ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ: "POLITICA AETERNA

Ο Αλεξάντερ Μάρκοβιτς αξιολογεί το βιβλίο του Αλεξάντερ Ντούγκιν Politica Aeterna: Political Platonism & the Dark Enlightenment.

Η φιλοσοφία Έχει Συνέπειες

Ποια είναι η σχέση μεταξύ πολιτικής και φιλοσοφίας; Με αυτό το φαινομενικά αθώο ερώτημα ξεκινά το τελευταίο βιβλίο του Ρώσου κρατικού φιλοσόφου Αλεξάντερ Ντούγκιν, Politica Aeterna: Political Platonism & the Dark Enlightenment. Η πολιτική και η φιλοσοφία είναι αδιαχώριστες - όποιος πιστεύει ότι η πολιτική μπορεί να διαχωριστεί από τη φιλοσοφία δεν θα κατανοήσει ποτέ πλήρως τη διάσταση της πολιτικής.

Politica Aeterna - Για μια Φιλοσοφία της Αιωνιότητας ως Διέξοδο από τη Νεωτερικότητα

Η «δημοκρατία» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» θεωρούνται, στη σύγχρονη Δύση, τόσο αυτονόητα όσο και το «Εργαζόμενοι του κόσμου, ενωθείτε!» στα κομμουνιστικά κράτη. Ωστόσο, αν δεν κατανοήσουμε φιλοσοφικά αυτές τις έννοιες και τις συνέπειές τους (υλιστική κοσμοθεωρία, διάβρωση της κρατικής κυριαρχίας κ.λπ.), δεν είμαστε επίσης σε θέση να αναλάβουμε τον έλεγχο της μοίρας του λαού μας. Σε περίπου 600 σελίδες, ο Ντούγκιν παρουσιάζει μια ιστορία της φιλοσοφίας που, σε αντίθεση με τη Γερμανία, δεν ξεκινάει από τους Έλληνες ατομιστές όπως ο Δημόκριτος ή την Ευρωπαϊκή Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Ο Ντούγκιν ερμηνεύει τα φιλοσοφικά συστήματα αυτών των δύο Ελλήνων στοχαστών ως εκφάνσεις μιας ανδροκρατικής φιλοσοφίας της αιωνιότητας, στην οποία ο Πλάτωνας (η φιλοσοφία του Πατέρα, το βασίλειο των αιώνιων ιδεών) και ο Αριστοτέλης (η φιλοσοφία του Υιού, το βασίλειο των φαινομένων) χρησιμεύουν ως θεμέλιο μιας ευρωπαϊκής πνευματικής ιστορίας 3.000 ετών.

Η Επιδίωξη του Ιδανικού Κράτους ως Θεμέλιο της Δεξιάς, Παραδοσιακής Σκέψης

Ο Ρώσος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος τονίζει ότι και οι δύο στοχαστές αποτελούν τη βάση της ινδοευρωπαϊκής παράδοσης και την αφετηρία της δεξιόστροφης σκέψης: την επιδίωξη της υπηρεσίας προς τον Θεό και την αλήθεια, μια ιεραρχικά δομημένη, πατριαρχική κοινωνία αποτελούμενη από φιλοσόφους-βασιλιάδες/ιερείς, πολεμιστές και αγρότες που δίνει προτεραιότητα στο κοινό καλό έναντι του ατομικού συμφέροντος και την υπεροχή του πνευματικού έναντι του υλικού. Το όραμα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη για την Καλλίπολη, την ιδανική πολιτεία που υπάρχει ως αιώνιο πρότυπο, έρχεται σε έντονη αντίθεση με την ιδέα της δημοκρατίας, την οποία ονόμασαν πολεμικά «πόλη των γουρουνιών», που αναπόφευκτα διολισθαίνει στην τυραννία. Αυτή η ιδανική πολιτεία διαμόρφωσε την πολιτική πραγματικότητα της Ευρώπης από την αρχαιότητα μέχρι το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και μέχρι την Αναγέννηση.

Η Φιλοσοφία της Μητέρας ως Πτώση της Ανθρωπότητας: Από τον Δημόκριτο στη «Δημοκρατία».

