"Ik ben een Russische christen en ik ben blank. Ik ben het Russische volk!"

Precies een jaar geleden, op 20 augustus 2022, pleegde de Oekraïense geheime dienst een moorddadige terroristische aanslag op Darya Doegina, de dochter van de bekende Russische filosoof Alexandr Doegin. De explosieven ontploften in haar auto en verscheurden de jonge vrouw. Darya was slechts 29 jaar oud, ze was filosofe, journaliste en heldhaftige strijdster, en met haar dood werd ze een martelaar voor de eeuwige waarheid van de traditie, die orthodox en metapolitiek is en de Russische geest en ziel belichaamt. Geschoold door Plato, stond zij, net als haar vader, voor het multipolaire denken en een revolutie die tot uitdrukking kwam in de radicale afkeer van Rusland van het "collectieve Westen", een totale breuk met het globalistische imperialisme, zijn subversieve moeras, zijn spirituele perfidie en de satanische haat van de westers-globalistische modderslingers tegen het orthodoxe Rusland. In haar hele persoon belichaamde deze jonge vrouw de superioriteit van waarheid, goedheid en geest boven zielloos en goddeloos materialisme. Haar weg was die van de metapolitieke strijd, die echter ook altijd een echte oorlog op leven en dood is. Niet zonder reden was het motto van haar Telegramkanaal "Het leven is oorlog op aarde!", en niet zonder reden was haar levensmotto: "Ik ben een Russische christen, en ik ben blank. Ik ben het Russische volk!"

Darya stond al lang bovenaan de moordlijst van de Kievse junta bij de gratie van de Anglo-Amerikaanse, Navo- en EU-landen. Het "Traditie Festival" dat ze op 20 augustus met haar vader bijwoonde, werd door de Oekraïense terroristen gebruikt om zonder genade toe te slaan. Op dat moment werd het front verscheurd op de plek waar ze stierf, opgeblazen door een autobom. Dit was echter geen gewapende strijd, maar een koude, laffe, achterbakse moord om pure terreur te zaaien, haar ouders te breken en een vinkje achter haar naam te zetten op de Oekraïense dodenlijst. Opnieuw toonden de moordzuchtige stromannen van het genocidale ultraliberale globalisme hun ware gedaante en onthulden ze hun totalitaire aard die nergens voor terugdeinst. Te zielig om de cultuuroorlog te voeren voor de eeuwige waarheid van de traditie en voor een multipolaire beschaving van volkeren op een spiritueel, meta-politiek niveau waar ze hopeloos inferieur zouden zijn aan Darya, namen ze hun toevlucht tot de enige middelen die ze echt perfect kennen: Terreur en moord. Daarmee vernietigden ze het leven van een jonge vrouw die zelf nog geen gezin had kunnen stichten, maar die haar hele bestaan had gewijd aan de strijd voor de christelijk-orthodoxe waarheid en de vrijheid van de volkeren en hun cultuur.

De Euraziatische beweging en de multipolaire visie van Darya's vader, Alexandr Doegin, gericht tegen unipolarisme, multinationale ondernemingen en het ultraliberalisme van het westerse postmodernisme, vertegenwoordigen vandaag de dag het Grote Ontwaken in de strijd voor de vrijheid van volkeren en beschavingen tegen de Angelsaksische Nieuwe Wereldorde, die in alle opzichten duivels en satanisch is. Dit kan zonder overdrijving beschreven worden als de eindstrijd tussen de Katechon en de Antichrist. Deze strijd is gericht op een nieuw Europees Rijk van naties en regio's van Lissabon tot de Russische oostkust aan de Stille Oceaan, waarin naties, regio's, beschavingen en culturen bevrijd worden van de hegemonie van het Amerikaanse imperialisme, van het vrijmetselaarsbedrog van de geldheren uit Davos, van wezens als de Rockefeller- en Rothschildclans, George Soros, Bill Gates en hoe ze ook mogen heten.

Voor Darya Doegina was het totalitaire monster van het "collectieve Westen" niet alleen een anti-Russisch front, maar een vijandige geopolitieke pool waartegen Rusland een rechtvaardige oorlog voerde in het oosten van Oekraïne, dat bewoond wordt door een meerderheid van Russen - om met St. Het was haar duidelijk dat wat er nu in de Donbas gebeurt een "gebeurtenis" (Heidegger) is en, in haar eigen woorden, "een manifestatie van de Russische essentie in de geschiedenis". Zo gaf ze haar liefde, aangezien ze nog niet de kans had gekregen om zelf een gezin te stichten, aan haar ouders, haar christelijke geloof en het Russische volk.

Haar tragische dood laat aan de ene kant een diepe, pijnlijke wond achter, maar is aan de andere kant een sterke motivatie voor de vijanden van turbokapitalisme en ultraliberalisme om te vechten voor de creatie van een multipolaire wereld en voor de geopolitieke en economische onafhankelijkheid van Europa. Darya heeft ons ook geleerd om eindelijk de huidige diastase in onze eigen gelederen op te geven, om de confrontatie aan te gaan met de ijzige, kapitalistisch-technocratische roofstructuren, de vernietiging van het traditionele gezin en de godslasterlijke transhumanistische waanideeën van de liberale partijen, die afstevenen op een grotesk neoconservatisme, om ons moedig en standvastig te verzetten, om onze uitgestorven levenskracht nieuw leven in te blazen, om het gedegenereerde, chaotische en perverse te overwinnen dat ons vervreemdt van de menselijke natuur die ons door onze Schepper gegeven is, om trouw te leven en te sterven en ons zo te herenigen met de bron van onze goddelijke oorsprong. Als we vandaag aan Darya Doegina denken, moeten we ook denken aan onze eigen middelmatigheid, onze moedeloosheid, onze pruilende interne ruzies en uitweidingen, onze valse tolerantie in tijden van eschatologische vergetelheid, en ons onvermogen om de tragische toestand van de moderne, traditieloze, wortelloze, geatomiseerde mens realistisch te erkennen, en hoe deze dappere jonge vrouw zou hebben gereageerd. Ze zou ons zeggen: besef en voel eindelijk wat essentieel is, stop niet met vechten, ieder op zijn post. Geloof niet in de leugens en laster van uw mainstream media en verplichte kanalen, die nog erger en smeriger zijn dan de volksvijandige activiteiten van uw regeringen... Ja, het is mogelijk dat u deze eeuwige strijd tegen het kwaad niet zo gemakkelijk en snel zult winnen als u zich in uw dromen voorstelt, maar als u niet vecht, hebt u al verloren!

Ondanks haar moordenaars, die even zielig als wreed zijn, leeft Darya voort in onze harten en herinneringen. Dood - waar is je angel! Hel - waar is je overwinning?!