Ideologische oorlog is alleen symmetrisch aan de Donbass-grens

De Cultuuroorlog begrepen als Totale Oorlog (Kulturkampf), d.w.z. de ideologische botsing tussen de hegemonie van het westerse unipolarisme en de multipolaire aspiratie van de "rest van de wereld", is een strijd van de geest en ideeën, het is een oorlog van beschavingen die op dit moment alleen perfecte symmetrie vindt aan de militaire en spirituele grens van de Donbass. Daar, in het vuur van de Speciale Militaire Operatie, die inmiddels steeds meer de toon van een pan-Europese wereldoorlog aanneemt, botsen twee fel antagonistische wereldbeelden met volle kracht van wapens en geloof: de staatsbeschaving van de Russische Federatie, die streeft naar interne imperiale politieke eenheid en een toekomstige externe multipolaire co-existentie met de 'rest van de wereld', gericht tegen het westerse imperialisme, d.w.z. het liberale totalitarisme met US-NAVO tractie, dat zijn unipolaire hegemonie wil opleggen aan de 'rest van de wereld'. Een globalistische oplegging die precies begint met de poging die nu al vele decennia wordt ondernomen om de federatieve realiteit van Rusland zelf te desintegreren en te verbrijzelen, door middel van interreligieuze en interetnische oorlogen, die nu een hefboom en kracht vinden in het Oekraïense nationalisme en het neonazistische geloof van zijn Speciale Troepen, die vanaf 2014 tot op de dag van vandaag Russische burgers in de Donbass zijn blijven afslachten.

De multipolaire majoritaire aspiratie van de "rest van de wereld", die zeker wordt gerealiseerd als een geofysische, geopolitieke en geoantropische gebeurtenis, maar zeker niet als een overheersing van het psycho-multimedianetwerk van de wereld dat nog steeds stevig in handen van het Westen blijft, vindt bovendien een tweede confrontatiefront open vanuit geo-economisch oogpunt met de nu opgerichte BRICS-instelling, zelfs als de economische en geopolitieke rivaliteit tussen China en India en de volledige integratie van China in de westerse financiële mechanismen vertraagt en nog niet de homogeniteit mogelijk maakt die nodig is om de dollar en de hegemonie van de Amerikaanse financiële en multinationale macht ten val te brengen. Op economisch en financieel gebied kunnen we zeggen dat de oorlog aanvankelijk, of beter gezegd, gedeeltelijk symmetrisch is en daarom nog steeds gunstig voor de Amerikaanse wereldmacht, een macht die zeer bedreven is in het ontketenen en sturen via inlichtingendiensten van de onderlinge verdeeldheid en intolerantie tussen geopolitiek naburige staten.

Als we het vervolgens hebben over beslist meer interne kwesties op de draad Rome-Moskou en Italië-Rusland op cultureel, filosofisch en artistiek gebied, moeten we vaststellen dat vanaf het begin van het jaar 2024 tot nu toe de multimedia- en PsyOp-aanval die achtereenvolgens door westerse inlichtingennetwerken is uitgevoerd er precies op gericht is geweest om alles te belemmeren en te vernietigen wat decennialang elke dag is opgebouwd aan intermenselijke en culturele menselijke relaties, door "mensen van goede wil" uit beide naties, om Italië en dus Europa bewust te maken van de waarheden van Rusland. Zo was er de media-aanval op het Eerste Toneelstuk over Darja Doegina dat in de Russische ambassade in Rome werd gehouden, de daaropvolgende conferenties die op gezag in enkele Italiaanse regio's werden geannuleerd om Darja Doegina en de waarheid van het multipolarisme bekend te maken, met de online aanwezigheid van Aleksandr Doegin die in de media als neofascist en Hitlerist werd afgeschilderd, evenals de aankomst in Moskou op het Forum van de Internationale Russofiele Beweging van verschillende Italianen die later door de nationale pers en media werden tegengewerkt, leiden ons tot de conclusie dat de Culturele Oorlog in ons mooie land nog steeds uitgesproken asymmetrisch is. Eén ding moet echter gezegd worden, naar onze bescheiden mening: in de toekomst, om alleen het Goede van de Zaak te bevorderen en niet de eigen persoonlijke bevestiging of verlossing evenals multimediaklets en PsyOp-actie, zal het nodig zijn om operationele strategieën met een lage intensiteit te gebruiken in navolging van de hardnekkige, voortdurende maar even stille wijsheid van de metapolitieke en politieke stijl van het Leninisme, en zich nooit meer over te geven aan multimediakakel, in pure D'Annunzio-stijl, met een hoge impact maar een zekere mislukking.

Er moet nog een ander gebied van asymmetrie worden geïdentificeerd in de "eeuwigdurende" culturele oorlog ten gunste van het westerse unipolarisme, namelijk dat van het beheer en de manipulatie van het Italiaanse fenomeen van het populisme, volgens een berekende intelligentie richting die de populistische bewegingen zelf naar een volbrachte heterogenese van doelen leidt. Na de ineenstorting van de Eerste Republiek hebben sinds de jaren 90 ten minste drie populistische macro-gebieden elkaar in Italië opgevolgd, die vervolgens zijn opgegaan in het parlementaire politieke systeem, in afwisselende fasen zijn gegroeid en gedaald, en bovendien hebben twee van hen samen Italië geregeerd tijdens de Amerikaanse populistische meteoor van president Donald Trump (20 januari 2017 - 20 januari 2021), met de regeringen van Giuseppe Conte, Conte I (1 juni 2018 - 5 september 2019) en Conte II (5 september 2019 - 13 februari 2021), en regeert het derde macrogebied momenteel de Italiaanse natie.

Dit zijn drie nu historische populismen, die groeien in verschillende ideologische contexten, maar fungeren als de lijm van het volkse ongenoegen dat nog steeds stemt en zich niet onthoudt, en dat hen consensus geeft, verschuift of ontneemt, afhankelijk van hun consistentie in het verdedigen van niet-onderhandelbare principes en/of de rechten die zijn verworven door de middenklasse en de volksklasse. Dit zijn: de Liga voor Premier Salvini (ontstaan uit de as van de Liga voor Noord-Italianen), die het federalistisch populisme op nationale basis wilde vertegenwoordigen; de Vijfsterrenbeweging, ontstaan op initiatief van de komiek Beppe Grillo en Gianroberto Casaleggio, die het multimediaal populisme vertegenwoordigde; de Fratelli d'Italia Partij, ontstaan op initiatief van de huidige Premier Giorgia Meloni, Ignazio La Russa en Guido Crosetto, die het soevereinistisch populisme wilde vertegenwoordigen. Drie realiteiten die degenen die op hen hebben gestemd diep hebben teleurgesteld, realiteiten die hun federalistische, webdemocratische en soevereinistische verkiezingsbeloften volledig hebben genegeerd, realiteiten die in het reine moesten komen en hun broek moesten laten zakken voor het Amerikaanse imperialisme, de feitelijke meester van ons land sinds 1945 en zijn globalistische en unipolaire drang. Dit is de enige manier waarop men in Italië kan regeren: door de regering van de natie te aanvaarden, moet men toegeven aan het Amerikaanse globalistische en NAVO oorlogszuchtige dictaat. De idiote volte-faces van Salvini, Grillo, Meloni zijn nu aan de orde van de dag en worden niet langer geteld....

Zelfs vandaag de dag wordt de illusie van het berijden van de tijger van het unipolarisme door middel van een multipolarisme zonder ideologische inhoud gerealiseerd in een aantal neo-populistische groepen die deel uitmaken van de Onafhankelijkheidsbeweging, opgericht door Gianni Alemanno, een voormalig parlementslid van Fratelli d'Italia, voormalig MSI en AN, voormalig schoonzoon van Pino Rauti, een menselijk goed mens maar ook een bekende historische overloper van het Nationaal-Populistische Gebied, zeker door breekbaarheid en idealisme in plaats van kwade opzet, die vandaag zijn maagdelijkheid probeert terug te winnen onder het mom van een mea culpa. Deze multipolair georiënteerde neo-populistische groepen zijn gedoemd te mislukken, op middellange termijn tot onderlinge strijd en in de toekomst tot homologatie door de macht, zelfs als ze sterk zouden staan bij de Europese verkiezingen in juni 2024. De reden is heel eenvoudig: als het multipolarisme een lege huls is zonder de kennis en toepassing van de principes van de Vierde Politieke Theorie die het multipolarisme zelf heeft voortgebracht en die principes zijn geïnspireerd door een totale en compromisloze strijd tegen het liberale totalitarisme dat het parlementarisme gebruikt om het politieke geweten te verdoven en te sturen, dan zal a fortiori zonder de operatieve aanwezigheid van actoren van de Vierde Politieke Theorie, gewapende filosofen voor de Culturele Oorlog, nieuwe kaders en nieuwe officieren voor het multipolaire Imperium, elke inspanning tevergeefs en onsuccesvol zijn. Het is namelijk niet mogelijk en blijft slechts pure illusie en utopie, en ook enigszins grotesk, om te proberen als "grijze eminenties" van buitenaf of van opzij een populistische beweging te regisseren die door de globalistische elites zelf in het leven is geroepen om het populistische protest terug te laten vloeien en te verdoven in een nieuwe historische vergetelheid.

In het volgende artikel zullen we in detail ingaan op de mechanismen die de Macht historisch gezien op een gelijkwaardige en constante manier gebruikt om elke populistische beweging schipbreuk te laten lijden wanneer, na de vergetelheid van de eerste asymmetrische fase en na de tweede asymmetrische fase van belediging en spot, de Macht overgaat op de derde asymmetrische fase van de verovering van de beweging zelf, die in progressieve volgorde in de volgende stadia geïdentificeerd kan worden: omsingeling, penetratie, infiltratie, bespotting, criminele aanklachten, homologatie, verbrijzeling, verdwijning. Hier is geen ontsnappen aan!

Het alternatief is een Culturele Oorlog waarvan de strategische spil gevormd moet worden door vormen van burgerlijk verzet die draaien om de val van electorale en parlementaire illusies, en de integrale vorming van militanten die dan in staat zijn om de eeuwigheid, realiteit en haalbaarheid van het Keizerlijke Idee over te dragen aan het volk, met het volk, voor de glorie en eer van een nieuw federaal Italië en een nieuw federaal Europa.

Vertaling door Robert Steuckers