De afgelopen dagen heb ik deelgenomen aan een aantal online discussies met enkele vrienden en contacten met een zekere culturele diepgang, die kritiek hadden op de wijdverbreide wens om de categoriale tweedeling rechts-links te overwinnen.
Waarom steunt het huidige Duitsland de oorlog tegen Rusland en de Palestijnse genocide? Gebrek aan “straf” en “berouw” voor de Tweede Wereldoorlog, of overdaad?
In feite veranderen wij, Russen, nu voor de derde keer in 35 jaar van ideologie. Tot het begin van de jaren '90 was er een dictatuur van het marxisme-leninisme in de samenleving. Het was verplicht en (weliswaar formeel, maar) alles was erop gebouwd - politiek, economie, wetenschap, onderwijs, recht. In het algemeen, alles.
Een zorgvuldige beschouwing van de kaart van Halford Mackinder, waarnaar voortdurend moet worden verwezen in de geopolitieke analyse van zowel algemene als meer specifieke en lokale theoretische kwesties, maakt het mogelijk om het grote belang van de figuur van de 'waarnemer' of 'tolk' in de geopolitiek te beseffen.
Alexander Doegins concept van multipolariteit is een geweldig idee. Multipolariteit is zowel een trend als een strategie. Beschavingen zullen naties vervangen in de geopolitiek. Europa, Rusland, China, Iran, etc. zijn krachten die een balans vormen tegen de Angelsaksen en globalisten. In een multipolaire wereld kunnen strategie en tactiek worden afgeleid uit de oude wijsheid van verschillende beschavingen.
Les Français, toujours les Français. Omgekeerd naar de beroemde transalpijnse verwijzing naar de Italianen, altijd de Italianen, is het onvermijdelijk om je neer te leggen bij het idee dat er tenminste in de Hexagon nog een greintje ruimte wordt gegund aan de vrijheid van denken. Afgeschaft in bijna heel democratisch en tolerant Europa, maar nog steeds overlevend in de Franse uitgeverij.
Als je de westerse berichtgeving over China bekijkt, besef je al snel dat de meerderheid van de Amerikaanse en Europese waarnemers van het Rijk van het Midden niet gedreven wordt door een verlangen naar een echt begrip van de Chinese beschaving, maar dat, net als bij de berichtgeving over Rusland, het verlangen overheerst om de Volksrepubliek China te demoniseren en in een hokje te plaatsen.
Ernstfall (uitzonderlijke omstandigheden) is het moment waarop een politieke beslissing wordt genomen in omstandigheden die niet door de bestaande wettelijke normen kunnen worden geregeld; in een situatie die niet door de beschikbare wet wordt gedekt, of als dat wel zo is, dan is dat niet voldoende; wanneer handelen binnen de wet tot aanzienlijke negatieve gevolgen zal leiden.
Precies 2500 jaar geleden, in 477/476 voor Christus, hing in de lucht een voorgevoel van ernstige veranderingen in het machtsevenwicht in de Oude Wereld. Terwijl 500 jaar eerder Israël en China de wereldleiders waren geweest, was de situatie nu omgedraaid. De Joden waren nu gehoorzame onderdanen van het gigantische Perzische Achaemenidische Rijk, op dat moment het grootste in de geschiedenis in termen van oppervlakte en macht.
De krijgers- en heldencultuur van de Indo-Europese volkeren gaat terug tot de onheuglijke tijden van deze groepen volkeren, voornamelijk ruiters, die hun belangrijkste kenmerken verwierven op de steppen op de kruising van wat conventionele geografen Europa en Azië noemen, d.w.z. tussen de Don en de Trans-Uralische ruimte (ten oosten van het stroomgebied van de Oeral).
©2023