Mozaïekoorlogsvoering en operaties over de hele linie

De militaire doctrines en methoden van oorlogvoering veranderen voortdurend en passen zich aan de huidige omstandigheden en de verwachte toekomstige conflicten aan. De VS moderniseren hun doctrinaire documenten in dit opzicht voortdurend.

In dit materiaal belichten wij verschillende nauw verwante concepten die de afgelopen jaren in het Amerikaanse leger als doctrines hebben gewerkt en die gericht zijn op de herstructurering van het Pentagon en de capaciteiten van de bondgenoten.

Multi-domein operaties

Als eerste in het overzicht komt het concept van multi-domein (d.w.z. in meerdere domeinen) operaties aan de orde. Het staat uitvoerig beschreven in een document van honderd bladzijden dat in december 2018 is uitgegeven. U.S. Army Training and Doctrine Command [i]. Het voorwoord, geschreven door Mark Milley, voorzitter van de Joint Chiefs of Staff van de Amerikaanse strijdkrachten, stelt uitdrukkelijk dat "strategische concurrenten zoals Rusland en China nieuwe technologieën synthetiseren met hun analyse van militaire doctrine en operaties.

Zij zetten capaciteiten in om de V.S. te bestrijden via meerdere confrontatielagen op alle gebieden - ruimte, cyber, lucht, zee en land. De militaire uitdaging waarvoor wij staan is het overwinnen van meerdere confrontatielagen op alle gebieden om onze operaties coherent te houden".

Het Pentagon heeft zijn tegenstanders in feite Rusland en China genoemd. Terwijl Rusland zijn strijdkrachten moderniseert voor defensieve doeleinden, bekijken de VS het met hun eigen logica en zien het als een voorbereiding op een militair conflict in de nabije toekomst. Vandaar ook de huidige verklaringen over de op handen zijnde invasie van Moskou in Oekraïne.

Natuurlijk zal Rusland niemand aanvallen, maar de Verenigde Staten bereiden zich reeds voor om het defensievermogen van ons land met militaire middelen te breken, wat een van de doeleinden is waarvoor dit handvest werd uitgevaardigd. Herhaaldelijk wordt benadrukt dat "voor de doeleinden van dit document, Rusland de drijvende dreiging is" [ii].

Wat stelt het uitvoeren van multi-domein operaties dan in theorie voor?

Het centrale idee is dat het Amerikaanse leger, als onderdeel van de Joint Force, Multi-Domain Operations uitvoert om de concurrentiestrijd te winnen; indien nodig dringen Legereenheden vijandelijke anti-access/area denial (A2/AD) systemen binnen en schakelen ze uit, en gebruiken ze de daaruit voortvloeiende vrijheid van manoeuvre om strategische doelstellingen te bereiken (overwinning) en vervolgens een terugkeer naar de concurrentiestrijd onder gunstiger voorwaarden af te dwingen.

Met andere woorden, wij hebben het over het uitvoeren van speciale operaties en sabotage daadwerkelijk achter de vijandelijke linies of op grondgebied dat onder zijn controle staat. De VS hebben een apart Special Operations Command, dus het is enigszins vreemd dat hun prioritaire taken worden overgedragen aan legereenheden.

In het document staat dat de beginselen van multi-domein operaties gebaseerd zijn op de vooronderstelling dat het leger de uitdagingen van de Chinese en Russische operaties in concurrentie en conflict aanpakt door drie onderling samenhangende beginselen toe te passen: op elkaar afgestemde troepenopstelling, multi-domein formaties en convergentie.

Een uitgelijnde machtshouding is een combinatie van houding en het vermogen om over strategische afstanden te manoeuvreren. Multidomein-formaties beschikken over het vermogen, de capaciteit en het uithoudingsvermogen die nodig zijn om op meerdere domeinen in omstreden ruimten te opereren tegen een bijna gelijkwaardige tegenstander.

Convergentie is de snelle en voortdurende integratie van vermogens over domeinen, het elektromagnetische spectrum en de informatieomgeving heen, waardoor de effecten worden geoptimaliseerd met het oog op superioriteit over de vijand door middel van gebiedsoverschrijdende synergie en meervoudige aanvalsvormen, dit alles mogelijk gemaakt door missiecommando en gedisciplineerd initiatief. De drie oplossingsbeginselen vullen elkaar aan en gelden voor alle multidomeinoperaties, hoewel de wijze waarop zij worden toegepast van niveau tot niveau zal verschillen en van de specifieke operationele situatie zal afhangen.

Gecombineerde strijdkrachten, zoals opgevat door de auteurs, zijn bedoeld om tegenstanders te verslaan en strategische doelstellingen te bereiken in competitie, gewapend conflict en tijdens de terugkeer naar competitie. Deze passage herinnert aan een ouder veldhandboek van het Amerikaanse leger, waarin staat dat oorlog niet alleen tijdens een gewapend conflict wordt uitgevochten, maar ook daarvoor, bij vrede, en na een terugkeer daarnaar. Dit geldt niet alleen voor vijanden, maar ook voor bondgenoten en neutrale strijdkrachten. In het nieuwe document wordt de toestand van vrede veranderd in die van concurrentie.

Rusland wordt 159 keer in het document genoemd, terwijl China (China) 82 keer wordt genoemd, d.w.z. de helft minder vaak. Intussen worden andere landen die Amerikaanse analisten graag in verband brengen met Russische aanwezigheid of belangen, zoals Syrië en Georgië, elk één keer gebruikt, terwijl Oekraïne drie keer wordt gebruikt. Taiwan wordt helemaal niet genoemd.

Daarmee wordt impliciet gesuggereerd dat de verdediging van Oekraïne of Georgië (en ook van Taiwan) voor de VS niet interessant is als te helpen partners. Het eigenlijke doel is een militaire macht te creëren die zo capabel is dat zij de verdediging van Rusland en/of China kan breken.

Er wordt vrij gedetailleerd beschreven wat Rusland doet en zou kunnen doen in geval van een gewapend conflict. Er wordt opgemerkt dat "het operationele zwaartepunt van Ruslands optreden in een concurrentieslag de hechte integratie is van informatieoorlogvoering, onconventionele oorlogvoering en conventionele strijdkrachten. Het vermogen om alle elementen op een gecoördineerde manier te gebruiken, verschaft Rusland een escalatievoordeel, waarbij elke vriendelijke reactie met een krachtiger antwoord wordt beladen.

Binnen de concurrentie is de meest extreme escalatie een overgang naar een gewapend conflict waarbij een tegenstander die in staat is met zijn conventionele strijdkrachten een aanval voor voldongen feiten uit te voeren, bevoordeeld wordt. Het aangetoonde vermogen om voldongen feiten uit te voeren verleent de Russische voorlichtingsverhalen geloofwaardigheid.

De combinatie van informatieoorlogvoering, onconventionele oorlogvoering, conventionele en nucleaire strijdkrachten biedt Rusland een politieke en militaire confrontatie waarin het strategische doelstellingen kan veiligstellen die geen gewapend conflict met de Verenigde Staten met zich meebrengen.

Informatieoorlogvoering en onconventionele oorlogvoering dragen bij tot de destabilisering van de regionale veiligheid, maar zijn op zichzelf onvoldoende om alle strategische doelstellingen van Rusland te bereiken. Dat escalatievoordeel van de conventionele strijdkrachten is een aanvulling op de informatieoorlogsvoering en de onconventionele oorlogsvoering, waardoor Rusland het initiatief in de wedstrijd kan behouden" [iii].

De verwijzing naar fait accompli slaat duidelijk op de gebeurtenissen van 2014 en de teruggave van de Krim aan Rusland. En het gebruik van de term "zwaartepunt" suggereert een voortzetting van het discours dat kenmerkend is voor het militaire strategische denken van de VS in de jaren '90. In het algemeen is Rusland het onderwerp geweest van vele bladzijden waarin de technische militaire en politieke capaciteiten vanuit het perspectief van het Amerikaanse leger werden beschreven. Naast Rusland en China worden Noord-Korea en Iran als bedreigingen genoemd.

Maar wat stellen de ontwerpers van multi-domein operaties voor een hypothetisch oorlogsscenario met Rusland en China voor?

Ten eerste is er de behoefte aan onafhankelijk manoeuvreren, terwijl de operaties worden voortgezet in een betwiste campagne-omgeving op het strijdtoneel. "Onafhankelijk manoeuvreren" duidt op een formatie die het vermogen, de capaciteit en het initiatief heeft om binnen de beperkingen van de operationele omgeving te opereren.

Multidomein-formaties hebben het organisch vermogen om zichzelf in stand te houden en te verdedigen tot zij weer contact krijgen met naburige en ondersteunende eenheden. Zij worden ondersteund door vermogens zoals verminderde visuele en elektromagnetische signaturen, redundante communicatiekanalen die beschermd zijn tegen vijandelijke storingen, verminderde logistieke vereisten, verbeterde medische ondersteuning, meervoudige ondersteuningsnetwerken, robuuste manoeuvre-ondersteuningscapaciteiten, en multi-domein camouflage.

Vooral brigades, divisies en korpsen hebben organisch missiecommando, verkenning en verkenning nodig, samen met het vermogen om offensieve operaties gedurende verscheidene dagen vol te houden, ondanks sterk betwiste communicatielijnen" [iv].

Ten tweede is er het gebiedsoverschrijdende gevechtsvuur. "Het vermogen tot interdomeinvuur biedt de commandanten opties en verhoogt de veerkracht binnen de gezamenlijke strijdmacht om de tijdelijke functionele scheiding, opgelegd door vijandelijke systemen voor gebiedsontzegging en ontzegging, te overwinnen.

Naast gemoderniseerde lucht- en raketverdediging en grondvuurcapaciteiten op lange afstand, bieden multidomeinformaties gebiedsoverschrijdende vuurcapaciteiten door middel van luchtsystemen, geavanceerde verdedigingssystemen, meerlagige luchtverdediging en verkenning, EOD-apparaten; sensorgestuurde multispectrale munitie; cyber-, ruimte- en informatie-gerelateerde capaciteiten.

Gebiedsoverschrijdend vuur omvat de inlichtingen- en verkenningscapaciteiten die nodig zijn om ze te exploiteren, waarbij het kan gaan om een combinatie van organische capaciteiten en toegang tot externe middelen. Gebiedsoverschrijdend vuur wordt gecombineerd met de noodzakelijke vooruitgang in mobiliteit en dodelijkheid van toekomstige lucht- en grondplatforms, communicatienetwerken en gegevensverwerking (snelheid en volume) om gebiedsoverschrijdende manoeuvreercapaciteit te bieden" [v].

Er wordt ook gesproken over verbetering van de kwaliteit van het personeel. Hier is er een duidelijke voorkeur voor nieuwe technologieën en wordt de nadruk gelegd op de vereiste deskundigheid van de arbeidskrachten. "Biotechnische sensoren die de menselijke conditie en veranderingen in het prestatievermogen volgen, verbeteren het inzicht van commandanten in hun eenheden, geven informatie over beslissingen over het tempo en de intensiteit van operaties en helpen eenheden hun fysieke en psychische kracht te behouden en te herstellen.

Mens-machine interfaces ondersteund door kunstmatige intelligentie en snelle gegevensverwerking verhogen de snelheid en de nauwkeurigheid van de menselijke besluitvorming. Het gebruik van multi-domein capaciteiten vereist dat het leger leiders en soldaten aantrekt, opleidt, behoudt en rekruteert die gezamenlijk een aanzienlijke hoeveelheid en diepte van technische en professionele kennis bezitten" [vi].

Het document is gebaseerd op convergentie en gebiedsoverschrijdende synergieën, en weerspiegelt eerdere strategieën van het Amerikaanse ministerie van Defensie voor oorlogsvoering.

"Het Joint Operations Access Concept (JOAC) is gebaseerd op de these van gebiedsoverschrijdende synergie - het complementaire of eenvoudigweg additieve gebruik van capaciteiten op verschillende gebieden, zodanig dat elk de doeltreffendheid verhoogt en de kwetsbaarheden van de andere compenseert om superioriteit te vestigen op een of andere combinatie van gebieden die de voor de uitvoering van de missie vereiste vrijheid van handelen zal verschaffen" [vii].

Het concept van toegang voor eengemaakte operaties impliceert meer integratie tussen domeinen en op lagere niveaus dan ooit tevoren.

Het gebruik van gebiedsoverschrijdende synergie op steeds lagere niveaus zal van essentieel belang zijn om tempo te creëren, dat vaak van cruciaal belang is om vluchtige plaatselijke capaciteiten te benutten om een vijandelijk systeem te ontwrichten. JOAC voorziet ook in een grotere mate en meer flexibele integratie van operaties in de ruimte en in cyberspace in de traditionele gevechtsruimte in de lucht, op zee en op de grond dan ooit tevoren.

Dit concept bouwt op zijn beurt voort op het eerdere Cornerstone Concept for Joint Operations (CCJO) [viii].

Het beschrijft een toekomstige bedrijfsomgeving die gekenmerkt wordt door onzekerheid, complexiteit en snelle verandering. Als oplossing voor deze omstandigheden stelt de CCJO een operationeel aanpassingsproces voor dat een dynamische combinatie van vier brede categorieën van militaire activiteiten omvat: strijd, veiligheid, inzet en hulpverlening, en herstel.

Onmiddellijke gevechtshandelingen berusten op het neutraliseren van de lange-afstandsgevechtssystemen van de vijand (luchtverdediging, ballistische raketinstallaties), het volgen van troepenmanoeuvres, het snel verzamelen en verwerken van gegevens uit verschillende gebieden, het treffen van de inlichtingencapaciteiten van de tegenpartij en het aanvallen van doelen vanuit verschillende sferen (d.w.z. synchroon gebruik van verschillende soorten troepen en wapens).

De gepensioneerde legergeneraal David Perkins, die aan het hoofd stond van het Training and Doctrine Command, zei in een interview dat het concept van de multi-domein strijd vroeger "oude wijn in een nieuwe fles" of "lucht-grond strijd op steroïden" werd genoemd.

Een vrij dicht in de buurt komende doctrine is Joint All-Domain Command and Control (JADC2), een concept van het Amerikaanse Ministerie van Defensie om sensoren van alle militaire diensten - luchtmacht, landmacht, marinierskorps, marine en ruimtemacht - in één enkel netwerk te verbinden. Traditioneel ontwikkelde elk van de militaire diensten zijn eigen tactische netwerk, dat niet compatibel was met de netwerken van de andere diensten (d.w.z. de netwerken van het leger konden niet communiceren met de netwerken van de marine of de luchtmacht).

DOD-functionarissen voerden aan dat toekomstige conflicten zouden kunnen vereisen dat beslissingen binnen uren, minuten of mogelijk seconden worden genomen, in vergelijking met het huidige proces van meerdere dagen waarin de operationele omgeving wordt geanalyseerd en bevelen worden gegeven. Zij voerden ook aan dat de huidige commando- en controle-architectuur van het departement ontoereikend is om aan de vereisten van de nationale defensiestrategie te voldoen.

In de studie van het Amerikaanse Congres over dit onderwerp werd de technologie van Uber's ride-sharing dienst als analogie aangehaald. "Uber combineert twee verschillende toepassingen - één voor passagiers en één voor chauffeurs. Aan de hand van de positie van de respectieve gebruikers bepaalt het algoritme van Uber de beste match op basis van afstand, reistijd en passagiers (naast andere variabelen).

De app geeft de chauffeur dan gemakkelijk aanwijzingen die hij moet volgen, en brengt de passagier naar zijn bestemming. Uber vertrouwt op cellulaire en Wi-Fi-netwerken voor gegevensoverdracht om chauffeurs te matchen en rij-instructies te geven" [ix].

En all-domain unified operations (JADO) is een evolutie van het multi-domain operations (MDO) concept. Er wordt gezegd dat "JADO het enorme potentieel van een werkelijk geïntegreerde strijdmacht (de focus van MDO) integreert en het concept actualiseert om er verscheidene kritieke aspecten in op te nemen van hoe de NAVO toekomstige operaties wil uitvoeren. JADO verlegt het zwaartepunt van "multi-domein", waarin de afzonderlijke diensten decennia lang hebben geopereerd, en brengt het terug naar het aanpakken van de uitdagingen van gezamenlijke operaties.

Voorts zou men, gezien de complexiteit van de systemen en de onderling verbonden vermogens die de domeinen van de huidige strijdkrachten omspannen, kunnen aanvoeren dat de traditionele structurering van de diensten op basis van hun operationele kerndomein in vele toekomstige scenario's niet erg nuttig zal blijken.

De winnaar zal waarschijnlijk een strijdmacht zijn die gemakkelijk op alle gebieden kan manoeuvreren en zich er synchroon doorheen kan bewegen met een snelheid die de tegenstander niet kan evenaren. Gezien deze overwegingen kan gemakkelijk geconcludeerd worden dat het te veel belang hechten aan het domein de aandacht vermindert voor de gezamenlijke taak van meerdere diensten die naadloos over de domeinen heen samenwerken."[x]

Mozaïkoorlogsvoering

In 2017 werd in de VS een nieuw concept van "mozaïekoorlogvoering" aangekondigd. De term werd bedacht door Thomas J. Burns, voormalig directeur van het Directoraat Strategische Technologie van DARPA, en zijn vroegere plaatsvervanger Dan Patt.

Deze theorie verschilt fundamenteel van het traditionele model van "systemen van systemen", dat Burns en Patt als gebrekkig beschouwen omdat het vaak inherent de aanpasbaarheid, schaalbaarheid en interoperabiliteit beperkt.

In een interview zei Patt: "De term "systeem van systemen" wordt vaak gebruikt om capaciteiten aan te duiden die van meet af aan ontworpen zijn om samen te werken en als een geheel te functioneren, ook al zijn er vele onderdelen - vergelijkbaar met het concept van een puzzel, waarbij vele speciaal ontworpen onderdelen op unieke wijze in elkaar passen om een samenhangend beeld te vormen.

De toepassing van klassieke ontwerp- en valideringsprocessen op een "systeem van systemen" kan tot gevolg hebben dat het systeem in de toekomst niet meer kan worden gewijzigd, omdat elk onderdeel uniek is ontworpen en geïntegreerd om een bepaalde rol te vervullen, en dat er lange ontwikkelingstijden nodig zijn om na te gaan hoe elke wijziging het hele systeem beïnvloedt.

Mosaic warfare voorziet in de mogelijkheid van bottom-up compositie, waarbij afzonderlijke elementen (bestaande of nieuwe systemen), zoals afzonderlijke tegels in een mozaïek, samenkomen om een effect te creëren op manieren die niet eerder waren voorzien, mogelijk dynamisch. Dit concept is bedoeld om een revolutie teweeg te brengen in de tijdcycli en het aanpassingsvermogen van de militaire vermogens."[xi]

De sleutel zal erin bestaan bemande en onbemande eenheden te combineren, waarbij de capaciteiten worden gedeeld en de commandanten naadloos actie kunnen oproepen vanuit zee, land of lucht, naar gelang van de situatie en ongeacht welke krijgsmacht de capaciteit levert.

Een voorbeeld in de luchtvaart zou een reeks drones zijn die een typische gevechtsformatie van vier gevechtsvliegtuigen begeleiden. Een van de gevleugelde robots zou daar puur kunnen zijn om radars te storen of andere elektronische oorlogsvoeringapparatuur te gebruiken.

Een ander kan een lading wapens hebben. Een derde kan een sensorpakket hebben en een vierde kan als lokvogel fungeren. In plaats van vier stippen op de radar, ziet de vijand er acht, en hij heeft geen idee welke mogelijkheden elk daarvan biedt [xii].

In een ander voorbeeld ontdekt Speciale Operatiegroep A, achter de vijandelijke linies, een tot dan toe onbekende lanceerinrichting voor grond-luchtraketten. Het zond zijn locatie per radio door en het commando- en controlesysteem zocht automatisch naar het beste middel om het doelwit te vernietigen. Het kan een nabijgelegen legerbrigade zijn, een onderzeeër of een gevechtspatrouillevliegtuig. Er wordt een commando uitgezonden en het beste platform voor de missie wordt opgeroepen om toe te slaan.

Het probleem is dat elk van deze platforms momenteel ontworpen is voor zijn eigen specifieke opdracht. Een ander probleem is om veel verschillende, flexibele elementen te laten samenwerken.

Het concept zelf schijnt geboren te zijn uit problemen met de incompatibiliteit van bepaalde gevechtsuitrusting in de VS. Zo hadden de F-22 Raptor en de F-35 Joint Strike, geproduceerd door hetzelfde bedrijf Lockheed Martin, incompatibele datalinks.

Al met al lijkt Mosaic Warfare in zijn conceptie op andere modieuze concepten van oorlogvoering, zoals "systemen van systemen" of gezamenlijke multi-domein operaties.

De koers naar confrontatie

Al bij al zien wij tamelijk gelijksoortige modellen die op enkele details verschillen. Zoals in een recente studie staat: "Toekomstige oorlogsvoeringsconcepten zoals mozaïek, all-domain unified command and control (JADC2) en advanced battle management system (ABMS) zullen steunen op informatienetwerken en geavanceerde, op software gebaseerde integratieprogramma's als hun operationele basis.

Het succes in de conflicten van morgen zal grotendeels afhangen van de manier waarop oorlogsvoerders alles kunnen gebruiken en aanpassen, van controlesystemen op vliegtuigen tot sensorpakketten, netwerken en besluitvormingshulpmiddelen, Om in een dynamisch en betwist strijdperk te kunnen winnen, moeten oorlogsvoerders hun wapensystemen, sensoren en netwerken kunnen herprogrammeren en herconfigureren"[xiii].

Het is mogelijk dat deze leerstellingen en begrippen in de nabije toekomst tot iets nieuws zullen worden omgevormd. Daaraan wordt reeds gewerkt. In een studie van de Atlantic Council (een ongewenste organisatie in de Russische Federatie), die is opgesteld als ontwerp voor een toekomstige nationale defensiestrategie van de VS en in december 2021 is gepubliceerd, worden vier kernpunten genoemd die volgens de opstellers door de VS en de NAVO-partners als een dwingende noodzaak moeten worden aangenomen.

"Het ministerie van Defensie moet nu concurreren en zich bezighouden met offensieve hybride oorlogsvoering. De Verenigde Staten moeten reageren waar er nu concurrentie is met China en Rusland, in de eerste plaats door een actievere rol te spelen in de concurrentie op grijs gebied. Dienovereenkomstig zou het Pentagon het concurrentieparadigma moeten aannemen als een continuüm van samenwerking via concurrentie tot gewapend conflict.

Maar het is niet voldoende om het continuüm te omarmen; het ministerie van Defensie moet, waar nodig samenwerkend met interagentschappelijke partners, zich agressiever verdedigen en offensief optreden in de grijze zone, in overeenstemming met de Amerikaanse waarden. Taking Advantage verwoordt het concept van het concurrentie-continuüm en doet aanbevelingen voor het Ministerie van Defensie om de informatie-omgeving en de concurrentie in cyberspace vorm te geven.

- Toekomstige vijandelijkheden moeten coöperatief en gecombineerd zijn en alle domeinen omvatten. Toekomstige conflicten moeten een betere integratie van alle Amerikaanse militaire diensten vergen en zullen plaatsvinden te land, ter zee, in de lucht, in de ruimte en in cyberspace, alsook in het hele elektromagnetische spectrum.

Zij zal ook worden uitgevoerd in nauwe coördinatie met bondgenoten en partners, die tezamen een van de grootste voordelen van de Verenigde Staten ten opzichte van hun grootste concurrenten vormen. Er is een nieuw operationeel concept nodig dat dit toekomstige slagveld bestrijkt.

Het benutten van het voordeel introduceert het "Combined Warfare Concept". Dit is een alomvattend, gezamenlijk en gecombineerd oorlogsvoeringsconcept, dat van meet af aan de rol, de capaciteiten en ook die van bondgenoten en partners omvat.

- Het Ministerie van Defensie moet een strijdmacht creëren die in staat is de gewapende conflicten van de toekomst te beheersen. Het slagveld van de toekomst zal gegevensgestuurd, genetwerkt en snel evoluerend zijn. Zowel de Verenigde Staten als hun strategische concurrenten investeren actief in revolutionaire kinetische en niet-kinetische wapens, waaronder hypersonische overbrengingsvoertuigen, autonome gevechtssystemen, gerichte energie en cyberinstrumenten.

Terwijl deze wapens het gemakkelijker zullen maken om doelen te neutraliseren of te vernietigen, zal het vinden van die doelen een meer directe uitdaging zijn. Daarom zullen de oorlogen van de toekomst waarschijnlijk gewonnen worden door de partij die de beschikbare gegevens op alle gebieden het best kan benutten en een tegenstander de kans kan ontnemen om hetzelfde te doen. In Seizing advantage worden duidelijke investeringsprioriteiten gesteld voor de opbouw van die kracht - en vervreemdingsprioriteiten om die kracht te bekostigen.

- Het ministerie van Defensie moet zijn troepenstructuur in evenwicht brengen, van een gecentraliseerd commando naar een meer globaal georiënteerd model. Nu de Verenigde Staten hun algemene aandacht verleggen van terrorismebestrijding naar strategische concurrentie, moet hun mondiale troepenstructuur dienovereenkomstig veranderen. Het tijdperk van meervoudige, langdurige rotatiebewegingen naar het gebied van verantwoordelijkheid van het Centrale Commando is voorbij.

Een alternatief is de invoering van een evenwichtig, gedifferentieerd, "traliewerk"-houdingsmodel, waarbij de nodige soorten middelen naar de Indo-Pacifische regio en Europa worden overgebracht en wordt vertrouwd op een meer op één lijn gebrachte defensiestructuur met bondgenoten en partners, waardoor de risico's in verband met het herschikken van het Amerikaanse evenwicht worden verminderd" [xiv].

Kortom, terwijl de technische aanpassing van het Amerikaanse leger een routinekwestie van defensiecapaciteit is, die afhangt van nieuwe soorten wapens, zijn de geopolitieke accenten op het mogelijke oorlogstoneel en de toekomstige tegenstanders een politieke keuze. En de huidige doctrines doen vermoeden dat Washington op een confronterende koers zit.

Voetnoten:

[i]               The U.S. Army in Multi-Domain Operations 2028. TRADOC Pamphlet 525-3-1. U.S. Army Training and Doctrine Command, December 6, 2018.

[ii]              Ididem. Р. vi.

[iii]            Ididem. Р. 11.

[iv]            Ididem. Р. 19.

[v]             Ididem.

[vi]            Ididem. Р. 20.

[vii]           Joint Operational Access Concept (JOAC). Departament of Defense, 17 January 2012. https://dod.defense.gov/Portals/1/Documents/pubs/JOAC_Jan%202012_Signed.pdf

[viii]          Department of Defense, Capstone Concept for Joint Operations, v3.0, 15 Jan 2009.

[ix]            Joint All-Domain Command and Control(JADC2). Congressional Research Service, July 1, 2021.

                https://sgp.fas.org/crs/natsec/IF11493.pdf

[x]          All-Domain Operations in a Combined Environment.

                https://www.japcc.org/portfolio/all-domain-operations-in-a-combined-environment/

[xi]            Stew Magnuson. DARPA Pushes ‘Mosaic Warfare’ Concept // National Defense, 11/16/2018.

                https://www.nationaldefensemagazine.org/articles/2018/11/16/darpa-pushes-mosaic-warfare-concept

[xii]          Brad D. Williams. DARPA’s ‘mosaic warfare’ concept turns complexity into asymmetric advantage // Fifth Domain, August 14, 2017.

                https://www.fifthdomain.com/dod/2017/08/14/darpas-mosaic-warfare-concept-turns-complexity-into-asymmetric-advantage/

[xiii]          David A. Deptula, Heather Penney. Speed is Life: Accelerating the Air Force’s Ability to Adapt and Win. Policy Paper, Vol. 28, July 2021. Р. 1.

[xiv]          Clementine G. Starling, Lt Col Tyson K. Wetzel, and Christian S. Trotti. SEIZING THE ADVANTAGE: A Vision for the Next US National Defense Strategy. Washington: Atlantic Council. December 2021. Р. 21.