De orbitale oorlog van het Pentagon

Het Amerikaanse Congres heeft enige tijd geleden gezegd dat Rusland kernwapens in een baan om de aarde gaat brengen [i]. Huisvoorzitter Mike Johnson zei dat "ze aan deze kwestie werken met vertegenwoordigers van andere takken van de regering," en de woordvoerder van de House Intelligence Committee, Jim Himes, zei dat dit een zeer belangrijke waarschuwing is [ii]. Het nieuws werd onmiddellijk afgekraakt door de Westerse media, waardoor het weer een excuus was om Russofobe propaganda te voeden.

De Russische onderminister van Buitenlandse Zaken, Sergei Ryabkov, merkte hier heel kort en bondig op dat Washington bezig was met kwaadaardige verzinsels, door Rusland acties en bedoelingen toe te schrijven die het niet bevallen. "We hebben deze rapporten gezien. Dit past in de trend van de afgelopen tien jaar, waarin de Amerikanen zich bezighouden met kwaadwillige verzinsels en ons allerlei acties of bedoelingen toeschrijven die hen niet aanstaan," zei hij.

In werkelijkheid zijn het de VS die de ruimte actief militariseren, en misschien is deze ongefundeerde beschuldiging aan het adres van Rusland een dekmantel voor een of andere actie van Washington. Er zijn echter al eerder pogingen gedaan om iemand anders te beschuldigen van wat de VS doen. Op 10 januari 2024 sprak de Amerikaanse onderminister van Defensie Kathleen Higgs op Space Command, waar ze zei dat: "zowel Rusland als de VRC hun militaire doctrines aan het ontwikkelen zijn om ze uit te breiden naar de ruimte. Ze zetten allebei middelen in die GPS en andere vitale ruimtesystemen kunnen aanvallen, en we hebben gezien dat beide landen operaties tegen ons en onze bondgenoten en partners uitvoeren om onze ruimtevoordelen te ondermijnen. Agressieve acties van onze concurrenten zijn erop gericht om van de ruimte een oorlogsgebied te maken". [iii].

Als we naar de naakte feiten kijken, zien we dat de VS (commerciële bedrijven en het Pentagon) het grootste aantal satellieten in de ruimte heeft, en dat er regelmatig nieuwe worden gelanceerd. Volgens Pixalytics [iv] is de top tien van landen met de meeste satellieten als volgt:

• VS met 4.511 satellieten;
• China met 586 satellieten
• Groot-Brittannië met 561 satellieten;
• Rusland met 177 satellieten
• India met 62 satellieten
• Canada met 56 satellieten
• Duitsland met 48 satellieten
• Luxemburg met 45 satellieten
• Argentinië met 38 satellieten
• Israël met 27 satellieten.

Deze gegevens zijn duidelijk niet volledig. Zo heeft alleen het bedrijf van Ilon Musk 4491 Starlink-satellieten in een lage baan om de aarde, voor de komende jaren zijn er ongeveer veertigduizend meer gepland [v]. En ook zij werken voor de behoeften van de Amerikaanse oorlogsmachine. Het Pentagon heeft al een contract getekend met het bedrijf van Ilon Musk voor datatransmissie vanaf satellieten, ook voor de behoeften van de AFU [vi]. Er zijn nu meer dan 42.000 Starlink-terminals in Oekraïne. Waarschijnlijk was de mogelijkheid van het gebruik van REB door Rusland tegen dergelijke satellietsystemen de reden voor nog een desinformatiecampagne.

Maar niet alleen Rusland baart de VS zorgen. Volgens Brian Brown, vice-admiraal van de Amerikaanse marine, "heeft China de doctrine en tactieken van de VS bestudeerd en heeft het zich georganiseerd om de Amerikaanse ruimtetechnologie tegen te gaan met een reeks gedistribueerde capaciteiten. De Verenigde Staten hebben nog steeds de grootste wereldwijde operationele ruimtecapaciteit. Zoals het scenario voor 2026 laat zien, gebruikt China de ruimte echter steeds beter regionaal om het bewustzijn op het slagveld te vergroten, om Amerikaanse commando- en controlesystemen te ondermijnen en om Amerikaanse strijdkrachten aan te vallen, net als zijn vermogen om ruimteoperaties te verstoren en af te breken met middelen op de grond en in de ruimte. De Verenigde Staten hebben enige mogelijkheden om de mogelijkheden van China in de ruimte tegen te gaan, maar het zal een zware strijd worden" [vii].

Daarom ontwikkelt het Pentagon de juiste doctrine, strategieën, trainingsmethoden en voert het een reeks experimenten en oefeningen uit.

Begin augustus 2023 publiceerde de Amerikaanse Space Force Space Doctrine Publication 3-0, Operations [viii]. Het document vormt de eerste fundamentele blauwdruk voor operaties van de Space Force en definieert duidelijker de grenzen van de eigen specifieke missies, zoals "offensieve" en "defensieve" ruimteoperaties, evenals het relatief nieuwe concept van "mobiliteit en logistiek" in de ruimte.

De Amerikaanse media hebben erop gewezen dat de nieuwe Space Force Doctrine niet zozeer streeft naar een directe afstemming op de Joint Space Operations Doctrine, maar zich meer richt op het in kaart brengen van ruimteactiviteiten op de 12 principes van militaire operaties in het algemeen, zoals gedetailleerd in de top-level doctrinepublicatie van de Joint Staff, JP 3.0 Joint Campaigns and Operations, gepubliceerd op 18 juni 2022 [ix]. Het is gebaseerd op de Space Doctrine Note, Operations, die in januari 2023 werd uitgebracht [x]. Opgemerkt moet worden dat het document van januari ook melding maakte van internationale gespecialiseerde partnerschappen van de VS, waaronder:

• Five Eyes Intelligence Alliance;
• Het Combined Space Operations Initiative, dat de VS, Australië, Groot-Brittannië, Canada, Frankrijk, Nieuw-Zeeland en Duitsland omvat;
• NAVO;
• Amerikaanse alliantie met Japan;
• Amerikaanse alliantie met Zuid-Korea;
• Memoranda van overeenstemming over adaptieve ruimtevaartcapaciteiten met Groot-Brittannië, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Duitsland, Italië, Noorwegen, Spanje en Zweden.

Maar de nieuwe volwaardige doctrine is meer gericht op de militaire macht van de VS die zij bereid is toe te passen in de ruimte.

De tekst luidt:

"de projectie van gevechtsmacht als ruimtegevechtsmacht omvat offensieve en defensieve militaire macht (vuur en verdediging) in, vanuit of dicht bij het ruimtedomein (inclusief navigatieoorlogvoering).

Offensieve ruimteoperaties vallen een tegenstander aan in, vanuit of nabij de ruimte. Deze operaties zijn bedoeld om kosten op te leggen aan een tegenstander, een gedragsverandering af te dwingen, een voordelige positie veilig te stellen of de strijdkrachten van een tegenstander hun vrijheid van handelen te ontnemen.

Defensieve ruimteoperaties zijn bedoeld om aanvallen van tegenstanders in, vanuit of naar het ruimtedomein af te slaan of te verslaan. Deze operaties zijn gericht op het handhaven van de status quo, het herwinnen van het initiatief, het ontnemen van een voordelige positie aan de vijand of het beschermen van de vrijheid van handelen van bevriende strijdkrachten. Het onderscheid tussen offensieve en defensieve operaties is niet altijd duidelijk... Bij de planning overwegen de Guardians offensief en defensief vuur in termen van welke kant het initiatief probeert te behouden of uit te buiten (aanval) en welke kant reageert op het initiatief van de vijand (verdediging). Alle gevechtsoperaties moeten offensieve en defensieve elementen bevatten die gecombineerd worden in een gezamenlijke actie om de gewenste effecten te bereiken."

Het document geeft ook de eerste formele definitie van "ruimtemobiliteit en logistiek," een ruimtemachtspecifieke benadering van wat bekend staat als "manoeuvreren" in gezamenlijke operaties.

"Ruimtemobiliteit en logistiek, ook wel SAML genoemd, ondersteunt de duurzaamheid van gezamenlijke ruimteoperaties door middel van ruimtetransport, satellietoperaties, krachtherstel, ondersteuning van ruimteoperatiepersoneel en ondersteuning van bemande ruimtevluchten.... Mobiliteit (beweging en manoeuvreren) omvat het transport van ruimtevaartuigen na de lancering tussen banen, manoeuvreren binnen de baan en langer manoeuvreren om de effectiviteit van de missie te verbeteren of manoeuvreren in verband met herstel, prestatievermindering of verlies, en acties aan het einde van de levensduur. Toekomstige on-orbit logistiek kan het onderhoud van ruimtevaartuigen, verwijdering, puinbeheer, bijtanken en installatie van onderdelen in de ruimte omvatten.

Er moet aan worden herinnerd dat er 24,5 miljard dollar is begroot voor de Amerikaanse Space Force in 2023 [xi]. Dit wijst op een serieuze interesse in deze kwesties.

De nieuwe doctrine wijst ook herhaaldelijk op de noodzaak om anti-satellietsystemen van Rusland en China tegen te gaan. Deze opmerkingen zijn opgenomen in het gedeelte over rivaliteit die nog niet is geëscaleerd tot een gewapend conflict. Dat wil zeggen, het verwijst naar het huidige actuele moment.

Zoals generaal-majoor Gregory Gagnon, plaatsvervangend hoofd van ruimteoperaties en inlichtingen, in augustus 2023 toegaf, is de helft van hun activiteiten nu gericht op China, 25% op Rusland, en de rest op de rest van de wereld of de commerciële sector.

Er zijn momenteel meer dan 1500 ruimte-inlichtingenspecialisten in de Space Force, zei hij. En de spil van de inlichtingenoperaties van de Space Force is het National Space Intelligence Centre (NSIC), ook bekend als Delta 18, dat in juni 2022 door Space Command werd opgericht op Wright Patterson Air Force Base in Dayton, Ohio [xii].

In termen van directe militaire operaties stelt de doctrine het volgende:

"ruimteoperaties in gewapende conflicten omvatten alle activiteiten die, indien mogelijk, in een coöperatieve en competitieve omgeving worden uitgevoerd. Daarnaast omvat een gewapend conflict omkeerbare en onomkeerbare effecten op de verdediging van de VS, ruimtecapaciteiten van bondgenoten en partners (defensieve ruimteoperaties) en het ontzeggen van de vrijheid van handelen van tegenstanders in, vanuit en door de ruimte (offensieve ruimteoperaties). In gewapende conflicten/oorlog vertegenwoordigt ruimtevaartmacht strijdkrachten als onderdeel van een gezamenlijke strijdkracht die operaties uitvoert in alle domeinen. Ruimtemacht kan de gezamenlijke strijdkracht voorzien van een gelijktijdige en snelle aanval op belangrijke knooppunten en krachten, wat resulteert in effecten die het vermogen van een tegenstander om zich aan te passen of te herstellen kunnen overweldigen."

Er zijn een aantal concepten die de doelen en doelstellingen van de doctrine verduidelijken.

"Space domain awareness (SDA) is een tijdig, relevant en bruikbaar begrip van de operationele omgeving die het leger in staat stelt om ruimteoperaties te plannen, te integreren, uit te voeren en te evalueren. Het omvat kennis van de systemen of acties van een potentiële tegenstander, evenals begrip van de bedoelingen of waarschijnlijke reactie van de tegenstander op een gebeurtenis. JCO draagt bij aan de veiligheid en economie van de Verenigde Staten, haar bondgenoten en partners. JCO maakt gebruik van een unieke subset van inlichtingen-, verkennings- en bewakingsgerelateerde milieumonitoring en gegevensuitwisselingsmechanismen die operators en besluitvormers voorzien van tijdige informatie over alle factoren (inclusief beleid en strategie) en actoren (vriendschappelijke, vijandige en derde partijen) die van invloed zijn of kunnen zijn op ruimteactiviteiten.

