Vaarwel NAVO?

Zal Donald Trump de race om het Witte Huis winnen? Waarschijnlijk wel, zelfs steeds waarschijnlijker, op voorwaarde dat de valstrikken en gerechtelijke trucs die hem elke dag in de weg worden gelegd, hem er niet van weerhouden om in november de eindstemming te halen... Dat is wat de poppenspelers die aan de touwtjes van de oude Joe Biden trekken, hopen - en wanhopig proberen - om te doen. Machtige poppenspelers, die vier jaar geleden al... maar dat is inmiddels verleden tijd. Oud en smerig.

Maar laten we het over iets anders hebben. Laten we het hebben over wat er van de NAVO terecht zal komen met The Donald terug in de Oval Office. Een Trump, voorspelbaar, die dorst naar het bloed van zijn vijanden. En niet langer bereid tot concessies en compromissen. Niet in de laatste plaats omdat die hem in het recente verleden weinig goeds hebben gebracht.

Want de vorige, en voorspelbaar toekomstige, president heeft zich overgegeven aan uitspraken die niet anders dan verontrustend kunnen zijn. De huidige NAVO-leiding natuurlijk... en vooral de steeds onrustiger wordende Europese "bondgenoten".

Zozeer zelfs dat Stoltenberg (nomen est omen?) bijna hysterisch reageerde op de weliswaar paradoxale en ironische uitspraken van Trump.

Want natuurlijk denkt de Tycoon niet echt dat hij Poetin 'uitnodigt' om Europese NAVO-landen binnen te vallen die hun belofte om minstens 2% van hun defensiebudget aan hen toe te wijzen niet nakomen... in wezen bijna allemaal. Een paradox, een boutade. Wat echter een heel precieze houding ten opzichte van het Atlantisch Bondgenootschap onthult. En van de "vrienden" van het Oude Continent.

Trump wilde met zijn kleurrijke stijl een boodschap sturen. Aan de bondgenoten.

Reken niet langer op de Amerikaanse paraplu. De belangen van Amerika, degene die ik vertegenwoordig, vallen niet samen met die van jullie. Wilt u zich verdedigen? Wilt u de confrontatie met Moskou blijven aangaan? Wel... leer dan op eigen benen te staan.

Grof, ja. Maar bot.

Het zou gemakkelijk zijn om te beweren dat de NAVO altijd de belangen van de VS heeft gediend. Het was, en is nu meer dan ooit, een instrument van hun macht. En dat is precies het onderliggende bezwaar dat door Stoltenberg.... naar voren wordt gebracht.

Maar Trump vertegenwoordigt "dat Amerika" niet. Het Amerika van de grote financiële potentaten. Van de Soros, van de Gates... van Black Rock. Het zijne, het Amerika dat hem terug zou kunnen brengen naar het Witte Huis, is een ander Amerika. Of liever gezegd, zijn diepe onderbuik. Industrieën en bedrijven. Zelfs middelgrote en kleine. Arbeiders. Gezinnen. Boeren. De basis en broedplaats van het populisme. Dat in de Verenigde Staten geen zeepbel van schande is. Maar een sterke culturele traditie, waar denkers als Christopher Lasch en Paul Piccone nog steeds naar verwijzen.

Inherent aan het DNA van het Amerikaanse populisme - dat in de verte teruggaat tot Andrew Jackson (beeld) - is wat wij gewoon zijn "isolationisme" te noemen.

Maar wat in werkelijkheid iets anders is. Eerst en vooral is er de diepe afstand tussen de Amerikaanse en de Europese cultuur. Afstand die zich vertaalt in een aanzienlijke vervreemding. En onverschilligheid.

Vervolgens is er de zorg voor de primaire belangen van het Amerikaanse volk. Niet die van verlichte, kosmopolitische elites, die vervreemd zijn van hun eigen land. En die daarom altijd dezelfde zijn. Waar ze zich ook bevinden.

Zelfverwijzende elites, die geen echte rijkdom produceren, maar zichzelf onevenredig verrijken door het wervelende spel van het financiële kapitaal uit te buiten. Wortelloos. En die niemand anders herkennen dan zichzelf en hun eigen belangen. En... wensen.

America First... De slogan van Trump roept in plaats daarvan wortels op, het uiterlijk van een, precieze, nationale identiteit.

Daarom verschijnt de NAVO voor Trump en zijn Amerika slechts als een last. Waar ze zo snel mogelijk vanaf moeten.

Let wel... dit is niet bedoeld als een kritiekloze apologia voor The Donald.

Trump is niet "goed". Hij is geen vreedzame pacifist.

Natuurlijk zal hij zich, zodra hij herkozen is, inzetten om een einde te maken aan de vijandelijkheden in Oekraïne. En de betrekkingen met Poetin versoepelen. Dit, omdat het in het belang van zijn Amerika is. Dat is de echte economie. En hij heeft Russische grondstoffen nodig.

Maar met China zal hij zich anders gedragen. En niet vanwege Taiwan, maar omdat het Chinese industriële systeem de grootste tegenstander is van dat van de VS.

En wat het Midden-Oosten betreft... wel, het volstaat te zeggen dat Netanyahu aan zijn God geloften aflegt om Trump weer in de Oval Office te zien.

Voor de NAVO zal het echter de doodsklok luiden. Het Amerika van Trump heeft het niet nodig. Het is gewoon een te dure last.

We beginnen aan het idee te wennen. Over een jaar zou de horizon kunnen veranderen. Radicaal.

En voor ons Europeanen, of beter gezegd voor onze politieke bureaucratieën, zal dat pijnlijk zijn.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers