Wang Wen in dialoog met Doegin: Als Rusland problemen wil oplossen, moet het China als voorbeeld nemen om te bestuderen

Een dialoog met de Russische filosoof Alexander Doegin, naar aanleiding van de tragische dood van zijn dochter Darya Doegina (Дарья Дугина 1992-2022) bij een terroristische aanslag in augustus. Hoe ziet hij, die door de westerse media onophoudelijk "het brein van Poetin", "Russische denktank" en "staatsleraar" wordt genoemd, het huidige Russisch-Oekraïense conflict en de huidige situatie in Rusland. Hoe beoordeelt hij zijn relatie met Poetin? Hoe ziet hij de toekomst van China na het 20e Nationale Congres van de Chinese Communistische Partij? Welk advies heeft hij voor de jongere generatie in China? Op 21 oktober ontving Wang Wen, uitvoerend decaan van het Chonyang Instituut voor Financiële Studies van de Renmin Universiteit van China, Dugins uitnodiging voor een gesprek van een uur in zijn kantoor. Een samenvatting van het gesprek is gepubliceerd in de Global Times, terwijl de onverkorte versie op de website van Guanchazhe mag worden gepubliceerd.
Wang Wen: Allereerst wil ik u namens vele Chinezen hulde brengen en mijn medeleven betuigen met het onfortuinlijke overlijden van uw geliefde dochter Darya. De afgelopen maanden zijn er in Rusland veel terroristische aanslagen gepleegd. Hoe ziet u de binnenlandse ontwikkeling van Rusland onder het huidige conflict?
Doegin: Ik wil u allereerst bedanken voor uw morele steun en het verdriet van het Chinese volk over de dood van mijn dochter Darya Dugina ten zeerste waarderen. Dugina is een symbool van de strijd van onze Russische ziel tegen een onrechtvaardig hegemoniaal wereldsysteem en een slachtoffer van het westerse terrorisme. We weten al dat deze operatie afkomstig is uit Kiev, van Zelensky zelf en van het hoofd van de Oekraïense militaire speciale eenheden. Zelensky is verantwoordelijk voor de dood van mijn dochter en de bomaanslag. Hoewel de Amerikaanse en Britse geheime dienst weigerden de terroristische aanslag te verklaren en te veroordelen, zijn wij er vrijwel zeker van dat zij het op mij en mijn dochter gemunt hadden omdat wij één zijn.
Dit was het begin van een terreuroorlog tegen Rusland, de eerste keer dat westerse terroristen Russische burgers op Russische bodem aanvielen. Ik wil nogmaals benadrukken dat Dugina en ik geen officiële functies bekleedden en niet deelnamen aan de speciale militaire operatie (SMO) in Oost-Oekraïne. Het is ongekend dat intellectuelen zijn vermoord om wat ze zeiden en dachten, en dit soort terreur tegen intellectuelen is zeer verontrustend. En dit is niets anders dan oorlog.
Dit onthult een heel nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de oorlog: wanneer ideeën er echt toe doen, word je vermoord om je ideeën. Dit voorbeeld toont op tragische wijze het belang aan van het denken, dat men met zijn leven waagt. Maar als je een krijger bent, moet je bereid zijn te sterven in de strijd; als je politieke beslissingen neemt, moet je bereid zijn te betalen voor je beslissingen.
Lange tijd heeft de theologische filosofie zich beziggehouden met het menselijk leven. Rusland bevindt zich in een kritieke toestand, ik zou het "een diepgaande ideologische revolutie in Rusland" willen noemen, en het Russisch-Oekraïense conflict markeert het begin van een complete verandering. In de jaren negentig aanvaardde Rusland de westerse hegemonie, westerse systemen, westerse waarden en westerse politieke democratie, volgde het het voorbeeld van het Westen en beschouwde het Westen als de enige levensader. Dit is het verschil tussen Rusland en China: China aanvaardt de regels en maakt optimaal gebruik van de internationale regels om te zegevieren, terwijl wij in Rusland in de jaren negentig onze nationale soevereiniteit hebben verraden. Nadat Poetin aan de macht was gekomen, begon hij te vechten voor de onafhankelijkheid van Rusland. Maar de afgelopen 22 jaar is hij geketend door de regels van het Westen. Het Westen heeft altijd gehoopt Rusland op deze manier te verzwakken en aan te vallen.
Poetin probeerde de tegenstelling tussen de opkomst van het land en de integratie in de globalisering te verzoenen, maar dat bleek onmogelijk. Deze onverzoenlijkheid bereikte een hoogtepunt na het begin van de WIM. Poetin kon niet anders dan reageren met directe gewelddadige actie, maar de Russische samenleving was daar niet op voorbereid, want vechten tegen het Westen is een te lange en te smalle weg. Rusland bevindt zich nu in een oorlog tegen het Westen, tegen de Verenigde Staten. We proberen onze maatschappelijke ideeën aan te passen en onszelf opnieuw te evalueren, om ons aan te passen aan de huidige situatie waarin we ons bevinden, wat een zeer intens en dramatisch proces is.
Wang Wen: Ik ben het eens met uw scherpzinnige analyse en voorspelling. Ik herinner me dat u in 2008 schreef over de onvermijdelijkheid van een conflict tussen Rusland en het Westen. Wanneer Chinese geleerden echter inzien dat een Chinees-Amerikaans conflict onvermijdelijk wordt, doen zij meestal hun best om voor te stellen een oorlog met de Verenigde Staten te vermijden. Toen professor Graham Tillett Allison van Harvard University bijvoorbeeld de "Thucydides-val" tussen China en de Verenigde Staten voorstelde, weerlegden Chinese geleerden dit en probeerden zij deze "vervulbare profetie" te veranderen.
Wat ik wil weten is: waarom adviseren de Russische elites president Poetin niet om zijn best te doen om een conflict te vermijden, of om iets te doen dat beter is dan ad hoc militaire actie? In Rusland moet een wijs politiek filosoof als u toch een betere oplossing hebben?
Doegin: Het heeft te maken met de bewustzijnsbalans tussen individuen en groepen. Het was niet president Poetin die vrijwillig deze speciale militaire operatie wilde starten, maar de hele samenleving eiste deze speciale operatie. De Russische samenleving is heel bijzonder en heeft behoefte aan een leider van het type "vader" (zoals een tsaar) die ook veiligheidsgaranties moet bieden aan de hele samenleving. Poetin heeft geprobeerd dit verband te verzoenen. Het Westen accepteren en de onafhankelijkheid van Rusland waarborgen zijn tegenstrijdigheden. Poetin hoopt deze tegenstelling te verzoenen en een zeker evenwicht te bewaren, maar dit evenwicht is zeer broos.
Poetin heeft altijd geprobeerd op een vreedzame manier te werk te gaan, zonder het gebruik van militaire middelen, om een escalatie van het conflict met het Westen te voorkomen. Sinds de "teruggave" van de Krim aan Rusland hebben we al vroeg gemerkt dat Rusland het oosten van Oekraïne gemakkelijk kan bevrijden, maar president Poetin heeft dat altijd geweigerd. Hij geloofde een tijdlang de verzekeringen van het Westen, maar het Westen heeft Rusland misleid. Poetin wil oorlog vermijden, maar oorlog wordt steeds onvermijdelijker. Het is jammer dat we politiek, economisch, cultureel en militair niet volledig voorbereid waren op deze bijzondere militaire operatie. In feite hadden we beter voorbereid moeten zijn.
Wang Wen: Ja. Maar ik maak me grote zorgen: als Rusland zich in de toekomst volledig losmaakt van het Westen, zal Rusland zich dan op korte termijn snel kunnen blijven ontwikkelen? We geloven allemaal dat het Westen verzwakt, maar op dit moment heeft de Westerse hegemonie nog steeds aanzienlijke invloed op gebieden als hoogwaardige technologie en economische handel.
