om transportcorridors en -initiatieven tot stand te brengen, zijn op verschillende uitdagingen en vertragingen gestuit. Het in 2002 voorgestelde trilaterale snelwegproject tussen India, Myanmar en Thailand, de Internationale Noord-Zuid Transportcorridor (INSTC), de Chabahar-haven in Iran en het Bangladesh-Bhutan-Nepal-India Initiative (BBIN) hebben bijvoorbeeld te kampen gehad met aanzienlijke vertragingen en moeilijkheden als gevolg van financieringsproblemen.

Terwijl INSTC te maken heeft gehad met talrijke sanctiegerelateerde obstakels, onderscheidt dit project zich door de betrokkenheid van Amerikaanse bondgenoten in het Midden-Oosten en hun economische centra bij IMEC. Het effect van IMEC op INSTC valt nog te bezien, ondanks het optimisme van de Russische premier dat het INSTC zal aanvullen. Ondertussen heeft de Turkse president Erdogan plannen aangekondigd voor een alternatieve handelscorridor. Erdogan houdt vol dat "er geen corridor zonder Turkije kan zijn" en overweegt om het Irak Development Road project als alternatieve route te delen.

In 2022 importeerde de EU voor $46,22 miljard aan goederen uit Saoedi-Arabië en exporteerde voor $32,81 miljard aan goederen naar het land. Op dezelfde manier bedroeg de EU-uitvoer naar de VAE $37,38 miljard, terwijl de invoer uit de VAE $14,7 miljard bedroeg. India heeft ook zijn economische partnerschappen met Saoedi-Arabië, de VAE, Jordanië en Israël versterkt, wat zijn rol als belangrijke handelspartner in de regio verder versterkt. De lidstaten hebben dus een stimulans om er gezamenlijk voor te zorgen dat IMEC operationeel wordt.

De opkomst van IMEC vindt plaats tegen de achtergrond van een veranderende mondiale dynamiek. De Verenigde Staten zien het project als onderdeel van hun strategie om invloed uit te oefenen op de opkomende multipolaire wereldorde. India, Saoedi-Arabië en de VAE vertegenwoordigen de opkomende orde en hopen dat het project hun regionale en wereldwijde geopolitieke posities zal benadrukken. IMEC past in de strategie van Washington om te voorkomen dat een coalitie van staten, waaronder China, Rusland en Iran, de regionale banden gaat domineren. Saoedi-Arabië en de VAE zien IMEC echter als een middel om hun infrastructurele capaciteiten te versterken, een multipolaire wereld te bevorderen en nauw samen te werken met hun partners en bondgenoten in de regio en daarbuiten om hun mondiale status verder te versterken.

IMEC is een veelbelovend initiatief met het potentieel om het geo-economische landschap van het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven. Het biedt kansen voor economische groei, connectiviteit en internationale samenwerking. Het succes van IMEC zal afhangen van het vermogen van de deelnemende landen om de uitdagingen aan te gaan en de kansen te benutten. In een wereld die steeds meer multipolair wordt, zou IMEC kunnen dienen als een symbool van internationale samenwerking en economische ontwikkeling, op voorwaarde dat het de bovengenoemde obstakels kan overwinnen.

Bron :  https://rasanah-iiis.org

Vertaling door Robert Steuckers