DE AFWIJZING VAN HET PROCES VAN BOLOGNA EN DE IDEOLOGISCHE STUIPTREKKINGEN VAN DE ÉLITE

 Deze overeenkomst heeft een bijna eengemaakt systeem van erkenning en gelijkwaardigheid van academische kwalificaties mogelijk gemaakt. Veel Europese staten sluiten zich bij het proces aan, maar de laatste drie jaar is er sprake van een geleidelijke afschaffing van het verdrag]. Het kernpunt is een principiële kwestie. De invoering van het Bologna-systeem maakte deel uit van een algemeen project: de volledige integratie van Rusland in de wereldwereld, wat betekent dat het alle normen en regels van het Westen moet overnemen. Dit ging niet alleen over onderwijs, maar is sinds 1991 de belangrijkste strategie van de Russische regering geweest. De aanpassing van alle levensstandaarden - onderwijs, economie, cultuur, wetenschap, politiek, technologie, mode, kunst, onderwijs, sport, media - aan de normen van het moderne Westen was het hoofddoel van alle hervormingen. Dit gold voor alles en was het voornaamste doel van de autoriteiten onder zowel Jeltsin als Poetin. De invoering van het Bologna-systeem is een infinitesimaal element van deze algemene strategie.
Natuurlijk was er een verschil tussen de jaren negentig en de jaren 2000. Onder Jeltsin ging de volledige aanvaarding van de westerse modellen en normen gepaard met integratie in de wereld en de bereidheid om daarvoor alles op te offeren, ook soevereiniteit en onafhankelijkheid. Normalisatie ging dus hand in hand met de-soevereinisatie.
Onder Poetin werd soevereiniteit als hoogste waarde verkondigd, maar de verwestersing en standaardisatie gingen door. Blijkbaar besloot Poetin, naar het voorbeeld van Peter de Grote, de westerse technologie te gebruiken om het land te versterken en op een gegeven moment, steunend op deze geleende normen, een harde slag toe te brengen. Peter zelf opende een venster naar Europa voor Russische kanonnen. Tegelijkertijd brak Peter ook met de Russische traditie, terwijl Poetin een maatschappij kreeg waarin de traditie al gebroken was.
Als men de hypothese aanvaardt dat Poetin een strategie volgde om het Westerse systeem te kopiëren in het belang van de versterking van de Russische soevereiniteit, en er is geen andere begrijpelijke hypothese, dan kwam met het begin van de WIM het moment van de waarheid: het was tijd om in de tegenaanval te gaan, het Westen, dat koppig geprobeerd had om Oekraïne van ons te ontworstelen door de onnozele bevolking van Klein Rusland te misleiden en te hypnotiseren, was getroffen. Ook hier is er een parallel met Petrus: de slag om Poltava, die het moderne Rusland sinds februari 2022 hardnekkig heeft nagestreefd. Alles past in elkaar.
Er is echter een verschil tussen de 18e eeuw en de 21e: de moderne westerse technologie is onlosmakelijk verbonden met ideologie, de technologie zelf draagt een duidelijke code van globalisme en liberalisme in zich. Goederen noch voorwerpen zijn ideologisch neutraal, laat staan onderwijsmethoden en academische disciplines, die het moderne Rusland in de afgelopen 30 jaar slaafs heeft gekopieerd. Eerst was het een teken van nederlaag, daarna een "sluw plan" om zich te concentreren en voor te bereiden op een tegenaanval. Wat nu te doen met die elementen, technologieën en instellingen die Rusland van het Westen heeft afgekeken Niet alleen het onderwijssysteem, maar al het andere: informatietechnologie, financiële instellingen, culturele codes, marktmechanismen, de mondialisering van de arbeid en de energievoorziening, en zelfs de democratie zelf, het parlementarisme, de verkiezingen, de mensenrechten, met andere woorden, alles...