Handhaving van de samenwerking met het Westen lijkt een "rationele, pragmatische keuze". Wordt Rusland gereduceerd tot niets meer dan een "groot Iran", als het volledig van het Westen wordt afgesneden? Ik ben vaak in Iran geweest. Iran heeft een enorm potentieel en rijke hulpbronnen. In de jaren zeventig groeide de Iraanse economie snel. Maar na 40 jaar sancties van het Westen is de ontwikkeling van Iran sterk aangetast. Zal Rusland de fouten van Iran herhalen?
Doegin: Ik zou graag willen weten wat de definitie van "Westers" is. Het Westen is niet alleen synoniem met economische en technologische ontwikkeling, het Westen vertegenwoordigt een soort bewustzijn, inclusief hegemonie, racisme en ontologie, dat kan worden uitgebreid tot kolonialisme en unipolariteit. Dit is de essentie van het Westen. Rusland heeft het Westen "de oorlog verklaard" en is gedwongen de samenwerking met het Westen te verbreken. Wij hopen dat door het verslaan van de Westerse hegemonie, het "Westen" een provincie van de wereld wordt, en niet het centrum van de wereld. Om dit te bereiken, moeten we niet alleen onszelf verheffen en "ont-Westeren", maar ook het Westen marginaliseren. Rusland alleen kan dit doel niet bereiken. Wij hopen samen te werken met andere niet-westerse landen in de wereld om weerstand te bieden aan de westerse hegemonie. Als we ons verenigen, kunnen we hen misschien verslaan. Dit is een multipolaire versus unipolaire oorlog.
Wang Wen: Volgens uw logica wordt de wereld geleidelijk verdeeld in twee polen, en begint er een nieuwe "Koude Oorlog". U wees er in uw artikel op dat de wereld op de rand van een derde wereldoorlog staat.
China wil niet meedoen aan een nieuwe Koude Oorlog; China ontwikkelt zich liever in een geglobaliseerde omgeving. Hoewel China concurreert met de Verenigde Staten, doet het nog steeds zijn best om een nieuw evenwicht te vinden tussen de hevige tegenstellingen. Ik denk dat India, Brazilië en andere BRICS-landen niet echt een "nieuwe koude oorlog" met het Westen willen beginnen, en dat ze allemaal voorzichtig zijn en waken voor een mogelijke "derde wereldoorlog".
Doegin: Nu wordt de situatie niet eenzijdig door Rusland bepaald. In de WIM hebben we "de Rubicon overgestoken" om de confrontatie met het Westen aan te gaan. Rusland en het Westen kunnen elkaar begrijpen, maar de twee kunnen niet naast elkaar bestaan, zoals bepaald door de geopolitieke structuur. Vanuit geopolitiek oogpunt hebben andere landen slechts twee opties: ofwel zich laten beheersen door een zeemachtstaat, ofwel vechten om een landmachtstaat te worden, dat wil zeggen door Rusland te steunen om de wereld in de richting van multipolarisatie te duwen en een regio van een bepaald hartland te worden.
De onafhankelijkheid van China is gebaseerd op evenwicht. Vanuit dit perspectief, als Rusland de Amerikaanse hegemonie niet kan controleren en in evenwicht brengen, dan zal China het slachtoffer worden van een offensief militair conflict met zeemogendheden, ook al wil men alleen soevereiniteit en welvaart. Nu maken het even onafhankelijke India, Brazilië, Zuid-Afrika en de islamitische wereld allemaal keuzes, maar de uitkomst van hun keuze hangt af van de kracht aan de andere kant van de schaal.
Om de door China vertegenwoordigde win-win strategie van globalisering perfect te realiseren, moet er een onzichtbare voorwaarde zijn, namelijk de weerstand van de landmachtstaat Rusland tegen de zeemachtstaat. Als Rusland de speciale militaire operatie verliest en zijn kerngebied verliest, zullen India en China in dezelfde situatie terechtkomen als Rusland nu en de volgende directe slachtoffers worden van de Koude Oorlog en zelfs van een militair conflict.
