Narren in een gek Europa

Heeft u gehoord dat het door schulden geplaagde Finland slechts vierhonderd miljoen euro in het zwarte gat van Oekraïne gooit? Geen enkele Finse economische wijsgeer, laat staan politicus, spreekt in het openbaar een woord over deze krankzinnige buitenlandse schuld. Opnieuw tonen de dwazen hun domheid aan de rest van de wereld, zonder ook maar enige gematigde kritiek te durven uiten op de dwaze geldverdeling.

Er is een katalysator nodig om dingen bloot te leggen die men om politieke of andere redenen niet heeft willen zien. Zoals de Amerikaanse blogger Z Man schrijft, was de Amerikaanse hypotheekcrisis van 2008 een voorbeeld van iets dat "in het volle zicht verborgen" was. Naarmate het systeem begon in te storten, kwam ook massale corruptie aan het licht.

Evenzo heeft het conflict in Oekraïne onaangename zaken aan de oppervlakte gebracht die al bekend waren. De hybride oorlog tegen Rusland en de miljoenen die in Oekraïne zijn gestort, hebben aangetoond dat Europa niet in staat is tot zelfstandig denken en handelen, maar eerder "een verzameling gebieden van het wereldwijde Amerikaanse imperium is, bestuurd door provinciale dwazen zonder echte macht".

De Russen tot oorlog aanzetten was niet in het belang van Europa. Het is duidelijk slecht voor het Europese bedrijfsleven en de levensstandaard. De eurolanden worden niet-concurrerend door de hulppakketten en andere kosten die Oekraïne zijn toegeworpen. Duitsland, de economische motor van Europa, stevent af op deïndustrialisatie.

Als de Europese politieke klasse uit serieuze intellectuelen zou bestaan, zou zij niet naar het pijpen van Washington hebben gehandeld, maar zou zij afspraken met Rusland hebben gemaakt nog voordat het Oekraïense conflict het huidige stadium had bereikt. In plaats daarvan logen de europolitici jarenlang tegen hun Russische tegenhangers om de VS en Groot-Brittannië de tijd te geven het Oekraïense leger te trainen en te bewapenen voor een oorlog tegen Rusland.

Juist dit feit zegt iets wezenlijks over de machteloosheid van de Europese politieke klasse; alle politici uit heden en verleden zijn niets anders dan lakeien van het Amerikaanse imperium. Daarom neemt het Russische leiderschap niet langer de moeite om zaken met de Europese leiders te bespreken. Het heeft geen zin, want de Europeanen beslissen niet over hun eigen zaken, maar moeten de Verenigde Staten om toestemming vragen.

Europese politici, vervreemd van de werkelijkheid, denken dat Europa een oase van democratie en beschaving is in een wereld bevolkt door barbaren. De droom van de Brusselse federalisten, de Europese Unie, is een nachtmerrie geworden: het is een economische ruimte in verval geworden, een gettometropool vol immigranten, waarvan de autochtone bevolking gedwongen wordt haar levensstandaard en veiligheid op het spel te zetten. De vroegere Europese hoge cultuur is al een museum geworden, en de huidige stand van zaken is in veel opzichten even smakeloos als die van de Verenigde Staten.

Ondertussen herdefinieert een proxy-oorlog met het Westen Rusland als natie. Zoals Z Man in zijn blog aangeeft, hebben de twee industriële grote oorlogen van de 20e eeuw de Amerikaanse Republiek veranderd in een wereldrijk. Maar oorlogen kunnen ook landen vernietigen, en dat is wat er met het oude Europa is gebeurd. De twee wereldoorlogen en de Koude Oorlog hebben het leven uit Europa gezogen en het hele continent veranderd in een Amerikaanse zone.

Voor de dwazen van het verwesterde Finland lijkt het leven als Amerikaans schip perfect te passen. De dagelijkse nieuwsuitzendingen behandelen Oekraïne vanuit een bevooroordeeld perspectief, met de output van een Amerikaanse denktank als bron. Dan is er meestal een ander nieuwsbericht over de Verenigde Staten, en het sportkatern is voornamelijk gewijd aan NHL-hockeywedstrijden, of Amerikaans basketbal.

We hebben ook de gloed, het imiteren van Amerikaanse kranten, van hoe Senile Joe Biden's "prestaties ongeëvenaard zijn". Hoe lang zal deze ophemeling van Amerika voortduren, om nog maar te zwijgen van de economische en militaire steun aan Oekraïne? Sommige burgers wachten op de ratificatie van het NAVO-lidmaatschap, in de veronderstelling dat dit het leven op de een of andere manier beter zal maken.

Wanneer de kosten en de realiteit van de anti-Russische oorlogsvoering niet langer verborgen kunnen blijven, zullen er dan nog politici in de eurozone zijn die zullen proberen hun land uit de klauwen van Washington te krijgen? Of is het al te laat? Het heeft geen zin te verwachten dat er verandering komt door de dwaasheid van Finland.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers