Πιέσεις από το ΔΝΤ και την αγορά για ριζικές μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά

Αλλάζει προς το χειρότερο το πεδίο πάνω στο οποίο θα διεξαχθεί η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους θεσμούς για το νέο Εργασιακό τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Από τη μία μεριά το κύμα πτωχεύσεων μεγάλων επιχειρήσεων (π.χ. Μαρινόπουλος, Jetoil) και από την άλλη οι χθεσινές "μπηχτές" του ΔΝΤ περί "υψηλού" κατώτατου μισθού στην Ελλάδα, φαίνεται πως δεν αφήνουν πολλά περιθώρια στην ελληνική πλευρά για να πετύχει κάτι από όσα υποστηρίζει απέναντι στους θεσμούς σε σχέση προπαντός με τις ομαδικές απολύσεις και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις (τη διατήρηση του ποσοστού 5% στις απολύσεις σε επιχειρήσεις άνω των 100 εργαζομένων, την επαναφορά των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων).
Σημαντικά ορόσημα μέχρι τον Σεπτέμβριο είναι η συνεδρίαση της ανεξάρτητης διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων για το νέο Εργασιακό στις 18-20 Ιουλίου, αλλά και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σε σχέση με την υπόθεση των ομαδικών απολύσεων στην ΑΓΕΤ το 2013 (Σεπτέμβριος).
Χθες το ΔΝΤ, σε έκθεση αφιερωμένη για την ευρωζώνη, έκανε πάντως τις εξής αυστηρές  συστάσεις προς την Ελλάδα :
1. "Διατηρήστε τις πρόσφατες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, μαζί και εκείνες στους κατώτατους μισθούς, που είναι από τους πιο ψηλούς στην ΕΕ σε σχέση με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ".
2. "Κρατήστε τους υπο-κατώτατους μισθούς (τους κατώτατους μισθούς για τους νέους έως 25 ετών, που ανέρχονται στα 510 ευρώ έναντι των 586 που είναι για όσους είναι άνω των 25 ετών) όσο η νεανική ανεργία είναι υψηλή".
3. "Υιοθετήστε αλλαγές για να ευθυγραμμίσετε το νομικό πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων και του συνδικαλιστικού νόμου με τις καλύτερες ευρωπαϊκές πρακτικές".
Με άλλα λόγια το ΔΝΤ:
*ζητά να διατηρηθεί το υπάρχον νομικό πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο οι επιχειρησιακές συμβάσεις υπερισχύουν των κλαδικών και  ο εθνικός κατώτατος μισθός θα καθορίζεται από την κυβέρνηση (και όχι από τους κοινωνικούς εταίρους).
*αφήνει υπονοούμενα σε σχέση με το  μεγάλο -σύμφωνα  με το ίδιο- ύψος του εθνικού κατώτατου μισθού στην Ελλάδα και κόβει κάθε συζήτηση για αύξηση του κατώτατου των νέων έως 25 ετών.
*επιμένει στην αύξηση του επιτρεπόμενου ποσοστού ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10% και την απεμπλοκή του υπ. Εργασίας από τη σχετική διαδικασία ανάληψης μιας τέτοιας απόφασης.
Οι πιέσεις του ΔΝΤ για συνέχιση της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών συμβάσεων έρχονται σε μια περίοδο που μόλις το 40% των εργαζομένων στην Ελλάδα καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις. Το ποσοστό ανερχόταν σε 75% πριν το 2010.
Σύμφωνα με έκθεση του γερμανικού Ινστιτούτου Χανς Μπέκλερ (Hans Boeckler Stiftung–WSI), αν και ο κατώτατος μισθός  στην Ελλάδα κατέχει τη 13η θέση στην ΕΕ ως προς την αγοραστική δύναμη που προσφέρει σε όποιον εργαζόμενο πληρώνεται με αυτό, αυξήθηκε κατά 1,7% σε πραγματικούς όρους (προφανώς λόγω του αποπληθωρισμού που κυριαρχεί τελευταία στην Ελλάδα). Μάλιστα, την περίοδο 2013-2015, ο πραγματικός κατώτατος μισθός έχει αυξηθεί σωρευτικά κατά 3,7% παρά την ύφεση στην οποία βρισκόταν η ελληνική οικονομία την περίοδο αυτή.
Στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2014  δείχνουν πως ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 46% του μέσου εισοδήματος ενός πλήρως απασχολούμενου (7.963 δολ. που είναι ετήσιες απολαβές ενός εργαζομένου που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό, έναντι 18.411 δολ. που είναι οι μέσες απολαβές συνολικά των εργαζομένων). 

Του Δημήτρη Κατσαγάνη