Het Westen kan de Straat van Taiwan en moslimmilitanten gebruiken als ingang om China aan te vallen. Het Westen is een agressieve radicale kracht. Andere landen kunnen een frontaal conflict vermijden alleen omdat Rusland nog bestaat en omdat Rusland vecht. Andere landen hebben slechts twee opties: overleven in de schaduw van het Westen of vechten zoals Rusland. Deze geopolitieke analyse is zeer belangrijk.
Hoewel de resultaten van de analyse niet helemaal stroken met de officiële Chinese interpretatie, geloof ik dat de strategen van de Chinese Communistische Partij, als ware meesters van de internationale strategie, de conclusies van bovenstaande analyse volledig kunnen begrijpen en kunnen voorkomen dat China in de situatie van Rusland terechtkomt.
Ik erken intens de grote prestaties die China heeft geleverd. Zowel voor Rusland als voor India, Iran en de Arabische landen is China de belangrijkste hoop. Er is een grensgeschil tussen China en India, maar ik wil India eraan herinneren dat als India en het Westen samen tegen China vechten, het Westen, zodra China en Rusland verliezen, de confrontatie met India zal aangaan en India zal vernietigen - in feite bereidt Soros zich daar al op voor.
Kortom, wij willen niet de confrontatie aangaan met het Westen, maar met het "Westen" dat beweert de wereld te regeren, maar geen goed rolmodel heeft gespeeld. Wij moeten streven naar multipolariteit in plaats van unipolariteit.  Het Westen wil Rusland uit elkaar halen, wij zijn nummer één op hun lijst, u bent de volgende. Dit is natuurlijk mijn analyse, en ik wil die niet aan anderen opleggen.
Wang Wen: Ten eerste hebben wij vertrouwen in Rusland. Rusland laat zich niet door het Westen verslaan. Hoewel de NAVO Oekraïne volledig steunt, heeft Rusland een enorm voordeel in termen van strategische diepte en middelenpotentieel.
Natuurlijk ben ik het ook met u eens dat als Rusland door het Westen wordt verslagen, China het volgende doelwit van het Westen zal zijn. In dit opzicht is China psychologisch voorbereid. De reactie van China is gebaseerd op meer dan 2000 jaar traditionele wijsheid en een streven naar gematigde, diverse oplossingen. De afgelopen jaren heeft China goede resultaten geboekt op vele "slagvelden", zoals handelsoorlogen, technologieoorlogen, opinieoorlogen, mediaoorlogen en de kwestie Taiwan Strait.
Wat ik met u wil bespreken is hoe we op een slimmere manier met het Westen kunnen omgaan. Als de Derde Wereldoorlog of een kernoorlog van een zekere omvang werkelijk plaatsvindt, zoals u voorspelt, zou dat de vernietiging van de hele mensheid betekenen. Is het volgens u mogelijk om een gediversifieerd pakket van maatregelen in te zetten om het probleem op te lossen?
Doegin: De voldongen oplossing is de WIM. We hebben geen gebruik gemaakt van andere, meer diverse benaderingen, en we konden niet anders. De huidige Speciale Militaire Operatie is zeer noodzakelijk, en hoewel de huidige oorlogssituatie slecht is, is het beter dan een slechtere situatie (zoals vernietigd worden).
Ik ben ervan overtuigd dat de Chinese Communistische Partij een goed besluitvormingsmodel heeft aangenomen, waarbij zij behoedzaam en voorzichtig beslissingen neemt, nationale belangen integreert met globalisering, en een onafhankelijk en conservatief beleid handhaaft. China garandeert weliswaar democratie en sociale en economische liberalisering, maar handhaaft ook de absolute controle van de centrale regering over het land, zodat het Westen de Chinese Communistische Partij niet kan vernietigen door middel van culturele methoden en internet, en het land behoedt voor chaos en zelfs vernietiging.
De situatie in Rusland is precies omgekeerd. Het Westen vernietigt de absolute controle van de Russische regering en probeert de regering tegen het volk op te zetten. Onder Jeltsin was het volk het slachtoffer van deze westerse aanval.
Poetin probeert deze situatie te voorkomen en om te keren en Rusland in staat te stellen zichzelf te redden door middel van hervormingen en wederopbouw. Op een gegeven moment heeft hij geprobeerd de erfenis van de regering Jeltsin (1931 - 2007) op vreedzame wijze te veranderen, maar dat is hem niet gelukt door tegenwerking van sommige politieke elites. Deze politieke elites zijn verraders van het land. Dit is het verschil tussen China en Rusland. De Chinese politieke elite is de ruggengraat van het land, maar wij hebben alleen het gif overgehouden aan het Sovjettijdperk. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie zijn deze politieke elites in de Russische regering gekomen, en zij hebben het land niet toegestaan Rusland langs vreedzame weg om te vormen en te laten groeien. Dit is precies mijn interpretatie van de politieke verschillen tussen China en Rusland.
Wij hebben niet de mogelijkheid om Rusland op vreedzame wijze te veranderen of te reorganiseren, en om met vreedzame middelen tot verzoening met Oekraïne en het Westen te komen. Poetin is onze hoop. Hij staat aan de kant van het volk en aan de kant van de geschiedenis. De WIM was zijn manier van verzet, zij het niet op de beste manier. Wij vestigen nu al onze hoop op olie en gas en wachten tot het Westen instort of een compromis sluit over energiekwesties. Zij proberen uit de crisis van het energietekort te geraken, wat ons dwingt het probleem ook vanuit andere dimensies op te lossen. Daartoe moeten wij China als een te bestuderen voorbeeld nemen.
Wang Wen: Dank u voor uw belangstelling voor China. Als denktankwetenschappers denken wij ook elke dag na over de situatie in China en werken wij aan het oplossen van binnenlandse problemen. Naar mijn mening kunnen internationale dilemma's alleen beter worden aangepakt op basis van het oplossen van binnenlandse problemen. Ik denk dat u ook hebt gemerkt dat het verslag van het 20e Nationale Congres van de Communistische Partij van China duidelijk China's nationale ontwikkelingsstrategie voor de lange termijn voor 2035 en 2050 naar voren brengt. U bent eerder in China geweest. Hoe ziet u als politiek filosoof, op basis van uw inzicht in China, de toekomst van China? Kunnen de huidige doelstellingen van China worden bereikt zoals gepland?
Doegin: Allereerst houd ik erg van China en waardeer ik het bestuur van China door de Communistische Partij van China onder leiding van algemeen secretaris Xi Jinping. President Xi is een uitstekende leider van wereldklasse. Uw land heeft geschiedenis geschreven. Ik denk dat de doelstellingen van China pragmatisch zijn. Het 20e Nationale Congres van de Communistische Partij van China dat u hebt gehouden, is een succesvol voorbeeld van het coördineren van binnenlandse en internationale kwesties. De Algemene Vergadering leidt het land door plannen te formuleren. In feite begrijpt noch de westerse samenleving noch Rusland de politieke en sociale structuur van China goed genoeg.
Naar mijn mening bestaat China uit het volk, de regering en andere culturele elementen zoals het socialisme met Chinese kenmerken, de confucianistische cultuur, enz. Deze culturele elementen spelen een rol in het bestuur van de regering. Als de regering er niet in slaagt de culturele veiligheid te waarborgen, zal de samenleving desintegreren. Westerse en Russische analyses van China gaan bijna voorbij aan het bijzondere deel van de cultuur, dat in feite een belangrijke hulpbron is voor het Chinese volk.
Ten tweede is China zeer kieskeurig in het stellen van prioriteiten. China zal conflicten niet verhevigen, maar matigen en oplossen door de ervaring van het opbouwen van een beschaving. Deze cultuur komt niet alleen voort uit het confucianisme, maar ook uit het taoïsme. De westerse politieke cultuur, met inbegrip van Rusland, is te radicaal, te geobsedeerd door absoluut zwart en wit, goed en kwaad. Voor ons is kwaad kwaad, en wij zullen nooit toegeven aan het kwaad.
Wang Wen: Ja, de theorie van Yin en Yang in de Chinese cultuur stamt uit een andere filosofische school. Wij hopen te kunnen transformeren tussen negatief en positief, goed en kwaad, goed en slecht. In de ogen van de Chinezen zijn goede dingen niet helemaal goed, en slechte dingen niet helemaal slecht. Er is een relatie van gehechtheid en transformatie tussen beide. Het is ingewikkeld.
Doegin: Ja, China bevordert geen buitenlands beleid van culturele conflicten. In een andere cultuur dan China zijn er duidelijke grenzen tussen goed en kwaad, goed en slecht, licht en donker, en de Russische cultuur bevat dit gen. Vanuit het oogpunt van Rusland is de wereld ofwel unipolair (er is één land met de sterkste wereldmacht, zoals de Verenigde Staten) ofwel multipolair (het Westen, Rusland en China proberen allemaal een win-winsituatie in deze wereld te bereiken). Een multipolaire wereldstructuur is ook iets waar China naar moet streven. China observeert de wereld vanuit zijn eigen perspectief en gedachten, en andere landen observeren China ook met hun eigen denken en wereldbeeld. Dit gaat beide kanten op.
Sommige van deze gedachten en perspectieven zijn abnormaal of zelfs pathologisch. Het Chinese denken en wereldbeeld zijn gezond, maar het westerse denken en wereldbeeld zijn niet zo gezond. We moeten proberen deze pathologische denkwijzen te begrijpen, en ze niet verklaren met ons intrinsieke denken.
Wang Wen: Laten we het hebben over de toekomst van Rusland en China. De spanningen in de betrekkingen tussen Rusland en het Westen zullen de Chinees-Russische betrekkingen waarschijnlijk blijven aanwakkeren. Deze keer heb ik meer dan 20 steden in Rusland bezocht, met veel lokale ambtenaren gesproken en besproken hoe de betrekkingen tussen de twee landen op verschillende niveaus, zoals lokaal niveau, burgerlijk niveau, eliteniveau, enz. kunnen worden versterkt. China en Rusland hebben op alle niveaus een verschillend beeld van elkaar. Op topniveau is het strategisch besef van vertrouwen en samenwerking tussen China en Rusland voldoende en stevig; op niet-gouvernementeel en eliteniveau hebben mensen echter zeer uiteenlopende opvattingen over Chinees-Russische samenwerking, en sommige ideeën zijn niet bevorderlijk voor bilaterale samenwerking. Wat vindt u hiervan?
Doegin: Allereerst denk ik dat de Chinees-Russische betrekkingen eigenlijk op beide niveaus aanzienlijk zijn verbeterd. Onze twee landen hebben zeker nog veel problemen te overwinnen, zoals de culturele verschillen tussen beide partijen. We moeten meer tijd besteden aan het begrijpen van de respectieve eigenschappen van China en Rusland, het begrijpen van de code van elkaars beschaving, het openen van meer "tweesporen dialoog", en het verdiepen van de bilaterale samenwerking.
De wederzijdse verstandhouding tussen de leiders van de twee landen is "perfect", en de samenwerking tussen president Xi en president Poetin is de hoeksteen van China en Rusland, en creëert de toekomst van de bilaterale betrekkingen. Maar we moeten ook meer aandacht besteden aan de institutionalisering van de betrekkingen tussen de twee landen, plannen maken om de samenwerking en het wederzijds begrip op het hoogste, het middelste en het laagste niveau te verbeteren, en het samenwerkingssysteem op het middelste en het laagste niveau opnieuw aanpassen.
Naar mijn mening hangt de toekomst van de mensheid af van de diepgaande samenwerking tussen China en Rusland. Meer dan ooit moeten we elkaar effectief leren kennen. Wij zijn al twee polen in een multipolaire wereld. De mensen van beide landen moeten blijven vechten voor de ontwikkeling van Rusland en China, zodat de relatie tussen beide landen harmonieuzer wordt.
