De opbouw van een totalitaire staat in het Westen

Bron: KontraInfo (26 december 2021) - https://kontrainfo.com/la-construccion-de-un-estado-totalitario-en-occidente-por-marcelo-ramirez/

De initiatieven die Rusland aan de Verenigde Staten en de NAVO heeft voorgesteld, beginnen zich af te tekenen. Volgens Moskou heeft Vladimir Poetin de Atlantische organisatie vandaag 26 devember 2021 een termijn van 30 dagen gegeven voor haar antwoord: als het antwoord negatief is of er alleen maar stilte is, zal Rusland naar eigen behoefte beginnen te handelen.

De nieuwe houding van Rusland is een reactie op het feit dat het de noodzakelijke periode van aanpassing van zijn economische en militaire structuren achter de rug lijkt te hebben, deze te moderniseren en de juiste kaders voor bondgenootschappen uit te stippelen om niet geïsoleerd te raken tegenover de westerse dreiging.

Hetzelfde geldt voor China, dat onder een reeks dreigementen en druk is komen te staan, waaronder de aankondiging van de AUKUS en het bondgenootschap met het VK en Australië, dat tot doel heeft een niet-nucleair land uit te rusten met onderzeeërs met atoomkracht. Daarbij komen nog nieuwe economische acties die de Chinese soevereiniteit over microchips willen bedreigen, zoals gebeurd is met de Manufacturing International Corporation, die Peking ertoe gebracht heeft aan te kondigen dat de bedrijven die betrokken zijn bij de exploitatie van essentiële onderdelen voor de elektronica, de zogenaamde zeldzame aardmetalen, in één staatsbedrijf verenigd zullen worden.

De gespannen situatie is exponentieel gegroeid sinds de gebeurtenissen in Oekraïne, toen de regering Kiev haar offensief begon tegen de Russischtalige gebieden van de Donbass en zelfs dreigde het Krim-schiereiland, dat nu een integrerend deel uitmaakt van het Russische grondgebied, met geweld in te nemen. Volodomir Zelenski, de Oekraïense president, heeft impliciete steun van de NAVO voor zijn oorlogsavontuur en begint het gebied in brand te steken door er derde landen als Wit-Rusland en Polen bij te betrekken.

In antwoord daarop heeft Rusland zijn rode lijnen getrokken en Washington laten weten dat het van plan is een overeenkomst te ondertekenen om te voorkomen dat de escalatie van de spanningen waarvan wij getuige zijn, uitloopt op een open confrontatie. Op die manier biedt Moskou de NAVO veiligheidsgaranties en niet-gebruik van geweld, door schriftelijk te garanderen dat het geschillen zal trachten af te zwakken door af te zien van het gebruik van geweld. In het Russische document staat dat "de deelnemers zich ertoe verbinden alle internationale geschillen in het kader van de bilaterale betrekkingen op vreedzame wijze op te lossen en zich te onthouden van het gebruik of de dreiging met het gebruik van geweld op een wijze die niet in overeenstemming is met de doelstellingen van de Verenigde Naties".

De regering van Poetin waarschuwt dat de deelnemers oefeningen en andere grootschalige militaire activiteiten in de buurt van de grens van Rusland moeten vermijden, en dergelijke activiteiten ook niet mogen uitvoeren op het grondgebied van Oekraïne en andere staten in Oost-Europa, Transkaukasië en Centraal-Azië. Een belangrijk punt betreft de afwijzing van de plaatsing van korte- en middellangeafstandsraketten die vijandelijk gebied kunnen bereiken, hetgeen voorkomen moet worden. Rusland stelt dan voor hotlines in de trant van de Koude Oorlog in te stellen voor noodgevallen, en samen te werken om eventuele incidenten op zee of in de lucht in de Zwarte Zee of de Oostzee te voorkomen.

Het kernpunt van het Russische voorstel is dat de NAVO zich ertoe verbindt de uitbreiding van het blok te beëindigen en Oekraïne, Georgië en andere landen die in het verleden deel uitmaakten van de Sovjet-Unie, niet toe te laten tot het blok. Om te voorkomen dat het conflict tot een nucleair conflict escaleert, stelt de regering voor te voorkomen dat kernwapens worden ingezet op grondgebied dat niet van haar is, en zo meer veiligheid tussen de actoren te bereiken.

"De partijen zullen ook de bestaande infrastructuren voor het inzetten van kernwapens buiten hun grondgebied elimineren". Binnen dit onderdeel wordt vastgesteld dat geen militair of burgerpersoneel van niet-nucleaire landen mag worden opgeleid in het gebruik van atoomwapens of manoeuvres mag uitvoeren die gericht zijn op het gebruik van atoomwapens, iets wat frontaal botst met het eerder genoemde AUKUS-project.

Uiteindelijk worden de VS in de overeenkomst ook opgeroepen de NAVO niet uit te breiden en af te zien van de oprichting van militaire bases of het gebruik van militaire infrastructuur in voormalige Sovjet-landen die nog niet zijn toegetreden. Het stilzwijgen van de VS en de NAVO begon aanvankelijk gevolgd te worden door minder dan optimistische signalen over de mogelijkheid van een overeenkomst. De secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, verbrak uiteindelijk het stilzwijgen door te zeggen dat zijn organisatie de ontwerp-veiligheidsgaranties van Rusland heeft ontvangen, en dat bij elke dialoog rekening moet worden gehouden met de standpunten van Oekraïne, en voegde eraan toe dat een ronde van overleg met de Europese partners nodig zou moeten zijn voor de definitieve vaststelling.

Op 15 december, tijdens een ontmoeting tussen de Russische onderminister van Buitenlandse Zaken Sergej Ryabkov en de Amerikaanse onderminister van Europese en Euraziatische Zaken Karen Donfried, heeft Rusland de VS officieel de bovengenoemde overeenkomst overhandigd. Verdere beweringen dat de NAVO besloten heeft verder uit te breiden, laten weinig ruimte voor optimisme.

In een daaropvolgende ontmoeting tussen Stoltenberg zelf en de Oekraïense president werd opnieuw bevestigd dat de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie haar uitbreiding naar het oosten zal voortzetten, waarbij eraan werd herinnerd dat Noord-Macedonië en Montenegro zijn uitgenodigd om tot de organisatie toe te treden. Bij deze gelegenheid werd ook bevestigd dat de NAVO de technische samenwerking en de levering van militair materieel aan Oekraïne zal blijven verdiepen, waardoor de samenwerking tussen het bondgenootschap en dit land wordt verdiept, vooral in de Zwarte Zee en de Zee van Azov, de meest gevoelige gebieden voor Rusland op dit moment.

Zo lijkt het Westen, onder leiding van de Angelsaksische wereld, vastbesloten de roep om vrede te negeren, een zeer verontrustend teken dat zich voegt bij andere parallelle signalen die wijzen op de opbouw van een totalitaire staat. Vermeldenswaard is dat Biden heeft opgeroepen tot een topconferentie over de democratie tussen 10 en 19 december. Wij zien dan tegelijkertijd hoe de belangrijkste landen die de as vormen van deze nieuwe "democratische" sector, die opgericht wordt om het hoofd te bieden aan de multipolaire wereld onder leiding van China en Rusland, met de dag meer vrijheden schenden, met verschillende uitvluchten.

Als het uitbreken van een pandemie na de uitbraak van een virus waarvan de oorsprong verdacht is en waarvan de dodelijkheid uiterst gering is, de regeringen de gelegenheid bood een reeks blokkerende maatregelen te nemen die de wereldeconomie verpulverden door de waardeketens te verbreken, dan lijkt de nieuwe omicronstam op maat gemaakt om dit beleid te verdiepen. Het Westen neemt hardere maatregelen voor de controle van de burgers dan de veel bekritiseerde maatregelen van China, en zij doen dat in samenlevingen die niet het oosterse confucianistische denken van hiërarchie en sociale gehoorzaamheid in hun genen hebben.

De apocalyptische gezondheidsretoriek van de media, gesteund door de sociale media om - in de woorden van de Zuid-Afrikaanse arts die de nieuwe variant ontdekte - een "neurose in het Westen" te creëren, staat in schril contrast met de uitspraken van de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, de voorzitster van de Europese Commissie, en Dr. Angelique Coetzee, voorzitster van de Zuid-Afrikaanse Medische Vereniging, die zei dat "wat wij nu in Zuid-Afrika zien, en vergeet niet dat ik in het epicentrum ben, uiterst mild is", voegde eraan toe "dat wij nog niemand in het ziekenhuis hebben opgenomen. Ik heb met andere collega's gesproken en het beeld is hetzelfde. Von der Leyen daarentegen was er snel bij om alarm te slaan, het gevaar te groot te maken en de beurzen te laten tuimelen, en zei dat de omicron-variant een "race tegen de klok" was, terwijl zij aandrong op "voorbereiding op het ergste".

Onbaatzuchtige liefde voor de mensheid? Misschien niet als wij weten wie zij is door haar achtergrond. Von der Leyen, wiens echte achternaam Albrecht is, is getrouwd met Heiko von der Leyen. Deze Leyen is medisch directeur van Orgenesis, een bedrijf dat banden heeft met Pfizer en GlaxoSmithKline (GSK) en deel uitmaakt van het Bioshield initiatief. Von der Leyen is een bondgenoot van Merkel, die heeft gepleit voor de intrekking van de Code van Neurenberg, die is ingesteld om een herhaling te voorkomen van wetenschappelijke "studies" van de nazi's, zoals die van Josef Mengele. De intrekking zou de weg vrijmaken voor verplichte twee doses voor EU-burgers, die in de toekomst kunnen worden verhoogd tot drie, of wie weet hoeveel, doses.

Het contract voor de levering van vaccins is geen weggevertje; het contract wordt geraamd op 36 miljard euro tegen 20 dollar per dosis, wat Ursula, of haar man, zo'n 760 miljoen (2%) aan commissies oplevert. Zeker een zeer motiverende figuur voor haar om de omicron-variant als hypergevaarlijk te zien en zulke alarmerende en explosieve uitspraken te doen, terwijl zij nog niets wist over de kenmerken van de nieuwe stam, nog afgezien van het feit dat er uit Zuid-Afrika informatie was uitgewisseld dat het een uiterst zwakke variant is.

Natuurlijk zijn er stemmen opgegaan over de onverenigbaarheid van haar openbare functie met de particuliere belangen die zij vertegenwoordigt, maar noch de rechterlijke macht, noch de Europese regeringen of de grote media hebben er acht op geslagen of gevraagd wat er aan de hand is. Von der Leyen is geen onschuldige nieuweling; haar zoon David was in een schandaal verwikkeld omdat hij deel uitmaakte van het adviesbureau McKinsey, dat advies gaf aan de Bundeswehr, de Duitse strijdkrachten, waarvoor hij aanzienlijke sommen geld ontving, terwijl zijn moeder toevallig minister van Defensie in Berlijn was.

Aan de ketting van twijfels kunnen we het recente nieuws toevoegen van e-mails van Anthony Fauci en zijn baas bij de Amerikaanse National Institutes of Health (NIH) die aandringen op een "snelle en vernietigende" eliminatie van de gezondheidsdeskundigen die een niet blokkerende Covid-19 bestrijdingsstrategie voorstelden die afwijkt van de officiële strategie. In de huidige omstandigheden is het dus heel moeilijk om gezondheidsmaatregelen te scheiden van maatregelen die politiek gemotiveerd zijn. Het hoeft ons niet te verbazen dat na de weinig doorzichtige gebeurtenissen van 11 september in de Verenigde Staten grote delen van de islamitische wereld als terroristen werden gedemoniseerd, en dat van daaruit een reeks maatregelen werd genomen die de individuele vrijheden beknotten, eerst in de Verenigde Staten, maar al snel wereldwijd ten uitvoer gelegd.