Na 30 jaar overheersing van deze bijzondere strategie heeft Rusland niets, of bijna niets, van zichzelf. Het Bologna-systeem is slechts een syndroom. In dit probleem kunnen wij, zoals in een spiegel, al het andere zien.
Wat moeten wij dus met de westerse normen in een situatie waarin het Westen ons eruit heeft gegooid en wij het een uitgebreid civiel antwoord moeten geven?
Dit is in het algemeen het voornaamste probleem van vandaag. Het is zo acuut geworden met het begin van de speciale militaire operatie en op onze beurt hangt onze eigen overwinning er rechtstreeks van af. Immers, zelfs de betrekkingen met Kiev, bij al zijn waanzin sinds Maidan 2014, verwijzen ons terug naar dit dilemma.
Moskou dringt aan: wees met ons.
Kiev vraagt: waar gaat u heen, want wij kunnen met u beslissen of niet met u?
Moskou antwoordt: wij gaan naar het Westen, naar de globale wereld, en daarom zijn wij alles aan het standaardiseren. Wij hebben ook het Bologna-systeem ingevoerd.
Kiev protesteert: als jullie naar het Westen gaan, gaan wij daar ook heen, wij zijn dichterbij, en nu krijgen wij ook het Bologna-systeem.
Moskou begint boos te worden: wij zullen jullie pijn doen!
Kiev geeft niet op en praat over reuzel, "helden", visumvrij reizen en... Bandera. Wij weten dit allemaal.
Maar het gaat erom de redelijke vraag van Kiev te beantwoorden: waar gaan jullie heen? Als Rusland naar het Westen gaat, kunnen alle andere broedervolken dat heel goed op eigen houtje doen, zonder het. Het is vrij gemakkelijk om westerse leerboeken en handleidingen uit het Engels of het Chinees te vertalen in het Oekraïens, Kazachs, Tadzjieks en zelfs Tsjetsjeens of Tataars. Russisch als tussenvorm is helemaal niet nodig.
Dat is de reden waarom onder Jeltsin iedereen van ons wegliep, maar dat is ook de reden waarom ze onder Poetin niet naar ons toe snellen, want zolang wij nog in het paradigma zitten wil iedereen naar het Westen.
Vandaag is die slogan in elkaar gestort. Het blijkt dat wij zelf niet zullen gaan, en het Westen wacht niet alleen niet op ons, het haat ons ook fel - vandaar de uitzinnige golf van Russofobie, die door de SMO in gang is gezet.  Maar 30 jaar lang hebben wij gelopen en gezegd dat wij liepen, tegen onszelf en anderen, in de richting van het Westen. Nu is de richting duidelijk geworden en de SMO-functionarissen tonen zich snel als radicale patriotten. Weg met het Bologna-systeem. Maar lijkt het allemaal niet te gemakkelijk?
In de eerste plaats kunnen en moeten wij het Bologna-systeem afschaffen (wij patriotten strijden daar al heel lang voor), maar gewoon terugkeren naar het Sovjetmodel is helemaal geen oplossing, in feite is het onmogelijk en nutteloos. Wij hebben een duidelijke ideologie van het onderwijs nodig, die overeenstemt met Rusland als beschaving, en als beschaving die het Westen heeft uitgedaagd. Wie van de ambtenaren van het Ministerie van Onderwijs kan ook maar een ogenblik nadenken over zulke ernstige vraagstukken? Zulke mensen zijn er niet in het wild.
Ten tweede heeft het Bologna-systeem betrekking op de vorm van het onderwijs, maar heeft het geen enkele invloed op de inhoud. Teruggrijpen naar de gespecialiseerde en sovjetnormen en de liberale inhoud van de kern humaniora handhaven is absoluut onzinnig. Het Bologna-systeem was bedoeld om het liberalisme en het globalisme van de onderwijsinhoud te synchroniseren met de in het Westen algemeen aanvaarde vormen van leren en beoordelen. Onderwijs is het voornaamste instrument om de geesten te beheersen. Het is geen toeval dat de liberalen in de afgelopen 30 jaar een leger van onderwijzers hebben opgeleid tot agenten van liberale invloed. Alle Russische onderwijsinstellingen, in de eerste plaats de universiteiten, zitten er vol mee. Deze werden geleid door westerse speciale diensten en actief gesteund door stichtingen die met hen verbonden waren, zoals in het geval van Soros, maar niet alleen, en zij besteedden de grootste aandacht aan de inhoud, d.w.z. aan ideologische paradigma's. En dat is geen kwestie voor bureaucraten. Ook niet, vrees ik, voor Tsjecho-Slowaken, want wat was hun opvoeding? Een bepaald soort? Ja, het patriottisme werd benadrukt, maar wie zorgde er voor de ideologische inhoud? Nogmaals, terugkeren naar de oude Sovjet-kaderleden is geen optie. Deze mensen zijn vaak respectabel, maar zij begrijpen de nieuwe wereld slechts ten dele, ook al is de ethische vector behouden gebleven. Dit is, helaas, niet voldoende.
Ten derde, zelfs als wij aannemen dat de autoriteiten de ernst inzien van het probleem van het soevereine onderwijs, dat vroeger overgeleverd was aan de liberale agenten, en er werkelijk bezorgd over zijn, dan nog kan het probleem niet opgelost worden zonder gelijkaardige transformaties op andere gebieden. Hoe is het mogelijk het onderwijs te de-liberaliseren en tegelijkertijd de westerse liberale normen op alle andere gebieden van het leven te handhaven? De markt, het kapitalisme, de digitalisering, de kunstmatige intelligentie, het kritiekloze geloof in de wetenschappelijke en technologische vooruitgang, de robotisering, uiteindelijk de democratie, het parlementarisme, de burgermaatschappij en de mensenrechten zijn allemaal kopieën van de westerse liberale normen en zijn zo diep in de samenleving geworteld, dat alleen al de gedachte ze te moeten uitroeien eenieder die aan de macht is zou doen gruwelen, zeker niet het volk (dat alles duidelijker en eenvoudiger begrijpt).
Dit leidt onvermijdelijk tot ideologische stuiptrekkingen. Doorgaan met het Westen en zijn normen, standaarden en regels te kopiëren is niet meer mogelijk. Wij zijn losgekoppeld van de upgrade en bovendien zijn de gebreken en patches die in de technologie ingebakken zitten al geactiveerd om gegevens zelf te vernietigen en te wissen. Wij vertrouwden erop en werden terecht teleurgesteld. Dus haastten wij ons wanhopig naar importvervanging, onder het voorwendsel een modern Westen voor ons te bouwen, gelijkwaardig maar zonder LGBT+ mensen, of zelfs met hen maar in een "patriottische" versie, loyaal aan de regering.
Laten we het vermaledijde Westerse Bologna-systeem verwerpen en ons eigen "Russische Bologna-systeem" invoeren, en zo in alles. Dit is een heel slimme oplossing. Natuurlijk is er een uitweg, maar de regering moet er eerst voor zorgen dat wat zij nu voorstelt helemaal geen oplichterij is. Als wij niet soeverein gaan denken, zal het een kwestie zijn van de gebruiksaanwijzing van de stofzuiger in het Oud-Slavisch vertalen of er een rode das aan vastknopen.
Ik heb mij ervan overtuigd dat het volkomen nutteloos en zelfs pervers is om raad te geven aan mensen die daar geen behoefte aan hebben en die er bovendien van overtuigd zijn dat zij alles zelf weten. Wij moeten ons dus voorbereiden op een spiegelspel: verwerping van het Bologna-systeem, verwerping van het Bologna-systeem, verwerping van het Bologna-systeem, en zo verder tot de volgende periode, voor alle andere importvervangingen. Als deze cyclus voorbij is, dan zullen we serieus over onderwijshervormingen praten. En niet met zomaar iemand.