NAVO-uitbreiding tegen OPEC-olieschok

De opname van Finland en de daaruit voortvloeiende uitbreiding van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) zou veel vreugde hebben gebracht aan de westerse wereld die zogenaamd Rusland bestrijdt voor de bescherming van de democratie en de mensenrechten (sic!). Het werkelijke doel van deze strijd is, zoals we al weten, heel anders en is het behoud van de na de Tweede Wereldoorlog voornamelijk door de Verenigde Staten gedomineerde wereldorde, die na de val van de Sovjet-Unie in het begin van de jaren negentig de vorm kreeg van een eenzijdige Amerikaanse hegemonie.

Nu Rusland - en China - de meest duidelijke schok vormen voor deze eenzijdige Amerikaanse hegemonie, doet de VS er alles aan om steeds meer bondgenoten te winnen om hun positie tegen een werkelijk geduchte bedreiging te versterken.

De uitbreiding van de NAVO is een van de vele stappen die het Westen - opnieuw voornamelijk de VS - de laatste tijd heeft gezet om de wereldorde te handhaven. Het lopende militaire conflict tussen Rusland en Oekraïne (NAVO) heeft de wereld echter op verschillende belangrijke manieren veranderd. Ten eerste kunnen de VS, ondanks de uitbreiding van de NAVO, niet eens hopen Rusland wereldwijd te "isoleren". Wat China betreft, kunnen de VS zich niet "afscheiden" van China zonder hoge kosten, noch zullen zij dat doen zonder grote geopolitieke gevolgen.

Vooral het recente besluit van de OPEC+-landen om hun productie te verlagen - en bijgevolg de olieprijzen te verhogen - toont aan dat de machtigste olieproducenten ter wereld de kant van Rusland blijven kiezen. Dit unanieme besluit is niet alleen een economische kwestie. In feite toont het vermogen van de OPEC-landen om de Amerikaanse druk af te weren en een autonome aanpak te volgen - en Rusland te steunen - aan hoe deze landen in feite de Russische en Chinese visie volgen van een multipolaire wereld waarin landen - of blokken - kunnen handelen volgens hun eigen nationale belangen en zonder deze in gevaar te brengen om de Amerikaanse obsessie met overheersing te sussen. Voor de Amerikaanse hegemonie is deze onweerstaanbare drift naar multipolarisme veel schadelijker voor haar toekomst dan de uitbreiding van de NAVO.

Terwijl het besluit om de olieproductie te verlagen de VS en hun bondgenoten in Europa, die al met een economische crisis en een crisis van de kosten van levensonderhoud worden geconfronteerd, zal schaden, blijkt uit de beraadslagingen van de OPEC-groep ook een grote onverschilligheid voor de manier waarop dit de regering-Biden zowel geopolitiek als intern zal schaden.

Overweeg dit: sinds het begin van het conflict tussen Rusland en Oekraïne (NAVO) heeft de VS dure olie aan Europa verkocht. In maart bereikte de olieverkoop van de VS aan Europa een recordhoogte. Maar dit toegenomen aanbod leidde ook tot een prijsstijging van ongeveer 50 procent. Nu de OPEC heeft besloten zijn productie te verlagen en de olieprijzen te verhogen, zullen de Europese bondgenoten van Washington - en ook de consumenten in de VS zelf - nog duurdere olie en gas kopen, wat de kosten van levensonderhoud die de werkende en de middenklasse in de Europese landen nu al moeten dragen, nog verder kan verhogen.

In eigen land zal het besluit van de regering Biden om Europa te dwingen de Russische olieverkoop te beperken en/of een plafond vast te stellen en zo een economische oorlog tegen Rusland te beginnen dus nog gevoeliger worden.

Politiek gezien zal het beleid van de regering Biden om regelmatig olie vrij te maken uit de Amerikaanse Strategic Petroleum Reserve in een poging om de olieprijzen te micromanagen en abnormaal laag te houden in het belang van de Amerikaanse consument, de komende weken nog moeilijker uitvoerbaar worden.

Voor de regering Biden - die zich verheugt over de uitbreiding van de NAVO - valt haar afnemende vermogen om de olieprijzen permanent te micromanagen samen met het begin van wat velen zien als de agressieve presidentiële campagne van Donald Trump.

Er zijn dus twee schokken. Het feit dat Rusland de OPEC aan zijn kant heeft, betekent dat de VS en de NAVO er tot nu toe niet in zijn geslaagd Rusland op een zinvolle manier te verslaan. Joe Biden kan voor zijn herverkiezing volgend jaar geen aanspraak maken op een overwinning op Rusland.

Anderzijds betekent het onvermogen van Washington om de OPEC te beïnvloeden een drastische mislukking van het buitenlands beleid, wat wijst op een Russisch succes. In geopolitieke termen kwam de OPEC+ move na een ontmoeting tussen de Russische vice-premier Alexander Novak en de Saoedische minister van Energie Prins Abdulaziz bin Salman in Riyad op 16 maart, waarin samenwerking op de oliemarkt centraal stond. Dit wordt dus algemeen gezien als de consolidatie van de band tussen Rusland en Saudi-Arabië.

Het onvermogen om de kosten van levensonderhoud aan te pakken en het feit dat de regering-Biden belangrijke bondgenoten heeft verloren, zoals Saoedi-Arabië, Brazilië en anderen, worden samen zeer cruciale knelpunten voor een assertieve Donald Trump, die de obstakels voor zijn terugkeer al framet in termen van de "samenzwering" van de regering-Biden om hem veroordeeld en uiteindelijk gearresteerd te krijgen.

In Europa zal deze olieschok de binnenlandse en buitenlandse politiek verder compliceren. De recente grootschalige protesten in Frankrijk tegen de pensioenhervorming of de wijdverbreide stakingen in Groot-Brittannië voor hogere lonen zullen een terugkerend tafereel worden. De herhaling van dergelijke protesten in heel Europa kan veel Europese landen dwingen de omvang van hun steun aan de Amerikaanse oorlog tegen Rusland (en China) te heroverwegen.

De olieschok die Rusland en Saoedi-Arabië geven, weegt dus zwaarder dan de schok die de VS Rusland verwacht te geven via de uitbreiding van de NAVO - die waarschijnlijk geen effect zal hebben op het terrein in Oekraïne, en waar Rusland andere middelen tegen heeft.

Bron: Idee & Azione

Vertaling door Robert Steuckers