Bezos' droom van onsterfelijkheid en de onvermijdelijkheid van de dood

De dood is een fundamenteel element van het menselijk wezen. Maar de angst voor de dood en het zoeken naar manieren om aan de dood te ontsnappen zijn blijvende thema's geweest in de menselijke geschiedenis. In de postmoderniteit zijn deze pogingen echter vermengd geraakt met technocentrisme en transhumanisme. Het nieuwste op dit gebied zijn de investeringen van miljardair slavendrijver Jeff Bezos in levensverlengende technologieën.

MIT Technology Review meldt dat Bezos investeert in een nieuwe startup die veroudering van de mens een halt wil toeroepen, genaamd Altos Lab, dat in 2021 door de Russische miljardair Yuri Milner is gelanceerd. De gecompliceerde startup op het gebied van levensduur wil technologie ontwikkelen die cellen verjongt en mensen in staat stelt ten minste vijftig jaar langer te leven dan het huidige gemiddelde. "De filosofie van het bedrijf is zich te richten op nieuwsgierigheid-gedreven onderzoek," vertelde onderzoeker Manuel Serrano aan Technology Review. "Via een privé-onderneming hebben we de kans om moedig te zijn en alle dimensies te verkennen die ons kunnen helpen het verjongingsmechanisme te begrijpen. Het te gelde maken van de ontdekkingen die we zullen doen is een hypothese, maar het is niet het hoofddoel van ons werk". Naast Serrano, die al bekend is om zijn werk op het gebied van genetische manipulatie met het oog op een langere levensduur, zijn ook Shinya Yamanaka en John Gurdon, die in 2012 de Nobelprijs voor geneeskunde won voor zijn werk op het gebied van DNA-herprogrammering, de Amerikaanse geneticus Steve Horvath, de Duitse bioloog Wolf Reik en de Spaanse biochemicus Juan Carlos Izpisua Belmonte bij het project betrokken. De "strijd tegen de tijd" van Bezos, volgens de gespecialiseerde tijdschriften de rijkste man ter wereld, is niets nieuws: met de investering die hij jaren geleden deed in Unity Biotechnology, een farmaceutisch bedrijf dat gespecialiseerd is in anti-veroudering, had hij al gezegd dat hij bereid was een toekomst - of misschien meer een toekomst, om ironisch te zijn - aan dit onderzoeksterrein te geven.

Een reeks vragen en overwegingen dringt zich onvermijdelijk op, waarvan de eerste van sociaal-economische aard is. Een ordoliberale technokapitalistische magnaat investeert zwaar in een sector, een voorbode van het nu welbekende mechanisme waarbij, zodra een ontdekking is gepatenteerd, deze met enorme winsten en de constructie van paradigma's van financiële afhankelijkheid en sociale controle wordt verkocht aan staten of andere bedrijven, en zo het systeem van commodificatie van het menselijk leven en het daarmee samenhangende beleid voedt. Op zich is er niets problematisch aan het onderzoek, en het is allemaal goed en wel om het te kunnen uitvoeren, maar het is de wil achter het project die moet worden geëvalueerd, vooral wanneer het, zoals in dit geval, gaat om een persoon die er reeds om bekend staat een monopolistische onderneming te hebben opgericht waarin de werknemers in precaire en onmenselijke arbeidsomstandigheden leven, waardoor oneerlijke concurrentie op de markt ontstaat en de tendens naar meer rijkdom wordt meegesleept, altijd ten koste van de zwaksten.

Een vraag betreft het bio-ethische aspect. De relatie met de dood is het meest voorouderlijk, geworteld en gemeenschappelijk voor de mens; zij maakt deel uit van zijn ontologische en antropologische status. Een goede relatie met de dood is wanneer men de transcendente opening van het bestaan waarneemt en beleeft, in de metafysische orde die ons toebehoort, zich niet identificerend met het biologische lichaam, maar met de ziel die het vorm geeft, het besef verwervend dat de existentiële dimensie waarbinnen men zelfbewustzijn verwerft, niet de enige is, maar één en een doorgang is. De angst voor de dood daarentegen verschijnt wanneer deze individuele rijping niet wordt bereikt, en blijft verankerd of liever gezegd vastzitten in de stoffelijkheid van het leven, zodat het geen doel en geen verticaliteit heeft. De dood is onvermijdelijk, voor beide soorten mensen; hij komt echter zowel voor hen die hem afwachten en verwelkomen met bezinning, een open hart en besef van de overgang die hij vertegenwoordigt, als voor hen die hem vrezen, er voortdurend voor wegvluchten en hem met geweld trachten uit te drijven. De absurditeit die voortvloeit uit een project dat een vermeende "onsterfelijkheid" nastreeft, heeft ook weinig zin vanuit een nog subtieler gezichtspunt: het biologische lichaam is een deel van onze geïncarneerde essentie, en er "voor altijd" aan verbonden blijven, alsof het de enige toestand zou zijn waarin we kunnen bestaan, zou betekenen dat we onze evolutie, onze reis naar een veel hogere dimensie, zouden beperken. Het is een beetje als vrijheid zoeken door jezelf op te sluiten in een gevangenis met grotere kettingen.

Er is ook een biomedisch aspect dat in aanmerking moet worden genomen. Als het mogelijk zou zijn het biologische leven te verlengen, wat zou er dan met ons lichaam gebeuren? Genetica en biologie leren ons dat het menselijk lichaam een complex organisme is, waarin niets "plotseling" gebeurt, waarin veranderingen als gevolg van gedrags- en omgevingsaanpassingen een lange periode nodig hebben om permanent vast te komen liggen in het genetisch en dus erfelijk erfgoed. De grote ontdekking van Bezos en zijn kompanen zou uiteindelijk opnieuw een luxe voor weinigen zijn, geen elixir voor volkeren en naties. Zelfs de weg van de mens-machine hybridisatie en de toepassing van biotechnologie op het lichaam, met alle complexe ethische beschouwingen van dien, kunnen de reis waartoe iedere ziel geroepen is, niet onderbreken.

Het zou misschien verstandiger zijn om evenveel middelen te investeren in bijvoorbeeld vorming voor een gezond, oprecht en evenwichtig leven, of in innerlijk werk, zelfbewustzijn, studie voor het algemeen welzijn en de authentieke en integrale verwezenlijking van individueel en collectief geluk. Dit zou een betere levenskwaliteit mogelijk maken, een transformatie van de maatschappij, een radicale verandering in de richting die deze wereld is ingeslagen. Dan zou de dood waarschijnlijk niet meer de vijand zijn waarvoor wij moeten vluchten tot de onheilspellende en onvermijdelijke dag, maar de zuster, zoals Franciscus zei, op wie wij broederlijk kunnen leunen aan het einde van onze reis in deze vorm van leven, klaar om ons in haar armen over te leveren om bewust over te gaan naar nieuwe horizonten.

Bron: Idee&Azione

https://synergon-info.blogspot.com/2021/12/bezos-droom-van-onsterfelijkheid-en-de.html