"Europa is het slagveld tussen twee wereldbeelden"

05.05.2022
Wij hebben, exclusief, Darya Platonova Dugina geïnterviewd, filosofe afgestudeerd aan de Staatsuniversiteit van Moskou, gespecialiseerd in Neoplatonisme, bekwaam politiek commentator en dochter van Prof. Aleksandr Dugin. Het interview werd in twee talen afgenomen, om onder het Russischtalige publiek te worden verspreid.
Daria, allereerst hartelijk dank dat je ons interview hebt aanvaard. De steeds veranderende geopolitieke situatie gaat in de richting van een nieuwe multipolaire wereldorde, die in tegenstelling staat tot de nieuwe globalistische wereldorde, van de Grote Reset, van de financiële oligarchieën en de verborgen macht. Rusland is momenteel het land dat de "botsing der beschavingen" leidt: wat is volgens u de rol van Europa?
Europa is een slagveld van twee wereldbeelden - globalistisch en anti-globalistisch. Dat is nu in alle landen duidelijk. De Franse presidentsverkiezingen zijn onlangs gehouden en als we die analyseren, kunnen we duidelijk het bestaan van twee blokken zien - het ene vertegenwoordigt het volk, het andere de transnationale elites. Le Pen, en met haar Mélenchon, waren anti-globalisten in hun programma's, het hoofddoel van hun campagnes was de koopkracht van de Fransen te verhogen, en de soevereiniteit van de Franse staat te versterken (men zou dit tot op zekere hoogte een Gaullistische strategie kunnen noemen in het geval van Le Pen, en een niet-gebonden standpunt in het geval van Mélenchon). Vandaag is Europa een politiek gebied dat ondergeschikt is aan de dictatuur van de Amerikaanse hegemonie. Helaas volgen de Europese elites blindelings de bevelen van de Verenigde Staten op. Maar de crisis, die reeds grote gevolgen voor Europa heeft gehad, toont voldoende aan wat de negatieve gevolgen van dit beleid zijn - en dat alleen op economisch gebied. Er zijn veel tekenen, stemmen en politieke manifestaties van de alternatieve aanpak die zich voor onze ogen aftekenen - er zijn krachten in Europa die multipolariteit willen. Dat zijn de anti-globalistische bewegingen. Zij zijn de toekomst van Europa, het globalisme en de EU-elites zijn het verleden. Alles wijst op de "ondergang van Europa" - de groeiende tirannie werd door Spengler ook genoemd als een hoofdkenmerk van het einde van de "cultuur", evenals technocratische regeringen en de overheersing van het geld als waarde. De elites van de EU voeren een consequent beleid van vernietiging van de Europese landen. Men mag echter niet het verzet vergeten dat bij de volkeren bestaat - het verzet tegen de dood van hun eigen cultuur. Het moet zich nog laten zien.
In Italië zong men tot enkele maanden geleden nog de lof van Rusland en Poetin; vandaag heeft een groot deel van de bevolking de kant van de NAVO gekozen en wijst met de vinger naar Moskou. Misinformatie en wijdverbreide onwetendheid in de politieke wetenschappen hebben geleid tot een alarmerend en gevaarlijk klimaat van ideologische haat. Toch is Italië de zetel van het Eerste Rome, het is de bron van kunst, filosofie, wetenschap en schoonheid sinds eeuwen en eeuwen, maar het schijnt te zijn ingedommeld en zijn eigen oorsprong en grootheid te zijn vergeten. Hoe denkt u dat een ontwaken van de Italische Logos en een terugkeer naar de grootheid van dit volk kan plaatsvinden?
In de eerste plaats denk ik dat men zich moet realiseren dat het propagandasysteem van de media tot doel heeft de Amerikaanse invloed op het Europese continent te versterken. Hierover wordt trouwens vaak gesproken in Italië. Het is heel belangrijk te begrijpen dat het regime in Kiev vandaag de dag een bolwerk is van een destructieve globalistische ideologie met ideeën van vreemdelingenhaat, radicale haat en tirannie.
Veel mensen in Italië, maar meer in het algemeen op het hele Europese continent, staan niet positief tegenover Rusland, ook al zijn ze tegen de NAVO en het Amerikaanse imperialisme. Er is een perceptie van het risico om van het ene rijk naar het andere onderworpen te worden. Wat denkt u daarvan?
Het is natuurlijk een groot risico. Er zijn echter verschillende tinten van goedkeuring. Men kan een speciale militaire operatie van de Russische Federatie afkeuren, maar afzien van het leveren van wapens aan Kiev. Dit is ook een positie.  Europa heeft het volste recht om "neutraal" te zijn; geopolitiek gezien is het een onafhankelijke pool, die noch tot de beschaving van de zee, noch tot die van het land behoort. Deze tussenstatus impliceert een zekere neutraliteit. De processen die wij vandaag zien, zijn de onderwerping van de landen van de EU aan de wil van de VS, d.w.z. de totale onderwerping aan de normen en de imperatieven van de beschaving van de zee. Dit is imperialisme 2.0, en het gaat door de cultuur heen. Gramsci was heel precies door te zeggen dat in de moderne wereld het grijpen van de macht via de cultuur gebeurt. Wie de cultuur (en ook de media) beheerst, beheerst het land politiek en economisch. Vandaag wordt de cultuur in Europa helaas beheerst door pro-Amerikaanse structuren.
U bent een kenner en gepassioneerd door de Franse filosofie en politiek. Frankrijk is, zoals wij allen weten, een van de sterkste naties van de Europese Unie en speelt een sleutelrol in de betrekkingen met Rusland en daarbuiten. Welke scenario's voorziet u bij de komende Franse presidentsverkiezingen? Hoe zouden de betrekkingen van de EU met Rusland veranderen als Macron had verloren?
De presidentsverkiezingen hebben aangetoond dat de globalistische structuren er alles aan gedaan hebben om hun beschermeling, Emmanuel Macron, te behouden, die de belangen van het mondiale financiële kapitaal vertegenwoordigt. Zijn mentor, de Franse econoom Jacques Attali, schreef over het belang van de mondialisering en het ontstaan van een "nieuwe nomadische elite", die totaal losstaat van haar nationale wortels. In zo'n wereld worden alle verschillen tussen culturen, volkeren, tradities en alles universeel. Een dergelijke agenda is een bedreiging voor de veelheid van Europese identiteiten. Ondanks het anti-volk beleid van het vijfjarenplan van Macron, was het hele mechanisme van het globalistische systeem gericht op de kunstmatige voortzetting van zijn mandaat. Er zij op gewezen dat de situatie revolutionair is: aan het hoofd van het land staat een kandidaat die niet de steun heeft van de meerderheid van de bevolking. Hij zou een nihilistische kandidaat genoemd kunnen worden - omdat zijn overwinning geheel negatief is.
Zelfs twee dagen voor de tweede ronde van de verkiezingen kondigde Macron aan dat Frankrijk zelfrijdende artillerie-eenheden en antitankraketsystemen naar Kiev had gestuurd. Van appeasement ging Macron over tot het actief steunen van het regime in Kiev. In een telefoongesprek op 30 april 2022 besprak Macron met Zelenski plannen voor Franse steun aan Oekraïne en zei hij dat hij de militaire steun aan Kiev zou opvoeren.
Als Marine Le Pen erin geslaagd was aan de macht te komen, zou de situatie radicaal veranderd zijn. Zij was een uitgesproken critica van de NAVO in verband met het Oekraïense conflict. Haar standpunt heeft een anti-globaliseringsbasis. Als zij wint, zou Frankrijk een land kunnen worden waarmee Rusland een dialoog zou kunnen voeren. Zij heeft herhaaldelijk verklaard dat Frankrijk lijdt onder de opgelegde anti-Russische sancties, en noemde ze "harakiri" voor het land. Helaas is Frankrijk nu een gijzelaar geworden van de belangen van de globalistische elites.
Als laatste vraag gaan wij van de geopolitiek naar de filosofie. Wie zijn uw favoriete filosofen? En welke denkers moeten volgens u op dit historische ogenblik herontdekt worden, om mee te werken aan het grote ontwaken dat zich voltrekt?
Naar mijn mening is het absoluut noodzakelijk de werken van Plato en de Neo-Platonisten te kennen, dit zijn fundamentele auteurs die ons onder andere aanwijzingen kunnen geven over de gebeurtenissen die vandaag plaatsvinden. In het Platonisme was de grondgedachte die van de hiërarchie, die zich zowel in de ziel (de drie beginpunten van de ziel) als in de staat manifesteert. Wanneer de orde en de hiërarchie veranderd worden, het materiële - wellustige begin -  het hoofd wordt, de gerechtigheid de ziel en de staat verlaat, begint er een heerschappij van tirannie (wat wij tegenwoordig in het Westen zien). Het is ook van cruciaal belang te verwijzen naar de geschriften van Gramsci - en zijn ideeën over "hegemonie" - dit is belangrijk om het proces van onderwerping van de Europese ruimte aan het globalisme te beschrijven. De belangrijkste strijd is vandaag niet zozeer militair als wel cultureel. Daarom is het van cruciaal belang de nieuwe missie van cultuur te begrijpen, die de semantiek van beschaving in zich draagt. Een cultuur die zich in Europa als een epidemie verspreidt is de cultuur van het globalisme (we kunnen verschillende tendensen onderscheiden - cyborgisering van de kunst, fascinatie voor objectgeoriënteerde ontologieën en vele andere).
Baudrillard is met zijn idee van de dood in de moderniteit relevanter dan ooit, naar mijn mening. Kortom, hij stelt vast dat de moderne maatschappij ernaar streeft de dood af te schaffen. Door deze ontkenning van de dood op te heffen, overstroomt de dood alles, maakt alle processen ondergeschikt. Als we bijvoorbeeld de Franse politiek analyseren vanuit het standpunt van de Thanatologie, dan is deze moderne houding met de "ontkenning van de dood" te zien in de figuur van Macron. Zijn aandacht voor virtualiteit (een voorverkiezingskamer in het spel Meinkraft), zijn beroep op de toekomst (en niet op het verleden), zijn biohacking in dienst van zijn ideologische mentoren (Bernard-Henri Lévy) zijn allemaal bewijzen van de ideologie die probeert de dood te overwinnen, wat eigenlijk ingebed is in de ideologie van het globalisme zelf.
Als wij proberen ons tot de existentiële analyse te wenden, is het volgens mij uiterst belangrijk de filosofie van Heidegger te volgen, die op briljante wijze de ervaring van de botsing van de mens met het Zijn heeft beschreven. De ervaring van oorlog en conflict is voor de mens een gelegenheid om het "authentieke" te zien, een gelegenheid om tot zijn "heilige" basis te komen.