Ο Ντούγκιν υπογραμμίζει τις ρίζες της δυτικής δημοκρατίας στη σκέψη των Ελλήνων ατομιστών πριν από 3.000 χρόνια, με τον υλισμό, τον αθεϊσμό, την περιφρόνηση της ιεραρχίας και τη μητριαρχική κοσμοθεωρία τους, η οποία τελικά εξελίχθηκε σε μια πλήρως ανεπτυγμένη «φιλοσοφία της μητέρας» με την έλευση της νεωτερικότητας. Η αστική τάξη, ο ατομικισμός, η σύγχρονη επιστήμη και ο καπιταλισμός οδήγησαν τελικά στον σημερινό φιλελευθερισμό, ο οποίος στοχεύει στην περαιτέρω «απελευθέρωση» του ατόμου και, κατά τον Δημόκριτο, αναζητά την αλήθεια στο κενό του τίποτα. Ο Ντούγκιν καταδεικνύει σχολαστικά πώς οι τελευταίες φιλοσοφικές εξελίξεις της μετανεωτερικότητας -από τον τρανσουμανισμό μέχρι την αυτοαποστροφή, την ιδεολογία του φύλου, την κλιματική λατρεία και το φιλελεύθερο παγκόσμιο κράτος ως συνέπεια της Μεγάλης Επαναφοράς- είναι όλα αποτελέσματα μιας φιλελεύθερης αφήγησης για το τέλος της ιστορίας, που καθοδηγείται από μια φιλοσοφία του μη όντος, την οποία, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, θεωρεί σατανική.

Πολιτικός Πλατωνισμός ή Σκοτεινός Διαφωτισμός

Απέναντι σε αυτόν τον «σκοτεινό διαφωτισμό» με την αντικειμενοστραφή οντολογία και τον επιταχυντισμό του (εμπνευσμένο από τον Nick Land και τον Reza Negarestani), ο Αλέξανδρος Ντούγκιν αντιτάσσει τον πολιτικό Πλατωνισμό της Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας του, όπως αποτυπώνεται στην Politica Aeterna. Απορρίπτοντας τον κομμουνισμό και τον φασισμό/εθνικοσοσιαλισμό ως εξίσου υλιστικούς και ατομικιστικούς με τον φιλελευθερισμό, υποστηρίζει την επαναφορά στην αιωνιότητα, αντιτάσσοντας τη φιλελεύθερη εσχατολογία του Fukuyama για το τέλος της ιστορίας μαζί με τον Popper και την «ανοιχτή κοινωνία» του Soros. Όπως ένα πουλί που μαθαίνει να πετάει όταν σπρώχνεται από τη φωλιά και πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι πέτρα, η ανθρωπότητα πρέπει να χρησιμοποιήσει τη μεταμοντέρνα κάθοδο για να αναγνωρίσει ότι έχει φτερά και δεν είναι πέτρα. Ο Ντούγκιν βλέπει την ιεραρχία, την (εθνική) κοινότητα, τον ηρωισμό και την παράδοση ως αντίδοτα στην κοινωνία των πολλών, των εμπόρων και του εγωισμού, η οποία πνίγει το πνεύμα στον πλούτο. Υπό το πρίσμα του ανοιχτού σατανισμού της μεταμοντέρνας φιλοσοφίας, η οποία όχι μόνο προωθεί έναν κοσμικό, αποκομμένο από τον Θεό κόσμο, αλλά απευθύνεται ακόμη και στις σκοτεινές, δαιμονικές πτυχές της ανθρωπότητας, ο Ντούγκιν υποστηρίζει τον επαναπροσανατολισμό προς τον ουρανό και την υπέρβαση. Στον πόλεμο των ιδεών μεταξύ θεών και τιτάνων, θα πρέπει να ευθυγραμμιστούμε με την ουράνια στρατιά. Πρέπει να γίνουμε ριζοσπαστικό υποκείμενο σε έναν κόσμο που απειλεί να συγχωνευτεί με το ριζοσπαστικό αντικείμενο (τον διάβολο).

Politica Aeterna - Μια Ολοκληρωμένη Επισκόπηση 3.000 Ετών Φιλοσοφίας

Το Politica Aeterna παρέχει μια λεπτομερή και ολοκληρωμένη επισκόπηση 3.000 ετών φιλοσοφίας από μια δεξιά οπτική γωνία. Όχι μόνο ασκεί κριτική στον φιλελευθερισμό και παρακολουθεί την εξέλιξή του, αλλά εξηγεί επίσης διεξοδικά τη σκέψη του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη ως πνευματικό αντίδοτο. Ένα απαραίτητο ανάγνωσμα για τους δεξιούς που επιδιώκουν να κατανοήσουν και να σώσουν τον κόσμο μας.

Παραγγείλετε το Politica Aeterna εδώ

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος