Rus Zaferinin Hermeneutik Çemberi

Alexander Dugin, Rusya'nın mevcut devlet yapısının, Rusya'nın özünü tam olarak gerçekleştirecek bir kader olan Ukrayna Zaferi'ne ulaşmada sadece bir adım olduğunu iddia ediyor.

Felsefede hermeneutik çember olarak adlandırılan bir kavram vardır. Bu fikir Schleiermacher ile ortaya çıkmış, Dilthey ile gelişmiş ve Heidegger ve Gadamer tarafından daha da geliştirilmiştir. Temel ilke, anlamanın hem bütünün hem de parçalarının bilgisini gerektirdiğidir. Ancak bir şeye ilk yaklaştığımızda ne bütünü ne de parçalarını tam olarak kavrayabiliriz. Dahası, bütünü bilmeden bir parçayı anlamak imkansızdır ve bütün, parçaları olmadan var olamaz (aksi takdirde, onu bir bütün yapan nedir ve neye göre bütündür?). Görünüşte paradoksal olan bu durum bir yaklaştırma süreciyle çözülür.

Hem parça hem de bütün hakkında yaklaşık bir fikirle başladığımızı düşünün - iki Rorschach lekesi gibi. Bunları birbirleriyle ilişkilendirmek için dikkatlice ve sonuca atlamadan başlıyoruz. Birbirlerini etkilemeye başlayana ve her ikisinin de bulanık hatlarını kademeli olarak keskinleştirene kadar bir yaklaşımı diğeriyle sürekli olarak aynı hizaya getiririz. Bu süreç, hem çevrenin hem de merkezin yapısını anlamayı amaçlayan, merkezi bir fikir etrafında tekrarlayan, dairesel bir hareket olan hermeneutik çemberdir. Başka bir deyişle, hem bütün hem de parça, süregelen dairesel ilişkileri aracılığıyla anlaşılır ve belirsizlikten açıklığa doğru hareket eder.

Heidegger bu yöntemi sıklıkla kullanmış, aynı soruyu tekrar tekrar sormuş ve anlaşılması zor bir merkez ve bulanık bir çevre etrafında dönmüştür.

Ancak bu yöntemi resmileştirmeye çalışırken dikkatli olmak gerekir. Neyin bütünü neyin parçayı oluşturduğunu ayırt etmek gibi ince bir felsefi görevi gözden kaçırmak kolaydır. Hermeneutik Aristoteles'e dayanır ve fenomenolojiyle derinden bağlantılıdır (Dilthey'in Husserl'in fikirleriyle etkileşime girdikten sonra fark ettiği gibi). Eğer bütünü ve parçayı Aristotelesçi ontolojinin dışında yorumlarsak (örneğin atomizm veya materyalizm yoluyla), tüm yaklaşım çöker. Dolayısıyla, hermeneutiği uygulamak belirli bir felsefi kültür gerektirir.

Şimdi, hermenötik çember ilkesini zafere uygulayalım. Ukrayna'da Batı ile savaşta kazanılan zafer hem bir amaç hem de bir araç olarak hizmet etmektedir. Bu zaferin Rus tarihindeki istisnai önemi, bizi mevcut Rus devletini bir araç, bir yöntem olarak görmeye zorlamaktadır. Bu anlamda modern Rusya, Zafer'in bir parçası, onun bir koşuludur. Zafer geleceğin başlangıcını temsil ederken, geçmiş ve şimdiki zaman sadece onun öncüleridir. Aristoteles'e dönecek olursak, birincil neden nihai nedendir, causa finalis. Ukrayna'da kazanılan zafer Rus siyasi tarihinin temelidir - diğer her şeyin var olma amacıdır. Parlak Güneş Vladimir'den Zafere, Kiev'den Kiev'e.

Zafer bir bütün olarak Rusya Federasyonu'ndan daha büyüktür çünkü Zafer Rusya'nın özünü tam anlamıyla temsil eder. Rusya Federasyonu Zafer'in sadece bir parçasıdır; Zafer ise bütünüdür. Kaderdir, nihai zaferdir.

Zafere ulaşmak için Rusya'nın ona göre ayarlanması gerekir. Şu anda olan da budur. Hem doğru hem de yanlış yapılıyor. Zaferi amaç ve bütün olarak, Rusya Federasyonu'nu ise araç ve parça olarak, siyasi tarihimizdeki belirli bir an olarak gördüğümüzde doğrudur. Rusya Federasyonu'nu bir bütün olarak ele aldığımızda ve Rusya tarihinin gerçek bütününü dışlayarak statükoyu mutlaklaştırdığımızda yanlıştır. Siyasi tarihin tek bir anı abartılarak Rusya'nın tüm varlığını (bütünü) gölgede bıraktığında doğru yoldan sapmış oluruz. Yanlış yaklaşımdan doğru yaklaşıma geçtikçe Zafer daha da yaklaşır. Onu yaklaştırırız. Bu savaşın hermeneutiğidir.

İşleri doğru yapmak, devleti Zafere hizmet edecek şekilde yeniden yapılandırmak anlamına gelir. Zafer sadece bir parça olmaktan çıkıp bütün haline geldiğinde, devlet de her şey ve kendi içinde bir amaç olmaktan çıkacak, bunun yerine Zafere giden yol ve araç haline gelecektir. O noktada, yeni bir şey kurulacaktır - Zafer Devleti. Ve işte o zaman zafere ulaşacağız.

Sonrasında, yeni bir hermenötik dönüş gerçekleşecektir. Zafer, yeni bir Rus devletinin temeli haline gelecektir. Sadece yeni bir Rusya Zafere ulaşabilir ve Zaferden sonra ortaya çıkacak olan tam da bu yeni Rusya'dır. Zaferin kendisi o zaman geleceğin bir parçası, bütünün bir anı haline gelecektir. Yeni devlet daha da bütünlüklü bir olgu, yeni bir çekirdek ve mutlak bir merkez olacaktır.

Başka bir deyişle Zafer, geçmiş (hızla kaybolan bugün de dahil olmak üzere) ile gelecek arasında bir köprüdür. Zafer ne kadar gerçekleşirse, Rus zamanı da o kadar Ruslaşacaktır.

Rusya Federasyonu tam olarak Rusya değildir. Hem zaman hem de mekan olarak Rusya'nın bir parçasıdır. Ukrayna'da kazanılacak zafer bu parçayı bütüne dönüştürmeli ve Rusya'yı tam anlamıyla gerçek bir Rusya haline getirmelidir. Bu dönüşüm toprak, nüfus, strateji ya da jeopolitiğin çok ötesindedir. Tüm Rus tarihinin hermeneutik çemberini kapsamaktadır. Bu, Rus kaderinin metafizik sorununun çözümüdür.

Çeviren Adnan DEMİR