Multipolariteit en globalisering

De gebeurtenissen die door de speciale militaire operatie op gang zijn gebracht, beginnen de globalisering te beïnvloeden:

    - Ten eerste heeft de Koerdische diaspora in Zweden altijd alle Koerdische afscheidingsbewegingen gesteund en gefinancierd, zodat wij niet verbaasd moeten zijn over het standpunt dat Turkije heeft ingenomen tegen de toetreding van Zweden en Finland tot de NAVO. Interessant is dat de realiteit van het Midden-Oosten rechtstreeks van invloed is op de machtsverhoudingen in Noord-Europa.
     - De voedselcrisis (die uitsluitend aan de oorlog in Oekraïne wordt toegeschreven, maar het gevolg is van verschillende oorzaken), heeft in Afrika, vooral in Oeganda, protesten uitgelokt vanwege de stijgende prijzen als gevolg van de sancties tegen Rusland.
    - Willen de sancties tegen Rusland effect hebben, dan moeten de Verenigde Staten onderhandelen met de monarchieën in de Perzische Golf of met Iran. De Amerikaanse politici zijn daar niet op voorbereid en om die reden zijn de onderhandelingen ertussen gestrand.

Dit alles toont de zeer broosheid aan van de huidige wereldeconomie, zoals die door Braudel en Wallerstein beschreven wordt. Intraregionale en interregionale banden zijn hinderpalen geworden voor de ontwikkeling of verwezenlijking van vele projecten, vooral omdat de grote spelers nu afhankelijk zijn van kleine - vroeger onbeduidende - diaspora's die in hun land verbannen zijn om te krijgen wat zij willen, terwijl het, om bepaalde voordelen ten opzichte van andere concurrenten te verkrijgen, nodig is compromissen te sluiten met secundaire spelers. Bovendien kan het vertrouwen op de aankoop van iets dat in het buitenland geproduceerd wordt, in plaats van het in eigen land te produceren, leiden tot een ineenstorting van de industrie, de voedselvoorziening en de energievoorziening, als het door onvoorziene omstandigheden niet meer beschikbaar is.

De kapitalistische wereldeconomie is ontstaan dankzij de westerse hegemonie, die haar toevlucht nam tot allerlei niet-economische middelen (geweld) om dit doel te bereiken. Alle landen die in de wereldeconomie werden opgenomen, werden uiteindelijk, direct of indirect, uitgebuit alsof het koloniën waren. Er zijn echter niet-westerse landen, zoals China, Iran, India en Turkije, die erin geslaagd zijn een politieke en economische ontwikkeling te bereiken die hen onafhankelijk maakt van het Westen, en nu is het Westen gedwongen met hen te onderhandelen. Het opleggen van sancties, blokkades of militaire invasies zou betekenen dat de fundamenten van de westerse economie zelf vernietigd zouden worden en dat uiteindelijk alle fundamenten waarop zij gebouwd is, zouden barsten.

Daarom kunnen wij ons afvragen: wat heeft het voor zin een systeem op te zetten dat het Westen geen voordeel geeft ten opzichte van de rest van de wereld?

Dit alles zal ons doen denken dat de wereld op weg is naar het ontstaan van meerdere wereldeconomieën - imperia (multipolariteit) - of naar het ontstaan van een postkapitalistische wereldhandelseconomie die politiek en ideologisch door het Westen gecontroleerd wordt (sommige landen, zoals China, zijn er dankzij dit in geslaagd hun plaats in de wereld uit te zoeken).

In feite is het discours van "de economische voordelen opzij zetten om Oekraïne te redden" een poging om het laatste scenario uit te voeren, want dankzij de voordelen die het Westen heeft opgebouwd (ondanks zijn afnemende economische, militaire en ideologische macht) beschikt het nog steeds over de nodige mechanismen om een nieuw systeem te creëren zonder bang te hoeven zijn om het oude te vernietigen, ook door het gebruik van militaire macht, om zo al zijn concurrenten weg te vagen.