Ο Ταγίπ Ερντογάν τα θέλει όλα δικά του...

Εμμένει ο Ταγίπ Ερντογάν στην επιλογή του να αμφισβητεί τα υπάρχοντα σύνορα στην περιοχή και να προβάλει τις διεκδικήσεις της Άγκυρας έναντι των γειτόνων της. Ο πρόεδρος της Τουρκίας εκτιμά, προφανώς, ότι «τώρα που γυρίζει»» και ο πόλεμος μαίνεται είναι η μεγάλη του ευκαιρία να κερδίσει κάτι παραπάνω, να ενισχύσει τη γεωστρατηγική θέση της χώρας του και, συνακόλουθα, να λάβει τη θέση που (θεωρεί ότι) του αξίζει στην ιστορία της, ως ισότιμος ή και ανώτερος του Κεμάλ Ατατούρκ.
Απειλητική στάση
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν συνιστά έκπληξη η ανυποχώρητη και ανοιχτά απειλητική στάση την οποία τήρησε εξαρχής ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του στην υπόθεση ανακατάληψης της Μοσούλης, η επιχείρηση για την οποία ξεκίνησε χθες.
«Θα αποτελέσουμε μέρος της επιχείρησης, θα είμαστε στο τραπέζι. Δεν τίθεται καν σε συζήτηση να είμαστε εκτός», ξεκαθάρισε στη διάρκεια τηλεοπτικής του ομιλίας, αγνοώντας για ακόμη μια φορά προκλητικά τις διαμαρτυρίες της Βαγδάτης και του Ιρακινού πρωθυπουργού, ο οποίος έχει χαρακτηρίσει τις τουρκικές δυνάμεις στην περιοχή της Μοσούλης ανεπιθύμητες και «εισβολείς», απαιτώντας την άμεση αποχώρησή τους.
Ανάλογη στάση τηρείται, άλλωστε, και στη Συρία, όπου ο τουρκικός στρατός έχει εισβάλει εδώ και ένα περίπου μήνα, συμμετέχοντας ενεργά στις στρατιωτικές επιχειρήσεις και απειλώντας τους «επικίνδυνους» για την Άγκυρα, Κούρδους, της περιοχής. Με τη δική του βοήθεια, μάλιστα, αντάρτες προχώρησαν στην ανακατάληψη της κωμόπολης Νταμπίκ από τον Isis, ενώ ετοιμάζεται να λάβει μέρος και στην επίθεση κατά της Ράκα, την «πρωτεύουσα» του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, για την οποία επίσης ερίζουν πολλοί.
Ενα ακόμη... ατόπημα
Στο ίδιο πλαίσιο, χθες, ο Ερντογάν υπέπεσε σε ένα ακόμη... ατόπημα, αμφισβητώντας το καθεστώς που διέπει εδώ και δεκαετίες εδάφη τα οποία ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν από την κατάρρευσή της.
«Είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται για το Ιράκ, τη Συρία, την Κριμαία, το Καραμπάχ, τη Βοσνία και άλλες αδελφές περιοχές. Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία», δήλωσε χαρακτηριστικά, επικαλούμενος το επονομαζόμενο «Εθνικό Συμβόλαιο» που είχε ψηφίσει η Βουλή το 1920 και όριζε -εντελώς αυθαίρετα και χωρίς διεθνή συμφωνία- ότι όλες οι περιοχές με αραβικό πληθυσμό που ανήκαν στην αυτοκρατορία θα έπρεπε να αποφασίσουν για τα σύνορά τους με δημοψήφισμα.