Yeni Orta Çağ'a doğru!

Rusya'da 2024 yılı Aile Yılı olarak ilan edilmiştir. Açıkçası, bu alanda işler bizim için oldukça vahim. Endişe verici boşanma, kürtaj ve azalan doğum oranları ulusal bir felaketi temsil etmektedir. Aile Yılı'nı ciddiye alırsak, klasiklere güvenerek (ama liberal ya da komünist olanlara değil, çünkü onlar sadece ailenin parçalanmasını hızlandıracak bir şey tavsiye edebilirler), aynı anda hem köklerimize dönmeli hem de ileriye doğru bir adım atmalıyız.

Tarihsel-sosyolojik ve antropolojik perspektiften bakıldığında, aile kavramı ayrılmaz bir şekilde köylülükle bağlantılıdır. Açıkça söylemek gerekirse, Rus toplumunda 'aile' terimi öncelikle evlilik yoluyla bağlanmış, çocukların zorunlu olarak vaftiz edildiği ve ortak bir evin işletildiği köylü ailesini ifade eder.

Aile, küçük (bazen büyük) çiftlik hayvanları, bir ev, bir tarla, bir bahçe, toprağı işlemek için aletler ve diğer ihtiyaçların yanı sıra işçileri de içeriyordu ('çocuk' ve 'köle' kelimeleri aynı kökten gelir ve 'küçük işçiler' anlamına gelir, bu nedenle anne ve babaya yardım etmeyenler çocuk değildir).

Göçebe halklar için, doğal olarak, aileye belirli bir bölgenin tahsis edilmemiş olmasıyla ilgili farklılıklar vardı. Kabileler, klanlar ve akraba grupları söz konusu olduğunda, otlatma alanları oldukça sabitti - dolayısıyla tamgalar, klanların otlaklarını Avrasya bozkırlarından ayırıyordu.

Askeri ve rahip kastlarının aile yapısının farklı olduğunu belirtmek gerekir. Bir savaşçının ve bir rahibin varlığı toprakta daha az kök salmıştır. Bir savaşçı savaş ve ölüm için vardır (aynı zamanda savaş ve ölümden korunmak için). Bir rahip, bir din adamı, Tanrı'ya ve göklere yöneliktir. Bu nedenle, yüksek kastlar - rahiplik ve aristokrasi - arasında ailenin mantığı ve yapısı değişti. Örneğin, çocuklar çalışmıyor ama kutsal metinler aracılığıyla askeri sanatlar ya da okuma yazma öğreniyorlardı. Kızlar sadece evlenmeyi bekliyordu ve yüksek kastlar arasındaki ahlak kuralları (özellikle kızlar için) alt kastlara göre çok daha katıydı (gerçi orada da oldukça katıydı).
Şehirlerdeki aileler özel bir durumdur. Küçük zanaatkârlar ve tüccarlar genellikle köylü kökenliydi ve köylü aile modelini şehre taşıdılar. Burada da çocuklar işçiydi ve zanaat ya da ticaret eğitimi alıyorlardı. Ahlaki kurallara gelince, zanaatkar ya da tüccar tipindeki geleneksel kent ailesi daha çok yüksek kastların kurallarına, yani ahlaki kurallara sıkı ve tereddütsüz bir bağlılığa yönelmiştir.

Ama bu geleneksel toplumda böyleydi.

Modern çağ, kapitalizm ve kentleşme ailenin parçalanmasının başlangıcı olmuştur. Çağdaş liberalizm ve ortodoks komünizm ailenin inkârını mantıksal uç noktasına kadar götürmektedir. Bir liberal için aile bir sözleşmedir; bir komünist içinse burjuva düzeninin bir kalıntısıdır. Hegel, herkesin kendisi için olduğu sivil toplumun, aileyi yok eden kurum olduğunu vurgular. Hegel bunda tarihin gelişiminde, sivil toplumdan aileyi kurtarabilecek ve yapılarını zehirli bireycilikten koruyabilecek olan devlete geçişle aşılması gereken diyalektik bir an görür.

Alman sosyolog Werner Sombart, burjuva kent koşullarının ve sanayileşmenin en başından itibaren ailenin parçalanmasına zemin hazırladığını belirtmiştir. Sombart, kentli modern Avrupa'da kapitalizmin ve liberalizmin lokomotifinin, yarı tanınmış bir kurum olan şehirli metresler olduğuna inanıyordu. Kırsal kesimde, ortalama bir köylü için ailesinden başka birini geçindirmek sorunluydu. Bireysel kaynaklardaki artış ve burjuvazinin kentsel yaşam tarzı, asalak metres kurumunun ortaya çıkmasına katkıda bulundu. Sombart'a göre, Avrupa toplumunun kapitalistleşmesi ve modernleşmesinde önemli bir faktör olan metresler, vampirce daha fazlasını talep ederek teknik ilerlemeyi, yenilikleri ve girişimciliği kolaylaştırmış, ancak ahlakı yok etmiştir.

Bu bağlamda, Rusya'nın kökleriyle yeniden bağ kurması ve yeni bir kalkınma evresine geçmesi için mega kentlerden kırsal alanlara doğru geniş çaplı bir yer değiştirmenin başlatılması ve köylerde, banliyölerde ve küçük yerleşim yerlerinde yaşam düzenlemelerinin yeniden yapılandırılmasına yönelik bir hükümet programının uygulanması gerekmektedir. Toplanma sloganı "Doğduğumuz topraklara geri dönelim!" olabilir. Köylülük sağlam, istikrarlı (kırsal yaşamın zorlukları göz önüne alındığında) ve geniş bir aile yapısının tarihsel temelini temsil ediyorsa, kırsal, köylü yaşam tarzlarını canlandırmadan bu geleneksel aile değerlerini yeniden canlandırmanın imkansız olduğunu anlamak çok önemlidir.

Bu nedenle, bina yapıları az katlı olmalı ve yatay olarak yayılmalıdır. Yüksek katlı, 'bal peteği' yapıların sakıncaları yeni yılın şiddetli donları sırasında ortaya çıkmıştır. Rusya yerleşim yerlerini dikey olarak değil yatay olarak genişletmeyi hedeflemelidir. Başta başkentler olmak üzere büyük şehirlerde nüfus bir milyonu geçmemelidir. Nüfus fazlası kırsal alanlara dönmeye teşvik edilmelidir.

Aile Yılı işte böyle bir şey olmalı - devlet ideolojisini güçlendirmek ve toprağa dönmek.

Şunu sorabilirsiniz: Peki ya endüstri ve teknoloji?

Öncelikle, programlama ve keşifler kişinin kendi evinde, internete bağlı olarak yapılabilir. Temiz hava ve sevgi dolu bir aile düşünmeye yardımcı olur.

İkinci olarak, Kuzey'de yapıldığı gibi dönüşümlü olarak şehirlerde çalışılabilir. Bir grup mühendis gelir, şehrin berbat koşullarında yaşar - ve sonra karaya geri döner.

Berdyaev'in 'Yeni Orta Çağ'dan bahsettiğini herkes bilir. Ancak çok azı bunun ne kadar harika bir şey olduğunu anlayabilir.

(Adnan DEMİR  tarafından çevrilmiştir)

https://ria.ru/