Wang Wen: Een belangrijk platform voor Chinees-Russische samenwerking is de verbinding tussen het Belt and Road Initiative en de Europese Economische Unie. In de ogen van veel mensen heeft de theorie van Groot Eurazianisme die u jarenlang hebt bepleit, geholpen om de Chinees-Russische samenwerking te bevorderen, met name de Euraziatische economische integratie. Maar de zaken lijken te veranderen. Heeft u de afgelopen jaren nieuwe inzichten gekregen in de studie van Euraziatische integratie? Wat zijn uw gedachten over Euraziatische integratie en het Belt and Road Initiatief?
Doegin: De inhoud van de theorie van Groot Eurazianisme omvat de inhoud van de Euraziatische Economische Unie en het Belt and Road Initiatief. China en Rusland hebben het vermogen om op harmonieuze wijze twee belangrijke initiatieven te integreren om de ontwikkeling van Eurazië te bevorderen en zo de opbouw van de wereld uit te voeren. In de toekomst zou Eurazië Europa, India en nog veel meer landen moeten omvatten. Wij moeten onze horizon verbreden tot alle landen van het gehele Euraziatische continent. Wat de concrete uitvoering betreft, moeten wij een beter begrip hebben van de betekenis van de "Belt and Road" en de verschillende rollen die de Russische "Euraziatische Economische Unie" moet spelen, en deze rollen aanpassen en aanvaarden.
Wij moeten de echte Euraziatische integratietheorie introduceren bij de Chinese elites, en niet de verkeerd geïnterpreteerde versie. In Rusland zien sommigen het Eurazianisme als neokolonialisme, terwijl anderen het in China zien als de Russische versie van het imperialisme. We moeten verschillende manieren vinden om elkaar te begrijpen. De Groot-Euraziatische theorie omvat niet alleen de economische samenwerking tussen Rusland en China, maar ook de diepgaande samenwerking tussen India, Zuidoost-Azië en West-Azië. Wij moeten over dit concept nadenken en het veralgemenen, de culturele uitwisseling versterken, de identiteit, het doel en de motivatie ervan begrijpen.
Om de bovengenoemde doelen te bereiken, moeten wij elkaars cultuur beter begrijpen en de interne samenhang van pragmatisme, materialisme, realisme en andere logica's echt begrijpen, wat vereist dat wij een dialoog voeren op het niveau van de interlinguale taalkunde. Anders is het moeilijk voor ons om tot vergelijkbare meningen over één ding te komen.
Wang Wen: In de buitenlandse strategie van Rusland van de afgelopen jaren is de schaduw van de theorie van "Groot Eurazië" zichtbaar. Daarom zijn er de afgelopen jaren geruchten geweest dat u deel uitmaakt van de staf van president Poetin, of zelfs "het brein van Poetin"; sommige mensen zeggen dat u in die jaren de brug was tussen president Poetin en president Trump. Hoe reageert u hierop?
Doegin: Ik steun Poetin zeer, onze geest is vergelijkbaar, maar ik heb geen andere relatie met hem.
Ik zou het Russische volk en de Russische geschiedenis beter moeten kennen dan wie dan ook hier. Het is misschien een beetje vernederend om dit te zeggen, maar ik heb een diepe liefde voor het Russische volk en de Russische geschiedenis. Ik begrijp de logica hierachter beter dan wie dan ook, evenals de huidige nationale buitenlandse strategie waarmee de mensen kunnen instemmen en die ze kunnen steunen.
Wang Wen: Heeft u enig advies voorj onge mensen, vooral hun Chinese tegenhangers?
Doegin: Om de wereld te begrijpen, moet je eerst een meer authentieke Chinees worden. Als je jezelf niet begrijpt, kun je ook anderen niet begrijpen. Als je niet zelfverzekerd bent en je eigen identiteit mist, is het onmogelijk de identiteit van andere landen en de toekomst van de multipolariteit te begrijpen. Om de wereld te begrijpen, moet je eerst jezelf begrijpen.
(Zhang Huimin张慧敏 van de Universiteit van Moskou en Feng Shide冯士德 van de Russische Academie van Wetenschappen namen deel aan de dialoog en maakten een voorlopige beoordeling van de inhoud van de dialoog)
Verantwoordelijke redacteur: Liu Xiaoyun 刘啸云
Originele tekst