Schaduwspelen & uitstekende lijken

We weten niet wat er echt met Naval'nyj is gebeurd... wie of wat zijn dood heeft veroorzaakt. We weten het niet, en zullen het waarschijnlijk ook nooit weten. En eerlijk gezegd interesseren de verschillende partijdige hypotheses (aan beide kanten) ons niet. Ze laten tijd over - propaganda. Altijd en in ieder geval oorlogspropaganda.

Van veel ander belang is echter het "schimmenspel" dat hier in het Westen rond de doodskist van de Russische blogger en politicus wordt geweven.

Een spel dat, met de waarheid over zijn dood, niets te maken heeft.

Laten we de scène zorgvuldig observeren. De media praten over Naval'nyj, over de aanvallen die hij te verduren kreeg, over zijn leven. Meestal doen ze dat op elegische toon. Maar zelfs in de zeldzame uitzonderingen waar de analyse kritischer is, is het effect altijd hetzelfde. Het maskeert wat er in deze uren in Oekraïne gebeurt.

Avdiivka is gevallen. In deze uren. En de pogingen om het ondanks alles vast te houden hebben een bloedbad aangericht. Het Oekraïense leger heeft een hele divisie verloren. En zijn troepen zijn verpletterd. Vertaald: op de vlucht. Ondanks het feit dat de Azov-milities gemobiliseerd zijn. Meer om de ontbinding van het reguliere leger in te dammen, met harde hand, dan om de Russische opmars het hoofd te bieden.

Inmiddels onvermijdelijk. Want Avdiivka was van strategisch belang. Om het Russische offensief naar het binnenland van Oekraïne in te dammen. Daarom hadden de Kievse commando's koste wat het kost geprobeerd om weerstand te bieden. Geduwd ook door "adviseurs" van de NAVO. Het was geen kwestie van verzet om een 'symbolische' plaats te behouden, zoals in het verleden. Een nederlaag zou de weg naar de hoofdstad hebben geopend. En tegelijkertijd de morele ineenstorting van de troepen veroorzaken.

Wat stipt nu gebeurt. Dat moest en moet echter overschaduwd worden. Niet in de laatste plaats omdat de regering Biden er momenteel een nieuw hulppakket voor Kiev doorheen probeert te drukken. Zonder dat... game over. Game verloren. Ondanks het lachwekkende en belachelijke oorlogszuchtige gedrag van de Europese Commissie.

Maar de Republikeinen verzetten zich ertegen. Ze filibusteren. Trump heeft inmiddels bijna de volledige controle over de partij. En hij is duidelijk geweest. Snijd Zelensky's zuurstof af. Maak een einde aan de proxyoorlog.

En dus... moet men de kunst van de schaduwen uitoefenen. Afleiden van wat er echt toe doet. De Oekraïense nederlaag. Een ramp, in een zak die doet denken aan de spoken van Stalingrad.

En tegelijkertijd verontwaardiging (en angst) opwekken voor Poetin. Gebrandmerkt als de aanstichter van de moord op Naval'nyj.

Om elke, zij het moeizame, poging tot een wapenstilstand te dwarsbomen.

Min of meer fantasievolle reconstructies. Lange uitweidingen door deskundigen die tot gisteren niet eens wisten wie Naval'nyj was... tranentrekkende verslagen over de moed van zijn weduwe...

Alles kan, om maar niet over de gruwelijk concrete feiten op het slagveld te hoeven praten.

Ben ik cynisch?

Ik geloof oprecht dat het echte cynisme een ander is. Dat van degenen die de dood van een man uitbuiten om de werkelijkheid te maskeren. En een oorlog herfinancieren die al tot honderdduizenden doden heeft geleid. En bijna tot de vernietiging van een heel volk.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers