Het Ministerie van Waarheid wordt werkelijkheid. In Engeland, maar het is nog maar een begin

Eindelijk is het Ministerie van Waarheid werkelijkheid geworden en is het begonnen met het veroordelen van personen die het lef hadden om op sociale media nieuws te verspreiden dat niet in lijn is met het nieuws van de regering. Voorlopig gebeurt dit in Groot-Brittannië. Orwell, die deze onzin in zijn boek 1984 voorzag, was tenslotte Brits. Alle critici die de illusie hadden dat de verwijzingen naar de stalinistische Sovjet-Unie waren, zouden nu teleurgesteld zijn.

Aan de andere kant zijn de huidige woke critici enthousiast.

Want de tijd is gekomen om te voorkomen dat nieuws dat niet is goedgekeurd door het Ministerie van Waarheid op sociale media wordt gepubliceerd. En het maakt weinig uit of het nieuws de werkelijkheid weerspiegelt. Als de realiteit niet in lijn is met de richtingen van de macht, dan is het de realiteit die fout is en daarom op zijn minst veranderd moet worden in het verhaal en in de verspreiding van het nieuws.

Aan de andere kant is zelfs in Italië de geloofwaardigheid van de mainstream kranten nul. De verkoop van krantenexemplaren stort zonder pauze in. De som van print en online is beschamend en laat duidelijk zien hoe groot het vertrouwen van de lezer is. En dus moet voorkomen worden dat sociale media podia worden voor de verspreiding van onofficiële, ongemanipuleerde waarheden.

Als de instellingen zeggen dat men in de Olympische kantine heel goed en politiek correct eet, hoeft niemand te publiceren dat er wormen in het voedsel zijn gevonden. Als de rechters beslissen dat een atleet gestraft moet worden, hoeft niemand erop te wijzen dat hij helemaal niets te maken heeft met het betwiste feit. Instellingen hebben hoe dan ook gelijk, ze hebben zelfs gelijk als ze ongelijk hebben. Er moet dus niet geschreven worden dat ze ongelijk hebben.

Als in Groot-Brittannië drie blanke meisjes worden vermoord door een zwarte jongen, is het verboden om daarover te schrijven. Men moet gewoon schrijven dat er drie kleine meisjes dood zijn. Als blanke jongens echter een centrum aanvallen waar Afrikaanse migranten samenkomen, dan moet u absoluut de huidskleur van de aanvallers en de aangevallenen vermelden.

Als de goede Israëli's in Gaza de zoveelste school bombarderen, met het zoveelste bloedbad onder kinderen tot gevolg, dan vermijden de Italiaanse ministers, degenen die medeplichtig zijn aan het bloedbad, zeer zorgvuldig hun verontwaardiging over een daad van staatsterrorisme te melden. Hooguit smeken ze hun vrienden in Tel Aviv om voorzichtiger te zijn bij toekomstige bloedbaden. Men moet dus niet schrijven wat er echt gebeurd is. Men moet de werkelijkheid veranderen om niet gecensureerd te worden door het Ministerie van Waarheid en de wakkere wereld die genesteld is in redactiekamers en censuurcentra binnen sociale platforms.

Bron

Vertaling door Robert Steuckers