Wat komt er na de Grote Reset?

Na meer dan twee jaar van CcCO**VvVID-noodtoestand en maatregelenterreur zijn de voorstanders van de Grote Reset in het defensief gedrongen, behalve in enkele bijzonder ijverige staten zoals Oostenrijk en Duitsland. Met de omicron-variant lijkt er een einde te zijn gekomen aan de Corona-maatregelen - maar wat komt er daarna?

In hun nieuwe boek, The Great Narrative, geven de auteurs Klaus Schwab en Thierry Malleret een inzicht in de visie van de globalisten op een wereld na Corona. Daarin wijzen de auteurs, niet verrassend, een nieuwe vijand aan waaraan alles ondergeschikt moet worden gemaakt: de klimaatverandering.

Volgens het hoofd van het Economisch Wereldforum en zijn co-auteur is er een nieuw groot verhaal nodig om de klimaatverandering de plaats te geven die haar in de publieke perceptie toekomt. Daarmee willen zij onze werkelijkheid vormgeven, onze beslissingen en handelingen beïnvloeden, en ons leven een nieuwe betekenis geven. Daartoe hebben zij, in dit tweede deel van de Grote Reset, 50 globalistische deskundigen uitgekozen om ons een nieuw wereldbeeld aannemelijk te maken.

De Zweedse klimaatwetenschapper Johan Röckström citerend, beroepen zij zich op de dreigende ineenstorting van het planetaire ecosysteem, die door radicale maatregelen voorkomen moet worden. In de stijl van de doemdenkende profeten waarschuwen de auteurs voor een "point of no return", dat zij op 2031 stellen. In de komende tien jaar moet de uitstoot van broeikasgassen wereldwijd met 50% worden verminderd. Dat betekent vooral radicale beperkingen in het leven van de volkeren, om dit plan van de elites te kunnen uitvoeren. Al het andere moet ondergeschikt worden gemaakt aan dit nobele doel - de economie zowel als de behoeften van de afzonderlijke volkeren. Degenen die het economisch beleid van de Groenen hierin herkennen, hebben het bij het rechte eind. Hoewel alles ondergeschikt moet worden gemaakt aan de strijd tegen de klimaatverandering, mag men niet uit het oog verliezen dat het wereldsysteem bestaat uit communicerende vaten.

De gele vesten worden hier aangehaald als een waarschuwend voorbeeld van populistische protesten in de nasleep van al te roekeloos uitgevoerde klimaatmaatregelen. Men mag niet uit het oog verliezen dat de mondialisering ook verliezers voortbrengt, die niet in de steek gelaten mogen worden, wil men het systeem zelf niet in gevaar brengen.

Volgens de C*COoOVII*D liggen de uitdagingen op de vijf gebieden van economie, milieu, geopolitiek, maatschappij en technologie. Vanaf het allereerste begin merkt men dat zij zich geen zorgen maken over de afzonderlijke natiestaten, maar over de continuïteit van de globalisering die zij voorstaan. De pandemie heeft aangetoond dat de geglobaliseerde wereld met zijn open grenzen en wereldwijde toeleveringsketens uiterst kwetsbaar is. In de geest van "Build Back Better", een mantra van de globalisten waarop iedereen zich beroept, van Joe Biden tot Greta Thunberg tot Emmanuel Macron, moet het systeem van de globalisering eenvoudiger en veerkrachtiger worden gemaakt. Deze moet niet meer gemodelleerd worden naar een grote veerkrachtige eik die sterke stormen trotseert maar uiteindelijk door een machtige storm ontworteld kan worden, maar moet gemodelleerd worden naar het rietgras dat buigt in de wind maar niet buigt. Maar in plaats van hieruit de logische conclusie te trekken en te erkennen dat de mondialisering het echte virus is, willen Schwab en Malleret vooral één ding: nog minder macht voor de natiestaten en nog meer macht voor de mondiale instellingen. Daarbij merkt men dikwijls dat hun voorstellen grotendeels betrekking hebben op problemen die niet zouden bestaan zonder de globalisering die zij verdedigen.

Klaus Schwab, bijvoorbeeld, is zeer bezorgd over de wereld buiten de westerse zone van welvaart. Deze laatsten zouden grotere problemen hebben dan het Westen om hun economieën weer op gang te brengen na de COO¨¨VIiI¨DD-maatregelen, niet in de laatste plaats vanwege de lagere vaccinatiegraad - daarom zou vooral de Derde Wereld een helpende hand moeten worden toegestoken. De sociale ongelijkheid op wereldniveau moet dus meer door de wereldinstellingen en vooral door de westerse staten worden verlicht.

De globalisten putten grote hoop uit twee factoren: een onwankelbaar geloof in de vooruitgang en een radicale jeugd in het Westen.

Of het nu gaat om kwantumcomputers, genetische manipulatie, kunstmatige intelligentie of de metaverse: Schwab en Malleret geloven in de oplossing van al onze problemen door technologische vooruitgang. Vlees uit de reageerbuis, computers die de mens intellectueel overtreffen, emissievrije vervoerstechnologieën, de virtuele surrogaatwereld van de metaverse en genetische manipulatie worden aangevoerd als de redders van onze planeet dankzij de exponentieel toenemende vooruitgang. De eventuele negatieve aspecten van dit enthousiasme voor de technologie worden eenvoudig terzijde geschoven met de bewering dat zij neutraal is. Hun optimisme doet de auteurs de verschrikking vergeten van de Terminator die alle mensen vernietigt. In zijn plaats zetten zij de Japanse kat-robot Doraemon als teken van het positieve potentieel van kunstmatige intelligentie, die zelfs door de tijd reist in zijn drang om mensen te helpen. Maar door deze figuur, die in Azië soms even bekend is als Mickey Mouse, tevoorschijn te toveren, zien de globalisten ook ijverig over het hoofd dat hij voor mensen problemen veroorzaakt die er zonder hem niet zouden zijn. Dat deze schijnbare naïviteit waarschijnlijk bedoeld is om hun eigen bedoelingen te verhullen, blijkt uit het bijna terloopse besef dat genetische manipulatie, naast "voordelen" zoals MRNA-vaccins, ook het gevaar in zich bergt van in het laboratorium geproduceerde virussen (trefwoord: winst-van-fact onderzoek - C*OVvV*VIDD-19 en het laboratorium in Wuhan doen de groeten!

Al met al is het grote verhaal van de globalisten oude wijn in nieuwe zakken, gebaseerd op een grenzeloos vooruitgangsgeloof en een geharde jeugd. Tegen deze achtergrond zijn een rechtse kritiek op de technologie en een jeugdpolitiek meer dan ooit noodzakelijk voor het nationale kamp.