Slavoj Žižek en de mens als catastrofe

De "Laatste Generatie" eist naleving van de doelstelling van 1,5 graad, maar er zijn mensen op deze wereld voor wie dit niet radicaal genoeg is. In een interview met de taz roept de extreem-linkse en globalistische filosoof Slavoj Žižek, geboren in 1949, op tot de invoering van "oorlogscommunisme" om de klimaatcrisis op te lossen. Maar wat is de strategie achter deze felle actie en wat wil hij er echt mee bereiken?

Tegen politieke correctheid en massa-immigratie, maar voor globalisme - een geval van intellectuele schijntegenstelling

De Sloveense denker werpt zich graag op als een oppositievoerder: hij verwerpt politieke correctheid omdat het voor hem betekent dat er gepraat wordt zonder te handelen, massa-immigratie naar Europa is zelfs een van de vier apocalyptische ruiters van ons heden. Maar tegelijkertijd gebruikt de leerling van de Freudomarxist Jaques Lacan de door de Westerse elites en NGO's opgehypte klimaatcrisis om nog radicalere maatregelen in termen van globalisme te bespreken. Want ook hier, zegt Žižek, wordt er te veel gepraat maar te weinig gedaan.

Een vermeende oppositievoerder in dienst van de globalisten: extreme maatregelen voor de Grote Reset bagatelliseren

Analoog aan de klimaatalarmisten en hun radicale meesterbreinen spreekt hij van een "klimaatval" die alleen met autoritaire maatregelen kan worden overwonnen. Typisch voor Žižek bagatelliseert de Sloveense filosoof de gebruikte term opzettelijk: in plaats van te spreken over de totale bureaucratisering en militarisering van de communistische oorlogseconomie, inclusief terreur en geweld tegen dissidenten, waarnaar hij met de term verwijst, verwijst hij naar de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt en zijn directe interventie in de klimaatverandering. Roosevelt en zijn directe interventie in het economisch beleid om de wapenproductie te verhogen. Om autoritaire maatregelen zoals het uitbannen van democratie omwille van het klimaat te rechtvaardigen, roept hij een apocalyptische noodtoestand op: we bevinden ons in een overlevingsoorlog die alleen gewonnen kan worden door meer "goed bestuur".

De totalitaire maatstaat als laatste redmiddel voor het globalistische project

Voor hem kan deze goede vorm van bestuur natuurlijk niet langer een democratie zijn, maar alleen een totalitaire maatstaat die alles doet wat de Westerse elites denken dat goed is. Vanuit dit oogpunt is het ook niet meer dan logisch dat Slavoj Žižek pleit voor het einde van de meerpartijenstaat om "een uitweg uit de klimaatval" te kunnen vinden. De reden waarom het WEF, de EU en andere Westerse instellingen steeds vaker hun toevlucht nemen tot dit soort propaganda, Sloveense intellectuelen inbegrepen, is omdat ze een crisis van het liberalisme erkennen, dat niet langer in staat is om genoeg mensen te mobiliseren voor zijn doelen. Het is niet voor niets dat de Grote Reset is bedacht, om het falende globaliseringsproject door middel van dwangmaatregelen overeind te houden. De wortel kan de Europeanen niet langer voor de maatregelen van het globalistische liberalisme winnen; daarom moet, vanuit het oogpunt van de elites, de stok tevoorschijn worden gehaald.

De dreiging van de Apocalyps als hefboom voor een "geen-alternatief" beleid

Volgens het denken van de globalisten is het individu het probleem, niet een valse ideologie of corrupte elites. Het is niet alleen het individu dat hen hoofdpijn bezorgt en een "catastrofe" wordt, maar vooral degenen die politiek georganiseerd zijn of zichzelf zelfs als een volk zien. Het is geen toeval dat Žižek waarschuwt voor "populisme", waarmee hij al diegenen bedoelt die zich niet willen onderwerpen aan de Grote Reset. Men kan de indruk krijgen dat in de hoofden van de mondiale elite de slogan van de maandagdemo "Wij zijn het volk, de muur moet weg!" is omgedraaid in "Wij zijn de muur, het volk moet weg!" en de leidraad van hun politiek is geworden. In dit proces worden opzettelijk beelden van een naderende apocalyps gecreëerd, die dag in dag uit door de mainstream media steeds opnieuw in de hoofden van de mensen worden gehamerd. Hun doel is niet alleen om hun eigen burgers bang te maken en ze te dwingen tot steeds extremere maatregelen. Degenen die niet voor hen buigen worden ontmenselijkt, de samenleving wordt verdeeld in "klimaatontkenners" en "voorstanders van de juiste maatregelen".

Uiteindelijk is het hun doel om de illusie te wekken dat er geen alternatief is voor hun eigen maatregelen, zoals in 2015 het geval was met het Opengrenzenbeleid van Angela Merkel en in 2019 e.v. in de loop van COVID-19. Op dit punt kan men het in ieder geval eens zijn met de Sloveense filosoof, die ook wel gekscherend "Cocaïne Hegel" wordt genoemd vanwege zijn constant lopende neus tijdens publieke optredens: De klimaatkwestie is inderdaad een van de vier apocalyptische ruiters geworden in het reëel bestaande Westen. Maar de "klimaatapocalyps" is geen echte bedreiging, maar een zorgvuldig georkestreerde, therapeutische maatregel die ons tot het juiste gedrag moet aanzetten, d.w.z. gehoorzaamheid aan de globalisatoren. Maar hoeveel liberale politici en hun hoffilosofen ons ook bedreigen en waarmee ze ons ook bang willen maken: Als wij als volk erin slagen om bij elkaar te blijven en ons politiek te organiseren in de zin van een strijd om de hegemonie, dan zal de klimaatpaniek, net als de coronapaniek, op niets uitlopen.

Vertaling door Robert Steuckers