Het is dus duidelijk dat de US Space Force Oekraïne helpt bij het verzamelen van gegevens over de posities van Russische troepen en bij het monitoren van alle acties en bewegingen binnen Rusland (en andere landen). Aangezien er politieke factoren worden genoemd, evenals bevriende en derde partijen, wordt er gezegd dat de VS voortdurend iedereen zonder uitzondering bespioneert en klaar staat om invloed uit te oefenen als het daar zin in heeft.

Er is ook een transcriptie van andere concepten die gemigreerd zijn uit eerdere documenten. Hun overvloed toont de militaristische denkwijze van de samenstellers van deze documenten, evenals het bewustzijn van de militair-politieke gemeenschap van de VS als geheel.

Orbitale oorlogvoering - Kennis van orbitale manoeuvres en offensieve en defensieve beschietingen om de vrije toegang tot het domein te behouden. Weten hoe ervoor gezorgd kan worden dat de ruimtetroepen van de Verenigde Staten en de coalitie gevechtscapaciteit kunnen blijven leveren aan de gezamenlijke strijdkracht terwijl de tegenstander hetzelfde voordeel wordt ontzegd.

Elektromagnetische ruimteoorlogvoering - Kennis van het spectrum, manoeuvreren binnen het spectrum en niet-kinetisch vuren binnen het spectrum om te voorkomen dat de vijand vitale communicatiekanalen gebruikt. Vaardigheid in het manipuleren van fysieke toegang tot communicatiekanalen en bewustzijn van hoe deze wegen bijdragen aan het voordeel van de vijand.

Space Battle Management - Kennis van hoe te navigeren in het ruimtedomein en het vermogen om beslissingen te nemen om de missie te behouden, de tegenstander de toegang te ontzeggen en er uiteindelijk voor te zorgen dat de missie wordt volbracht. Het vermogen om vijandige activiteiten en objecten te detecteren, gevechtsidentificatie uit te voeren, doelen te identificeren en acties te sturen als reactie op een veranderende bedreigingsomgeving.

De overvloed aan dergelijke termen laat het militaristische denken van de auteurs van deze documenten zien, evenals het bewustzijn van de Amerikaanse militaire en politieke gemeenschap als geheel.

In de praktijk is de Amerikaanse Space Force van plan om de ruimte de komende jaren actief te militariseren. Zoals vermeld in Operational Imperative #1 getiteld "Space Order of Battle", gepubliceerd in juli 2023, is de belangrijkste oplossing van de Space Force proliferatie - meer satellieten in meer banen. In plaats van een paar "pittige" doelen, zal de Space Force een netwerk van honderden, zo niet duizenden satellieten in een baan om de aarde stationeren, waardoor de taak om zo'n constellatie te vernietigen te groot en te complex wordt om zelfs maar te overwegen [xiii].

De Space Development Agency (SDA) heeft hiervoor de "Proliferated Space Warfighter Architecture (PWSA)" voorgesteld. Door honderden satellieten in een lage baan om de aarde te brengen, wil het agentschap het aantal satellieten van de Space Force minstens vier tot zes keer verhogen tegen het einde van het decennium. In april 2023 lanceerde CAF de eerste van 28 geplande Tranche 0 satellieten voor haar constellatie, met 150 Tranche 1 satellieten vanaf 2024. Voor Tranche 2 zijn meer dan 250 satellieten gepland, waarvan de lanceringen naar verwachting in 2026 zullen beginnen.

Het Space Force Space Systems Command ontwikkelt op zijn beurt een duurzame raketwaarschuwings-/volgconstellatie in een middelhoge baan om de aarde van ten minste 36 satellieten. Het plan is om verschillende banen te gebruiken - lage, middelhoge en elliptische banen zoals een polaire baan of halo-baan - wat bedoeld is om de stabiliteit van het Amerikaanse satellietsysteem te vergroten.

Het is ook de moeite waard om aandacht te besteden aan de theorie van "competitief uithoudingsvermogen", die in maart 2023 werd gepresenteerd door generaal Chance Saltzman, hoofd ruimteoperaties van de Amerikaanse Space Force. In zijn woorden: "het doel van deze succestheorie is het maximaliseren van ons vermogen om de verspreiding van crises of conflicten in de ruimte te voorkomen en, indien nodig, de gezamenlijke strijdkracht in staat te stellen om ruimtesuperioriteit te bereiken en tegelijkertijd de veiligheid en duurzaamheid op de lange termijn van het ruimtedomein te handhaven" [xiv]. [xiv].

Het is gebaseerd op drie principes:

1. voorbereid zijn op eventuele verrassingen, d.w.z. een alomvattend begrip en vermogen hebben om alle veranderingen in de operationele omgeving die het hebben van superioriteit in de ruimte in gevaar zouden kunnen brengen, op te sporen en te voorkomen;
2. de balans zodanig veranderen dat aanvallen op satellieten onpraktisch en tot mislukken gedoemd zijn, waardoor de tegenstander wordt ontmoedigd om überhaupt tot een dergelijke actie over te gaan;
3. de mogelijkheid van een campagne tegen activiteiten in de ruimte om te voorkomen dat tegenstanders in de ruimte gebaseerde doelwitten gebruiken om Amerikaanse strijdkrachten aan te vallen.

"Ruimtetroepen moeten de voordelen van de VS behouden door een campagne uit te voeren op een concurrerende basis, zonder dat tegenstanders gestimuleerd worden om destructieve militaire activiteiten in de ruimte te laten escaleren," aldus Saltzman. Het valt echter te betwijfelen of andere landen, waartegen de VS militaire macht verzamelt en hen openlijk als een bedreiging bestempelt, rustig zullen toekijken hoe de VS hun capaciteiten uitbreiden en niet hun eigen capaciteiten zullen ontwikkelen. Toch verwijst het openlijk naar een proliferatieregime, in tegenstelling tot het non-proliferatieregime dat het standpunt van de VS over kernwapens kenmerkt.

Laten we nu eens kijken wat er in de praktijk gebeurt. In mei 2023 hield het US Space Force Command zijn tweede Black Skies elektronische oorlogsvoeringoefening en kondigde voorbereidingen aan voor nog een oefening in de herfst, evenals Red Skies orbitale oorlogsvoering en Blue Skies cyberoorlogsvoering in 2024. De eerste Black Skies-oefening werd gehouden in september 2020. De meest recente Black Skies-oefening was een live simulatie met systemen en 42 gesimuleerde doelen die de afstand tussen Californië en Colorado overbrugde en opsteeg naar een bepaald punt 22.000 mijl boven het aardoppervlak. De oefening stelde ruimtejagers in staat om hun tactieken, technieken en procedures voor oorlogsvoering te oefenen en te verfijnen [xv].

Op 11-15 december 2023 werd de allereerste Red Skies-oefening uitgevoerd om te oefenen in het reageren op potentiële aanvallen van tegenstanders op ruimtemiddelen. Volgens de US Space Force is Red Skies ontworpen als een jaarlijks evenement met als doel de discipline van "orbitale oorlogsvoering" te ontwikkelen.

In een commentaar zei plaatsvervangend bevelhebber generaal Todd Moore dat "realistische simulaties zoals deze ons in staat stellen om tactische vaardigheden te verfijnen die ons ertoe aanzetten om tactisch te denken... meer aan wat het betekent om superioriteit in de ruimte te verzekeren." [xvi]. De eerste oefening werd uitsluitend door middel van simulaties uitgevoerd, maar het Pentagon is van plan om echte satellieten op een vergelijkbare manier aan te vallen als de "live-fire" manoeuvres die tijdens Black Skies werden gedemonstreerd.

Het Intelligence Advanced Research Projects Agency (IARPA), de geavanceerde onderzoeks- en ontwikkelingstak van het Amerikaanse Office of the Director of National Intelligence, lanceerde op 1 augustus 2023 het SINTRA-programma, dat tot doel heeft om geminiaturiseerd ruimteschroot te detecteren, volgen en labelen. Het gaat natuurlijk niet echt om ruimtepuin (het is een soort schermnaam voor milieuactivisten), maar om een nieuwe methodologie voor verkenning in de ruimte.

Vorig jaar hebben Amerikaanse hackers voor het eerst in de geschiedenis hun eigen satelliet gehackt. Dit alles gebeurde onder toezicht van de overheid op Def Con om kwetsbaarheden bloot te leggen [xvii]. In de toekomst zullen hackers die door het Pentagon zijn gerekruteerd, echter waarschijnlijk andermans satellieten hacken.

In december 2023, na een reeks vertragingen, werd het geheimzinnige X-37B orbitale testvoertuig van de Space Force de ruimte in gelanceerd voor zijn zevende experimentele missie. Details worden geheim gehouden, hoewel de Space Force heeft verklaard dat enkele van de tests zullen bestaan uit "het werken in nieuwe orbitale modi, het experimenteren met technologieën voor bewustzijn van ruimtedomeinen en het onderzoeken van de effecten van straling op NASA-materialen" [xviii].

Wat belangrijk is om op te merken: de laatste lancering werd gedaan met de Falcon Heavy raket van SpaceX, een draagraket voor zwaar gebruik die een militair vliegtuig naar hogere orbitale regimes kan brengen dan eerdere draagraketten. Eerder werd de Atlas V raket van United Launch Alliance gebruikt.

De Space Force werkt nu de details uit van een geplande overgang naar het gebruik van "gevechtssquadrons" om de strijdkrachten van het Amerikaanse opperbevel te ondersteunen [xix].

Volgens het Missile Defence Agency zullen er in het tweede kwartaal van 2024 nieuwe satellieten gelanceerd worden als onderdeel van de USSF-124 nationale veiligheidsmissie. Als onderdeel hiervan zullen zes satellieten in een baan om de aarde worden gebracht die ontworpen zijn om hypersonische raketten te volgen. Vier van de satellieten zijn raketopsporingssensoren die door L3Harris zijn gemaakt voor het Space Development Agency. De andere twee satellieten - één gemaakt door L3Harris en de andere door Northrop Grumman - maken deel uit van het Hypersonic and Ballistic Space Sensor Tracking programma van het Missile Defence Agency. Dit is ontworpen als een wereldwijd sensornetwerk om verdediging te bieden tegen "Russische en Chinese ballistische en hypersonische raketten" [xx].

Gezien het feit dat de VS zelf hypersonische wapens ontwikkelt, zal zo'n wapenwedloop en een poging om de baan om de aarde voor militaire doeleinden te gebruiken, tot verdere escalatie leiden. Gezien de huidige trends moet Rusland hoe dan ook zijn lucht- en ruimtemacht versterken.

Voetnoten:

i — www.nytimes.com
ii — abcnews.go.com
iii — www.defense.gov
iv — www.pixalytics.com
v — www.nytimes.com
vi — defensescoop.com
vii — www.usni.org
viii — www.starcom.spaceforce.mil
ix — breakingdefense.com
x — media.defense.gov
xi — spacenews.com
xii — breakingdefense.com
xiii — www.airandspaceforces.com
xiv — www.airandspaceforces.com
xv — www.spacequip.eu
xvi — defensescoop.com
xvii — www.politico.com
xviii — defensescoop.com
xix — breakingdefense.com
xx — spacenews.com  

Bron

Vertaling door Robert Steuckers