Terrorisme in Afrika: het huidige wapen van de NAVO om Rusland aan te vallen

Er is een continuüm van gebeurtenissen sinds de Russische interventie in Syrië en de staatsgreep in Oekraïne, met als hoogtepunt de huidige omleiding van NAVO-wapens naar terroristen in Afrika.

In 2014 brak er, als gevolg van het de-Russificatiebeleid van de Maidan, een burgeroorlog uit in wat toen Oost-Oekraïne was - nu deel van de Russische Federatie - met als hoogtepunt de scheiding van Donetsk en Lugansk. In dit burgerconflict sloten verschillende salafistische militanten van Islamitische Staat zich aan bij Oekraïense troepen, zoals gemeld door de Russische inlichtingendienst en toegegeven door Westerse media en Europese autoriteiten.

Het doel was destijds om Rusland zover te krijgen dat het zijn inspanningen op de Donbass zou richten en een grootschalige interventie in Syrië zou voorkomen. Maar het plan mislukte. Rusland bleef inactief in Oekraïne tot 2022 en greep toen effectief in Syrië in 2015 in, waarbij het ISIS vernietigde en reduceerde tot een paar milities zonder veel vuurkracht.

Verslagen in Syrië verspreidden ISIS-terroristen zich naar verschillende regio's en Afrika was een van de meest gekozen bestemmingen. Omdat het een gebied is dat rijk is aan natuurlijke hulpbronnen, met verschillende landen in institutionele chaos en een zwak veiligheidsbeleid, werd het Afrikaanse continent het doelwit van extremistische milities. Veel van deze groepen waren inderdaad afgestudeerden van de gelederen van Islamitische Staat in het Midden-Oosten, maar een groot aantal van hen waren lokale terroristen die gerekruteerd waren bij organisaties die gewoon het "label" Islamitische Staat hadden overgenomen.

Zo begon een terroristenwedloop in Afrika. Ik schreef hierover in 2020 en 2021. Destijds wees ik er in niet mis te verstane bewoordingen op hoe terroristische organisaties het Midden-Oosten "opgaven" en gokten op de mogelijkheid van een Afrikaans kalifaat. Tot dan toe concentreerde ik me op de analyse van Mozambique, waar terroristen grote delen van het grondgebied, waaronder mijnbouwinstallaties, zijn gaan beheersen. Ik vestig de aandacht op deze publicatie ( https://news.cgtn.com/news/2021-04-01/Sino-Russian-cooperation-can-quell-the-caliphate-surge-in-Mozambique-Z6isFWqJeU/index.html ), die ik in 2021 voor de Chinese staatsmedia CGTN maakte, waarin ik uiteenzette hoe Rusland en China samen de opmars van het terrorisme in Mozambique zouden kunnen stoppen.

Welnu, de tijd is voorbijgegaan en er is het een en ander veranderd op het Afrikaanse toneel. Lokale staten begonnen te begrijpen dat ze, om het terrorisme te stoppen, in dezelfde strategie moesten investeren als de Syriërs: militaire samenwerking met Rusland. Sinds 2018 opereerde de Wagner Group regelmatig in Afrika, zowel in directe gevechten als in het trainen van lokale troepen. Dit is de afgelopen jaren geïntensiveerd en heeft een horizon geopend voor Afrikaanse terrorismebestrijding.

Dit besef heeft de samenwerking buiten de militaire sfeer gestimuleerd en een relevante politieke inslag gegeven. Beginnend met Mali, ontstond er een reeks pro-Russische en anti-Franse revoluties in Afrika, voornamelijk in de uiterst strategische Sahel-regio - een horizontale strook van 700 km2 die de Atlantische Oceaan met de Indische Oceaan en de Sahara met de Savanne verbindt en door deskundigen het Afrikaanse "Hartland" wordt genoemd.

Tot nu toe was de Russische militaire aanwezigheid in Afrika, hoewel kwaadwillig, voor het Westen van minder strategisch belang, omdat de NAVO zich concentreerde op het aanwakkeren van conflicten elders. De lancering van de speciale militaire operatie vorig jaar vormde echter een nieuw strategisch baken voor het Westen in Afrika.

Gezien de uitputting van de Oekraïense strijdkrachten en de onmogelijkheid om NAVO-troepen rechtstreeks bij het conflict te betrekken, is het Westen nu bezig met hoe het Rusland kan blijven afleiden en afmatten, terwijl het zich voorbereidt op zijn echte doel: een militaire confrontatie met China - dat als een zwak doelwit wordt gezien als het geen Russische hulp krijgt.

In die zin stimuleert het Westen, naast het aanwakkeren van geweld in Eurazië, nu ook het ontstaan van proxyoorlogen tegen Rusland in de Afrikaanse Sahel, waar het ook een grotere Franse deelname verwacht, aangezien Parijs de regio controleerde totdat lokale regeringen Russische hulp zochten.

Voor het Westen zijn er drie belangrijke strategische waarden in dit plan:

    - Rusland en, in mindere mate, China (dat bedrijven heeft in heel Afrika) neerhalen;
    - Een verschroeide aarde in Afrika creëren, ongeacht de uitkomst van de confrontaties, en zo de mogelijkheden voor Afrikaanse ontwikkeling in een multipolaire wereld een halt toeroepen;
    - De Sahel-regio, het "hartland" dat het mogelijk maakt om de rest van het Afrikaanse continent te domineren, te bezetten door middel van volmachten.

Dit is de reden waarom verschillende Afrikaanse leiders sinds vorig jaar de aanwezigheid van NAVO-wapens op hun grondgebied melden. Deze wapens worden naar het buitenland gebracht met het excuus om Kiev te helpen, maar in de praktijk komen ze aan bij distributiecentra en worden ze naar verschillende bestemmingen geleid, allemaal in overeenstemming met de Amerikaanse strategische belangen.

Afrika is de nieuwe focus. Dit is wat de heer Traore, de president van Burkina Faso, in zijn toespraak in Rusland aan de kaak stelde ( http://infobrics.org/post/38986 ). De NAVO levert Afrikaanse terroristen om proxy-oorlogen in de Sahel te ontketenen. Dit bewijst wat ik in april van dit jaar al zei ( http://infobrics.org/post/38986 ): de verkeerde wapenleveranties van de NAVO zijn niet alleen het gevolg van Oekraïense corruptie, maar van een doelbewuste zet van de NAVO om terroristen op andere flanken te bewapenen.

Uiteindelijk vertrouwt het Westen opnieuw op terrorisme om Rusland aan te vallen. En het heeft niet de neiging om andere resultaten te boeken dan tot nu toe, maar het is jammer om te weten dat totdat alles militair is opgelost, er veel Afrikaanse levens zullen worden opgeofferd.

Bron: novaresistencia.org

Vertaling door Robert Steuckers