Een Chinees in Europa

Xi Jinping op een officiële reis naar Europa. Dat is lang niet meer gebeurd. En dat alleen al zou de krantenkoppen moeten halen. Want Xi is niet alleen de president van China. Hij is de machtigste man die het Hemelse Rijk heeft gekend sinds de verre dagen van Deng Xiaoping. En misschien zelfs sinds die van Mao.

Kortom, een keizerlijke president.

Bovendien is hij keizer van de macht die nu de wereldhandel domineert. Hij heeft de Verenigde Staten al enkele jaren ingehaald. Om nog maar te zwijgen van Europa.

En nu wordt hij geleidelijk sterker in de andere twee belangrijke opzichten.

Valuta. De Chinese yuan wordt steeds meer een concurrent van de dollar in de internationale handel. De Saoedi's accepteren de Chinese munt nu in ruil voor olie en gas. En het is dezelfde weg die bijna alle BRICS-landen bewandelen. Oude leden en aspiranten.

Een dodelijke bedreiging voor Washington, omdat het een definitief einde zou maken aan zijn wereldprimeur.

Dan de strijdkrachten. Die nog lang niet tot de Amerikaanse mogelijkheden behoren. Maar die kunnen rekenen op een strijdmacht van meer dan drieënhalf miljoen man. Steeds minder gebonden aan het oude model van het massale volksleger. En meer en meer op weg naar hoge specialisatie. Te beginnen met de marine en speciale luchtlandingseenheden.

Kortom, een gast, deze Chinese, van alle aanzien. Te ontvangen met grote eer en een rode loper. Om behandeld te worden met de handschoenen van de meest subtiele diplomatie. En in plaats daarvan...

En in plaats daarvan, in Parijs, de eerste halte op de reis van Xi Jinping, toonde de Europese heersende klasse haar onvermogen om de wereld om ons heen te begrijpen.

Want de ontmoetingen met Macron en von der Leyen bleken een trieste farce.

Een keuze die op zichzelf al veelzeggend is. Omdat Xi alleen de Franse president en de vertegenwoordiger van de EU ontmoette. De inconsequente Scholz, die Duitsland naar een snelle neergang leidt, werd genegeerd. En zonder zelfs maar aan Meloni te denken. Niet in de laatste plaats vanwege haar absurde oproep aan Italië om zich terug te trekken uit het Zijderouteproject. Ik schreef dit destijds. De keuze, gedicteerd door Washington, zou niet zonder gevolgen zijn gebleven. De Chinezen gaan koelbloedig te werk. Maar ze hebben een lang geheugen. En dit... is nog maar het begin.

Macron vertegenwoordigt de enige militaire macht van enige betekenis in de EU. En von der Leyen wordt gezien als degene die de andere, onbekwame, Europese regeringen de wet voorschrijft.

De bijeenkomst verliep slecht. Heel slecht zelfs. Macron durfde Xi te bevelen om Rusland niet langer te steunen en te helpen. En zich aan te sluiten bij de Westerse sancties tegen Moskou.

U kunt zich wel voorstellen hoe verbijsterd de doorgaans onbewogen keizer hierdoor was.

Maar Xi Jinping verloor zeker zijn zelfbeheersing toen het onuitsprekelijke duo Ursula/Emmanuel zo ver ging om hem op dwingende toon te vertellen dat hij de industriële productie en export moest verminderen. Om de... Europese normen niet te schaden.

En toen leek het echt alsof Xi zijn stem liet horen. En gaf de twee jammerlijke figuren een harde les in politiek en diplomatie.

Daarna vertrok hij. De enige andere twee Europese stops waren Vucic in Servië. De grootste bondgenoot van Poetin. En Orban in Hongarije.

En dergelijke keuzes zijn al een duidelijk signaal.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers