John Mearsheimer en de nieuwe oorlog in Israël

John J. Mearsheimer, een Amerikaanse wetenschapper op het gebied van internationale betrekkingen en exponent van "neorealistisch" buitenlands beleid, zegt dat Israël - dat niets geleerd heeft van de rampzalige Libanon-oorlog van 2006 - "op dwaze wijze een nieuwe oorlog is begonnen die het niet kan winnen".

De Gazacampagne heeft naar verluidt twee doelen: de Palestijnse raketaanvallen op Zuid-Israël stoppen en de militaire afschrikking herstellen, die te lijden heeft gehad onder het fiasco van Libanon en het onvermogen van Israël om het nucleaire programma van Iran te stoppen.

Volgens Mearsheimer zijn dit niet de echte doelstellingen van het zionistische regime. De leiders van Israël houden nog steeds vast aan hun plan om controle te krijgen over heel wat vroeger bekend stond als Palestina, inclusief Gaza en de Westelijke Jordaanoever.

Om dit doel te bereiken zijn de Zionisten bereid om de Palestijnen enorme pijn te berokkenen, zodat deze ongelukkigen zullen beseffen dat zij aan de verliezende hand zijn en dat Israël de toekomst van de regio in handen heeft. Deze strategie werd al in de jaren 20 van de vorige eeuw voor het eerst verwoord door Ze'ev Jabotinsky en heeft het Israëlische beleid sinds 1948 sterk beïnvloed.

"Wat er in Gaza is gebeurd, is volledig in lijn met deze strategie", zegt Mearsheimer. Elke suggestie dat Israël in het verleden heeft geprobeerd om vrede te sluiten met de Palestijnen en hen toe te staan om een echte ministaat op te bouwen, is voor de ingewijde politicoloog "pure fictie".

Zelfs voordat Hamas aan de macht kwam, waren de Israëli's al van plan om een openluchtgevangenis voor de Palestijnen in Gaza op te richten, waar ze zoveel pijn zouden lijden dat ze zich uiteindelijk zouden onderwerpen aan hun bezetters. 2,5 miljoen mensen vestigen in een gesloten en gecontroleerde ruimte in Gaza zou een menselijke catastrofe veroorzaken, die zou leiden tot wanhopige botsingen en "zelfverdedigende" vernietiging door de Zionisten.

Naast de onderdrukkende blokkade van de Gazastrook gaat Israël al jaren door met het willekeurig vasthouden en vermoorden van Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever. Volgens Mearsheimer heeft Israël nooit een lange pauze in het conflict gewild, noch heeft het willen werken aan de totstandkoming van een "tweestatenoplossing", maar "om de Palestijnen hun lot te laten accepteren als ongelukkige onderdanen van Groot-Israël".

Dit wrede beleid wordt duidelijk weerspiegeld in de acties van Israël in de Gaza-oorlog. Israël en zijn aanhangers beweren dat het Joodse "meest morele leger ter wereld" er alles aan doet om burgerslachtoffers te voorkomen, maar de oplettende Mearsheimer weerlegt dergelijke beweringen als propaganda.

"Eén reden om aan deze beweringen te twijfelen is dat Israël weigert om journalisten in het oorlogsgebied toe te laten: het wil niet dat de wereld ziet wat zijn soldaten en bommen in Gaza doen. Tegelijkertijd heeft Israël een enorme propagandacampagne opgezet om een positieve draai te geven aan de horrorverhalen die de ronde doen."

Het beste bewijs dat Israël opzettelijk de bredere bevolking van Gaza wil straffen, is echter de dood en vernietiging die op dat kleine stukje land wordt aangericht. Israël heeft duizenden Palestijnen gedood, met als doelwitten universiteiten, scholen, moskeeën, huizen, flatgebouwen, overheidskantoren, ziekenhuizen en zelfs ambulances.

Het Israëlische leiderschap beeldt zich in dat het een brute, totale oorlog kan voeren tegen miljoenen Palestijnse burgers en wanneer het uiteindelijk zijn oorlogsdoelen bereikt, zal de rest van de wereld de slachting van de Gazanen snel vergeten en de Joden toestaan om verder te bouwen aan hun racistische etnocratie.

Dit is Mearsheimeriaans wensdenken. Israël zou kunnen proberen om heel Gaza te veroveren met een legermacht die groot genoeg is, wat, indien succesvol, de raketaanvallen zou stoppen. Maar in dat geval zou het leger vastzitten in een dure bezetting tegen een zeer vijandige bevolking. Uiteindelijk zouden ze moeten vertrekken en zouden de raketaanvallen weer hervat worden. Dit alles zou het afschrikwekkende effect dat het Zionistische regime wil alleen maar verminderen.

Mearsheimer ziet weinig reden om te denken dat de Israëli's de Palestijnen zover zouden kunnen krijgen dat ze "rustig in een handvol Bantustans binnen Groot-Israël gaan wonen". Israël vernedert, martelt en vermoordt de Palestijnen in de bezette gebieden al tientallen jaren, maar het verzet is niet afgenomen.

"Sterker nog, de reactie van Hamas op de wreedheid van Israël lijkt Nietzsches observatie te bevestigen dat wat niet doodt, sterker wordt," concludeert de Amerikaanse geleerde filosofisch.

Maar zelfs als de zionistische droom op de een of andere manier slaagt, zal Israël uiteindelijk toch verliezen, omdat het alom wordt gezien als een saaie apartheidsstaat, waarvoor geen plaats zou moeten zijn in de multiculturele wereld van vandaag.

Waarom roepen we Israël niet op om hetzelfde soort "open grenzen" beleid te voeren dat Joodse organisaties van de Europese landen hebben geëist op grond van de Holocaust? Israëlische hulporganisaties vervoeren wel migranten naar Europa, maar willen ze niet in de Joodse staat.

Wat men ook van deze dubbele standaard of het zionisme vindt, de verschrikkelijke verwoestingen in Gaza kunnen niet genegeerd worden. Ook al herhaalt de politieke leiding van de EU nog steeds de mantra van Israëls "recht om zichzelf te verdedigen", er smeult een verandering van hart onder haar burgers. Velen van hen, die voorheen sympathiek tegenover Israël stonden, reageren op het harde lot van de Palestijnen.

"Wat er in Gaza gebeurt, versnelt dit veranderende beeld van het conflict en zal nog lange tijd als een donkere smet op Israëls reputatie worden gezien," meent Mearsheimer. "Het komt erop neer dat wat er ook gebeurt op het slagveld, Israël zijn oorlog in Gaza niet kan winnen."

Bron

Vertaling door Robert Steuckers