Rosja

Intelektualna oś prawosławnej tradycji

Zapewne wiecie, że w Rosji rozpoczął się bardzo poważny proces rewizji podstawowych treści wiedzy humanistycznej. Jest to bardzo szeroka inicjatywa, gdyż w czasie konfrontacji z cywilizacją zachodnią, w drugim roku SWO, eksperci z Ministerstwa Oświaty i szeregu innych poważnych struktur odkryli, że nasza edukacja w sferze humanistycznej przepełniona jest zachodniocentrycznymi kierunkami.

Konflikt między Patriarchą Nikonem a protopopem Awwakumem w XVII wieku stał się fatalny dla losów Kościoła, państwa i ludu. Potem wszystko poszło w złym kierunku, a nawet jeśli poszło we właściwym kierunku, to było zniekształcone i połowicznie – cośnazbyt podkreślono, coś przeoczono. Wyobraźmy sobie, że te dwie figury by się zrozumiały (w historii panuje tryb przypuszczający, inaczej byłaby to bezduszna mechanika, czyli czysty los).

Potrzebujemy obrazu Zwycięstwa. Teraz bardzo trudno, a może nawet niemożliwe, wyobrazić sobie Zwycięską Rosję. To będzie zupełnie inne państwo, zarówno formalnie, jak i treściowo. Jednakże dziś mamy wojnę obrazów. Bardzo ważne jest, aby mieć jasny obraz tego, o co walczymy. Nie ma nic ważniejszego niż Zwycięstwo. Konstantin Małofiejew (w książce „Imperium” i w licznych przemówieniach) słusznie i wnikliwie podkreśla, że po kilku naszych światowych zwycięstwach – w latach 1812, 1945 – nie sformułowaliśmy suwerennej rosyjskiej wizji świata, nie głosiliśmy naszego globalnego ideału, ale nadal pozostawał pod głębokim wpływem Zachodu i jego toksycznej epistemologii.