Dit beleid, gesteund door de bekende Patriot Act - die de regeringen van de VS machtigt om burgers hun grondwettelijke rechten te ontnemen - leidde al snel tot een nieuwe internationale oorlog onder het voorwendsel van de bestrijding van het islamitisch-fundamentalistische terrorisme, die verscheidene landen in het Midden-Oosten verwoestte en nog steeds voortduurt. Vandaag beginnen wij met bezorgdheid een proces te zien dat veel gelijkenissen vertoont, bijvoorbeeld wanneer het officiële verhaal van de wereldmacht een monddood maken bevordert van degenen die het niet eens zijn met haar beleid, iets wat voortgaat op wat wij de laatste jaren hebben gezien in de lijn van de politieke mode, het toepassen van de nu helaas bekende cultuur van annulering ten aanzien van haatdragende taal.

In die tijd was het de angst voor de terreur van aanslagen door geradicaliseerde moslims, wier daden het leven en de eigendommen van gewone burgers in gevaar brachten. Vandaag schijnt het excuus te zijn dat er gezondheidsmaatregelen genomen moeten worden in het licht van de ernst van de gezondheidssituatie, en dat dus allerlei rechten en garanties, zoals de vrijheid van vergadering, beweging, meningsuiting en informatie, opgeschort worden. Het doel heiligt de maatregelen, die draconisch kunnen zijn zoals wij in Australië zien gebeuren, maatregelen die zelfs genomen worden tegen de steeds massalere protesten van burgers die ertegen zijn dat zij hun vrijheid en hun geld zien verdwijnen.

De ontoereikendheid van de ideologische analyses die in de Koude Oorlog zijn blijven bestaan en die de wereld in links en rechts verdelen, vormen een vruchtbare bodem voor de opmars van de totalitaire staat. Het zijn niet de "rechtse" regeringen die dit beleid promoten, deze keer presenteren de meeste regeringen in de toevallige wereld zich als progressief, promoten nieuwe rechten, zelfs tegen de weerstand van hun eigen samenleving in, en steunen geradicaliseerde milieupolitiek waarvan we de gevolgen nu al kunnen zien met de stijging van de energieprijzen en het verdwijnen van meststoffen van de markt die de toekomstige stijging van de voedselprijzen uitspreekt.

Vladimir Mikhejev, hoofd van het hoofdkwartier van de FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties) in Moskou, waarschuwt dat 130 miljoen mensen honger zijn gaan lijden ten gevolge van de economische crisis die veroorzaakt wordt door de anti-pandemische maatregelen. Het lijkt geen toeval dat het Moskou is dat deze waarschuwing geeft. Terwijl de Verenigde Staten en hun westerse partners zich zorgen maken over de gevolgen van kooldioxide en nu methaan in de atmosfeer of over de quota's van seksuele minderheden, speelt Rusland een ander spel. De standpunten zijn dus zeer verschillend.

Het beleid van ideologische penetratie dat het Westen de laatste decennia heeft gevoerd, heeft de revolutionaire linksen van het verleden van hun inhoud ontdaan en hen omgevormd tot loutere NGO's die aanspraak maken op individuele rechten van de tweede generatie. Dit heeft een ideologische verschuiving teweeggebracht, waardoor het tegenwoordig zeer verwarrend is om iemand aan de hand van zijn politieke ideeën te identificeren naargelang hij links of rechts is.

Laten we twee voorbeelden bekijken om te illustreren wat er theoretisch uitgedrukt wordt: de Braziliaanse president Jair Bolsonaro, die om zijn politieke standpunten ervan beschuldigd wordt een fascist en een ontkenner te zijn, heeft zijn banden met het Internationaal Monetair Fonds verbroken, met als argument dat het IMF tegen zijn land opereert door alarmistische voorspellingen te geven om de markten te drukken, en daarom niet langer welkom is in Brazilië. Als gevolg daarvan heeft de vertegenwoordiger van het Fonds in het land gezegd dat de voorbereidingen zijn begonnen om de kantoren van het Fonds te ontmantelen en zich in juni volgend jaar uit Brazilië terug te trekken. Dit nieuws heeft zeer weinig aandacht gekregen in de media, wat te verklaren is uit het feit dat het niet begrepen kan worden in termen van de traditionele links-rechts dialectiek die zij propageren om het systeem geloofwaardig te houden.

Bolsonaro is niet het enige geval. De president van El Salvador, Nayib Bukele, heeft zojuist gezegd dat de protesten tegen zijn regering gefinancierd worden door Washington. Bukele is eerst verguisd en daarna genegeerd door traditioneel links en regionaal progressivisme, dus hoe kan zijn regering begrepen worden in termen van de categorieën links en rechts?

In Chili daarentegen heeft de onlangs verkozen president Boric zijn afkeuring uitgesproken over de regeringen van Daniel Ortega in Nicaragua, Maduro in Venezuela, Díaz Canel in Cuba, en beschuldigt hij China zelfs van dictatuur. Boric is de kandidaat van Chileens links en heeft de steun van het linkse en regionale progressivisme, hoe kan dit vanuit dat perspectief begrepen worden?

Aan dit rijtje kunnen we de Argentijnse president Alberto Fernández en zijn regering toevoegen, die zich van Venezuela en vooral van Nicaragua hebben gedistantieerd, en hun ambassadeurs al vijf maanden voor overleg hebben ingeschakeld. Of zijn pogingen om tot een overeenkomst te komen met het IMF, waar hij nu welwillend tegenover staat.  Het is duidelijk dat de regering van Frente de Todos zich identificeert met het progressivisme en links, en wij kunnen dan dezelfde vraag herhalen in het licht van de beruchte tegenstelling met Bolsonaro.

Het is dus onvoldoende om de internationale dynamiek te begrijpen in termen van verouderde links en rechten, die slechts een onderdeel zijn van de ideologische discursieve pyrotechniek die het westerse globalisme onder leiding van de Verenigde Staten en zijn West-Europese bondgenoten gebruikt om te verwarren en te verdelen. Het lijdt geen twijfel dat het grootste verzet tegen de Angelsaksische wereld die door Washington wordt gepusht, komt van een conservatief als Poetin, die de deuren heeft gesloten voor de uitingen van westerse NGO's die zijn ingebed in de Latijns-Amerikaanse staatssectie....

In deze omstandigheden zouden veel denkers die zich identificeren, of om het in hedendaagse termen te zeggen, "zichzelf voordoen" als progressief en links, eens een terugblik moeten werpen en een poging doen om de huidige logica te begrijpen. Als er vandaag Bolsonaros aan de macht zijn, dan is dat omdat de samenlevingen moe zijn geworden van dit spel tussen links en rechts die op hetzelfde punt samenkomen: een gelijksoortig economisch en financieel beleid. Het ene omdat het gelooft dat het het beste is, en het andere omdat "er geen opties zijn". Zoals de Generaal zei, de enige waarheid is de werkelijkheid.

De opbouw van een totalitaire staat geschiedt door zich te beroepen op een extern excuus, dat de verwerping van een externe storende factor mogelijk maakt. Eens waren het de Joden tijdens nazi-Duitsland, de communisten tijdens het McCarthyisme, de neonazi's in de neoliberale hegemonie na de Koude Oorlog, het patriarchaat voor het feminisme, enzovoort, totdat wij een tijd bereiken waarin de gezondheidskwestie de stelling inneemt dat er een vijand aan onze kant staat die bestreden moet worden. Natuurlijk was er op elk moment een voorwendsel om de standpunten te rechtvaardigen, die leidden tot zeer gelijksoortige beleidsmaatregelen, die te maken hadden met de beperking van het recht op protest, van de vrijheid van meningsuiting, van de vrijheid van informatie, en op een gegeven moment tot verplaatsing en opsluiting als eindresultaat.

Sinds de val van de Sovjet-Unie hebben de mainstream media het spookbeeld opgeworpen van fascisme of een neonazisme/neofascisme, dat in werkelijkheid alleen bestaat in een paar kleine zakken die gecontroleerd worden door de inlichtingendiensten in dienst van de Macht. Wij mogen niet vergeten dat Operatie Gladio een initiatief van de CIA in Europa was, waarbij het communisme dat bij verkiezingen de macht dreigde over te nemen, in diskrediet werd gebracht, nepbomaanslagen werden gepleegd en zogenaamd revolutionaire linkse organisaties werden aangemoedigd, zoals de Duitse Rode Leger Factie, ook bekend als de Baader-Meinhof Bende. De weinige overblijfselen die wij werkelijk kunnen vinden van neonazi-reminiscente formaties met enige politieke relevantie zijn bijvoorbeeld de regering in Kiev, die juist door de Westerse democratieën gesteund wordt.

Het Westerse Globalisme dat tegenwoordig door de Financiële Macht wordt beheerst, heeft een verhaal geconstrueerd dat heel goed werkt, nu het de wereld ten oorlog voert tegen China en Rusland. Wij hebben maatschappijen die zich zorgen maken over anti-vaccin neonazi's als gevolg van een ongevaarlijke uitbraak van een stam, terwijl zij op de achtergrond afglijden naar een thermonucleaire oorlog door elke Chinese en Russische rode lijn te overschrijden en herhaalde waarschuwingen van eerst Moskou en nu ook Peking te negeren.

Wij moeten begrijpen hoe zo opgevatte democratieën in het Westen te werk gaan, door onder het mom van gezondheid interne disciplinering voor te bereiden, waardoor de mogelijkheid om zich tegen hun beleid uit te spreken en te demonstreren vrijwel wordt uitgeschakeld. Als de oorzaak een virus is waarvan de laatste stammen een uiterst geringe dodelijkheid hebben, dan is het meer dan vreemd dat het de fascisten zijn die zich verzetten tegen dit beleid van beperking van de rechten van de burgers. Er is iets niet in orde.

De politiek van het Westen heeft absolute controle over haar eigen samenlevingen nodig, omdat zij besloten heeft zich in een oorlog te storten die het voortbestaan van de planeet zelf bedreigt. Uiteraard zullen er stemmen van protest opgaan en het is onwaarschijnlijk dat de eigen burgers deze immense dwaasheid passief zullen aanvaarden. Vandaag heeft het Westen een oplossing gevonden voor dit probleem van interne rebellie door middel van een gezondheidsnoodtoestand, waarmee het de controle kan overnemen over de publieke opinie en de ruimten van meningsuiting, hetzij fysiek, hetzij virtueel, om protesten te voorkomen.

In deze situatie is het nodig het beleid van de regeringen te begrijpen, en invloed uit te oefenen op de regeringen en de basisorganisaties die de politieke structuren vormen en de maatregelen bepalen die de regeringen gaan nemen, zodat zij begrijpen wat de realiteit is en wat er op het spel staat. De verwezenlijking van een Orwelliaanse wereld is aan de gang, dit is niets nieuws en wij weten het allemaal al lang, deze werkelijkheid dient zich nu al aan in een obscene vorm en laat weinig ruimte voor reactie.  Daartoe is het van essentieel belang de veranderingen die zich in de afgelopen halve eeuw hebben voorgedaan, te begrijpen en vooral te aanvaarden. Deze veranderingen betekenen dat er niet langer linkse en rechtse mensen zijn die strijden om de controle over de wereld. Beide sectoren zijn gekocht door de macht, en de enige mogelijke en zichtbare verdeling is die tussen degenen die de soevereiniteit van de staten verdedigen en degenen die een geglobaliseerde en geordende wereld op basis van geld nastreven.
(*) Marcelo Ramírez / AsiaTV / Mugica Magazine