Ο Υπουργός Παιδείας κ. Φίλης και τα α-θρησκευτικά

Του Γιώργου Θεοχάρη

Ενώ μαίνεται ακόμη η φωτιά που έχει ανάψει στις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας για τα θρησκευτικά, ο Υπουργός Παιδείας κ. Ν. Φίλης ξανακτύπησε στη Βουλή, ρίχνοντας και άλλο λάδι σε αυτήν.

Στην ομιλία του επάνω στο θέμα δήλωσε με έμφαση, για να δικαιολογήσει τα νέα προγράμματα για τα θρησκευτικά:
«Το σχολείο είναι κοσμικό και ανεξίθρησκο».

Ναι, αγαπητέ μας κύριε Υπουργέ, το σχολείο είναι ανεξίθρησκο, όχι όμως άθρησκο.

Δεν υπάρχει άθρησκο σχολείο στην Ευρώπη, παρά μόνο στη Γαλλία από το 1904, που έγινε ο πλήρης χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας και η πλήρης εκκοσμίκευση της παιδείας, και τα αποτελέσματα φαίνονται καθαρά σήμερα στη Γαλλία του Charlie Hebdo, του Μπατακλάν και της Νίκαιας.

Πιστεύουμε όμως ότι δεν έχετε καταλάβει την διαφορά ανάμεσα στις δύο λέξεις «ανεξίθρησκος» και «άθρησκος».
Η ελληνική είναι μία πολύ πλούσια γλώσσα, που μπορεί σε επίπεδο θεωρητικών εννοιών να καλύψει λεπτές αποχρώσεις.
Σύμφωνα λοιπόν με τους παραγωγικούς κανόνες της, η λέξη «ανεξίθρησκος» προέρχεται από τη ρίζα «ανεξι-» του ρήματος «ανέχομαι» και τη λέξη «θρησκεία», και σημαίνει «αυτόν που ανέχεται, δηλαδή που σέβεται και αναγνωρίζει την θρησκεία του άλλου».

Η λέξη «άθρησκος» προέρχεται από το α- στερητικό και τη λέξη «θρησκεία» και σημαίνει «αυτόν που δεν ανήκει σε καμία θρησκεία, που δεν έχει θρησκεία».
Φαίνεται ότι εσείς, κύριε Υπουργέ, έχετε μπερδέψει τις δύο έννοιες και τις δύο λέξεις.

Για αυτό, ενώ μιλάτε για «ανεξίθρησκο σχολείο», στην πραγματικότητα εννοείτε το «άθρησκο» σχολείο.
Για αυτό, επειδή μπερδεύετε τις δύο έννοιες, αποφασίσατε να διδάξετε στα ελληνικά σχολεία εφέτος «αθρησκευτικά», δηλαδή οχι τα «ανεξίθρησκα» θρησκευτικά, αλλά τα «άθρησκα» θρησκευτικά.

Ποιος, κύριε Φίλη μου, αμφισβητεί ότι το σχολείο μας είναι «ανεξίθρησκο»;

Αλοίμονο εάν η Εκκλησία το αμφισβητούσε. Ο Αρχηγός της είπε «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν…».
Η χριστιανική πίστη είναι εκ φύσεως ανεξίθρησκη και δεν χρειάζεται εσάς για να της το διδάξετε.
Τα θρησκευτικά μας μέχρι τώρα ήταν σαφέστατα «ανεξίθρησκα», δηλαδή δίδασκαν το σεβασμό στη θρησκεία του άλλου, αλλά όχι «άθρησκα», αφού η συντριπτική πλειονότητα του λαού μας δεν είναι «άθρησκη». Εάν δεν είστε βέβαιος, τολμείστε να τον ρωτήσετε τί θρησκευτικά θέλει να διδαχθεί.
Όμως σε καμία περίπτωση το σχολείο μας δεν είναι άθρησκο, όπως πάτε να το κάνετε εσείς.

Διότι εσείς δεν πάτε να καθιερώσετε στο σχολείο μας την ανεξιθρησκεία, που ήδη υπάρχει, αλλά την αθρησκεία, την οποία πρεσβεύει ένα ελάχιστο ποσοστό σύγχρονων Ελλήνων, την αθρησκεία (όχι την ανεξιθρησκεία) του οποίου πάτε να την κάνετε θρησκεία, μετατρέποντας τα θρησκευτικά των παιδιών μας σε αθρησκευτικά.

Άλλο η ανεξιθρησκεία και άλλο η αθρησκεία.

Ανάμεσα στις δύο λέξεις μεσολαβούν τα γράμματα -νεξι- και αλλάζουν τελείως οι έννοιες, πρέπει να το καταλάβετε αυτό.
Για αυτό, αν θέλετε να είστε δίκαιος και σύμφωνος με τους νόμους, πάρτε πίσω τα αθρησκευτικά σας και να συνεργαστείτε με την Εκκλησία, ώστε τα παιδιά μας να διδάσκονται Ορθόδοξα θρησκευτικά, όχι αθρησκευτικά.

Πάντως, έχετε και την κυρία Σία δίπλα σας, έχει τελειώσει φιλολογική Σχολή και έχει διδάξει σε Πανεπιστήμιο, μπορείτε να την ρωτήσετε και να σας εξηγήσει για τη διαφορά στην έννοια των δύο λέξεων, ἄθρησκος και ανεξίθρησκος, ώστε τα αθρησκευτικά των παιδιών μας να γίνουν θρησκευτικά.